Φωτορεπορτάζ: Γιάννης Αγγελάκης
Εδώ και δεκαετίες οι νέοι της κάτω Σούδας στον Ιερό Ναό του Αγίου Νεκταρίου ετοιμάζουν τεράστιες κατασκευές για να κάψουν τον Ιούδα το Μεγάλο Σάββατο.
Δουλεύουν βδομάδες, μαζεύουν τα υλικά και επιστρατεύουν τους κατάλληλους ανθρώπους για να δημιουργήσουν ένα μοναδικό θέαμα. Όταν ο παπάς λέει το “Χρηστός Ανέστη” όλα πρέπει να είναι στην εντέλεια.
Φέτος, έστησαν ένα στύλο της ΔΕΗ και εκεί πάνω κάηκε ο Ιούδας. Ο παπάς έδωσε το σύνθημα και το σκιάχτρο κατέβηκε με ειδικό μηχανισμό από το καμπαναριό της εκκλησίας για να πάρει τη θέση του στην πυρά.
“Παλιότερα κάναμε ακόμα πιο μεγάλους”, μας είπε με περηφάνια ένας άνθρωπος λίγο πριν την Ανάσταση. “Όταν η γενιά μου ήταν παιδιά μπροκώναμε δύο στύλους της ΔΕΗ μαζί! Το θέαμα ήταν πραγματικό μοναδικό”, είπε μπροστά στα όλο θαυμασμό μάτια του παιδιού του.
"google ad"
Πριν το κάψιμο του Ιούδα αφέθηκαν στον αέρα πολλές δεκάδες φαναράκια που στόλισαν τον βραδινό ουρανό. “Αυτό είναι καινούργιο έθιμο, αλλά είναι όμορφο”, μας είπε ένας άλλος.
Για να στηθεί ο στύλος χρειάστηκε η βοήθεια γερανού ενώ γύρω του συγκεντρώθηκαν μεγάλες ποσότητες ξύλων, που, όπως μας ενημέρωσαν, χρειάστηκαν βδομάδες για να συγκεντρωθούν.
Μετά, όταν μπήκε η φωτιά, για πολλά λεπτά ο ουρανός έλαμψε από όμορφα βεγγαλικά που τράβηξαν την προσοχή του κόσμου και προκάλεσαν επιφωνήματα θαυμασμού.
Μας είπαν ότι όλα τα κάνουν μόνοι. Και τα βεγγαλικά τα αγοράζουν με τα χρήματα που συγκεντρώνουν από λαχειοφόρο αγορά. Δεν υπάρχει κάποιο σωματείο από πίσω ή κάποιος πολιτιστικός σύλλογος ή η εκκλησία.
Κάθε χρόνο οι νέοι στην Κάτω Σούδα μαζεύονται, οργανώνονται μόνοι τους και φέρουν εις πέρας αυτό το μεγάλο θέαμα.
Μετά το τέλος, κι όταν ο πολύς κόσμος έχει αποχωρήσει, τα παιδιά και οι έφηβοι, οι νέοι δε φεύγουν. Κάθονται γύρω από την πυρά, ψήνουν κρέατα, τρώνε και οι μεγαλύτεροι πίνουν, σα πολεμιστές που νίκησαν τον πόλεμο, γιορτάζουν την επιτυχία τους με μεγάλα χαμόγελα και ανανεώνουν το ραντεβού για τον επόμενο χρόνο με την υπόσχεση ότι θα βγουν πάλι θριαμβευτές.
Είναι μια όμορφη παράδοση που κρατάει χρόνια εκεί στη Σούδα. Ενώνει τους νέους και φέρνει κοντά τις διαφορετικές γενιές. Γιατί όλοι έχουν μια ιστορία να μοιραστούν, για τον Ιούδα που ετοίμαζαν όταν ήταν νέοι.