Με σχέδιο Νόμου που ψήφισε χθες το βράδυ η Βουλή επέρχονται αλλαγές στο καθεστώς του Αιγιαλού και διασφαλίζονται περαιτέρω τα δικαιώματα των πολιτών ενώ καταβάλλεται προσπάθεια περιορισμού των φαινομένων αυθαιρεσίας .
Μιλώντας επι του νομοσχεδίου ο Βουλευτής Χανίων κ. Αντώνης Μπαλωμενάκης τόνισε ότι τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει μια σημαντική αλλαγή στο καθεστώς χρήσης του παραλιακού χώρου, με την εισαγωγή του συστήματος των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που, σε σημαντικό βαθμό, περιορίζει περιπτώσεις αυθαιρεσιών και τη δημιουργία κυκλωμάτων εκμετάλλευσής τους από οργανωμένα συμφέροντα.
«Αυτά είναι γεγονότα που τα γνωρίζουν οι πολίτες και που έχουν επανειλημμένα επιδοκιμαστεί τόσο από τους φορείς της ΤΑ όσο και από περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήσεις υπέρ των ελεύθερων χώρων. Γιαυτό και ακούγεται παράδοξο να κατηγορούν την Κυβέρνηση εκπρόσωποι των κομμάτων εκείνων που διαχρονικά ταυτίστηκαν με την αδιαφορία για να μην πούμε την περιφρόνηση προς το φυσικό περιβάλλον, που είχαν παραχωρήσει τεράστιες εκτάσεις σε ιδιωτικά συμφέροντα και εποφθαλμιούσαν και τα τελευταία τμήματα περιαστικού πράσινου , που θα τα είχαν και αυτά οικοπεδοποιήσει και παραδώσει στο αδηφάγο μεγάλο κεφάλαιο εάν δεν είχε αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια το διεκδικητικό κίνημα των πολιτών υπέρ των ελεύθερων χώρων, υπέρ του δικαιώματος τελικά της ανεμπόδιστης χρήσης των φυσικών αγαθών» σημείωσε ο κ. Μπαλωμενάκης .
Ταυτόχρονα, αυτό το σ.ν. χαρακτηρίζεται από την αναγκαία ευελιξία για περιπτώσεις έργων που έγιναν επι του αιγιαλού για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών ή για την αποφυγή αυτών ,για περιπτώσεις που απαιτείται από την εθνική άμυνα ή από το γενικότερο συμφέρον. «Να μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι όπου απαιτούνται εξαιρέσεις αυτές θα έχουν αιτιολόγηση και η αιτιολόγηση θα είναι σύμφωνη με το πνεύμα αυτού του νόμου και σύμφωνη με το Σύνταγμα της χώρας μας», συμπλήρωσε.
Ο Χανιώτης Βουλευτής αναφέρθηκε εκτενώς σε περιπτώσεις για τις οποίες χρειάζεται ιδιαίτερη προσοχή και μια ισορροπημένη αντιμετώπιση, καθώς η μέχρι σήμερα χάραξη των ορίων αιγιαλού και παλιού αιγιαλού υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις ατελής ή όχι πάντοτε ακριβής ενώ σε ορισμένες περιπτώσεις είχε γίνει με ρουσφετολογικά κριτήρια.
«Υπάρχει», είπε, «και η μάλλον μεγαλύτερη κατηγορία, όσων έχουν κατασκευάσει κτίσματα ή άλλες εγκαταστάσεις ως τμήμα της νόμιμης οικοδομής , τα οποία επικάθονται στον παλιό αιγιαλό. Εν όψει της αυστηροποίησης των διατάξεων και της εντεινόμενης προστασίας του κοινόχρηστου χαρακτήρα της παραλιακής ζώνης, πρέπει νομίζω να εξεταστεί στο μέλλον, έστω και με μεταβατικού χαρακτήρα διάταξη, η δυνατότητα να προτιμώνται κατ’ αποκλειστικότητα οι ιδιοκτήτες των κυρίως κτισμάτων σε περιπτώσεις μακροχρόνιας μίσθωσης, προκειμένου να αποφευχθεί αναστάτωση και άσκοπες έριδες με τρίτους»
Ο κ. Μπαλωμενάκης πρότεινε στις περιπτώσεις αυτές την αναστολή της υποχρέωσης καταβολής των ποσών που έχουν καταλογισθεί ως πρόστιμα , να μην επιβάλλονται νέα πρόστιμα όσο διαρκεί η εξέταση της αίτησης, όπως επίσης και να διευκολυνθούν οι ενδιαφερόμενοι στην αποπληρωμή με μακροχρόνιες τμηματικές καταβολές.
Το βίντεο με την ομιλία του κ. Μπαλωμενάκη στο:
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=YGI7V-am0_g”]
Το πλήρες κείμενο της ομιλίας έχει ως εξής:
«Είναι γεγονός ότι με αυτό το σν καταβάλλεται προσπάθεια να περιοριστούν τα φαινόμενα αυθαιρεσίας επι του αιγιαλού, να διασφαλιστούν ατομικά δικαιώματα λουομένων και γενικά χρηστών του δημόσιου αυτού αγαθού και να αποκλειστούν παρόμοια φαινόμενα στο μέλλον.
Είναι επίσης γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια έχει προκύψει μια σημαντική αλλαγή στο καθεστώς χρήσης του παραλιακού χώρου, με την εισαγωγή του συστήματος των ηλεκτρονικών πλειστηριασμών, που, σε σημαντικό βαθμό, περιορίζει περιπτώσεις αυθαιρεσιών και τη δημιουργία κυκλωμάτων εκμετάλλευσής τους από οργανωμένα συμφέροντα.
Αυτά είναι γεγονότα που γνωρίζουν οι πολίτες και έχουν επανειλημμένα επιδοκιμαστεί τόσο από τους φορείς της ΤΑ όσο και από περιβαλλοντικές οργανώσεις και κινήσεις υπέρ των ελεύθερων χώρων.
Γιαυτό και ακούγεται παράδοξο να κατηγορούν την Κυβέρνηση εκπρόσωποι των κομμάτων εκείνων που διαχρονικά ταυτίστηκαν με την αδιαφορία για να μην πούμε την περιφρόνηση προς το φυσικό περιβάλλον, που είχαν παραχωρήσει τεράστιες εκτάσεις σε ιδιωτικά συμφέροντα και εποφθαλμιούσαν και τα τελευταία τμήματα περιαστικού πράσινου , που θα τα είχαν και αυτά οικοπεδοποιήσει και παραδώσει στο αδηφάγο μεγάλο κεφάλαιο, εάν δεν είχε αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια το διεκδικητικό κίνημα των πολιτών υπέρ των ελεύθερων χώρων, υπέρ του δικαιώματος τελικά της ανεμπόδιστης χρήσης των φυσικών αγαθών.
"google ad"
Μου έρχεται στο νου η περίπτωση της έκτασης των Αγίων Αποστόλων, δυτικά της πόλης των Χανίων. Που την είχαν βάλει στο μάτι ήδη από τη δεκαετία του ’60 διαπλεκόμενα συμφέροντα . Συμφέροντα που συγκοινωνούσαν με την πολιτική εξουσία της εποχής, που είχε και τοπική διάσταση, όπως ξέρομε από την ιστορία. Πού αργότερα ακόμα και επί της παντοκρατορίας του ΠΑΣΟΚ με εμφανείς και αφανείς υπόγειες διεργασίες έγιναν απόπειρες «αξιοποίησης» τους. Και που σήμερα, χάρη στο αποφασιστικό και παλλαϊκό κίνημα για τη σωτηρία τους, αποτελούν το καμάρι της περιοχής μας, χώρο αναψυχής ,μαζικής άθλησης και ψυχαγώγησης ολόκληρης της πόλης των Χανίων.
Είμαστε υπερήφανοι κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κυρίως εσείς της αντιπολίτευσης που λοιδορείτε, τόσο ανιστόρητα, την αριστερά και τους αγώνες της για το δημόσιο συμφέρον, είμαστε υπερήφανοι που αποτελέσαμε και αποτελούμε μέρος των αγώνων για ελεύθερους χώρους .
Ταυτόχρονα, αυτό το σν χαρακτηρίζεται από την αναγκαία ευελιξία για περιπτώσεις έργων που έγιναν για την αντιμετώπιση φυσικών καταστροφών ή για την αποφυγή αυτών ,για περιπτώσεις που απαιτείται από την εθνική άμυνα ή από το γενικότερο συμφέρον. Να μην έχετε καμιά αμφιβολία ότι όπου απαιτούνται εξαιρέσεις αυτές θα έχουν αιτιολόγηση και η αιτιολόγηση θα είναι σύμφωνη με το πνεύμα αυτού του νόμου και σύμφωνη με το Σύνταγμα της χώρας μας.
******
Υπάρχει προοπτική να ατονήσει και εν τέλει να καταργηθεί ως έννοια εφεξής ο «παλαιός αιγιαλός» . Στην εκτίμηση αυτήν συντείνει βεβαίως η αλλαγή στον χαρακτήρα του, από ιδιωτική περιουσία του δημοσίου σε δημόσια πλέον περιουσία ,κυρίως όμως η ολοκλήρωση των χαράξεων του αιγιαλού που , όπως ξέρετε, αποτελεί διακηρυγμένο στόχο και δέσμευση αυτής της Κυβέρνησης. Με την οριστικοποίηση των χαράξεων δεν θα υπάρχει πλέον ανάγκη διαχωρισμού του αιγιαλού σε τμήματα αναλόγως του τρόπο διαμόρφωσής του, όπως γίνεται μέχρι σήμερα. Οι πάσης φύσεως συναλλαγές των πολιτών με το κράτος θα γίνουν ταχύτερες και ασφαλέστερες
Για να προσεγγίσουμε καλύτερα το όλο θέμα θέλω να αναφερθώ σε μερικές παραδοχές που ισχύουν διαχρονικά.
Α΄ΠΑΡΑΔΟΧΗ:
Η μέχρι σήμερα χάραξη των ορίων αιγιαλού και παλιού αιγιαλού υπήρξε σε πολλές περιπτώσεις ατελής ή όχι πάντοτε ακριβής. Σε ορισμένες περιπτώσεις είχε γίνει με ρουσφετολογικά κριτήρια.
Β΄ΠΑΡΑΔΟΧΗ:
Οι κατά τόπους υπηρεσίες ελέγχου, (Κτηματικές Υπηρεσίες) δεν ήσαν ούτε είναι σήμερα άρτια εξοπλισμένες και δεν διαθέτουν το κατάλληλο προσωπικό για να αντιμετωπίζουν τον όγκο των υποθέσεων αιγιαλού και παραλίας
Γ’ ΠΑΡΑΔΟΧΗ:
Καθ’ όλο το προηγούμενο διάστημα υπήρξαν πράγματι παρεμβάσεις επι του αιγιαλού και της παραλίας που γενικά μπορούμε να τις κατατάξουμε σε τρείς κατηγορίες
– Όσες έγιναν στο απώτατο παρελθόν από οργανισμούς ΟΤΑ για καλλωπισμό και στοιχειώδεις ανέσεις ή και πρόσβαση των πολιτών στη θάλασσα. Πολλές από αυτές στη συνέχεια εκμισθώθηκαν, δυνάμει του προισχύοντος καθεστώτος, σε ιδιώτες για την άσκηση επιχειρηματικής δραστηριότητας ή ακόμα είχαν δοθεί βεβαιώσεις από προέδρους κοινοτήτων που περιέπλεκαν το καθεστώς κυριότητας και δημιουργήσαν εσφαλμένα επιδιώξεις καταπάτησης τους. Τα όποια κτίσματα ή εγκαταστάσεις επι των χώρων αυτών εξακολουθούν να έχουν κοινόχρηστο χαρακτήρα ίσως όμως με μια στενότερη ερμηνεία να κινδυνεύουν να κριθούν και αυτά κατεδαφιστέα.
– Υπάρχει τέλος και η μάλλον μεγαλύτερη κατηγορία, όσων έχουν κατασκευάσει κτίσματα ως τμήμα της νόμιμης οικοδομής ή άλλες εγκαταστάσεις που επικάθονται στον παλιό αιγιαλό. Αντιλαμβάνομαι ότι με την παρούσα ρύθμιση δεν υπάρχει δυνατότητα εξαγοράς της κυριότητας. Για την ιστορία πρέπει να πούμε ότι παρόμοια δυνατότητα υπήρχε όσο ο παλιός αιγιαλός χαρακτηρίζονταν τμήμα της ιδιωτικής περιουσίας του δημοσίου. Εν όψει της αυστηροποίησης των διατάξεων και της εντεινόμενης προστασίας του κοινόχρηστου χαρακτήρα της παραλιακής ζώνης, πρέπει νομίζω να εξεταστεί στο μέλλον, έστω και με μεταβατικού χαρακτήρα διάταξη, η δυνατότητα να προτιμώνται κατ’ αποκλειστικότητα οι ιδιοκτήτες των κυρίως κτισμάτων σε περιπτώσεις μακροχρόνιας μίσθωσης, προκειμένου να αποφευχθεί αναστάτωση και άσκοπες έριδες με τρίτους. Δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι οι πλείστοι έχουν ή προβάλλουν δικαιώματα κυριότητας ή αμφισβητούν ή αμφισβητήσαν το χαρακτηρισμό της συγκεκριμένης έκτασης ως παλιό αιγιαλό. Και ότι μετά από πολυετείς δικαστικούς αγώνες, τους έχουν επιβληθεί πρόστιμα υψηλότατα που ειδικά για περιπτώσεις μικρών ή μεσαίων εισοδημάτων είναι απλώς αδύνατον να πληρωθούν. Γιαυτό κατά την εξέταση των αιτημάτων μακροχρόνιας μίσθωσης του τμήματος εκείνου που, ενδεχομένως, εισέρχεται το κύριο κτίσμα στο χώρο του ενιαίου πλέον αιγιαλού , θα πρέπει πρώτον να υπάρξει αναστολή της υποχρέωσης καταβολής των ποσών που τους έχουν καταλογισθεί και δεύτερον να μην επιβάλλονται νέα πρόστιμα όσο διαρκεί η εξέταση της αίτησης, όπως επίσης και να διευκολυνθούν στην αποπληρωμή με μακροχρόνιες τμηματικές καταβολές .
– Θα είναι μια πράξη δικαιοσύνης που θεμελιώνεται στις αδυναμίες του προηγούμενου συστήματος σχέσεων Κράτους πολίτη σε σχέση με την παραλιακή ζώνη, που δεν ήταν πάντοτε διαφανής ούτε αξιόπιστη . Ενός συστήματος που μέσω αδράνειας ή σκόπιμων καθυστερήσεων κράτησε όμηρους πολλούς καλοπροαίρετους ιδιοκτήτες παραλιακών οικημάτων. Στις αδυναμίες του παλιού συστήματος επίλυσης των διαφορών , νομίζω, ότι μπορεί να θεμελιωθεί και η ειδική αιτιολόγηση που—δικαίως – ζητεί το ΣτΕ προκειμένου να γίνονται ανεκτές οι εξαιρέσεις» .