Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μόνο μήνες όταν οι πολίτες έσπευδαν στα φαρμακεία για να προμηθευτούν μαζικά μάσκες και οι αρχές της χώρας υπό τον φόβο της μεγάλης έλλειψής τους με προεξάρχοντα τον Σ. Τσιόδρα καλούσαν τους πολίτες να μην αγοράζουν γιατί δεν είναι αναγκαία η χρήση τους ενώ η λάθος χρήση τους μπορεί να αυξήσει και τους κινδύνους για να κολλήσουν τον ιό.
Τότε βεβαίως ήταν πολύ διαφορετικές οι συνθήκες. Υπήρχε τεράστιο έλλειμμα παγκοσμίως υγειονομικού υλικού και κυρίως μασκών και ο πραγματικός φόβος ήταν ότι με τον πανικό που είχε δημιουργηθεί για τον κορωνοϊό οι πολίτες θα εξαφάνιζαν κάθε είδους υλικού και κυρίως μασκών για τα οποία υπήρχε μεγάλη ανάγκη. Υπήρχε έλλειψη κυρίως στους χώρους που τις είχαν περισσότερο ανάγκη, δηλαδή, στα νοσοκομεία όπου το προσωπικό ερχόταν αντιμέτωποι με περιστατικά κορωνοϊού και έπρεπε να δώσουν τη μάχη απροστάτευτοι.
Η ορθολογική απόφαση που πάρθηκε ήταν πως προέχει αυτό το υλικό να πάει εκεί που υπάρχει μεγαλύτερη ανάγκη για αυτό, δηλαδή, στους ανθρώπους που έδιναν τη μάχη για να μην καταρρεύσει το σύστημα υγείας, στους γιατρούς και το νοσηλευτικό προσωπικό των νοσοκομείων.
Δεν έχουν περάσει παρά λίγοι μήνες, όμως φαίνεται ξεεχάσαμε αυτό που ονομάστηκε “πόλεμος της μάσκας”.
Τα όπλα για τον πόλεμο είναι συγκεκριμένα. Είναι αυτά που βοηθούν στην προστασια του ιατρικού προσωπικού, δηλαδή, μάσκες, στολές και αυτά που είναι αναγκαία για την καταγραφή και έλεγχο του φαινομένου, δηλαδή τα τεστ. Όλα αυτά τα εργαλεία εξαιτίας της έκρηξης παγκόσμιας ζήτησης λόγω του ξεσπάσματος της πανδημίας ταυτόχρονα σε πολλές γωνιές του πλανήτη είχαν γίνει τρομερά δυσεύρετα.
Οι εκκλήσεις των ελλήνων γιατρών και για μάσκες, γάντια και για προστατευτικό εξοπλισμό δε διέφεραν πολύ από τις εκκλήσεις που έκαναν οι γιατροί στην Αγγλία, στις ΗΠΑ, στη Σλοβενία, στην Ιταλία.
Υπήρχε έλλειψη και δεν ήταν τεχνητή.
Σε άρθρο της η New York Times σημείωνε με αρκετή ανησυχία ότι όπως στην Ελλάδα έτσι και στις ΗΠΑ πολλοί εργαζόμενοι σε νοσοκομεία δεν έχουν την κατάλληλη προστασία.
Κάποιοι επαναχρησιμοποιούσαν μάσκες και γάντια, όχι επειδή ήθελαν να κάνουν οικονομία αλλά γιατί δε μπορούσαν να προμηθευτούν καινούργια και έπρεπε με κάποιο τρόπο να προστατευθούν. Άλλοι έσπευδαν στα social media απευθύνοντας εκκλήσεις στο κοινό για την παροχή των εργαλείων που χρειάζονται για να δώσουν τη μάχη.
Το πρόβλημα της έλλειψης είχε διογκωθεί από μερίδα πανικόβλητων πολιτών που έσπευσαν να αγοράσουν τεράστια αποθέματα μασκών τις οποίες έκρυβαν στα σπίτια τους.
O πόλεμος για τις μάσκες φανερώθηκε και σε μία είδηση που είχαμε δημοσιεύσει στην εφημερίδα μα.
Με απόφαση των κυβερνήσεών τους οι αρχές της Γερμανίας, της Γαλλίας και της Τσεχίας είχαν προχωρήσει στην κατάσχεση ιατρικό υλικού που χρησιμοποιείται στη μάχη κατά του κορωνοϊού.
Είχαν κατασχέσει ακόμη και υλικό που κατευθυνόταν προς άλλες χώρες. Η Γερμανία κατάσχεσαι υλικό που κατευθυνόταν προς την Ελβετία, η Τσεχία υλικό που κατευθυνόταν προς την Ιταλία, η Γαλλία υλικό που κατευθυνόταν προς την Αγγλία. Υπήρξαν διπλωματικά επεισόδια μεταξύ των χωρών.
Τότε σχολιάζαμε ότι:
"google ad"
Όσο οι μέρες θα περνούν και η έλλειψη των απαραίτητων εργαλείων για να δοθεί η μάχη ενάντια στον κορωνοϊό θα μεγαλώνει τον αντίκτυπο της επιδημίας, και με την ηγεσία των κυβερνήσεων πολλών χωρών να αποδεικνύεται κατώτερη των περιστάσεων, οι μάσκες μπορούν να γίνουν αιτία για τη ραγδαία χειροτέρευση των σχέσεων μεταξύ χωρών.
Το να μπορεί μία χώρα να έχει τον κατάλληλο ιατρικό εξοπλισμό προστασίας θα αποδεχτεί καίριο στη δυνατότητά της να αντιμετωπίσει την επιδημία. Δίχως τον ιατρικό εξοπλισμό δε θα μπορεί να προστατεύσει το ιατρικό δυναμικό της και θα κινδυνεύει διαρκώς με κατάρρευση το σύστημα υγείας και με εκατόμβη νεκρών.
Δίχως να μπορεί να αντιμετωπίσει την επιδημία, η οικονομία δε μπορεί να επανεκιννήσει.
Σε ένα τετοιο περιβάλλον διαμορφώθηκε το πεδίο για την άσκηση μίας διπλωματίας μέσω των μασκών και του ιατρικού εξοπλισμού.
Στην έναρξη της επιδημίας η Κίνα, αν και παραγωγός τεράστιων ποσοτήτων μασκών αναγκάστηκε να εισάγει μάσκες από άλλες χώρες όπως η Ιαπωνία, η Ινδία, οι ΗΠΑ και η Τανζανία. Η δωρεά 1.000.000 μασκών από την Ιαπωνία προς την Κίνα μαζί με άλλου είδους εξοπλισμό που δωρήθηκε από Ιαπωνικές εταιρείες βελτίωσε τρομερά τις σχέσεις των δύο χωρών που έβαλαν στην άκρη ανταγωνισμούς που κρατούν πολλές γενιές στην κοινή μάχη ενάντια στην επιδημία. Και ο Πάπας έστειλε 600.000 μάσκες με την Κίνα να εκφράζει θερμές ευχαριστές και ευγνωμοσύνη για την αλληλεγγύη.
Η Κίνα ως παραγωγός χώρα περίπου του 50% των μασκών που διακινούνταν εκείνη την περίοδο στον πλανήτη, ασκούσε διπλωματία μοιράζοντας μάσκες σε συμμαχικές χώρες που ανταγωνίζονταν σκληρά μεταξύ τους για τον ιατρικό εξοπλισμό που δεν επαρκούσε για όλους, επεκτείνοντας την επιρροή της και αναλαμβανοντας τον ρόλο που οι ΗΠΑ και η Ευρώπη δε μπορούσαν ή ήταν ανίκανοι να παίξουν.
Σήμερα έχουμε φτάσει στην αντίπερα οχθη.
Τώρα, δεν υπάρχει έλλειψη υγειονομικού υλικού. Σε πολλές χώρες – και στην Ελλάδα – δημιουργήθηκαν εργοστάσια παραγωγής τους. Και οι πολίτες καλούνται να φορούν μάσκες – όπως έκαναν εξ αρχής σε χώρες όπως η Κίνα που δεν είχαν έλλειψη. Τώρα όμως, δεν κατηγορούμε την κυβέρνηση που δεν είχε σπεύσει εγκαίρως να προμηθευτεί επαρκής υγειονομικό υλικό και κυρίως μάσκες, αλλά επειδή μας ζητά να τις φοράμε!
Η μάσκα, από αναγκαίο εργαλείο για τη διασφάλιση της υγεία του ιατρικού προσωπικού και των πολιτών, σύμφωνα με μία μερίδα συμπολιτών μας, μετατρέπεται σε “φίμωτρο”, στην αιτία πίσω από μία πιθανή έκρηξη της πανδημίας του κορωνοϊού.
Καλούν σε αντίσταση ενάντια στο μέτρο της μάσκας η οποία πλέον αναγνωρίζεται ως μηχανισμός ελέγχου που κρύβει υγειονομικούς κινδύνους για τους πολίτες.
Στρέφονται ενάντια στους πολιτικούς που επέβαλλαν το μέτρο και στα μέσα ενημέρωσης που “τα αρπάξανε από τη λίστα Πέτσα” και διαδίδουν την κυβερνητική προπαγάνδα για τις μάσκες.
Ζητούν να σπάσει ο φόβος όμως στην ουσία επιλέγουν έναν νέο παράλογο φόβο, ότι η μάσκα προκαλεί την αρρώστια, όχι ο ιός!
Προφανώς πολλοί άνθρωποι δεν αντέχουν ψυχολογικά την πίεση των τελευταίων μηνων. Και είναι ανθρώπινο. Όπως ανθρώπινο είναι οι άνθρωποι να εξεγείρονται λόγω των οικονομικών συνεπειών που έχουν τα μέτρα που επιβάλλονται και να απαιτούν τη στήριξη της πολιτείας.
Όμως, ο ανθρώπινος φόβος για τις συνέπειες όλης αυτής της κατάστασης στις ζωές μας και η ανάγκη για αντίδραση δε μπορεί να βρει πραγματικο διέξοδο μέσα από τον παραλογισμό που φαίνεται να κυριαρχεί σε μερίδα συμπολιτών μας.
Και είναι ξεκάθαρο για όποιον έχει παρακολουθήσει τις ομάδες μέσω των οποίων διακινείται το αφήγημα σύμφωνα με το οποίο “δεν υπάρχει κορωνοϊός”, που συνεπακόλουθα αρνείται την ανάγκη της χρήσης μάσκης και της ανάγκης ενός εμβολίου, ότι υπάρχουν κύκλου σκοτεινών ανθρώπων που εκμεταλλευόμενοι την κατάρρευση της εμπιστοσύνης των πολιτών σε θεσμούς και την κρίση του κορωνοϊού προσπαθούν να περάσουν ατζέντες σκοταδιστικές που μόνο τρόμο προκαλούν.
Αυτή τη στιγμή πρέπει να πρυτανεύσει η λογική. Η αμφισβήτηση είναι αναγκαία, όπως και η κριτική και η αντίδραση σε όλα αυτά που συμβαίνουν που έχουν τρομερές συνέπειες στις ζωές μας. Αλλά αν αυτή η κριτική ειναι παράλογη, και οι λύσεις που θα έχει να προτείνει θα είναι παράλογες και καταστροφικές.