Σε μια έρευνα του Parks το 1995, η οποία αριθμούσε 138 αθλητές ηλικίας από 11-25 ετών αναφέρεται ότι το 47% των αθλητών έχουν δεχτεί ενόχληση με τη μορφή κοροϊδίας, εξευτελισμού και προσβολών ενώ σε ανάλογη Καναδική έρευνα μεταξύ 1100 αθλητών οι οποίοι ανήκαν σε συλλόγους των πανεπιστημίων αναφέρεται ότι το 57% των αθλητών είχαν βιώσει σεξουαλική παρενόχληση από μεγαλύτερους συναθλητές και προπονητές.
Η πραγματικότητα στην Ελλάδα δεν ειναι διαφορετική. Η καταγγελία της Μπεκατώρου αποτυπώνει ένα γενικότερο πρόβλημα που υπάρχει στα αθλήματα, ειδικά οταν αφορά νέους ηλικιακά ανθρώπους.
Η εμπιστοσύνη των γονέων προς τον προπονητή, το υπόβαθρο του ίδιου του αθλήματος, η κουλτούρα σιωπής αλλά και οι σχεσεις διαφθοράς και εξουσίας που διαμορφώνονται μέσα στο χώρο των σπορ δημιουργούν τις συνθήκες της κακοποίησης.
Οι συνέπειες είναι σοβαρές και πολλές φορές ολέθριες όχι μόνο τη στιγμή που συμβαίνουν, αλλά, και για αρκετά χρόνια μετά. Κατάθλιψη, άγχος, συναισθηματική αστάθεια, επικοινωνιακά προβλήματα, θυμός, βία, διατροφικές διαταραχές, τραυματισμοί, εξουθένωση είναι μερικές από τις επιπτώσεις σε αθλητές που έχουν καταγραφεί στη βιβλιογραφία.
Ποιος μπορεί να ξεχάσει την υπόθεση του Νικόλα Σειραγάκη, του γυμναστή στο Ρέθυμνο που οδηγήθηκε στη φυλακη με κατηγορίας για ασελγεία σε βάρος 53 ανήλικων παιδιών; Ποιος ξεχνά την υπόθεση με τον βιασμό της ανήλικης από τον γυμναστή Γιώργο Πετράκη στην Ιεράπετρα; Να είστε σίγουροι ότι δεν ειναι ο μόνος. Και ισως τώρα, με την καταγγελία της Μπεκατώρου, είναι επιτέλους ευκαιρία να ανοίξει ο ασκός του Αιόλου για να φανεί το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος. Πρόβλημα που στην Ελλάδα έχει και ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που το διαφοροποιούν από την εμπειρία σε άλλες χώρες.
Ο Πετράκης ήταν στέλεχος της Χρυσής Αυγής όπως και το μέλος της διοίκησης της Ομοσπονδίας Ιστιοπλοϊας ήταν επί χρόνια στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας. Πολιτική εξουσία και αθλητική διοίκηση διαπλέκονται με τρόπους που διαμορφώνουν το πλαίσιο πάνω στο οποιο συμβαίνει η κακοποίηση, και που επί χρόνια πάνω και σε αυτή τη σχέση οι δράστες έμεναν ατιμώρητοι.
Πόσα παιδια δεν τόλμησαν να καταγγείλουν όσα έχουν συμβεί επειδή η φωνή τους δεν ήταν τόσο δυνατή όσο της Μπεκατώρου και “ήξεραν” ότι δε θα βρουν δικαίωση; Όταν και η ίδια η Μπεκατώρου μπόρεσε να προχωρήσει σε καταγγελία μόνο όταν πέρασαν τοσα χρόνια
Ας ειναι η καταγγελία της Μπεκατώρου η ευκαιρία για μία πραγματική αλλαγή που για να είναι ουσιαστική θα πρέπει να μη μείνει στην καταδίκη μεμονωμένων ανθρώπων αλλά να οδηγήσει σε αλλαγές στον τρόπο που λειτουργούν τα πράγματα. Στο να διαμορφωθεία μία νέα πραγματικότητα που δε θα επιτρέπει στη σιωπή να επικρατεί.