Στο πλευρό της Μέρκελ, σκληρότερος όλων, ο Μαριάνο Ραχόι. Και πώς να μην είναι άλλωστε; Τρεις μήνες μόλις από τις δημοτικές – αυτοδιοικητικές εκλογές, η Ισπανία μοιάζει με καζάνι που βράζει, όμως τίποτα από όλα αυτά δεν φαίνεται να ανησυχεί τον πρωθυπουργό. Αρκεί η Ελλάδα να φάει τα μούτρα της, και τότε – ευελπιστεί -θα τελειώσουν και τα δικά του βάσανα. Στο μεταξύ, βέβαια, η ισπανική κυβέρνηση συνεχίζει ανενόχλητη και με περίσσιο ζήλο την πολιτική εφαρμογή της κοινωνικής σύνθλιψης, της απο-δημοκρατικοποίησης και του ξεπουλήματος.
Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα στο Podemos του Πάμπλο Ιγκλέσιας. Αυτό, όμως, υπολογίζει ο “σύντροφος” του Σαμαρά στο Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα, κ. Ραχόι, μπορεί να ανατραπεί εάν οι Έλληνες μαστιγωθούν και οι Ισπανοί τρομοκρατηθούν από την έκβαση της «ελληνικής ανταρσίας». Τι κι αν οι Ισπανοί, σε όλες τις έρευνες που δημοσιεύονται, εμφανίζονται δυσαρεστημένοι από τη ζωή τους και την πορεία της χώρας τους; Τα πράγματα, θέλει να πει ο Ραχόι, μπορεί να γίνουν πολύ χειρότερα. Γι’ αυτό προχωράμε μπροστά, όπως ξέρουμε.
Η τελευταία έρευνα της «Ελ Παΐς» δίνει προβάδισμα πάνω από 7 μονάδες στο Podemos, κι όμως όλα τα ΜΜΕ προσπαθούν να το υποβαθμίσουν ως «μια παρεξήγηση». Φυσικά, όταν βλέπει κανείς τις απαντήσεις που δίνουν σε άλλα ερωτήματα οι πολίτες, καταλαβαίνει ότι μόνο περί παρεξήγησης δεν πρόκειται: Το 83% των πολιτών θεωρεί πως η οικονομία της χώρας είναι ένα μάτσο χάλια. Το 65% των Ισπανών θεωρεί ότι η οικονομία της χώρας θα παραμείνει σε κακή κατάσταση ή θα χειροτερέψει μέσα στους επόμενους μήνες. Το 73% πιστεύει ότι η ανεργία θα παραμείνει εξίσου υψηλή ή ότι θα αυξηθεί στους επόμενους μήνες. Το 90% πιστεύει πως τα πολιτικά κόμματα δεν ενδιαφέρονται παρά μόνο για τα συμφέροντά τους.
Κι όμως, τίποτε από τα παραπάνω δεν οδηγούν τον Ραχόι σε αλλαγή πλεύσης. Το αντίθετο μάλιστα. Εδώ και κάποιους μήνες, ο Ισπανός πρωθυπουργός επιταχύνει προκειμένου να τα πάρει όλα παραμάζωμα. Με διαδοχικά νομοσχέδια προχωράει σε περικοπές του κοινωνικού κράτους και σε τσαλαπάτημα των δημοκρατικών δικαιωμάτων. Παρά τα μεγάλα σκάνδαλα διαφθοράς, που έχουν συνταράξει την ισπανική κοινή γνώμη και τα οποία εμπλέκουν υψηλόβαθμους αξιωματούχους του κυβερνώντος κόμματος (μέχρι και τον ίδιο τον πρωθυπουργό), το Λαϊκό Κόμμα δεν δείχνει σημάδια μετάνοιας. Αντιθέτως, στη Γαλικία, μια από τις επαρχίες στις οποίες έχουν παραπεμφθεί στη δικαιοσύνη δεκάδες κομματικά στελέχη, δήμαρχοι και δημοτικοί σύμβουλοι, εξαιτίας εμπλοκής τους σε σκάνδαλα, το Λαϊκό Κόμμα αποφάσισε να τους συμπεριλάβει σχεδόν όλους στις εκλογικές του λίστες!
Σε ιδιώτες
Εν τω μεταξύ, συνεχίζεται και το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας με εντολή Βρυξελλών/Βερολίνου. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα αφορά τις τοπικές αρχές της Βαλένθια, όπου τη δεκαετία 2000-2010 το Λαϊκό Κόμμα είχε προβεί σε επενδύσεις υποδομών ύψους 265 εκατ. ευρώ, στο πλαίσιο ενός σχεδίου «αναμόρφωσης» και «πολιτιστικής ανάπλασης» της πόλης. Οι νέες υποδομές – μεταξύ των οποίων και «Η Πόλη του Φωτός του Αλικάντε», που φιλοξενούσε ένα από τα μεγαλύτερα κινηματογραφικά στούντιο της Ευρώπης – περνάνε με τις τελευταίες αποφάσεις στα χέρια ιδιωτών επενδυτών. Βέβαια, για να τα λέμε όλα, προηγήθηκαν φοβερές αποκαλύψεις για τον χρηματισμό αξιωματούχων που ενεπλάκησαν στα έργα, για υπερ-τιμολογήσεις και διαπλεκόμενα συμφέροντα.
Η «απάντηση» των Βρυξελλών ήταν πως η ιδιωτικοποίησή τους είναι – τι άλλο; – μονόδρομος! Έτσι, στο πλαίσιο και του ευρύτερου προγράμματος ιδιωτικοποιήσεων – ξεπουλήματος που έχουν απαιτήσει Βρυξέλλες και Βερολίνο και το οποίο έχει αποδεχτεί η Μαδρίτη, οι τοπικές αρχές έβγαλαν στο σφυρί τις μεγάλες εγκαταστάσεις που είχαν πληρώσει από την τσέπη τους οι φορολογούμενοι έναντι εξευτελιστικών ποσών. Σύμφωνα με τους γνώστες του αντικειμένου, το σύνολο των χρημάτων που πρόκειται να μπει στα δημόσια ταμεία από αυτήν την εκστρατεία ιδιωτικοποιήσεων στη Βαλένθια θα αγγίξει – στην καλύτερη των περιπτώσεων – το 50% της αρχικής τους αξίας… Κι αυτό ακόμη όμως μένει να φανεί.
Κάπως έτσι την έχει δει τη δουλειά ο Ραχόι. Το μόνο που του χαλάει τα σχέδια είναι αυτοί οι θρασύτατοι τύποι του Podemos. Και γι’ αυτούς όμως πλησιάζει η ώρα, αρκεί να τιμωρηθούν παραδειγματικά οι Έλληνες.