Της Μαρίας Μανταδάκη
Θεοχαρούλα Μυλωνάκη. Η δική μας Χαρούλα.
Μας λείπουν το γέλιο, η στεντόρεια φωνή της, τα γελαστά μάτια, η καλοσύνη και η ανθρωπιά της. Τρεις μήνες πέρασαν από το “φευγιό” της και λείπει αφάνταστα σ’ όλους εμάς που την γνωρίσαμε και ήταν φίλη μας.
Χαρούλα, η γιατρός που ακούραστα και με ξεχωριστό ενδιαφέρον για τον καθένα από τους ασθενείς της, αγωνιζόταν σκληρά για την βελτίωση της υγείας τους. Μέσα κι έξω από το Νοσοκομείο Χανίων για περισσότερα από 25 χρόνια.
Εργάστηκε στη Β’ Παθολογική Κλινική από την οποία έφυγε με τον βαθμό της Συντονίστριας-Διευθύντριας, ενώ ήταν αυτή που με ειδίκευση στον σακχαρώδη διαβήτη ήταν υπεύθυνη του Διαβητολογικού Κέντρου.
Χαρούλα μας λείπεις, σ’ αγαπάμε, θα μείνεις στις καρδιές και στη σκέψη μας.
Για όλα αυτά που προσέφερες στην επιστήμη και στους ανθρώπους γύρω σου, το χαμόγελο και τα εκφραστικά σου μάτια πρέπει να μείνουν “ζωντανά”.
Να μπει η φωτογραφία σου εκεί πάνω από τον γκισέ της Β’ Παθολογικής.
Όπως στην Α’ Παθολογική η φωτογραφία του Κωστή Νικηφοράκη και στη Β’ Χειρουργική εκείνη του Φερδινάνδου Μαρικάκη… για να “προσέχουν” τις κλινικές που άφησαν.
Θέλω να δω και τη δική σου! Για να κάνει “βόλτες” η ψυχή σου στον χώρο που αγαπούσες.”
