Την Τετάρτη 3 Οκτωβρίου 2018, μέσα σε κλίμα κατάνυξης και συγκίνησης πραγματοποιήθηκε Θεία Λειτουργία στην ιστορική Ιερά Μονή Παναγίας Οδηγήτριας Γωνιάς, χοροσταντούντος της Α.Θ.Π. του Οικουμενικού Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου Α΄ και συμπροσευχομένων του Μακαριωτάτου Πατριάρχου Ιεροσολύμων κ. Θεοφίλου, και των Μακαρ. Αρχιεπισκόπων Κύπρου κ. Χρυσοστόμου και Αλβανίας κ. Αναστασίου. Συμπροσευχήθηκαν, επίσης, εκπρόσωποι Ορθοδόξων Αυτοκεφάλων Εκκλησιών, ο Σεβ. Αρχιεπίσκοπος Κρήτης κ. Ειρηναίος, οι Ιεράρχες της Εκκλησίας της Κρήτης, οι Σεβασμιώτατοι ως και τα λοιπά μέλη των Συνοδειών των Προκαθημένων, οι Σεβασμιώτατοι και οι κ. Καθηγητές, Εταίροι της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, Μοναστικές Αδελφότητες, καθώς και πλήθος Κληρικών και πιστών. Ο Παναγιώτατος στο τέλος της Θείας Λειτουργίας τέλεσε Μνημόσυνο υπέρ αναπαύσεως πάντων των μακαρία τη λήξη γενομένων ευεργετών, κτητόρων και Εταίρων της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης.
Ακολούθως, προχείρισε σε Άρχοντα του Οικουμενικού Θρόνου τον Γενικό Διευθυντή της Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης, Δρ. Κωνσταντίνο Ζορμπά, απονέμοντάς του το Οφφίκιο του «Ιερομνήμονος» της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, τιμώντας τον για τη συνολική προσφορά του στην Ορθοδοξία, καθώς και για την ουσιαστική συμβολή του, στην πραγματοποίηση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου της Ορθοδόξου Εκκλησίας, η οποία φιλοξενήθηκε στις εγκαταστάσεις του Ιδρύματος κατά το έτος 2016. Ο Παναγιώτατος αναφέρθηκε εις τα προνόμια της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας και την τιμή συμμετοχής εις αυτά, ως και εις την προέλευση των οφφικίων, εξαίροντας τις ικανότητες και τα χαρίσματα του προχειρισθέντος. Όπως υπογράμμισε ο Οικουμενικός Πατριάρχης, ο Δρ Ζορμπάς είναι «άοκνος εργάτης της Εκκλησίας» και έχει προσφέρει πολλά στην Επιστήμη της Θεολογίας, αλλά και στα εκκλησιαστικά δρώμενα γενικότερα.
Στην αντιφώνησή του ο Δρ Κωνσταντίνος Ζορμπάς εξέφρασε την βαθιά ευγνωμοσύνη του, την υιική αφοσίωση του, ως και τις πολλές ευχαριστίες του προς τον Παναγιώτατο και το Οικουμενικό Πατριαρχείο, το Οποίο, ως σημείωσε, διακονεί και υπηρετεί μετά αυτοθυσίας και αυταπαρνήσεως. Μεταξύ άλλων σημείωσε και τα εξής:
«Αισθάνομαι ως ιδιαίτερη ευλογία, την σοφή επιλογή και πρόκρισή Σας, Παναγιώτατε, η χειροθεσία της ουδενίας μου, να τελεσθεί εις το Καθολικόν της Ιεράς Πατριαρχικής και Σταυροπηγιακής Μονής της Υπεραγίας Θεοτόκου, της Κυρίας των Αγγέλων, κατά την εορτή του αγίου Ιερομάρτυρος Διονυσίου του Αεροπαγίτου, Επισκόπου και πολιούχου Αθηνών και μάλιστα μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας, δηλωτικόν και τούτο ότι όλα εις την ζωή και τη διακονία μας ξεκινούν και καταλήγουν εις την Αγία Τράπεζα, ως θυσία και προσφορά! Η αποστολή του Οικουμενικού Πατριαρχείου φυσικά δεν εξαντλείται εις το χρέος αυτού, όπως διατηρεί ζώσα την παράδοση την οποία παρέλαβε παρά των πατέρων. Η Θεία Πρόνοια και η Ιστορία επέθηκαν επί των ώμων του την μείζονα ευθύνην, όπως διασφαλίζει και την ενότητα του συνόλου της Ορθοδόξου Εκκλησίας και μεταφέρει το πνεύμα και την νοοτροπία αυτής στον άνθρωπο κάθε εποχής και καλής βουλήσεως. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο υπήρξε πάντοτε φορέας και διαμορφωτής πνευματικών και πολιτισμικών αξιών, και η φωνή του εξακολουθεί να ακούεται με προσοχή και εκτός του στενού εκκλησιαστικού και θρησκευτικού χώρου…».
Ακολουθεί ολόκληρη η ομιλία του Δρ Κωνσταντίνου Β. Ζορμπά:
ΑΝΤΙΦΩΝΗΣΙΣ
Δρ Κωνσταντίνου Β. Ζορμπᾶ,
Γενικοῦ Διευθυντοῦ τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης
«Ἰδοὺ δὴ τί καλὸν ἤ τί τερπνὸν ἀλλ᾿ ἤ τὸ κατοικεῖν ἀδελφοὺς ἐπὶ τὸ αὐτό;»
(Ψαλμ. 132ος, στ. 1)[1].
*
Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
Ἡ ἐρώτησις αὐτὴ τοῦ ἱεροῦ Ψαλμωδοῦ ἔρχεται στὴ σκέψη μας καθὼς ἀτενίζομε τὸ Σεπτόν Πρόσωπον τῆς Ὑμετέρας Θειοτάτης Παναγιότητος κατὰ τὴν παροῦσα ἐκκλησιαστικὴ Τελετή, μετά τήν τέλεση τοῦ Μυστηρίου τῆς Θείας Εὐχαριστίας, λαμβάνοντας προσωπικῶς, διὰ τῶν τιμίων καί χαριτοβρύτων χειρῶν Σας, τήν εἰσαγωγήν μου εἰς τούς Ὀφικκιαλίους τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου.
Στὸ πρόσωπό Σας, Παναγιώτατε Δέσποτα, ἀτενίζουμε τὸν Σοφόν καί ἔμπειρον Οἰακοστρόφον τοῦ Πανίερου, Ἱστορικοῦ καὶ Μαρτυρικοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου τῆς τοῦ Κωνσταντίνου Πόλεως, τόν Ἄξιον διάδοχον μακρᾶς σειρᾶς Τιμίων καί Ἁγίων Πατριαρχῶν τῆς Μεγάλης καί Μαρτυρικῆς Ἐκκλησίας Κωνσταντινουπόλεως, ὅπου πλῆθος Ἁγίων, ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν, στερέωσαν τὴν Ἐκκλησίαν διὰ τοῦ κόπου, τῶν ἱδρώτων καὶ ἐνίοτε τοῦ αἵματός των.
"google ad"
Ἡ ἐρώτησις, βεβαίως, τοῦ Ψαλμωδοῦ γίνεται ἀκόμη βαθύτερη καί πλέον οὐσιαστική εἰς τά ἔσω τοῦ ἀνθρώπου, διότι δὲν ἀναφέρεται ἁπλῶς καί ἐπιφανειακῶς εἰς τὴν «οἴκησιν», ἀλλὰ «ἐπὶ τὸ αὐτὸ κατοικεῖν, τουτέστι, μετὰ ὁμοφωνίας καὶ ἀγάπης», ὅπως σημειώνει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος[2], δηλαδὴ μὲ τὸ αὐτὸ φρόνημα τῆς αὐτῆς πίστεως καὶ τῆς αὐτῆς διαθέσεως, ὅπως τὸ ἐννοοῦσαν καὶ τὸ ἑρμήνευσαν οἱ Πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας.
Αἰσθάνομαι ὡς ἰδιαίτερη εὐλογία, τήν σοφή ἐπιλογή καί πρόκρισή Σας, Παναγιώτατε, ἡ χειροθεσία τῆς οὐδενίας μου, νά τελεσθεῖ εἰς τὸ Καθολικὸν τῆς Ἱερᾶς Πατριαρχικῆς καὶ Σταυροπηγιακῆς Μονῆς τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, τῆς Κυρίας τῶν Ἀγγέλων, κατὰ τὴν ἑορτὴ τοῦ ἁγίου Ἱερομάρτυρος Διονυσίου τοῦ Ἀεροπαγίτου, Ἐπισκόπου καὶ πολιούχου Ἀθηνῶν καί μάλιστα μετά τό πέρας τῆς Θείας Λειτουργίας, δηλωτικόν καί τοῦτο ὅτι ὅλα εἰς τήν ζωή καί τή διακονία μας ξεκινοῦν καί καταλήγουν εἰς τήν Ἁγία Τράπεζα, ὡς θυσία καί προσφορά!
Ἡ Ἱερὰ Μονὴ Γωνιᾶς ἀποτέλεσε καὶ ἀποτελεῖ κομμάτι τῆς ζωῆς μας, καταφύγιον πνευματικόν, μυστικὸ πρότυπο πνευματικῶν χαρισμάτων. Ἐδῶ γίνεται ἡ μετατροπὴ ὅλων μας πρὸς τὴν «καλὴν ἀλλοίωσιν», ποὺ ἡ ἴδια ἡ Παναγία μας ἐπιτέλεσε πάνω σὲ ὅλο τὸ ἀνθρώπινο γένος. Αὐτὴ, ὡς ἡ Μεγάλη Μητέρα, ἡ Προστάτις καί Ἔφορος τοῦ Τόπου Της, ἀκούει τὶς προσευχές μας καὶ τὶς ἀγωνίες μας καὶ ὡς Γοργοϋπήκοος, πολλὲς φορές, πολὺ σύντομα ἀπὸ τὸ ἀναμενόμενο, μᾶς ἀπαντᾶ πληθωρικὰ καὶ μᾶς στηρίζει!
Στὴν αὐλή Της, Παναγιώτατε, φιλοξενεῖται καὶ ἡ Ὀρθόδοξος Ἀκαδημία Κρήτης, τὴν ὁποία ἔχω τὴν ἰδιαίτερη τιμὴ νὰ διακονῶ μὲ ἀκλόνητη ἀφοσίωση καὶ πίστη πρὸς τοὺς σκοποὺς τοῦ εὐφήμως γνωστοῦ Πνευματικοῦ τούτου Ἱδρύματος, ὕστερα ἀπὸ πρόταση τοῦ Ποιμενάρχου μου καί Προέδρου τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τοῦ Ἱδρύματος, Σεβ. Μητροπολίτου Κισάμου καὶ Σελίνου κ. Ἀμφιλοχίου καὶ κατόπιν τῆς ἰδικῆς Σας Πατριαρχικῆς εὐχῆς καί εὐλογίας. Ἕνα Πατριαρχικὸ Ἵδρυμα τὸ ὁποῖο ἐπὶ πενῆντα συνεχῆ ἒτη ἀδιάκοπης λειτουργίας καὶ ποικίλης θεολογικῆς, ἐπιστημονικῆς καὶ ἐκκλησιαστικῆς προσφορᾶς σὲ παγκρήτιο, πανελλαδικὸ καὶ παγκόσμιο ἐπίπεδο, συμβάλλει στὴν ἀποστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου ἐν τῷ κόσμῳ. Ἕνα Ἵδρυμα, τό ὁποῖον εἶχε τὴν ἰδιαιτέραν εὐλογίαν νὰ φιλοξενήσει τὸν Ἰούνιον τοῦ ἔτους 2016 τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας, ἐκφράζοντας καί σφραγίζοντας μέ τόν τρόπον αὐτό, τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη τῆς Παναγιότητός Σας, καθώς καί τῶν λοιπῶν Μακαριωτάτων Προκαθημένων τῶν Ἁγίων τοῦ Θεοῦ Ἐκκλησιῶν[3].
Παναγιώτατε Πάτερ καὶ Δέσποτα,
«Μακάριοι οἱ ἀκούοντες τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ καὶ φυλάσσοντες αὐτόν» (Λουκ., 11,18)!
Ἡ ἀποστολὴ τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου φυσικὰ δὲν ἐξαντλεῖται εἰς τὸ χρέος αὐτοῦ, ὅπως διατηρεῖ ζῶσα τὴν παράδοση τὴν ὁποία παρέλαβε παρὰ τῶν πατέρων. Ἡ Θεία Πρόνοια καὶ ἡ Ἱστορία ἐπέθηκαν ἐπὶ τῶν ὤμων του τὴν μείζονα εὐθύνην ὅπως διασφαλίζει καὶ τὴν ἑνότητα συνόλου τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας καὶ μεταφέρει τὸ πνεῦμα καὶ τὴν νοοτροπία αὐτῆς στὸν ἄνθρωπο κάθε ἐποχῆς καί καλῆς βουλήσεως. Τὸ Οἰκουμενικὸ Πατριαρχεῖο ὑπῆρξε πάντοτε φορέας καὶ διαμορφωτὴς πνευματικῶν καὶ πολιτισμικῶν ἀξιῶν, καὶ ἡ φωνή του ἐξακολουθεῖ νὰ ἀκούεται μέ προσοχή καὶ ἐκτὸς τοῦ στενοῦ ἐκκλησιαστικοῦ καὶ θρησκευτικοῦ χώρου.
Τούτη τὴν ἱερὴ ὅσο καὶ ὕψιστη γιὰ τὴν ἐλαχιστότητά μου στιγμή, καί τήν οἰκογένειά μου, -ἀλλά καί τῆς εὐρύτερης οἰκογένειας τῆς Ὀρθοδόξου Ἀκαδημίας Κρήτης- ἐπιθυμῶ γιὰ μία ἀκόμη φορὰ νὰ Σᾶς εὐχαριστήσω γιὰ τὴν τιμὴ ὅπως μὲ ἐντάξετε στοὺς ἐργάτες τοῦ Ἱεροῦ Ἀμπελῶνος τῆς Μεγάλης τοῦ Χριστοῦ Ἐκκλησίας, τόν Τίμιο Κατάλογο τῶν Ὀφικκιαλίων τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου, οἱ ὁποῖοι, καθ᾿ ὅλην τὴν ἱστορίαν τῆς Μητρὸς Ἐκκλησίας, εἶχαν ἀνεκτίμητη προσφορά, καὶ τὴν ὁποία συνεχίζουν μέχρι σήμερα, «ἕκαστος κατά τήν ἰδίαν δύναμιν» καί «ἐφ ὧ ἐτάχθη καί διακονεῖ», μέ κοινό σκοπό καί στόχο, τή δόξα τῆς Μητρός Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Μεγάλης Ἐκκλησίας καί τήν ὑποστήριξη τῶν καλῶς νοουμένων συμφερόντων Αὐτῆς.
Τὴν Μεγάλη αὐτὴ τοῦ Χριστοῦ Ἁγία Ἐκκλησία καὶ πρωτίστως τὸ πρόσωπόν Σας, Παναγιώτατε Δέσποτα, ποὺ μὲ σπάνια καί, ἀκαταπόνητη αἴσθηση τῆς εὐθύνης Σας, εὐθύνη ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας καὶ τοῦ σύγχρονου κόσμου διακονεῖτε, θὰ συνεχίσουμε καθ’ ἡμέραν νὰ διακονοῦμε θέτοντας ὅλες τίς πνευματικές μας δυνάμεις, πρὸς τὴ μαρτυρία τοῦ Ὀνόματος τοῦ Χριστοῦ πρὸς μία Ἐκκλησία «ποὺ ἂν καὶ ἡ ἱστορία τὴν συνέτριψε, συνεχίζει νά βλέπει μὲ τὴν καρδιά, καὶ νά γνωρίζει νὰ δίδει στὴν Ἀνάσταση ἀπεριόριστη σπουδαιότητα»[4].
Εὐγνωμόνως καί ὀφειλετικῶς μνημονεύω τήν Ἱερά Ἐπαρχιακή Σύνοδο τῆς Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τῆς Κρήτης, τόν Σεβασμιώτατο Πρόεδρο καί ὅλους τούς Ἁγίους Ἀρχιερεῖς, γιά τήν διαρκῆ ἀγάπη, τή στήριξη καί τήν ἀρωγή τους πρός τήν Ὀρθόδοξο Ἀκαδημία Κρήτης καί τήν ἐλαχιστότητά μου. Ἰδιαίτατα καί εὐχαριστιακά στρέφω τόν λόγο στόν πολυσέβαστο Ποιμενάρχη μου, Μητροπολίτη Κισάμου καί Σελίνου κ. Ἀμφιλόχιο, ἀντιπελαργῶν πρός τήν ἀγάπη καί τήν ἐμπιστοσύνη αὐτοῦ.
Παναγιώτατε Δέσποτα,
Κατακλείων αὐτή τήν ταπεινή εὐχαριστήρια προσλαλιά, ταπεινά προσεύχομαι μαζί μέ ὅλους τούς ἐκλεκτούς παρισταμένους, οἱ ἀνύστακτες Θεομητορικές Πρεσβεῖες τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου, νά Σᾶς ἐνισχύουν καί νά Σᾶς ἐνδυναμώνουν, προκειμένου τὸ πολίτευμα τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας νά καλλύνεται καὶ νά κρατύνεται
«χάριτι καὶ φιλανθρωπία τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, μεθ΄ οὗ τῷ Πατρὶ ἡ δόξα ἅμα τῷ Ἁγίῳ Πνεύματι, εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων». Ἀμήν!
Εἴησαν τά ἔτη Σας πλεῖστα ὅσα, ὑγιεινά καί ἄλυπα!
Ἐν Γωνιᾷ, τῇ 3ῃ Ὀκτωβρίου 2018.
[1] Βλ. Ἀθανασίου Ἀλεξανδρείας, Ὁ πρὸς τοὺς Ἀντιοχεῖς τόμος, PG 26, 797Α: «Οἶκος δὲ ἡμῶν ἡ Ἐκκλησία˙ καὶ φρόνημα εἶναι πρέπει τὸ αὐτό˙ οὕτω γὰρ πιστεύομεν καὶ τὸν Κύριον μεθ’ ἡμῶν κατοικήσειν λέγοντα˙ “Ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω”».
[2] Ἰωάννου Χρυσοστόμου, Ἑρμηνείας εἰς τοὺς Ψαλμούς, « […] ἐν τῇ τοιαύτη συμφωνίᾳ, ἐν τῇ τοιαύτη ὁμοφωνίᾳ, ἐν τῇ τοιαύτη ὁμοσκηνίᾳ. […] Ἔνθα γὰρ ἡ ἀγάπη, πολλὴ ἡ ἀσφάλεια, πολλή ἡ παρὰ τοῦ Θεοῦ ῥοπή. Αὕτη γὰρ μήτηρ τῶν ἀγαθῶν, αὕτη ῥίζα καὶ πηγή, αὕτη πολέμων ἀναίρεσις, φιλονεικίας ἀφανισμός. Διὸ καὶ τοῦτο δηλῶν, ἐπήγαγε, Καὶ ἡ ζωὴν ἕως τοῦ αἰῶνος». PG, 55:385.
[3] Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου Βαρθολομαίου, Πατριαρχικὸς Λόγος περὶ τὴν Ἁγίαν καὶ Μεγάλην Σύνοδον, Ἀθῆναι, 2017, σελ. 81-84.
[4] Olivier Clément, La vérité vous rendra libre, Paris 1996, σελ. 8. Πρβλ. π. Ἰωάννου Χρυσαυγή, ΒΑΡΘΟΛΟΜΑΙΟΣ, Ἀποστολὴ καὶ Ὅραμα, Ἀθῆναι, 2018.