Με το σπαθί του Κόναν, ενός από τους διάσημους ρόλους που επαιξε, παρομοίασε την αμερικανική δημοκρατία ο πρώην κυβερνήτης της Καλιφόρνια, Άρνολντ Σβαρτσενέγκερ.

Ο Σβαρτσενέγκερ αν και Ρεπουμπλικάνος χαρακτήρισε τον Ντόναλντ Τραμπ τον χειρότερο πρόεδρο της ιστορίας των ΗΠΑ, ενώ αναφέρθηκε εκτενώς στην ιστορία της «Νύχτας των Κρυστάλλων», του πογκρόμ του 1938 κατά των Εβραίων στη ναζιστική Γερμανία συγκρίνοντάς το με την εισβολή στο Καπιτώλιο.

Ο πρώην κυβερνήτης στο εκτενές μαγνητοσκοπημένο του μήνυμα ορκίστηκε πίστη στον Τζο Μπάιντεν για να ενώσει τη χώρα και να προστατεύσει τη δημοκρατία ενώ έβγαλε ακόμα και το σπαθί του Κόναν για να παραλληλίσει τη διαδικασία σφυρηλάτησής του με την ωρίμανση της δημοκρατίας…

Ολόκληρο το μήνυμά του:

«Σαν μετανάστης σ’ αυτή τη χώρα θέλω να στείλω ένα μήνυμα στους Αμερικανούς και στους φίλους μας σε όλο τον κόσμο για τα γεγονότα των τελευταίων ημερών. Μεγάλωσα στην Αυστρία. Ξέρω πολύ καλά την ιστορία της Νύχτας των Κρυστάλλων. Ήταν μια νύχτα επεισοδίων σε βάρος των Εβραίων το 1938 από το ναζιστικό αντίστοιχο των Proud Boys. Η περασμένη Πέμπτη ήταν η Νύχτα των Κρυστάλλων για τις ΗΠΑ. Τα κρύσταλλα αυτή την φορά ήταν στα παράθυρα του Καπιτωλίου. Όμως ο όχλος δεν έσπασε απλά τα παράθυρα του Καπιτωλίου. «Έσπασαν» τις ιδέες που θεωρούσαμε δεδομένες. Δεν έσπασαν απλώς τις πόρτες του κτιρίου που στεγάζει την Αμερικανική Δημοκρατία. Τσαλαπάτησαν τις αρχές πάνω στις οποίες η χώρα μας βασίστηκε.

Μεγάλωσα στα χαλάσματα μιας χώρας που έχασε τη δημοκρατία της. Γεννήθηκα το 1947, δύο χρόνια αφότου τελείωσε ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Μεγαλώνοντας, περιβαλλόμουν από κατεστραμμένους τύπους που έπιναν λόγω της ενοχής που ένιωθαν για τη συμμετοχή τους στο πιο επικίνδυνο καθεστώς της ιστορίας. Δεν ήταν όλοι αντισημίτες ή Ναζί. Πολλοί βήμα το βήμα απλά βρέθηκαν στο πλευρό τους στην πορεία. Ήταν άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Δεν τα μοιράστηκα ποτέ δημόσια όλα αυτά, γιατί είναι επώδυνες μνήμες. Ο πατέρας μου ερχόταν σπίτι μεθυσμένος δύο φορές την εβδομάδα, φώναζε και μας χτυπούσε και τρόμαζε τη μητέρα μας.

Δεν το θεωρώ αποκλειστικά δική του ευθύνη γιατί και ο γείτονάς μας έκανε ακριβώς το ίδιο στη δική του οικογένεια. Όπως και ο γείτονας λίγο πιο κάτω. Το άκουσα με τα ίδια μου τα αυτιά και το είδα με τα ίδια μου τα μάτια. Πονούσαν σωματικά από τις σφαίρες που βρίσκονταν στα κορμιά τους αλλά και ψυχικά για όσα είχαν αναγκαστεί να δουν ή να κάνουν.

Όλα ξεκίνησαν με ψέματα, ψέματα, ψέματα και μισαλλοδοξία. Με το να είμαι από την Ευρώπη, είδα από πρώτο χέρι πως τα πράγματα μπορούν να βγουν εκτός ελέγχου. Ξέρω ότι υπάρχει φόβος στη χώρα και σε όλο τον κόσμο ότι κάτι τέτοιο μπορεί να συμβεί και εδώ. Δεν πιστεύω ότι θα συμβεί, αλλά πιστεύω ότι πρέπει να γνωρίζουμε καλά τις συνέπειες του εγωισμού και του κυνισμού. Ο πρόεδρος Τραμπ διαμαρτυρόταν ώστε να ανατρέψει το αποτέλεσμα των εκλογών, έντιμων έκλογων. Ζήτησε ένα πραξικόπημα παραπλανώντας τους ανθρώπους με ψέματα.

Ο πατέρας μου και οι γείτονές του είχαν κι εκείνοι παραπλανηθεί με ψέματα και ξέρω που οδήγησαν εκείνα τα ψέματα. Ο πρόεδρος Τραμπ είναι ένας αποτυχημένος ηγέτης. Θα μείνει στην ιστορία ως ο χειρότερος πρόεδρος της ιστορίας. Το καλό είναι πως σύντομα θα είναι αδιάφορος σαν ένα παλιό tweet. Αλλά τι θα κάνουμε με αυτούς τους αξιωματούχους που στήριξαν αυτά τα ψέματα και την προδοσία. Θα τους θυμίσω αυτό που είχε πει ο Τέντι Ρούζβελτ. «Πατριωτισμός είναι να στηρίζεις τη χώρα σου. Όχι να στηρίζεις τον Πρόεδρο».

Ο Τζον Κένεντι έγραψε ένα βιβλίο που λέγεται «Profiles in courage». Αρκετά μέλη του κόμματός μου, εξαιτίας της έλλειψης αποφασιστικότητας δεν θα έβλεπαν ποτέ τα ονόματά τους σ’ αυτό το βιβλίο. Σας το εγγυώμαι. Είναι συνένοχοι με αυτούς που σήκωσαν τις σημαίες της εξέγερσης μέσα στο Καπιτώλιο. Όμως δεν πέτυχε. Η Δημοκρατία μας στάθηκε δυνατή. Μέσα σε λίγες ώρες η Γερουσία και η Βουλή των Αντιπροσώπων έκαναν τη δουλειά που τους ανέθεσαν οι πολίτες και επικύρωσαν τα αποτελέσματα των εκλογών και της εκλογής του Τζο Μπάιντεν. Τι εξαιρετική πράξη από τη Δημοκρατία;

Μεγάλωσα σαν Καθολικός. Πήγαινα στην εκκλησία, πήγα σε Καθολικό σχολείο, μελέτησα τη Βίβλο, όλα. Και από εκείνες τις μέρες θυμάμαι μια φράση που είναι σήμερα επίκαιρη. «A servant’s heart». Σημαίνει να υπηρετείς κάτι που είναι μεγαλύτερο από τον εαυτό σου. Αυτό που χρειαζόμαστε τώρα από τους εκλεγμένους αντιπροσώπους μας, είναι δημόσιους λειτουργούς μ’ αυτήν. Χρειαζόμαστε δημόσιους λειτουργούς που θα υπηρετούν κάτι μεγαλύτερο από την ίδια τους την εξουσία ή το κόμμα τους. Χρειαζόμαστε δημόσιους λειτουργούς που θα υπηρετήσουν ανώτερες ιδέες. Ιδέες πάνω στις οποίες αυτή η χώρα ιδρύθηκε και άλλες χώρες στρέφουν το βλέμμα τους. Με τα γεγονότα των τελευταίων ημερών, φίλοι από όλο τον κόσμο μου τηλεφωνούν και τηλεφωνούν. Μου τηλεφωνούν ανήσυχοι για την πορεία του έθνους.

Μια γυναίκα ήταν κλαμμένη, υπέροχα δάκρυα ιδεαλισμού για το τι θα έπρεπε να είναι η Αμερική. Αυτά τα δάκρυα θα πρέπει να μας θυμίζουν τι σημαίνει η Αμερική για τον κόσμο. Είπα σε όλους όσοι τηλεφώνησαν, όσο άσχημο κι αν ακούγεται αυτό, η Αμερική θα επανέλθει ξεφεύγοντας από τις σκοτεινές αυτές μέρες και θα λάμψει ξανά. Βλέπετε αυτό το σπαθί; Είναι το σπαθί του Κόναν. Να μια πληροφορία για τα σπαθιά. Όσο πιο θερμό είναι ένα σπαθί τόσο πιο σκληρό γίνεται. Όσο το χτυπάς με το σφυρί και το θερμαίνεις στη φωτιά και το βάζεις στο νερό και το ξανακάνεις, όσο πιο συχνά το κάνεις, τόσο πιο σκληρό γίνεται. Δεν σας το λέω επειδή θέλω να γίνω ειδικός στα σπαθιά, αλλά η Δημοκρατία μας είναι όπως το ατσάλι αυτού του σπαθιού. Όσο περισσότερα περνά, τόσο πιο δυνατή γίνεται. Η Δημοκρατία μας έχει περάσει πολέμους, αδικίες και εξεγέρσεις.

Πιστεύω πως όσο και να μας ταρακούνησαν τα πρόσφατα γεγονότα θα βγούμε πιο δυνατοί γιατί τώρα ξέρουμε τι διακυβεύεται. Χρειαζόμαστε φυσικά μεταρρυθμίσεις, ώστε κάτι τέτοιο να μην μπορέσει να συμβεί ποτέ ξανά. Πρέπει οι άνθρωποι που μας σ’ αυτό το ασυγχώρητο σημείο να λογοδοτήσουν. Και πρέπει να κοιτάξουμε πέρα από τον εαυτό μας, τα κόμματά μας, τις διαφωνίες μας και να βάλουμε πάνω από όλα τη δημοκρατία μας. Πρέπει να αναρρώσουμε από τα δραματικά γεγονότα που συνέβησαν.  Πρέπει να αναρρώσουμε, όχι οι Δημοκρατικοί ή οι Ρεπουμπλικάνοι, αλλά ως Αμερικανοί.

"google ad"

Για να ξεκινήσει αυτή η διαδικασία, όποιο κόμμα και αν στηρίζετε, σας ζητώ να ενώσετε τη φωνή σας με τη δική μου για να πούμε στον πρόεδρο Μπάιντεν: «Σου ευχόμαστε κάθε επιτυχία. Αν πετύχεις το έθνος μας θα έχει πετύχει. Σε στηρίζουμε με όλη την καρδιά μας καθώς προσπαθείς να μας ενώσεις. Και σ’ αυτούς που νομίζουν πως μπορούν να ανατρέψουν το Σύνταγμα των ΗΠΑ, να ξέρετε αυτό:  Δεν θα νικήσετε ποτέ. Πρόεδρε Μπάιντεν στεκόμαστε στο πλευρό σου, σήμερα, αύριο, μεθαύριο και για πάντα στην υπεράσπιση της δημοκρατίας μας απέναντι σε όσους την απειλούν. Ο θεός να σας ευλογεί και να ευλογεί τις ΗΠΑ»