Τη «σκυτάλη» από την «ΕφΣυν», που με δύο άρθρα της έκανε λόγο για «σαχλαμαρόμαγκα» που «έπρεπε να έχει πάει σπίτι του από καιρό», αλλά και το ΕΘΝΟΣ, που αναφέρεται σε “αρκουδόμαγκα”, πήρε η «Αυγή», το επίσημο κομματικό όργανο του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τρόπο σαφώς πιο διακριτικό, ο αρθρογράφος της εφημερίδας Ανδρέας Πετρόπουλος δείχνει να προσπαθεί, με νουθεσίες, να επαναφέρει στην… τάξη τον αναπληρωτή υπουργό Υγείας, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι η Αριστερά «δεν (θα) πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι», καθώς και ότι «τα πραγματικά ερωτήματα τα βάζουν οι καθημερινοί άνθρωποι».
Στο κείμενο, που έχει τον τίτλο «Το θέμα Παύλο είναι…», ο αρθρογράφος διερωτάται, αρχικά, αν το όλο ζήτημα με το δάνειο του Παύλου Πολάκη είναι προϊόν διαστρέβλωσης ή υπαρκτό. «Αν είναι υπαρκτό, αντανακλά μια πρακτική, την ίδια που άνθισε στην Ελλάδα από το 1989 και κορυφώθηκε μετά το 200 επισφραγίζοντας την χρεοκοπία του 2009; Η το πραγματικό θέμα έχει να κάνει με το άλλο μισό της Αριστεράς, δηλαδή όχι μόνο με την ηθική, αλλά με την πρακτική και την αισθητική παρέμβαση στην πολιτική διαδικασία;», ερωτά στη συνέχεια ο Ανδρέας Πετρόπουλος.
Δανειζόμενος σχετικό επιχείρημα του Νίκου Καραθανασόπουλου του ΚΚΕ, για τους ανθρώπους του μόχθου και το ζήτημα Πολάκη, ο αρθρογράφος στη συνέχεια αναφέρει «τα πραγματικά ερωτήματα τα βάζουν οι καθημερινοί άνθρωποι, που μεγαλώνουν επίσης παιδιά με φροντιστήρια και πανεπιστήμια χωρίς την παραμικρή βοήθεια».
«Η Αριστερά δεν πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι»
Ακολούθως αναφέρεται:
«Προφανώς –σε ένα νόμιμο δάνειο– δεν μπορεί να βάλει τα ίδια ερωτήματα το πολιτικό προσωπικό με τις διαχρονικές χορηγίες. Τελειώνει το θέμα εδώ; Οχι. Υπάρχει και η έρμη καθημερινή πολιτική πρακτική και παρέμβαση που για την Αριστερά δεν (θα) πρέπει να μοιάζει ούτε από μακριά στους απέναντι. Κινδυνεύει όμως να μοιάσει στην περίπτωση που κάποιος θεωρεί τον εαυτό του ως τον μοναδικό και αυθεντικό εκπρόσωπο στον καθημερινό πόλεμο με το “σύστημα”».
Σύμφωνα με τον αρθρογράφο, ο αγώνας αυτός (απέναντι στο «σύστημα») είναι διαρκής και έρχεται η στιγμή που θα έχει και προσωπική σφραγίδα. «Ομως δεν μπορεί να μεταβάλλεται σε προσωπική υπόθεση. Δεν είναι ένας “ανοικτός προσωπικός λογαριασμός”. Η μάχη με τη διαπλοκή και τη διαφθορά είναι μια συλλογική δουλειά, έκφραση εκατοντάδων χιλιάδων ανθρώπων, αλλά και του βασικού πολιτικού υποκειμένου που συνεχίζει να σηκώνει στις πλάτες του», υπογραμμίζει η «Αυγή».
Και καταλήγει: «Αυτό είναι κυρίως το θέμα, Παύλο… Αν κάποιος θεωρεί τον εαυτό του αυθεντία και μιλάει στους άλλους “με τη γλώσσα που καταλαβαίνουν”, τότε κινδυνεύει να πέσει στην παγίδα τους. Κι ας τα λέει σωστά ο κουζουλός…».