Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης
Γεωπόνος-Λογοτέχνης
“Ως χαρίεν εστ’ άνθρωπος, αν άνθρωπος η”
(Μένανδρος 342-292 π.Χ.)
Α΄. Αντί Προλόγου
Και έπλασε ο Δημιουργός την 6η ημέρα της Δημιουργίας, τον άνθρωπο, “καθ’ εικόνα και ομοίωσίν Του” (Γένεσις 1,26). Η “εικόνα” παραπέμπει όχι στη (θεία) εξωτερική μορφή, αλλά στα θεϊκά χαρίσματα με τα οποία “προικοδοτήθηκε” από τον Δημιουργό του. Εάν ο άνθρωπος καλλιεργήσει αυτά τα χαρίσματα, θα μπορούσε να γίνει κατά το δυνατό τέλειος, να γίνει ένας “κατά χάριν”- θεός (“καθ’ ομοίωσιν”), δυνατότητα την οποία ονομάζουν οι Πατέρες της Εκκλησίας, “θέωση”.
Β΄. Ο άνθρωπος σήμερα
Δογματικά, δεχόμαστε ότι, την για αιώνες ηθική Πτώση του ανθρώπου, ήλθε να αντισταθμίσει “ο Αίρων την αμαρτίαν του κόσμου” Ιησούς, βιώσας το Μέγα Μυστήριο του Γολγοθά (δυσεξήγητο στον απλό νου) και την Ανάστασή Του, με “…τον θάνατον καταπατήσας τον δε διάβολον καταργήσας…” και δωρίσας τη Σωτηρία στην Ανθρωπότητα!…
….Πέρασαν αιώνες από το θείο εκείνο Γεγονός… Οι χρονοθίνες το κάλυψαν… Ξεχάστηκε… Το πνεύμα του κακού θέριεψε ξανά, άπλωσε το φάλι των πλοκαμιών του όπου γης… Κάποιοι ταγοί του θείου μηνύματος το συντηρούν άριστα δογματικά, αδύναμοι ωστόσο να θέσουν φραγή στη νέα πτώση του ανθρώπου: Ηθικοκοινωνική, αρχών, αξιών. `Ετσι, έφτασε o άνθρωπος στον 21ο αιώνα της μετά Χριστόν ύπαρξής του, με “ευήκοα ώτα” στα κελεύσματα και στις παροτρύνσεις του (θηριώδους) Μαμμωνά και έφτασε να δημιουργεί – αλλά και να καταλείπει υποθήκη στους επιγόνους- μια εποχή βαβελικής ανόδου στο αχανές του απείρου και κατάδυσης στα απύθμενα βάθη των ωκεανών, στα έγκατα της χερσαίας μάνας Γης, σε ένα ατέρμον κυνήγι θησαυρού, όπου Γης. To βιβλικό “…άφρων, άφρων…” δεν φτάνει στον πρόσκαιρο διαβάτη των γήινων μονοπατιών, που, προσηλωμένος στο “Δίκαιο του Ισχυρού”, εξακολουθεί την “ανοδική πτώση” του… Και το “Δίκαιο του Ισχυρού” καταλείπει πίσω του εκατόμβες αδύναμων συνανθρώπων-βορά στη μάνητα του ανθρωποβρώστη θεού του πολέμου `Αρη, ή λιμοκτονούντων ανθρώπινων υπάρξεων-σκαλοπατιών στην κλίμακα “ανόδου” του Ισχυρού οπαδού του Μαμμωνά. Οπαδού, που θεωρεί εαυτόν “άνθρωπον” καθώς στη θέασή του είναι “ον άπτερον, δίποδον, νοήμον”….
…Και ανακύπτουν τα ερωτήματα:
Είναι αλήθεια άνθρωπος (με την έννοια του “άνω θρώσκοντος όντος” ή όποια άλλη έννοια, ισοβαρή και ισοδύναμη):
– Ο φονιάς;
– Ο Κάιν της εποχής;
"google ad"
– Ο Ιούδας της εποχής;
– Ο δίγλωσσος;
– Ο διπρόσωπος;
– Ο συκοφάντης;
– Ο πατροκτόνος;
– Ο παιδοκτόνος;
– Ο παιδεραστής;
– Ο αιμομίκτης;
– Ο έμπορος ναρκωτικών;
– Ο εποφθαλμιών το απόκτημα του τίμιου ιδρώτα συνανθρώπου;
– Ο βαδίζων σε “λαγούμια” δολερά και σκοτεινά;
– Ο “Ισχυρός” (κατά τα ανθρώπινα μετράδια) που ανάβει τη θρυαλλίδα της φωτιάς του πολέμου όπου Γης, εξυπηρετώντας το ίδιον όφελος και ονοματίζων …“παράπλευρες συνέπειες”, τις εκατόμβες των αθώων θυμάτων;
– Ο δυνάστης που κατασκευάζει σαπούνια από ανθρώπινο λίπος του οποίου ο φορέας-συνάνθρωπος, βρήκε φρικτό θάνατο σε φούρνους και κρεματόρια;
– Ο εκτελεστής αμάχων;
– Ο Πολιτικός Αρχοντας που με μια του υπογραφή παραδίδει αμαχητί την εθνική κυριαρχία του λαού του;…….
Απειρα τα ερωτήματα. Ο αναγνώστης, θα μπορεί να προσθέσει πλείστα όσα άλλα…
Όμως, η απάντηση, είναι μία: Όχι, δεν είναι άνθρωπος, καθώς του λείπει το στοιχειώδες συστατικό του ανθρώπου: Η ανθρωπιά.
Κοντολογίς, είναι “αντίγραφο” (και μάλιστα κακέκτυπο) ανθρώπου!
Γ΄. Επίλογος
Ο Αϊνστάιν είπε: “Έχει καταστεί τρομακτικά προφανές ότι η τεχνολογία μας, έχει υπερκεράσει την ανθρωπιά μας…”.
Ο όρος “ανθρωπιά”, είναι κυριολεκτικός, με μεγάλη εννοιολογική σημασία.
Και απωλέσθη…
Σημείωση:
* Γενόσημα = Αντίγραφα
Ορος που προέκυψε σχετικά πρόσφατα στη Χώρα μας και αφορά αντίγραφα πρωτότυπων φαρμάκων, τα οποία περιέχουν την ίδια με αυτά, δραστική ουσία. Αποτελεί μετάφραση του ξενόγλωσσου όρου generic or generic drugs, αλλά η απόδοσή του generic ως “γενόσημο” στην ελληνική, θεωρείται ατυχής, και σύμφωνα με τον Καθηγητή Γ. Μπαμπινιώτη: «…ο όρος είναι κρυπτικός, παρασυνδέεται με γένεση ή και γέννηση πραγμάτων και καταλήγει στο να είναι σκοτεινός, ακατάληπτος και παροδηγητικός…» (Εφημ. “Πρώτο Θέμα 13-3-2012”).
Στο παρόν Σημείωμά μας, κάνουμε χρήση του όρου “γενόσημα” με την (λογοτεχνική αδεία) σημασία του “αντιγράφου” (ή ορθότερον του “κακέκτυπου αντιγράφου” σε ότι αφορά τον άνθρωπο).