Ήδη το έχουμε δει να βρίσκεται σε εξέλιξη.
Με πρόφαση τη διαφύλαξη της δημόσιας υγείας, απαγορεύεται η πρόσβαση δημοσιογράφων ή περιοζόνται οι δυνατότητες κάλυψης γεγονότων, όπως είναι οι εμβολιασμοί. Όμως η κυβερνηση σκοπεύει να πάει πλέον σε ένα άλλο επίπεδο, που παραπέμπει σε καθεστώτα μη δημοκρατικά, περιορίζοντας τη δυνατότητά τους να καλύπτουν τα γεγονότα όπως εξελίσσονται στις διαδηλώσεις.
Σύμφωνα με το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Δημόσιων Συναθροίσεων που παρουσιάσε την Πέμπτη ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη κ. Χρυσοχοϊδης στο τμήμα με τον Οργουελικού τύπου μεσότιτλο “παρουσία και προστασία των δημοσιογράφων” περιγράφονται μία σειρά μέτρων που περιορίζουν τη δυνατότητά τους να καλύπτουν διαδηλώσεις υπό την πρόφαση της προστασίας της υγείας τους!
Αφού λοιπόν η αστυνομία μετατράπηκε “στο ΕΣΥ της προστασίας” των πολιτών κατά την περίοδο της πανδημίας, πλέον η αστυνομία θα λάβει και τον ρόλο της ενημέρωσης, πάντα για την προστασία της υγείας.
Σύμφωνα με το σχέδιο οι δημοσιογράφοι πλέον θα επιτρέπεται να κινούνται μόνο εντός συγκεκριμένου χώρου επιλογής της αστυνομίας και όχι πέρα αυτού.
Ο κάθε δημοσιογράφος θα έχει αστυνομικό “σύνδεσμο”, μέσω του οποίου θα λαμβάνει την ενημέρωση για τις εξελίξεις στη διαδήλωση. Ο λόγος, σύμφωνα με το σχέδιο, είναι “η ανεμπόδιστη διεξαγωγή των αστυνομικών επιχειρήσεων, ειδικά σε περιπτώσεις που υπάρχουν επεισόδια” και …”η διαφύλαξη της σωματικής ακεραιότητας των δημοσιογράφων που μπορουν να βρεθούν στο επίκεντρο επεισοδίων”, ακόμα και αν οι φωτορεπόρτερ τονίζουν ότι 99 στις 100 φορές η σωματική τους ακεραιότητα κατά την τέλεση του έργου τους κινδυνεύει από επιθέσεις αστυνομικών.
Κάτι παραπάνω θα ξέρει ο Μανώλης Κυπραίος που έχασε την ακοή του και ακόμη περιμένει την οριστική δικαίωση, ο Μάριος Λώλος που δέχθηκε σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι και χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση και η Τατιάνα Μπόλαρη τραυματίστηκε στο πρόσωπο. Η σωματική τους ακεραιότητα τέθηκε σε κίνδυνο επειδή κατέγραφαν την αστυνομική αυθαιρεσία.
Μάλιστα, το “σχέδιο” πάει και σε ένα επόμενο επίπεδο ελέγχου της ενημέρωσης μιλώντας για την ανάγκη να υπάρχει “ορθή” ενημέρωση για την κατααπολέμηση των “fake news” που διασπείρονται από “ακραιες ομάδες” παρά του ότι πολλές φορές έχει αποδειχθεί στην πράξη ότι η επίσημη πληροφόρηση … παραπληροφορεί, όπως συνέβη κατά την περίπτωση της συγκέντρωσης μετά την ιστορική απόφαση καταδίκης της Χρυσής Αυγής όπου σύμφωνα με τον Υπουργό η εκτεταμμένη χρήση χημικών οφειλότων στο οτι ρίχτηκαν “150 μολότοφ από 600 άτομα” κάτι το οποίο δεν προέκυψε από κανένα βίντεο από τα δεκάδες που κυκλοφόρησαν από τη διαδήλωση, ούτε από τις φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα η ΓΑΔΑ.
Προφανώς όλα αυτά δεν είναι τυχαία και σχετίζονται με μια προσπάθεια της κυβέρνησης να θέσει υπό έλεγχο την ενημέρωση σε μία περίοδο που οι λαϊκές διαμαρτυρίες θα ενταθούν. Γιατί, δεν υπάρχει αμφιβολία, θα υπάρξουν αντιδράσεις στην οικονομική καταστροφή που έχουν προκαλέσει τα μέτρα για την αντιμετώπιση της πανδημίας αλλά και ο πολιτικός σχεδιασμός της κυβέρνησης για χρησιμοποίηση της “ευκαιρίας” που αποτελεί η πανδημία για την προώθηση μία σειρά νεοφιλελεύθερων μεταρρυθμίσεων που θα αμφισβητήσουν σειρά εργασιακών δικαιωμάτων και θα οδηγήσουν στο περιθώριο μεγάλες μερίδες του πληθυσμού.
Στη μετά την πανδημία εποχή η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατιας θέλει η ενημέρωση να είναι υπό τον έλεγχο της. Σήμερα προετοιμάζεται για αυτή την περίοδο, με την ασφάλεια της μεγάλης διαφοράς από το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκεται σε μία μεγάλη αδυναμία να ασκήσει αποτελεσματική αντιπολίτευση λόγω εσωτερικών προβλημάτων και απουσίας συνεκτικού λόγου ή κάποιου αφηγήματος που να πείσει τους πολίτες.
Στόχος η θεσμοθέτηση μίας μόνιμης κατάστασης προληπτικής αυτολογοκρισίας. Ήδη υπάρχει αυτολογοκρισία, όμως δεν είναι θεσμοθετημένη. Γιατί πλέον ουσιαστικά απαγορεύεται σε οποιονδήποτε δημοσιογράφο να κάνει ελεύθερ τη δουλειά του εις το όνομα της προστασίας τους.
Προφανώς, δεν είναι η μόνη χώρα που αυτή την περίοδο αμφισβητούνται θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα. Και στη Γαλλία του επίσης φιλελεύθερου Μακρόν, η κυβέρνησή του εν μέσω πανδημίας θελησε να θέσει υπό έλεγχο το “δικαίωμα στην πληροφόρηση” βάζοντας ουσιαστικό τέλος στην ελευθερία του τύπου. Όμως οι αντιδράσεις τόσο από τα ΜΜΕ οσο και από τους πολίτες με τις μαζικές διαδηλώσεις τους απέτρεψαν τον σχεδιασμό.
Στην Ελλάδα, θα επιτραπεί μίας τέτοιας αντιδημοκρατική εκτροπή να περάσει δίχως αντιδράσεις;