Επιστολή διαμαρτυρίας απέστειλε το Δ.Σ. του Συλλόγου Κακοδικιανών της Αττικής «προς όλους τους αρμόδιους φορείς» για την ολοσχερή κατάρρευση της ιστορικής γέφυρας του Κακοδικίου στο Δήμο Καντάνου Σελίνου. Αναφέρουν ότι η κατάρρευσή της είναι άλλο ένα «σημάδι της εγκατάλειψης της αδιαφορίας αλλά και του μαρασμού της επαρχίας» και καλούν τη δημοτική αρχή σε συνεργασία με τους βουλευτές του νομού, αφού δεν κατάφεραν να την προστατεύσουν, τουλάχιστον να μεριμνήσουν για την τοποθέτηση επιτύμβιας στήλης που να λέει:
“Εδώ υπήρχε η Ιστορική Γέφυρα Κακοδικίου. Εχάθη από την αδιαφορία μας”.
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενο:
Ως άλλο ένα σημάδι της εγκατάλειψης της αδιαφορίας αλλά και του μαρασμού της επαρχίας, μπορεί μόνο κανείς να εκλάβει την ολοκληρωτική κατάρρευση της πετρόκτιστης γέφυρας, στον Κακοδικιανό ποταμό, στις αρχές του τρέχοντος έτους.
Η μικρή ιστορική λιθόκτιστη μονότοξη – μια από τις ελάχιστες τοξωτές στην Κρήτη – γέφυρα (ή καμάρα,όπως λέγονταν στην ντοπιολαλιά), που κατασκευάστηκε το 1903 από ντόπιους πολίτες, ώστε να διασχίζουν οι κάτοικοι με τα ζώα τους τον κακοδικιανό ποταμό, δεν υπάρχει πια. Η κατάληξη αυτή ήταν προδιαγεγραμμένη και προβλέψιμη τουλάχιστον από το έτος 2009, δεδομένου ότι τα σημάδια του χρόνου πάνω της ήταν εμφανή.
Το 2005 χαρακτηρίστηκε από τη Διεύθυνση Νεοτέρων Μνημείων ως διατηρητέο ιστορικό μνημείο, καθότι είναι αποτέλεσμα εξιοθαύμαστης για την εποχή τεχνικής κατασκευής και θολοδομίας, καθώς επίσης διότι αποτελούσε το μοναδικό δρόμο επικοινωνίας και ιστορική μαρτυρία για την κοικωνικοοικονομική οργάνωση της περιοχής.
Σημειωτέον, ο κ. Σταυρουλάκης, καθηγητής του Πολυτεχνείου Κρήτης, δρ πολιτικός μηχανικός, συνέστησε ομάδα εργασίας, η οποία εκπόνησε προμελέτη, ενώ το Εργαστήριο Υπολογιστικής Μηχανικής και Βελτιστοποίησης του Πολυτεχνείου Κρήτης κατέθεσε πρόταση επείγουσας αναστήλωσης. Οι κάτοικοι πολλάκις αιτήθηκαν την αρωγή των αρμοδίων υπηρεσιών με έγγραφα και σχετικά δημοσιεύματα στον τοπικό τύπο.
Όλα έμειναν όμως στα χαρτιά και η κατάρρευσή της είναι γεγονός. Άλλο ένα θύμα του χρόνου, αλλά κυρίως της γραφειοκρατίας και της αδιαφορίας. Οι κάτοικοι είναι πλημμυρισμένοι από οργή για τους υπευθύνους των αρμοδίων υπηρεσιών, που δεν έπραξαν τα δέοντα, αλλά αδιαφόρησαν και ολιγώρησαν.
Πλέον, η διεύθυνση Νεωτέρων Μνημείων και Πολιτισμού δέον όπως εκδώσει άδεια διάνοιξης του ποταμού από τα ερείπια, ώστε να αποφευχθεί ενδεχόμενη πλημμύρα, αλλά και να μεριμνήσει -τουλάχιστον- για την διάσωση των ειδικά σμιλευμένων λίθων που έδραζαν το τόξο της ιστορικής γέφυρας.
Συμφωνούμε με τον συγχωριανό μας Κωστή Πετράκη, κοινωνιολόγο, ότι ως ύστατη ένδειξη σεβασμού στην ιστορικότητα της καμάρας και μεταμέλειας, η Δημοτική Αρχή του τόπου, σε συνεργασία με τους βουλευτές του Νομού, πρέπει να μεριμνήσει για την τοποθέτηση της επιτύμβιας στήλης: “Εδώ υπήρχε η Ιστορική Γέφυρα Κακοδικίου. Εχάθη από την αδιαφορία μας”.
Τα ανωτέρω αποτελούν ενδεικτικό παράδειγμα της κρίσης αξιών που χαρακτηρίζει την εποχή μας. Μεγάλο μέρος του πληθυσμού είναι πλέον βυθισμένο στην μεγιστοποίηση της υλικής ευημερίας του, η οποία έχει αναδειχθεί σε αυτοσκοπό της ζωής. Συνέπεια αυτού, οι κυβερνώντες τους οποίους εκλέγει λειτουργούν με πρωταρχικό και συχνά μοναδικό κριτήριο την οικονομική κερδοφορία ενός έργου. Η συντήρηση ενός ιστορικού μνημείου ουδόλως εντάσσεται στα πλαίσια αυτά. Κατά τη σοφή ρήση όμως, «λαός που δεν γνωρίζει το παρελθόν του δεν μπορεί να οικοδομήσει το μέλλον του».
Εμείς ως Διοικητικό Συμβούλιο των Κακοδικιανών της Αττικής χωρίς βέβαια να να παραγνωρίζουμε ότι αυτό δεν μπορεί -σε καμία περίπτωση- να είναι το ιστορικό γεφύρι που χάθηκε ανεπιστρεπτί, ζητούμε από όλους τους αρμόδιους φορείς, όπως γίνουν οι απαραίτητες ενέργειες ώστε αυτή η γέφυρα γνωστή ώς ‘’καμάρα΄΄ να κατασκευαστεί εκ νέου στο ίδιο σημείο. Αποκαθιστώντας έτσι την μοναδική πεζή διέλευση του ποταμιού από τους κατοίκους της περιοχής και την λειτουργία του τουριστικού μονοπατιού που περνούσε από την ιστορική γέφυρα . Εμείς ώς Σύλλογος θα μπορέσουμε έστω και με μικρή συμβολή να συνδράμουμε σ’ αυτό το έργο. Τελικά δεν φτάνει μόνο να χαρακτηρίζεις κάτι, ως σημαντικό ή ιστορικό, αλλά πρέπει και να το υποστηρίζεις και να πράττεις αναλόγως για να μπορεί αυτό να παραμένει σημαντικό και ιστορικό και για τις επόμενες γενιές.
Με εκτίμηση
Το Διοικητικό Συμβούλιο του Συλλόγου Κακοδικιανών Αττικής