Γράφει ο Ιωάννης Κουρουτάκης – Λογοτέχνης
Ο πρόεδρος του Δικαστηρίου ΛΩΡΕΝΣ δίδει το λόγο στον Δημόσιο Κατήγορο «Πατέρας της δίκης» ΡΟΜΠΕΡΤ ΤΖΑΚΣΟΝ για να κάνει την εισαγωγική αγόρευση.
Η αγόρευση του Τζάκσον κράτησε όλη την ημέρα. Περιγράφει τα μεγάλα θέματα της κατηγορίας. Ξεκινάει από τη γέννηση του Εθνικοσοσιαλισμού, τη δημιουργία των παραστρατιωτικών οργανώσεων των SS και του SD, τη συγκρότηση μυστικής αστυνομίας, τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, την κατάργηση των εκκλησιών, τη δίωξη των Εβραίων, τη διάλυση των κομμάτων, τη φίμωση του τύπου, τα στρατόπεδα συγκεντρώσεως, την εξορία οκτώ εκατομμυρίων Ευρωπαίων πολιτών και την εξόντωση των «κατώτερων φυλών».
Τέλος ο Τζάκσον στρέφεται προς τους κατηγορούμενους και τους κατακεραυνώνει: «Οι πράξεις τους – αναφωνεί – πλημμύρισαν τον κόσμο με αίμα και έφεραν πίσω ένα αιώνα τον πολιτισμό. Υπέβαλαν τους γείτονές τους Ευρωπαίους σε όλων των ειδών τις ταπεινώσεις και τα βασανιστήρια, στη λαφυραγώγηση και στη καταλήστευση, γεννήματα του θράσους και της θηριωδίας.
Και οι φρικτές αυτές πράξεις στέκουν δίπλα στον κάθε κατηγορούμενο, εκεί πάνω σ’ αυτά τα εδώλια».
Ο Δημόσιος Κατήγορος Τζάκσον είναι χειμαρρώδης, σωστός καταπέλτης.
Τον ιδανικό δρόμο που χάραξε ο Τζάκσον θα ακολουθήσουν και οι πληρεξούσιοι των τεσσάρων χωρών που εκπροσωπούνται στη δίκη και οι κατηγορίες τους θεμελιωμένες με κινηματογραφικές ταινίες, μαρτυρίες, και κάθε είδους ντοκουμέντα θα πάρουν μεγάλες διαστάσεις.
Στις 26 Νοεμβρίου λαμβάνει τον λόγο ο Συνταγματάρχης Άλντερμαν και απαρριθμεί τις απαράδεκτες τις φρικτές μεθόδους που εφάρμοσε ο γερμανικός στρατός κατοχής κατά την εισβολή του στην Πολωνία.
Όταν ο Άλντερμαν τελειώνει το κατηγορητήριό του, τα φώτα στην αίθουσα του δικαστηρίου χαμηλώνουν και σ’ ένα τοίχο απλώνεται μια μικρή οθόνη. Ο πρόεδρος προειδοποιεί ότι κατά την προβολή κανένας δε θα μπορέσει να φύγει από την αίθουσα, έστω και αν αισθάνεται άσχημα. Τα κεντρικά φώτα σβήνουν, ενώ πάνω στα εδώλια ανάβουν άλλα μικρότερα ίσα – ίσα για να φωτίζουν μονάχα τα πρόσωπα των κατηγορούμενων.
Η ταινία που προβάλλεται είναι βουβή, γυρίστηκε στη Βαρσοβία το 1943 και βρέθηκε σε ένα στρατώνα των ΕΣ – ΕΣ. Οι πρώτες σκηνές δείχνουν το γκέτο. Ένα μέγαρο καίγεται και τρεις ή τέσσερις Εβραίοι που τους έχουν τυλίξει οι φλόγες πηδούν αλόφρονες από τα παράθυρα του πέμπτου πατώματος για να γλιτώσουν. Μάταιος κόπος΄ γίνονται κομμάτια στο δρόμο, ενώ οι φλόγες εξακολουθούν να τους κατακαίουν. Έπειτα η ταινία δείχνει φάλαγγα από γυμνές γυναίκες ανάμεσα σε δύο σειρές γερμανών στρατιωτών που τις μαστιγώνουν με μανία. Ένας άνδρας τουφεκισμένος΄ δύο νεαροί αποκεφαλισμένοι με σπαθί΄ τέλος μια ομάδα Εβραίων που οι γερμανοί στρατιώτες τους ξυλοκοπούν μέχρι θανάτου σε μια πλατεία.
Η προβολή της ταινίας κρατάει ένα τέταρτο περίπου και οι ψυχολόγοι της φυλακής καταγράφουν τις αντιδράσεις των κατηγορουμένων.
Ο Γκαίρινγκ κρύβει το πρόσωπο με το δεξί του μπράτσο. Ο Στράιχερ κοιτάζει απαθής σα να μη συμβαίνει τίποτα. Ο Νταίνιτς σφίγγει τις γροθιές και σκεπάζει τα μάτια με τα χέρια του. Ο Σαχτ γυρίζει την πλάτη προς την οθόνη. Ο Κάιτελ σφουγγίζει τον ιδρώτα του και επαναλαμβάνει συνεχώς. Τρομερό! Τρομερό! Ο Γιόντλ φωνάζει: Αυτά τα γουρούνια οι ΕΣ – ΕΣ.
Ο Φουνκ αφήνει ένα ουρλιαχτό. Τα φώτα ανάβουν. Άκρα σιγή, απόλυτη σιγή, στην αίθουσα του Δικαστηρίου.
Τώρα καλείται να καταθέσει ως μάρτυρας κατηγορίας ο αυστριακός στρατηγός Έρβιν Λαχάουζεν συνεργάτης του ναυάρχου Φον Κανάρη, αρχηγού της μυστικής υπηρεσίας. Ο Λαχάουζεν αποκαλύπτει ότι τον Αύγουστο του 1939 ο Ιωακείμ φον Ρίμπεντροπ μετέφερε στον Κάιτελ τη διαταγή του Χίτλερ να εφαρμόσει στην Πολωνία την τακτική της «καμένης γης». Τα μάτια όλων καρφώνονται στον Ρίμπεντροπ. Θα επιβεβαιώσει ή θα αρνηθεί την κατηγορία. Μα ο Ρίμπεντροπ έχει κατεβάσει κεφάλι και δεν βγάζει μιλιά. Ο λαλίστατος Υπουργός των Εξωτερικών της Ναζιστικής Γερμανίας τώρα έχει χάσει τη μιλιά του.
"google ad"
Τα τεκμήρια – ντοκουμέντα που προσκομίζουν οι Σοβιετικοί είναι φοβερά, φρικιαστικά. Αίσθημα φρίκης καταλαμβάνει το Δικαστήριο ο βοηθός του Σοβιετικού Κατηγόρου Σμυρνώφ ακουμπάει στο έδρανο των δικαστών ένα κουτί από το οποίο βγάζει μερικά μακάβρια τρόπαια. Τρία ανθρώπινα κεφάλια συρρικνωμένα όσο μια γροθιά, βαλσαμωμένα. Δέκα κομμάτια σαπούνι (μαυριδερά και σε σχήμα καρβελιού) καμωμένα από ανθρώπινο λίπος και μια δέσμη κορδόνια παπουτσιών από γυναικείο δέρμα.
Χλωμοί σαν νεκροί – οι δικαστές, οι δημοσιογράφοι, το ακροατήριο – παρακολουθούν τα μακάβρια εκθέματα. Μερικοί δεν αντέχουν σε αυτό το θέαμα και αποστρέφουν τα πρόσωπά τους. Οι κατηγορούμενοι μένουν ακίνητοι στις θέσεις τους. Ο Σοβιετικός κατήγορος Σμυρνώφ με φωνή γεμάτη αγανάκτηση λέει: «Να ποια ήταν η μοίρα οποιουδήποτε θα έπεφτε στα χέρια των ναζιστικών θηρίων, να πως καταντούσαν τον άνθρωπο. Πρώτα όμως έπρεπε να τον σκοτώσουν».
Στο μεταξύ, επειδή πλησιάζουν τα Χριστούγεννα το Δικαστήριο διακόπτει τις εργασίες του. Οι συνεδριάσεις ξαναρχίζουν στις 2 Ιανουαρίου 1946.
Ένα από τα μεγάλα κεφάλαια – ίσως το μεγαλύτερο – που εξετάστηκε στη δίκη της Νυρεμβέργης ήταν η οριστική λύση του Εβραϊκού προβλήματος. Ο διαβόητος Υπουργός Προπαγάνδας Γκαίμπελς είχε πει: «Το Εβραϊκό πρόβλημα πρέπει να λυθεί σε Ευρωπαϊκή κλίμακα. Υπάρχουν ακόμα στην Ευρώπη έντεκα εκατομμύρια Εβραίοι. Και είναι βέβαιο ότι αν δεν εξοντωθούν όλοι, ως τον τελευταίο, δε θα υπάρξει ποτέ Ειρήνη». Και ένα τρομακτικό φρικιαστικό ντοκουμέντο που παρουσιάζουν οι αμερικανοί κατήγοροι στη δίκη αποκαλύπτει τις μεθόδους που χρησιμοποίησαν οι ναζιστές εγκληματίες για την πραγματοποίηση του σκοπού αυτού. Είναι το βιβλίο του θανάτου ενός από τα 1888 στρατόπεδα εξοντώσεως και αφορά το «λάγκερ του Μαουτχάουζεν, όπου είναι καταχωρημένοι και σε ελάχιστο χρονικό διάστημα οι θάνατοι 203 κρατουμένων. Όλοι πέθαναν ξαφνικά από καρδιακή παράλυση και με αλφαβητική σειρά.
Αλλά το πραγματικό εργαστήριο θανάτου ήταν το στρατόπεδο εξοντώσεως Άουσβιτς στην Πολωνία. Ο θηριώδης και ζωώδης διοικητής του Στρατοπέδου Ρούντολφ Φρνατς Χαις, ο Χασάπης, καταθέτει αδιάφορα και αλαζονικά στο δικαστήριο για τα όσα συνέβησαν εκεί από τον Μάιο του 1941 έως το τέλος του 1943.
Οι ερωτοαπαντήσεις έχουν ως εξής:
– Είναι αλήθεια ότι στο Άουσβιτς εξοντώθηκαν συνολικά δύο εκατομμύρια Εβραίοι;
Χαις: Ναι
– Άνδρες, γυναίκες και παιδιά;
Χαις: Ναι
– Νιώσατε ποτέ συμπόνια για τα θύματα; Σκεφτήκατε την οικογένειά σας και τα παιδιά σας;
Χαις: Ναι
– Τότε πως μπορέσατε να εκτελέσετε τέτοιες πράξεις;
Χαις: Παρά τους δισταγμούς μου, το μοναδικό, αλλά και αποφασιστικό στοιχείο ήταν η διαταγή που είχε δοθεί από τον Χίμλερ.
Όλοι κρατάνε την ανάσα τους. Η ατμόσφαιρα είναι βαριά και ο χασάπης συνεχίζει να απαντά: – Είναι αλήθεια πως χρησιμοποιήσατε αέρια ZYKLON – B για να σκοτώνετε τους Εβραίους; Ναι – Είναι αλήθεια πως οι κλίβανοι αποτεφρώσεως λειτουργούσαν μέρα – νύχτα; Ναι.
– Είναι αλήθεια ότι στους θαλάμους αερίων ρίχνατε ακόμα και τα νεογέννητα; Χαις: Ναι.
Μετά ο δημόσιος κατήγορος Ντοντ απευθύνεται στον επί τέσσερα χρόνια γενικό διοικητή της Πολωνίας Χανς Φρανκ ο οποίος είχε ασκήσει μια ανελέητη πολιτική επιστημονικής εξοντώσεως των Εβραίων και είχε αποκληθεί ο δήμιος της Πολωνίας. Και ερωτά:
– Αυτά συνέβαιναν στην Πολωνία. Σεις είχατε συμμετοχή στην εξόντωση των Εβραίων; Φρανκ: Ναι έλαβα μέρος στην εξόντωση των Εβραίων. Και το λέω αυτό διότι έπειτα από την κατάθεση του Χαις δεν μπορώ να αρνηθώ την ευθύνη μου για όσα πράξαμε εις βάρος του μικρού Εβραϊκού λαού. Θα χρειαστεί να περάσουν χίλια χρόνια για ν’ απολύνει η Γερμανία αυτό το έγκλημα.
Εδώ πρέπει να διευκρινίσουμε πως οι Σύμμαχοι κατέχουν το προσωπικό ημερολόγιο του Χανς Φρανκ όπου ο κατηγορούμενος με περισσή φροντίδα έχει σημειώσει τα πιο τραγικά και συγκλονιστικά περιστατικά. Έτσι στις 7 Οκτωβρίου 1940, κατά τον απολογισμό του πρώτου χρόνου δράσεως, είχε πει στους συνεργάτες του: «αγαπητοί φίλοι, σε ένα μόνο χρόνο δεν μπόρεσα να εξοντώσω όλες τις ψείρες και όλους τους Εβραίους. Αν όμως με βοηθήσετε, με τον καιρό θα επιτύχουμε κι’ αυτόν τον σκοπό», Και προσθέτει στο ημερολόγιό του ότι με τον παραλληλισμό «ψείρες – Εβραίοι» όλοι οι παριστάμενοι ξέσπασαν σε γέλια.
Στις 9 Σεπτεμβρίου 1941 αναφέρει ότι είπε στους αξιωματούχους της Γενικής Διοικήσεως: «Κύριοί μου, σας παρακαλώ να θωρακισθείτε εναντίον κάθε συναισθήματος οίκτου. Οφείλουμε να εκμηδενίσουμε τους Εβραίους…».
Φρικιαστικό το ημερολόγιο του δημίου της Πολωνίας.
Αυτά είναι μερικά από τα αναρρίθμητα συγκλονιστικά γεγονότα που έλαβαν χώρα στη δίκη του αιώνα όπως ονομάστηκε η δίκη της Νυρεμβέργης.
Για να βγάλει το Δικαστήριο την απόφαση, άκουσε 240 μάρτυρες, έλαβε υπ’ όψη του 300.000 ένορκες καταθέσεις, διάβασε τα 2.360 αποδεικτικά έγγραφα που προσεκόμισε η κατηγορία και τα 2.700 της υπερασπίσεως.
Η δίκη κράτησε 218 μέρες χωρίς να λογαριάζονται οι Κυριακές και οι εορτές. Ήταν η πιο μεγάλη δίκη της ιστορίας, όχι όμως και η πιο μακρόχρονη΄ Η δίκη των Ιαπώνων εγκληματιών πολέμου θα κρατήσει 417 ημέρες.
Την Τρίτη 1η Οκτωβρίου του 1946, ο πρόεδρος του Δικαστηρίου αναγγέλλει σε κάθε κατηγορούμενο χωριστά την επιβληθείσα ποινή. Ο Γκαίρινγκ, ο Ρίμπεντροπ, ο Κάιτελ, ο Καλτεμπρούνερ, ο Ρόζενμπεργη, ο Φρανκ, ο Φρικ, ο Στράιχερ, ο Ζάουκελ, ο Γιοντλ, ο Ίνκαρτ και ο Μπόρμαν (ερήμην) καταδικάζονται εις θάνατον δια απαγχονισμό. Ο Ες, ο Φούνκ και ο Ράιντερ σε ισόβια δεσμά. Ο Σίραχ και ο Σπέερ σε 20ετή κάθειρξη, ο Νούρατ σε 15ετή κάθειρξη. Ο Νταίνιτς σε 10ετή κάθειρξη, και οι Σαχτ, Φον Πάπεν και Φρίτσε αθωώνονται