16.8 C
Chania
Tuesday, March 19, 2024

Η μαρτυρία μιας Ελληνίδα στο Αουσβιτς για το “τέλειο σύστημα για την εξαφάνιση της ανθρωπιάς” – Όταν οι κρατούμενοι ασκούσαν βία στους κρατούμενους

Ημερομηνία:

Εβδομήντα τέσσερα χρόνια από την απελευθέρωση του Αουσβιτς από τους Σοβιετικούς…Η Βάσω Σταματίου είναι από τις ελάχιστες Ελληνίδες που, χωρίς να είναι Εβραίες, έφτασαν έως το στρατόπεδο του Αουσβιτς. Μεταφέρθηκε μαζί με άλλες συγκρατούμενές της από τις φυλακές του Παύλου Μελά στις φυλακές Μπάνιτσε έξω από το Βελιγράδι. Από εκεί στις 28-6-1944 μεταφέρθηκε στο Αουσβιτς με αριθμό 82224. Συγκλονιστικό το βιβλίο της με τίτλο «Βαρούμ» («Γιατί;») που κυκλοφόρησε πριν μερικά χρόνια κι όμως ελάχιστα προβεβλημένο, είναι άγνωστο στους πολλούς. Περιγράφει το στρατόπεδο του θανάτου σαν ένα «τέλειο σύστημα για την εξαφάνιση της ανθρωπιάς, για το στραγγαλισμό της σκέψης, την εκμηδένιση της όποιας προσωπικότητας… ώστε στο τέλος να βγαίνουν μάζες ανθρώπων, άβουλες, με εντελώς όμοιες σκέψειςκαι στο τέλος τέλος με καθόλου σκέψεις. Να βγαίνουν φιγούρες αδιάφορες, ανέκφραστες, χωρίς βλέμμα, χωρίς χαμόγελο, χωρίς αισθήσεις, χωρίς μνήμη, χωρίς όνειρα, με μια μοναδική ως τη στιγμή που ξεψυχούσαν επιθυμία, να βρουν κάτι να δαγκώσουν…» (σ.σ. τον ίδιο στόχο οι σημερινοί κρατούντες προσπαθούν να πετύχουν με πιο «εκσυγχρονισμένα» μέσα όπως την πλύση εγκεφάλου μέσω των ΜΜΕ, με τα ναρκωτικά και τόσα άλλα).

Πάθος για κυριαρχία

Ενα από τα πιο οδυνηρά ερωτήματα που την απασχόλησαν όσο ήταν στο κολαστήριο ήταν η συμπεριφορά γυναικών που ήταν κι αυτές κρατούμενες, αλλά βαθμούχοι (π.χ. Εβραίες από τη Θεσσαλονίκη ή Πολωνέζες), προς τις συγκρατούμενές τους: «Στο Αουσβιτς, γράφει, το ότι δεν καταλάβαινες πολωνέζικα και γερμανικά ήταν μια ωραία ευκαιρία για τις καπο, τις βαθμούχες δηλαδή, που έπρεπε να δέρνουν, όσο μπορούσαν πιο πολύ. Πολλές φορές είχα αναρωτηθεί πώς δεν πονούσαν τα δάχτυλά τους από τόσο μανιασμένο ξύλο. Ακατανόητο πώς είχαν βρεθεί τόσες πολλές νέες γυναίκες αφιονισμένες από μίσος για άλλες γυναίκες όμοιές τους… το περίεργο ήταν πως κι όταν δεν υπήρχε κανείς Γερμανός μπροστά, η μανία για ξύλο εξακολουθούσε με το ίδιο πάθος… Οχι, δεν ήταν μόνο για χάρη των Γερμανών. Οχι, δεν ήταν μόνο για να σώσουν τη μαγκωμένη ζωή τους με τα ουφίκια. Ηταν και για το δικό τους εαυτό. Για τη δική τους ανάγκη να κυριαρχήσουν πάνω σε μια άλλη μαγκωμένη ζωή.

Ναι, ήταν η τραγική διαπίστωσή μου: Εδερναν, επειδή είχαν δαρθεί. Ταπείνωναν, επειδή είχαν ταπεινωθεί. Επρεπε να διαλυθούν κι άλλες, όπως είχαν διαλυθεί κι αυτές. Ενα παράλογο είδος εκδίκησης για τον ξεπεσμό τους».

rizospastis.gr

Ακολουθήστε το agonaskritis.gr στο Google News, στο facebook και στο twitter και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Αγώνας της Κρήτηςhttp://bit.ly/agonaskritis
Ο “Αγώνας της Κρήτης” εκδόθηκε στις 8 Ιουλίου του 1981. Είναι η έκφραση μιας πολύχρονης αγωνιστικότητας. Έμεινε όλα αυτά τα χρόνια σταθερός στη διακήρυξή του για έγκυρη – έγκαιρη ενημέρωση χωρίς παρωπίδες. Υπηρετεί και προβάλλει, με ευρύτητα αντίληψης, αξίες και οράματα για μία καλύτερη κοινωνία. Η βασική αρχή είναι η κριτική στην εξουσία όποια κι αν είναι αυτή, ιδιαίτερα στα σημεία που παρεκτρέπεται από τα υποσχημένα, που μπερδεύεται με τη διαφθορά, που διαφθείρεται και διαφθείρει. Αυτός είναι και ο βασικός λόγος που η εφημερίδα έμεινε μακριά από συσχετισμούς και διαπλοκές, μακριά από μεθοδεύσεις και ίντριγκες.

Τελευταία Νέα

Περισσότερα σαν αυτό
ΕΠΙΚΑΙΡΟΤΗΤΑ

Προσοχή, η Κρήτη αντιμετωπίζει «σοβαρό κίνδυνο» από επιπλέοντα ανθρώπινα …… «σκουπίδια»!!

Του Μανώλη Καπετανάκη * Βρίθει τελευταία η τοπική, εθνική αλλά...

Ελληνίδες σε θέσεις ηγεσίας

Του Γιώργου Ουρανού Θα αποτελούσε μεγάλη πρόοδο για τη χώρα...

Η άγνωστη ζωή της Αντωνούσας Καστανοπούλας (Καστανάκη)

Της Ιωάννας Σφακιανάκη «Γιεράρχη τον Γεράσιμο Κισσάμου, τον Δεσπότη, Σκαλίδη, Γιαννουδοβαρδή...