Από πρόχειρους υπολογισμούς για ένα χιλιόμετρο ενός τμήματος εθνικού δρόμου πλάτους 20m, το κόστος για την κατασκευή του ανέρχεται στο ποσό του 8.000.000 ευρώ, δηλαδή με απλά λόγια το κόστος κατασκευής είναι 100ευρώ/m2 , αν υπολογίσουμε για γεφυρώσεις αρδευτικά κλπ ένα διπλάσιο κόστος ανοιγμένο σε m2 τροποποιείται σε 200ευρώ/m2.
Αν διπλασιάσουμε το συνολικό κόστος για απρόβλεπτα και διάφορα ειδικά έργα το συνολικό κόστος τροποποιείται σε 400 ευρώ/m2.
Αυτό σημαίνει ότι για την κατασκευή ενός χιλιομέτρου απαιτείται κόστος 400Χ20Χ1000=8.000.000 ευρώ /km.
Επίσης από πρόχειρους υπολογισμούς τα έσοδα σε ετήσια βάση από τις εισπράξεις των διοδίων ανέρχονται σε περίπου 2.177.000.000 ευρώ.
Τα τμήματα του εθνικού μας δικτύου που μπορούν να ενώσουν ολόκληρη την Ελληνική επικράτεια είναι:
1. ΑΘΗΝΑ-ΠΑΤΡΑ = 220km (εισπράξεις 50.000Χ6Χ366=110.000.000 ευρώ)
2. ΚΟΡΙΝΘΟΣ- ΚΑΛΑΜΑΤΑ= 250km (εισπράξεις 20.000Χ8Χ366=58.000.000 ευρώ)
3. ΠΑΤΡΑ-ΚΥΠΑΡΙΣΣΙΑ=150km (εισπράξεις 20.000Χ4Χ366=30.000.000 ευρώ )
4. ΡΙΟ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ=225km (εισπράξεις 40.000Χ18Χ366=263.000.000 ευρώ)
5. ΕΓΝΑΝΤΙΑ( ΙΩΑΝΝΙΝΑ-ΑΛΕΞ/ΛΗ) = 566km (εισπράξεις 100.000Χ6Χ366=219.000.000 ευρώ)
6. ΑΘΗΝΑ-ΘΕΣ/ΝΙΚΗ = 502km (εισπράξεις 150.000Χ23Χ366=1.262.000.000 ευρώ)
7. ΛΑΡΙΣΣΑ-ΙΩΑΝΝΙΝΑ= 189km
8. ΛΑΜΙΑ-ΑΝΤΙΡΙΟ=170km
9. ΧΑΝΙΑ-ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ=202km
10. ΑΤΤΙΚΗ ΟΔΟΣ=45km (εισπράξεις 200.000Χ4Χ366=235.000.000 ευρώ)
Το συνολικό μήκος του παραπάνω δικτύου είναι 2.519km
Αν δεχθούμε ότι στη χώρα μας τα ΙΧ επιβατηγά και φορτηγά που κυκλοφορούν είναι περίπου 8.000.000 με ένα μέσο όρο 200 ευρώ το χρόνο που πληρώνουν για τέλη κυκλοφορίας , το κράτος εισπράττει 8.000.000Χ200=1.600.000.000 δίς ευρώ.
Με τους παραπάνω υπολογισμούς συγκεντρώνονται περίπου 3,77 δίς ευρώ το χρόνο για την «συντήρηση» των δρόμων.
Αν δεχθούμε ότι δαπανάται ένα ποσόν περίπου 20% για την συντήρηση και την λειτουργία των δρόμων, δηλαδή 770.000.000 ευρώ περισσεύουν 3δίς ευρώ.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ – ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ:
- Για την κατασκευή ολοκλήρου του εθνικού δικτύου εκ του μηδενός απαιτούνται 2.519Χ8.000.000=20.152.000.000 ευρώ.
- Με τις παραπάνω εισπράξεις σε 7 χρόνια έχει ανακατασκευαστεί το εθνικό δίκτυο εξ, ολοκλήρου.
- Γιατί σταμάτησαν οι εργασίες συνέχισης των δρόμων και ανακοινώνουν προγράμματα ΕΣΠΑ για την συνέχιση τους;
- Γιατί αυξήθηκαν οι εισφορές στα διόδια;
- Γιατί με την κατάργηση διοδίων η χώρα μας πλήρωσε πρόστιμο σε εργολάβους 7.000.000 ευρώ, και πως υπολογίστηκε η ανταποδοτικότητα;
- Πόσα χρήματα έβαλαν οι εργολάβοι για την κατασκευή των οδών που ελέγχουν;
- Γιατί το κόστος κατασκευής στην Ελλάδα είναι τριπλάσιο από αυτό των Ευρωπαϊκών χωρών;
- Ποιος θα πληρώσει την ζημιά για την κακοτεχνία στο τμήμα ΤΡΙΠΟΛΗ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΗ που δεν λειτουργεί εδώ και 4 χρόνια και ανέρχεται σε 200 εκατομμύρια ευρώ σαν κόστος και άλλα 100 εκατομμύρια περίπου από στέρηση εσόδων από τα διόδια, δηλαδή συνολικά 300.000.000 ευρώ…;
- Πού πήγαν οι εισπράξεις περίπου 15.000.000.000 ευρώ την τελευταία πενταετία που δεν έχει κατασκευασθεί ούτε ένα μέτρο δρόμου ενώ αυτές γίνονται κανονικά;
- Πόσα χρήματα πρέπει να προσθέσουμε στα παραπάνω που έχουν εισπραχθεί από την Ευρώπη από εθνικά προγράμματα τύπου ΕΣΠΑ κλπ;
- Πόσο μήκος δρόμου έχει κατασκευαστεί τα τελευταία 5 χρόνια και με ποιό κόστος;
Με πληροφορίες από Π. Παναγιωτόπουλο (Πολιτικός Μηχανικός) και ΕΣΥΠΡΟΤΑ (Εθελοντικός Σύλλογος Πρόληψης Τροχαίων Ατυχημάτων). Να σημειώσουμε ότι το συγκεκριμένο άρθρο δημοσιεύτηκε τον Μάιο του 2012 στην ιστοσελίδα cretadrive.gr. Δυστυχώς, σήμερα τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα.
Αρνητικές πανευρωπαϊκές πρωτιές σε φόρους και τέλη
"google ad"
Όπως αναφέρει και σε σχετικό άρθρο της η εφημερίδα Καθημερινή, η Ελλάδα έχει δύο αρνητικές ευρωπαϊκές πρωτιές: είμαστε μεταξύ των πρώτων στη φορολογία καυσίμων, αλλά και των τελών κυκλοφορίας στα Ι.Χ. μεγάλου κυβισμού.
Παράλληλα έχουμε βρει και ισάριθμες «πατέντες»: τον φόρο πολυτελούς διαβίωσης και τα τεκμήρια. Και τα δύο αποτελούν χαρακτηριστικά μόνο του ελληνικού φορολογικού συστήματος και εκτινάσσουν το κόστος συντήρησης των αυτοκινήτων στο δεύτερο υψηλότερο επίπεδο μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Ως γνωστόν, μόνο για τέλη κυκλοφορίας και φόρο πολυτελούς διαβίωσης, ο ιδιοκτήτης ενός δίλιτρου αυτοκινήτου στην Ελλάδα μπορεί να πληρώνει 815 ευρώ, όταν στα υπόλοιπα μέλη της Ευρωζώνης, το κόστος διαμορφώνεται ακόμα και στο μισό ή και κάτω από το… ένα τέταρτο. Από την έρευνα του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου Κατασκευαστών Αυτοκινήτων προκύπτει ότι για το ίδιο ακριβώς αυτοκίνητο για το οποίο ο Ελληνας πληρώνει τα 815 ευρώ, ο Γερμανός πληρώνει 184 ευρώ, ο Πορτογάλος 229 ευρώ και ο Σλοβάκος με τον Γάλλο… τίποτα.
Ερευνα σε 40 χώρες
Σε έρευνα του Ευρωπαϊκού Συνδέσμου καταγράφεται το φορολογικό καθεστώς για τα αυτοκίνητα σε 40 χώρες του κόσμου. Αποτυπώνει τη νομοθεσία που ίσχυε την 1η Ιανουαρίου 2014, ενσωματώνοντας όλες τις αλλαγές που επήλθαν κατά τη διάρκεια της περυσινής χρονιάς.
Ο αριθμός των ακινητοποιημένων οχημάτων ξεπέρασε τις 700.000 τα τελευταία χρόνια, εκ των οποίων οι 150.000 μέσα στο 2013. Προκύπτει ότι οι υψηλοί φόροι έχουν επιφέρει τα αντίθετα αποτελέσματα, προκαλώντας τελικώς μείωση των φορολογικών εσόδων.
Αξίζει να σημειωθεί ότι μόνο από τα τέλη κυκλοφορίας οι εισπράξεις το 2010 έφταναν στα 1,591 δισ. ευρώ και το 2014, μετά βίας θα ανέλθουν στο 1 δισ., ενώ τα τέλη ταξινόμησης, από τα 473 εκατ. ευρώ του 2009, αποφέρουν πλέον ακόμη και λιγότερα από 50 εκατ. ευρώ. Στην έρευνα αναφέρεται ότι τα συνολικά έσοδα από τους φόρους που συνδέονται με το αυτοκίνητο (ειδικός φόρος κατανάλωσης στα καύσιμα, ΦΠΑ, τέλη κυκλοφορίας, τέλη ταξινόμησης, φόρος πολυτελείας και πολυτελούς διαβίωσης) ανήλθαν το 2013 στην Ελλάδα στα 5,34 δισ. Όμως, ακόμα και αυτά είναι εξαιρετικά σημαντικά και δεν επενδύονται στους δρόμους της χώρας.
Σε παλιότερη έρευνα από τον Ευρωπαϊκό Σύνδεσμο Κατασκευαστών αναλύθηκε το σύστημα υπολογισμού των τελών κυκλοφορίας στις 40 χώρες.
Επιλέγοντας τρία μοντέλα αυτοκινήτων (1.200, 1.400 και 2.000 κυβικά) και υπολογίζοντας τα τέλη με βάση το σύστημα κάθε χώρας, η Ελλάδα εμφανίζεται στη 2η θέση όσον αφορά στα Ι.Χ. μεγάλου κυβισμού, μεταξύ των χωρών-μελών της Ευρωζώνης.
Ακριβότερα είναι τα τέλη μόνο στην πλούσια Ολλανδία, η οποία για ένα δίλιτρο αυτοκίνητο το οποίο εκπέμπει 167 γραμμάρια διοξειδίου του άνθρακα ανά χιλιόμετρο και έχει 151 ίππους ζητάει τέλη ύψους… 1.444 ευρώ. Η Ελλάδα είναι στη δεύτερη θέση, καθώς αν προστεθούν τα τέλη κυκλοφορίας και ο φόρος πολυτελούς διαβίωσης, η επιβάρυνση φτάνει στα 815,75 ευρώ.
Στην 3η θέση είναι η Ιρλανδία και η Αυστρία με 570 ευρώ, ακολουθεί η Κύπρος με 501 ευρώ, ενώ Ιταλία και Βέλγιο βρίσκονται στα επίπεδα των 400-430 ευρώ. Ολες οι άλλες χώρες ρίχνουν την επιβάρυνση ακόμη και κάτω από τα 200 ευρώ, με τρεις (Γαλλία, Εσθονία, Σλοβακία) να εφαρμόζουν πολιτική μηδενικών τελών κυκλοφορίας.
Στις ακριβότερες και για τα Ι.Χ. μικρού και μεσαίου κυβισμού
Στα Ι.Χ. μεσαίου και μικρού κυβισμού, οι συνθήκες είναι κάπως καλύτερες για την Ελλάδα, αν και παραμένουμε στις πρώτες θέσεις της λίστας.
Ενα αυτοκίνητο 1.200 κυβικών το οποίο εκπέμπει 123 γραμμάρια διοξειδίου επιβαρύνεται με περίπου 103,5 ευρώ στη χώρα μας (σ.σ. για τα αυτοκίνητα που κυκλοφόρησαν μετά το 2010, τα τέλη υπολογίζονται με βάση τους ρύπους). Το ίδιο αυτοκίνητο πληρώνει περισσότερα βάρη μόλις σε πέντε χώρες της Ευρωζώνης (Ολλανδία, Ιταλία, Ιρλανδία, Αυστρία, Βέλγιο) και λιγότερα σε όλες τις υπόλοιπες.
Κατά συνέπεια, η χώρα μας συγκαταλέγεται και εδώ στην ομάδα των ακριβότερων. Η Ελλάδα ανήκει στο κλαμπ των χωρών της Ευρωζώνης που υπολογίζουν τα τέλη κυκλοφορίας με βάση τις εκπομπές αερίων. Το ίδιο (με παραλλαγές ως προς τους υπολογισμούς) κάνουν η Κύπρος, η Γερμανία, η Ιρλανδία, το Λουξεμβούργο και η Πορτογαλία.
Σε άλλες χώρες. όπως η Ολλανδία και η Λεττονία, λαμβάνεται υπόψη και το βάρος του αυτοκινήτου, ενώ κριτήριο για τα τέλη κυκλοφορίας σε Ισπανία, Ιταλία, Βουλγαρία είναι η ισχύς (ίπποι ή κιλοβάτ).
Να σημειώσουμε πάντως, ότι στην συντριπτική πλειοψηφία των ακριβών χωρών οι δρόμοι βρίσκονται σε εξαιρετική κατάσταση και όχι σε αυτή που βρίσκεται το οδικό δίκτυο της Ελλάδας και ειδικά της Κρήτη.
Σε ό,τι αφορά στη βενζίνη, η Ελλάδα εφαρμόζει τον τρίτο υψηλότερο ειδικό φόρο κατανάλωσης στην Ευρώπη. Είναι ενδεικτικό το γεγονός ότι σε αυτό το «μέτωπο» μας ξεπερνάει μόνο η Ολλανδία (759 ευρώ στα 1.000 λίτρα, έναντι 670 ευρώ στην Ελλάδα) και η Ιταλία (728 ευρώ). Δηλαδή και εδώ έχουμε κατακτήσει την… κορυφή της ακρίβειας.
Βέβαια, το άνοιγμα της ψαλίδας στην Ελλάδα με τις δύο θέσεις που προπορεύονται στην πραγματικότητα είναι μικρότερο, καθώς και η Ολλανδία και η Ιταλία εφαρμόζουν χαμηλότερο συντελεστή ΦΠΑ απ’ ό,τι εμείς. Οπερ σημαίνει ότι με… λίγη προσπάθεια η χώρα μας μπορεί και να πατήσει την κορυφή.
Πράγμα που με βάση την έως τώρα εμπειρία μπορεί να γίνει εύκολα, ιδιαίτερα αν σε κάποια φάση στο μέλλον το οικονομικό επιτελείο χρειαστεί πρόσθετους πόρους. Ως συνήθως σε αυτήν την περίπτωση, τους αναζητάει είτε στο Ι.Χ. είτε στο ακίνητο.
Αλλωστε και τα δύο είναι υπερφορολογημένα…
Κι όλα αυτά τη στιγμή που στην πλειοψηφία των αυτοκινητόδρομων στην Ελλάδα υπάρχουνε διόδια. Που πάνε λοιπόν όλα αυτά τα λεφτά;
Πηγή: cretadrive.gr, kathimerini.gr