Φωτορεπορτάζ: Γιάννης Αγγελάκης
Η φύση εκδικείται, λένε, και είναι αλήθεια. Όχι, δε μιλάμε για την κλιματική αλλαγή και τη συχνότητα των “ακραίων καιρικών φαινομένων” που αναντίρρητα πυκνώνει αλλά για την καθημερινή ανθρώπινη αλαζονία που μετατρέπει τα ακραία καιρικά φαινόμενα σε καταστροφικά.
“Όπως στη Μάντρα και στο Μάτι, έτσι και στα Χανιά”.
Έτσι είπε πολίτης που του μιλήσαμε για το πιστεύει ότι ήταν αυτό που προκάλεσε τόσες καταστροφές σε κάποιες περιοχές και πολύ λιγότερες σε άλλες.
Αυτός και άλλοι μίλησαν για τις αυθαιρεσίες οι οποίες για να συμβούν χρειάστηκε η αρμονική συνεργασία κράτους και ιδιωτών, με καταπατήσεις και μπαζώματα ρεμμάτων, από απλούς ιδιώτες αλλά και ξενοδόχους στον Πλατανιά, για τις οποίες εκδόθηκαν άδειες από πολιτικούς μηχανικούς, γιατί αν δεν τις έβγαζαν αυτοί και ήθελαν να εφαρμοστεί η νομιμότητα θα τις έβγαζαν ούτως ή άλλως κάποιοι άλλοι, γιατί “έτσι γίνονται τα πράγματα στην Ελλάδα”, και δεν είναι κρίμα να χάσεις τμήμα του χωραφιού επειδή έτυχε να περνά ένα ρέμα από εκεί;
Αυτά λένε οι απλοί άνθρωποι που ζούνε στην περιοχή καθώς δείχνουν σημεία που έχουν γίνει καταπατήσεις.
"google ad"
Στη συζήτηση πάνω πετάγεται ένας άλλος που παρακολουθούσε ως τότε με διακριτικότητα και λέει:
“Το ποτάμι πήρε τα δικά του”.
Συνέχισε:
“Αν έχουν μπαζώσει όλες τις διεξόδους, ε πώς να μην έρθει η καταστροφή; Από που θα βρει διέξοδο όλο αυτό το νερό δυο μέρες που ‘βρεχε; Μαζεύτηκε όλο από ένα σημείο και κατέβηκε ορμητικά καταστρέφοντας ότι έβρισκε μπροστά του. Πήρε τα δέντρα, πήρε τα χωράφια, μέχρι και τη γέφυρα πήρε”.
“Το ποτάμι πήρε τα δικά του”, επανέλαβε.
Περιοχές κοντά στην παραλία του Ταυρωνίτη παραμένουν πλημμυρισμένες
Η φύση εκδικείται…
Στον Πλατανιά οι ζημιές ήταν πιο μεγάλες, όμως και στον Ταυρωνίτη παρουσιάστηκαν προβλήματα αν και όχι της ίδιας έντασης. Ίσως επειδή από αυτή την πλευρά δεν έχει αναπτυχθεί τόσο βαριά ο τουρισμός και οι αυθαιρεσίες είναι λιγότερες. Δεν είναι αναγκαίο βεβαίως να υπάρχει τουριστική δραστηριότητα για να υπάρχουν αυθαιρεσίες. Υπάρχουν περιοχές στα Χανιά, δίχως τουριστική ανάπτυξη που υπέφεραν βαριά πλήγματα από την κακοκαιρία, λόγω των αυθαιρεσιών σε χωράφια και σε σπίτια.
Το φαινόμενο είναι γενικευμένο. Συνέβαινε επί χρόνια με την ένοχη ανοχή της πολιτείας. Σε αυτή την περίπτωση, ο καθένας έχει το δικό του μερίδιο ευθύνης, από τον ιδιώτη, τον πολιτικό μηχανικό, τον πολιτευτή, τον κρατικό μηχανισμό. Όλοι συνεργάστηκαν αρμονικά για να νοιώσουν μετά έκπληκτοι μπροστά στη δύναμη της φύσης, και στα ακραία καιρικά φαινόμενα.
Και ο ποταμός καταλήγει στη θάλασσα..
Οι εικόνες από τις παραλίες είναι αποκαρδιωτική.
Ο Δήμος Πλατανιά αντί να βρει μία λύση για τον καθαρισμό των παραλιών επέλεξε να βάλει φωτιά κατά μήκος της παραλίας από τον Ταυρωνίτη μέχρι τον Πλατανιά καίγοντας έτσι σκουπίδια, ξύλα και καλάμια που είχαν συγκεντρωθεί.
Όλη η περιοχή έχει γεμίσει καπνούς ενώ μυρίζει έντονα η μυρωδιά του καμμένου πλαστικού. Άραγε, δεν υπήρχαν μηχανήματα για να καθαρίσουν τις παραλίες; Ο όγκος των σκουπιδιών βεβαίως είναι τεράστιος, αλλά είναι δυνατόν η λύση σε τέτοιες καταστάσεις να είναι το κάψιμο των σκουπιδιών; Δεν υπάρχει άλλος τρόπος;
Οι κάτοικοι μοιάζουν συνηθισμένοι: “Αυτά που βλέπεις τώρα εσύ, εμείς τα έχουμε δει άλλες δυο φορές φέτος”.
Στο ερώτημά μας αν θεωρούν ότι αυτή είναι η πρέπουσα λύση, παραδέχτηκαν πως όχι. Ομως δεν ήξεραν τι άλλο θα μπορούσε να γίνει.
Αρκετοί από αυτούς σπεύδουν πριν μπουν οι φωτιές να συλλέξουν ξύλα. Κόβουν κορμούς δέντρων που έχουν παρασυρθεί από την ορμή των νερών στη θάλασσα και τα φορτώνουν στα αγροτικά τους. Λένε ότι είναι το μόνο θετικό που προκύπτει από τέτοιες καταστροφές.
Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες οι παραλίες είναι σχεδόν εξ ολοκλήρου καλυμμένες από σκουπίδια που καίγονται. Το τοπίο δε μοιάζει με τουριστικό παράδεισο αλλά με κόλαση.
Άραγε, πόσες φορές ακόμα πρέπει να βιώσουμε παρόμοια γεγονότα για να δούμε κάποια ουσιαστική αλλαγή;
Τι άλλο πρέπει να συμβεί για να καταλάβουμε ότι “το ποτάμι παίρνει πάντα τα δικά του”;