Γράφει ο Δικηγόρος Ευτύχης Μαυρογένης
Οι εκλογές είναι δικαίωμα μα ταυτόχρονα και υποχρέωση. Είναι ευθύνη μαζί και απόφαση. Ο Μάο έλεγε: «Αφήστε όλα τα λουλούδια ν’ ανθίσουν». Ήταν ο ίδιος που έλεγε όμως και το «άσπρος γάτος μαύρος γάτος, σημασία έχει να πιάνει ποντίκια». Και στην πολιτική δυστυχώς ή ευτυχώς αυτό που αποτιμάται πάντα είναι το αποτέλεσμα. Το πόσο αποτελεσματικά διαχειρίζεσαι το κοινό καλό με βάση την εντολή που έχεις λάβει.
Τούτες οι εκλογές είναι ιδιαίτερα κρίσιμες, τα διλήμματα μεγάλα, τα διακυβεύματα σοβαρά. Οι εκλογές είναι το μέσον. Δεν θα αλλάξουν πολλά. Ένα σύνθημα αναρχικών παλιά έλεγε «Αν οι εκλογές άλλαζαν τον κόσμο, οι έχοντες και κατέχοντες θα τις είχαν καταργήσει». Πικρές αλήθειες που, θες δεν θες, στροβιλίζουν στο μυαλό σου.
Η Δημοκρατία δεν έχει αδιέξοδα. Και συ αναρωτιέσαι καλοπροαίρετα, αφού λένε όλοι μεταξύ τους οι υπάρχοντες πολιτικοί σχηματισμοί όχι στην συνεργασία, τότε που πάμε; Μήπως οι ίδιοι οι επαγγελματίες της πολιτικής βοηθούν όλους αυτούς που κόβουν το κλαδί πάνω στο οποίο κάθονται; Κι αν σπάσει; Τι γίνεται με το αύριο; Υπάρχει διέξοδος;
Στην πολιτική και στην φυσική οι υφιστάμενες δυνάμεις αναπληρώνουν φυσικά τα κενά. Άρα ότι και αν γίνει θα είναι πρόσκαιρο. Φυσικά και θα υπάρξουν κοινωνικές δυνάμεις δραστήριες που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα εκφραστούν πολιτικά με νέα πολιτικά σχήματα ή με αναδόμηση των υφισταμένων.
Οι λύσεις που απαιτούσε η κοινωνία το 1974 βρήκαν διέξοδο σε ένα φιλοευρωπαϊστή, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Άλλες δυνάμεις συμπιεσμένες μέχρι τότε εκφράστηκαν το 1981 και ήλθαν στο προσκήνιο κινώντας την ιστορία με πιο γρήγορους ρυθμούς.
Τριάντα χρόνια μετά νέες κοινωνικές δυνάμεις, πιο ατίθασες, πιο αποφασισμένες, χωρίς όμως μπούσουλα και ένα όραμα, διεκδικούν τον δικό τους ρόλο.
Στην πιο κρίσιμη για την Ελλάδα στιγμή, στο προσκήνιο εμφανίζονται μικροί ηγέτες, αδύναμοι να ερμηνεύσουν και να εκφράσουν τις γενόμενες νέες τεκτονικές κοινωνικές διεργασίες και αγκυλωμένοι πίσω από τα τετριμμένα, τρέχουν ασθμαίνοντας να δηλώσουν πολιτικά το παρόν. Αναμασούν τα ίδια απευθυνόμενοι αποκλειστικά στο θυμικό του πελάτη -ψηφοφόρου και όχι στο πολιτικό υποσυνείδητο του πολίτη-ψηφοφόρου.
Ορισμένοι αποκρύπτουν την αλήθεια και άλλοι διεκδικούν τον αλάθητο κώδικα επίλυσης για<< πάσης νόσου και πάσης μαλακίας,>> εμπορευόμενοι την άγνοια τους στην πολιτική αγορά της Ελλάδας.
Οι πολιτικές ωδίνες θα κρατήσουν. Δεν είμαστε έτοιμοι να ακούσουμε την αλήθεια γιατί είναι τραγική. Είναι πιο ευκολοχώνευτο το χάϊδεμα των αυτιών από το κοίταγμα στα μάτια.
Καλοί μου συμπολίτες, κοιτάξτε γύρω σας. Εμπορεύονται την άγνοιά μας κόμματα και υποψήφιοι ,που αν τους αναθέσεις την επίλυση ενός απλού θέματος δεν θα μπορούν ούτε να το οριοθετήσουν. Όχι να το λύσουν.
Και σε αυτή την απαξίωση οι διάφοροι ανευθυνοϋπεύθυνοι εμποράκοι της ελπίδας, σήκωσαν κεφάλι και μας απειλούν. Με ακραίες τοποθετήσεις και με φασίζουσες συμπεριφορές. Άραγε πώς εκπαιδεύουν τον λαό; Το έχουν σκεφθεί; Πέρασε ανεπιστρεπτί η εποχή του «δεν δικαιούσαι δια να ομιλείς» Γιατί το αυγό του φιδιού όταν εκκολαφθεί δεν θα έχει επιλεκτικές δαγκωματιές. Θα μας βρωμίσει όλους. Και τότε θα ζητάμε ευθύνες. Σήμερα ας ασκήσουμε το δικαίωμά μας ως πολίτες. Όχι ως ψηφοφόροι. Ας κάνουμε τις επιλογές μας ως άνθρωποι του μόχθου και της εργασίας και όχι ως έμποροι ανέργων, παραγκών ή ακόλουθοι πλουσίων πολιτικών.
Τώρα είναι η ώρα να πούμε παρόν με την ψήφο μας. Την συμμετοχή μας. Το αποτέλεσμα θα είναι σοφό όποιο και αν είναι, με την προϋπόθεση να υπάρξει, συμμετοχή του λαού και όχι αποχή. Βέβαια και η αποχή είναι αναμφισβήτητα ένα σοβαρό μήνυμα για όποιους στοιχειωδώς μπορούν να το ερμηνευσουν. Δεν δικαιούμαι να δώσω κατεύθυνση ή να επιβάλλω την άποψή μου. Όμως πιστεύω ότι την Κυριακή θα πρέπει να ψηφίσουμε νέους απ’ όπου και αν προέρχονται. Να επιλέξουμε τους ανθρώπους της διπλανής πόρτας. Ο λογαριασμός θα είναι για όλους μας δεδομένος την Δευτέρα. Και ο καθένας θα εισπράξει τα επίχειρα της πολιτικής του πράξης. Καλή ψήφο διαδικτυακοί φίλοι μου.