Τις εικόνες τις βλέπουμε εδώ και δεκαετίες ανεξαρτήτως κόμματος, κυρίως όταν πλησιάζουν εκλογές.
Τα παιδιά “αυθόρμητα” περιμένουν τοποθετημένα σε καίρια σημεία απ’ όπου θα περάσει ο πολιτευτής. Γύρω – γύρω άλλοι που θα σπεύσουν να του σφίξουν το χέρι. Ο εκπρόσωπος της τοπικής κοινότητας θα εξηγήσει κάποια πράγματα για την ιστορία του τόπου, μέχρι να αρχίσουν τα κεράσματα. Και να οι τσικουδιές, και να τα μεζεδάκια.
Είναι εκδηλώσεις που το ασήμαντο αναδεικνύεται σε σημαντικό, όπως η μαντινάδα που είπε ο μακρινός συγγενής του Πολάκη για το Μακεδονικό και που ζήτησε από τον Τσίπρα να την πει μέσα στη Βουλή ή τον άλλο που έσπευσε να φωνάζει και να απειλεί επειδή “τόλμησε” ο “προδότης” Τσίπρας που “πούλησε” τη Μακεδονία να πατήσει στο χωριό του. Όλοι γνωρίζουν ότι σε τέτοιου τύπου εκδηλώσεις το μόνο που έχει πραγματικά ενδιαφέρον είναι αυτό που θα καταναλωθεί ειδησεογραφικά εύκολα. Μια μαντινάδα, ένας “αψύς” Κρητικός που τραμπουκίζει… Όλα επαναλαμβάνονται σα δίσκος με κολλημένη τη βελόνα…
Αλλά αυτή τη φορά δεν πλησιάζουμε καν σε εκλόγές…
Η περιοδεία Τσίπρα στην Κρήτη έγινε με αφορμή την δημιουργία ηλεκτρονικής “έξυπνης” πλατφόρμας για την ένταξη πολιτών στον ΣΥΡΙΖΑ. Το σύνθημα της καμπάνιας “πάρε τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια σου”.
Μέσω της εγγραφής ως μέλους στη σελίδα isyriza.gr τα μέλη θα μπορούν να συμμετάσχουν στα φόρουμ διαλόγου και τις ηλεκτρονικές ψηφοφορίες που θα διεξάγονται.
Δεν είναι κάτι πρωτόγνωρο, ούτε κάτι πρωτοποριακό. Έχει ξαναγίνει και στην Ελλάδα. Όμως είναι μια κίνηση που θα μπορούσε υπό κατάλληλες συνθήκες να διευρύνει τη δημοκρατική διαδικασία και τον διάλογο, εσωτερικά στο κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ, του δεύτερου κόμματος της Ελλάδας.
Τίποτα από όλα αυτά δεν γνωστοποιήθηκε ουσιαστικά μέσω της περιοδείας Τσίπρα στην Κρήτη. Αντ’ αυτού, η περιοδεία αποτέλεσε άλλη μια ευκαιρία για συγκυριακή άσκηση αντιπολίτευσης υπό τον ήχο χειροκροτημάτων οπαδών.
Άραγε αυτοί θα πάρουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα χέρια τους; Αυτοί που ενώ τα πρόσωπά τους αλλάζουν, χειροκροτούν και φωνάζουν “ζήτω” διαρκώς εδώ και δεκαετίες;
Δεν είναι λογικό κάποιος να υποθέσει ότι ούτε στον ΣΥΡΙΖΑ παίρνουν και πολύ στα σοβαρά την υπόθεση της διεύρυνσης της βάσης όταν αυτός δεν εξελίσσεται στη βάση ενός ουσιαστικού πολιτικού διαλόγου και μίας αυτοκριτικής πέρα από τις εύκολες συνθηματολογίες, τα πλατιά ψιλοζαλισμένα χαμόγελα από τις ρακές και τις πόζες για σέλφις;
Το βέβαιο είναι ότι οι καιροί προχωράνε. Και όποιος δεν προχωράει μαζί με τους καιρούς, θα μείνει πίσω. Ο ΣΥΡΙΖΑ (όπως και η Νέα Δημοκρατία), οφείλει να προχωρήσει μπροστά, γιατί το διακύβευμα δεν είναι ο ΣΥΡΙΖΑ ή η ΝΔ αλλά το ίδιο το μέλλον της χώρας. Και το μπροστά δε διαφαίνεται πουθενά με εκδηλώσεις που παραπέμπουν σε ελληνικές κωμωδίες της δεκαετίας του ’60.
Τουλάχιστον, ας περιορίσουν τα κόμματα τέτοιου τύπου εκδηλώσεις για όταν πλησιάζουν οι εκλογές και στο υπόλοιπο διάστημα ας δώσουν περισσότερή βαρύτητα σε αυτό το “intelligence” της ηλεκτρονικής πλατφόρμας του ΣΥΡΙΖΑ.