Συγκεκριμένα, όπως τονίζεται στο κείμενο, στον «Αλέξανδρο Γιωτόπουλο δεν αναγνωρίζεται ούτε καν το δικαίωμα στην τακτική άδεια παρότι πληροί όλες τις προϋποθέσεις του νόμου. Και είναι ο μοναδικός κρατούμενος που ζει σε συνθήκες απόλυτου εγκλεισμού εδώ και 17 χρόνια».

«Εχουν περάσει 16 χρόνια από τη δίκη σε πρώτο βαθμό για την Υπόθεση της «17 Νοέμβρη». Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε πολύ βαριές ποινές, που παρέμειναν πάνω-κάτω οι ίδιες λίγα χρόνια μετά στο εφετείο. Η πρώτη εκείνη δίκη κράτησε πολλούς μήνες και απασχόλησε για πολύ την κοινή γνώμη και την επιστημονική κοινότητα των νομικών, κυρίως γιατί υιοθετήθηκε για πρώτη φορά ένα πλαίσιο ποινικής δίκης ειδικού τύπου», αναφέρει το κείμενο.

«Σήμερα, 16 χρόνια μετά, οι περισσότεροι από τους καταδικασθέντες έχουν αποφυλακιστεί, κάνοντας χρήση των σχετικών διατάξεων της νομοθεσίας που ίσχυαν πάντοτε και έχουν επιστρέψει κανονικά στις οικογένειές τους και τις επαγγελματικές τους ασχολίες. Επίσης εδώ και αρκετά χρόνια, πολλοί από τους καταδικασθέντες, τόσο αυτοί που αποφυλακίστηκαν όσο κι αυτοί που παραμένουν σήμερα κρατούμενοι, έκαναν κανονικά χρήση των ισχυουσών διατάξεων του Νόμου και ακολουθώντας τις νόμιμες διαδικασίες, πήραν τακτικές άδειες για προσωπικούς και εκπαιδευτικούς λόγους. Ακριβώς όπως έκαναν και τόσοι άλλοι ποινικοί κρατούμενοι, καθώς ο θεσμός των «αδειών σε κρατούμενους» υπάρχει από παλιά και αποτελεί διεθνώς μια «καλή πρακτική» στα σωφρονιστικά συστήματα όλων των πολιτισμένων Δημοκρατιών του κόσμου.

Υπάρχει όμως στην Ελλάδα ένας κρατούμενος που εξαιρείται από το παραπάνω πλαίσιο του νόμου καθώς παραβιάζονται συστηματικά τα στοιχειώδη δικαιώματά του», τονίζεται στο κείμενο.

Δείτε το πλήρες κείμενο:

«Είναι σήμερα στην Ελλάδα ζητούμενο η εφαρμογή της αρχής της ισότητας απέναντι στο νόμο;

Εχουν περάσει 16 χρόνια από τη δίκη σε πρώτο βαθμό για την Υπόθεση της «17 Νοέμβρη». Οι περισσότεροι από τους κατηγορούμενους καταδικάστηκαν σε πολύ βαριές ποινές, που παρέμειναν πάνω-κάτω οι ίδιες λίγα χρόνια μετά στο εφετείο. Η πρώτη εκείνη δίκη κράτησε πολλούς μήνες και απασχόλησε για πολύ την κοινή γνώμη και την επιστημονική κοινότητα των νομικών, κυρίως γιατί υιοθετήθηκε για πρώτη φορά ένα πλαίσιο ποινικής δίκης ειδικού τύπου.

Σήμερα, 16 χρόνια μετά, οι περισσότεροι από τους καταδικασθέντες έχουν αποφυλακιστεί, κάνοντας χρήση των σχετικών διατάξεων της νομοθεσίας που ίσχυαν πάντοτε και έχουν επιστρέψει κανονικά στις οικογένειές τους και τις επαγγελματικές τους ασχολίες. Επίσης εδώ και αρκετά χρόνια, πολλοί από τους καταδικασθέντες, τόσο αυτοί που αποφυλακίστηκαν όσο κι αυτοί που παραμένουν σήμερα κρατούμενοι, έκαναν κανονικά χρήση των ισχυουσών διατάξεων του Νόμου και ακολουθώντας τις νόμιμες διαδικασίες, πήραν τακτικές άδειες για προσωπικούς και εκπαιδευτικούς λόγους. Ακριβώς όπως έκαναν και τόσοι άλλοι ποινικοί κρατούμενοι, καθώς ο θεσμός των «αδειών σε κρατούμενους» υπάρχει από παλιά και αποτελεί διεθνώς μια «καλή πρακτική» στα σωφρονιστικά συστήματα όλων των πολιτισμένων Δημοκρατιών του κόσμου.

Υπάρχει όμως στην Ελλάδα ένας κρατούμενος που εξαιρείται από το παραπάνω πλαίσιο του νόμου καθώς παραβιάζονται συστηματικά τα στοιχειώδη δικαιώματά του.

Ο Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, 75 ετών σήμερα, καταδικασμένος από το 2003 σε ισόβια κάθειρξη, ανεξάρτητα από το γεγονός ότι ο ίδιος αρνείται μέχρι και σήμερα τις κατηγορίες που του αποδόθηκαν, δικαιούται εδώ και πολλά χρόνια, με βάση το Νόμο που ισχύει, τακτικές άδειες και άδεια για ιατρικές εξετάσεις, ενώ έχει δικαίωμα, με βάση και πάλι την ισχύουσα νομοθεσία, να καταθέσει αίτηση αποφυλάκισης λόγω ηλικίας καθώς πληροί όλες τις σχετικές προϋποθέσεις, όπως δικαιούται ο κάθε κρατούμενος που συμπληρώνει τα προβλεπόμενα όρια έκτισης ποινής και τα ηλικιακά κριτήρια.

Τα δημοκρατικά συστήματα σε όλο τον κόσμο κρίνονται κυρίως από την εφαρμογή της Αρχής της Ισότητας όλων απέναντι στον Νόμο.

Η στάση των Δικαστικών και Σωφρονιστικών Αρχών απέναντι στον Αλέξανδρο Γιωτόπουλο είναι σήμερα ακατανόητη για όσους και όσες από εμάς πιστεύουμε ακόμη ότι η Αρχή της Ισότητας απέναντι στον Νόμο δεν αποτελεί μια ιστορική υποκρισία, ακόμη και σε καιρούς οικονομικής, κοινωνικής και πολιτικής κρίσης. Σχεδόν μισόν αιώνα μετά την πτώση της Δικτατορίας στην Ελλάδα, η Ελληνική Δημοκρατία πρέπει να επιβεβαιώνει καθημερινά την προσήλωσή της στις βασικές αρχές χωρίς υπεκφυγές.

Κάθε εξαίρεση από τον Δημοκρατικό Κανόνα είναι σε τελευταία ανάλυση μεγαλύτερη απειλή για τις Δημοκρατίες από αυτές που υποτίθεται προσπαθεί να εξαλείψει».

"google ad"

Το κείμενο προσυπογράφουν:

Αναστασία Σκαρπαλέζου, βιολόγος· Δήμητρα Καραχάλιου, ιστορικός· Αννα Πανοπούλου, λογίστρια· Χαρίκλεια Κωνσταντάκη, γιατρός· Πόπη Τσιγκίλη, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Βασίλης Μπουγέσης, συνταξιούχος μαθηματικός· Μαρία Βαλαβάνη, συνταξιούχος μαθηματικός· Δήμητρα Παλαπάνη, εκπαιδευτικός· Μαργαρίτα Αγγέλη, φιλόλογος· Αντώνης Βεζύρογλου, αρχιτέκτονας· Σωτηρία Κοτσιάνη, σχεδιάστρια· Νικολέττα Χριστοπούλου Duye, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Maite Peynaud, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Νίκος Κυρανάκης, ελεύθερος επαγγελματίας· Αντωνία Πλατανιώτου, εικαστικός· Δάφνη Καζαγκά, μαθηματικός· Δημήτρης Δημόπουλος, εκδότης· Σταματίνα Προβατά, εκπαιδευτικός· Αθανάσιος Παπαζαφείρης, ιδιωτικός υπάλληλος· Μάρω Δημάκου, εκπαιδευτικός· Αννα Σκανδάλη, βιβλιοθηκονόμος· Αναστασία Λυκουργιά, συνταξιούχος φαρμακοποιός· Μαρία Πορτελάνου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Χρήστος Μπουλώτης, καθηγητής πανεπιστημίου· Αθηνά Γεωργανή, εκπαιδευτικός· Θοδωρής Ζέης, δικηγόρος· Δημήτρης Μάτσας, εκπαιδευτικός· Θουκυδίδης Ραβασόπουλος, εκπαιδευτικός· Ματίνα Μπράτη, εκπαιδευτικός· Μελπομένη Παπαθεοδώρου, εκπαιδευτικός· Ροζίτα Σουραή, εκπαιδευτικός· Παρασκευή Ευθυμίου, εκπαιδευτικός· Ιωάννα Αδαμοπούλου, Θεανώ Μαλτέζου, εκπαιδευτικός· Δημήτρης Σκαρπαλέζος, επίκουρος καθηγητής μαθηματικών – Παρίσι (συνταξιούχος)· Βιβή Καλογεράκου, νοσηλεύτρια· Πηγή Δημοπούλου, συνταξιούχος υπάλληλος· Κλεοπάτρα Λαυκιώτου, εκπαιδευτικός· Αριάδνη Αλαβάνου, μεταφράστρια· Ελευθερία Ζέη, ιστορικός· Πόπη Φασίτσα, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Γιώργος Φωτιάδης, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Τάσος Σταυρόπουλος, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Σταμάτης Νικολάου, συνταξιούχος εκπαιδευτικός· Επαμεινώνδας Λαγοπάτης, συνταξιούχος πολιτικός μηχανικός· Ναταλία Αγγελοπούλου, εκπαιδευτικός· Γιώργος Βότσης, δημοσιογράφος· Βασιλική Σταμάτη, Μαρία Φώτη, εικαστικός· Θεόδωρος Σούφης, εκπαιδευτικός· Κώστας Ζήκος, Εύη Φωκά, ψυχοθεραπεύτρια· Πολυτίμη Ανδρεάδη· Φρόσω Καπετανάκη· Μάρτια Καπετανάκη· Νίκη Καπετανάκη· Ειρήνη Καπετανάκη· Ολγα Γιούργου· Τάκης Τσαπόγας, συνταξιούχος χημικός μηχανικός· Αντώνιος Φαμέλης· Κώστας Τάσκος· Θεόδωρος Σταματόπουλος, μαθηματικός· Μαγδαληνή Τύμπα· Γρηγόρης Χρονόπουλος· Ευθαλία Κωστούρου· Πέτρος Ταμουρίδης, γεωλόγος· Νίκος Βοργιάς· Λέννα Ρέππα· Δημήτρης Καζαγκάς, μηχανολόγος· Κώστας Ζουράρης, βουλευτής Α΄ Θεσσαλονίκης· Ιωάννης Αγραφιώτης, χρυσοχόος· Σταύρος Αγραφιώτης, χρυσοχόος· Χρήστος Μήτσης, σύμβουλος μηχανογράφησης· Ευτύχης Μπιτσάκης, καθηγητής πανεπιστημίου· Στέλιος Μοσχούρης, αρχαιολόγος· Νάσος Θεοδωρίδης, δικηγόρος Αθηνών· Μιχάλης Μουτούσης, ψυχίατρος-ψυχοθεραπευτής κλινικός λέκτορας στο UCL· Γιώργος Παπαπαναγιώτου, ιδιωτικός υπάλληλος· Σοφία Δημοπούλου· Φρόσω Δημάκου-Κιάου, δικηγόρος· Μάκης Καβουριάρης, πανεπιστημιακός· Τάσος Αδαμόπουλος, εκπαιδευτικός

reader.gr