Σαχλοί καί αστείοι, μέ πίστη υπόγεια
Πίστη σέ τί; Δέν βρίσκω λόγια.
Ξεκινώ μέ τά λόγια τού τραγουδιού (Cantos, Δ. Σαββόπουλος) γιατί νοιώθω πραγματικά εντελώς αμήχανος καί οργισμένος μπροστά σέ όσα συμβαίνουν.
Δέν θά ασχοληθώ μέ τούς πολιτικούς μας. Ούτως ή άλλως αδύναμες μαριονέτες τών ισχυρών είναι σέ μιά χώρα χρεωκοπημένη, υποθηκευμένη, απειλούμενη, εποικιζομένη καί κυρίως τρεφομένη μέ τά δηλητηριώδη ξυλοκέρατα τής εσπερίας. Μέ έναν λαό ζαλισμένο, μπερδεμένο, εκπορνευμένο, υλόφρονα. Ότι τούς λένε (στούς πολιτικούς μας, οι χειραγωγοί τους) κάνουν, θέλωντας καί μή.
Τώρα ξαφνικά παρουσίασαν μιά έκρηξι «φιλανθρωπίας», ενδιαφέροντος γιά τήν υγεία τού λαού, καί μάλιστα τών ηλικιωμένων καί τών ευπαθών ομάδων. Ομονόησαν όλοι. Δεξιοί καί αδέξιοι. Δίπλα τους τά μέσα χειραγωγήσεως τού λαού. Καί οι επιχειρήσεις καί οι τράπεζες καί όλοι οι ισχυροί:
Προσοχή!!! Ιός.
Όμως αυτοί παίζουν τό ντέφι, αυτοί «κυβερνούν» τήν δύσμοιρη χώρα καί διαβουκολούν τόν «δημοκρατικό» λαό μας.
Αυτοί λοιπόν οδήγησαν τά πράγματα στήν σημερινή κατάστασι, όπου όπως μού έλεγε ένας απλοϊκός άνθρωπος: «Δέν ξέρω άν είναι αλήθεια ή άν ονειρεύομαι. Είμαι ξύπνιος, αλλά λέω μάλλον κοιμούμαι καί τά βλέπω σέ όνειρο. Περιμένω ότι κάποια στιγμή όλα θά εξαφανιστούν καί θά ξυπνήσω»
Λοιμός, αρρώστια, ιός κακός, νέα πληγή γιά τούς συγχρόνους φαραωνήτες. Καί ξαφνικά αυτός ο κόσμος -όπου ο κάθε ένας μπορούσε νά κανει «ότι ήθελε» είχε δικαίωμα νά λέει καί νά πράττει ότι επιθυμούσε, ακόμα καί τήν φύσι του νά αλλάξει (ο άντρας νά γίνη γυναίκα καί η γυναίκα άντρας) νά διαδηλώνει μέ υπερηφάνεια τήν κάθε διαστροφή του καί ιδιαιτερότητα νά σκοτώνει ακόμη καί τά αγέννητα, διότι τό σώμα του τού ανήκει νά πηγαίνει σ όποια χώρα θέλει καί νά θέλει νά επιβάλλει τίς συνήθειες καί τά χούγια του- βρέθηκε σέ «καραντίνα». Οι ελευθερίες , τά «κεκτημένα», οι «δημοκρατικές κατακτήσεις» γιά τά οποία ήταν τόσο υπερήφανοι οι εκσυγχρονισμένοι συνάνθρωποί μας, όλα σέ μιά στιγμή εξατμίστηκαν, χάθηκαν, έλοιωσαν μπροστά στό καμίνι τού φόβου καί τού πανικού, τό οποίο υποδαυλίζουν ακατάπαυστα πολιτικοί, δημοσιογράφοι, αναλυτές, γιατροί, διάσημοι καί «επώνυμοι» καί όλη η σάρα καί η μάρα πού μάς έχει επιβληθεί.
Απαγορεύτηκαν ακόμη καί οι μετακινήσεις. Οι «άσκοπες». Επιτρέπονται μόνον όσες έχουν σοβαρό σκοπό, μεταξύ τών οποίων τό νά πάς βόλτα τό κατοικίδιο, νά κάνεις τζόκινγκ ή νά ψωνίσεις από τό σούπερ μάρκετ. Καί εκτός από τά γήπεδα, τίς συναυλίες τά καφενεία καί τά κωλοχανεία, τό δόγμα τού καίσαρος επέβαλε: Κλείστε τίς εκκλησίες. Σταματήστε τίς Λειτουργίες. Μήν κοινωνάτε. Μήν μολύνεστε γιά νά μήν μολύνετε καί τούς άλλους. Σεβαστείτε τούς συνανθρώπους σας. Δείξτε αγάπη, αλληλεγγύη, σεβασμό στούς ευπαθείς… Καί τά λένε ποιοι; Άν είναι δυνατόν
Καί οι φύλακες τί έκαμαν; Αυτοί πού υπηρετούν τόν λαό καί επιτελούν τά μυστήρια τής αγίας εκκλησίας καί παρακαλούν τό ύψιστο Όν, Τόν δημιουργό τών πάντων, Τόν ιατήρα τών ψυχών καί τών σωμάτων, τί έκαμαν; Ακύρωσαν τόν εαυτό τους, ξεφτίλισαν τήν αποστολή τους, παραδέχτηκαν ότι δέν μπορούν νά κάνουν αυτό πού έχουν ταχθεί νά κάνουν. Έδειξαν ότι πιστεύουν, πώς δέν είναι η εκκλησία τόπος πάνω από κάθε μόλυνσι, από κάθε απειλή, από κάθε κακό, «γή αγία». Δέν λατρεύεται εκεί «ο τών νοσούντων ίατρός» καί δέν τολμούν νά τόν παρακαλέσουν οι ιερείς «τούς νοσούντας ιάσαι».
Οι φύλακες λοιπόν, λές καί ήταν συνενοημένοι μέ τόν καίσαρα, έκλεισαν τίς εκκλησίες, απαγόρευσαν τίς λειτουργίες καί άρχισαν νά υπερθεματίζουν τίς επιταγές τού καίσαρα.«Όλα γίνονται για την προστασία μας, για το κοινό καλό, για τον περιορισμό της διασποράς του ιού». (Μήνυμα Πατριάρχη βαρθολομαίου)
Όπως συμβαίνει πάντα στίς περιπτώσεις επιβολής τό μέσον είναι ο φόβος, καί μάλιστα ο φόβος τού θανάτου, συγκερασμένος μέ τήν «φιλανθρωπία», μέ τό «ενδιαφέρον» γιά τόν πλησίον όπως είπαμε. Όλα εν ονόματι «τού λαού», όλα γιά τό «καλό τού λαού καί τού πλησίον». Η ευθύνη μεταφέρεται στό πρόσωπο καί ουσιαστικά εκμηδενίζεται τό πρόσωπο. Συμβαίνει δηλαδή αυτό πού περιγράφει ο μεγάλος σύγχρονος πατέρας τής εκκλησίας Άγιος Σωφρόνιος τού Έσσεξ: Επινοείται « κάποιο επιχείρημα πρός εκμηδένησι τού προσώπου: τό συμφέρον «όλου τού λαού». Αυτό περικλείη απάτη, γιατί λαμβάνει υπ όψιν όχι «όλο τόν Λαό» αλλά μόνο τό «μέρος» πού έχει στά χέρια τήν εξουσία». (Αγίου Σωφρονίου τού Έσσεξ: Τό Μυστήριο τής Χριστιανικής ζωής. σελ 375)
Ενήργησαν όχι ως ποιμένες αλλά ως μισθωτοί. Ως υπάλληλοι τού κράτους καί τού καίσαρος. Τό λένε καί τό επαναλαμβάνουν συνεχώς (δειγματοληπτικώς παραθέτω):
« [Ώς] πολίτες αυτής της Χώρας και ζώντας υπό το κράτος μιας συντεταγμένης Πολιτείας οφείλουμε όλοι να εφαρμόζουμε τον Νόμο». (Αμφιλόχιος Κισσάμου καί Σελίνου). Μάλιστα μαγνητοσκόπησαν τήν κεκελεισμένων τών θυρών λειτουργία δια το σύννομο του γεγονότος (που φτάσαμε αλήθεια)!Τό πού φτάσαμε αλήθεια τό λέει ο ίδιος. Πράγματι δέν βρίσκω λόγια.
"google ad"
Δέν ακολούθησαν τό «πειθαρχείν δεί, Θεώ μάλλον ή ανθρώποις». Αντιθέτως πειθάρχησαν στούς ανθρώπους, καί σέ τί ανθρώπους!!!
Πώς δέχτηκαν χωρίς καμμιά αντίδρασι τίς επιταγές τού καίσαρα; Πώς έγιναν προαγωγοί τού φόβου πού ήθελαν νά σπείρουν στόν κόσμο οι κρατούντες; Το σύνθημα ήταν καί είναι: «Φοβήστε τους, τρομοκρατήστε τους, αρρώστια, θάνατος» Καί προστέθηκαν στούς δημοσιογράφους οι επίσκοποι. Εκτός από τά λόγια τους μεγαλύτερη απόδειξι γιά τήν επιβολή τού φόβου είναι τό κλείσιμο τών εκκλησιών.
Αλλά ο Χριστός καί οι Χριστιανοί, υπάρχουν ακριβώς γιά τό αντίθετο. Γιά τήν εξάλειψι τού φόβου. Ο φόβος είναι τό όπλο τού διαβόλου. Μέ αυτόν κρατάει τούς ανθρώπους δούλους. Ο Χριστός ήρθε γιά νά απαλλάξει τούς ανθρώπους από αυτόν τόν φόβο τού θανάτου. Ήρθε «ίνα διά τού θανάτου καταργήση τόν τό κράτος έχοντα τού θανάτου, τουτέστι τόν διάβολον, καί απαλλάξη τούτους, όσοι φόβω θανάτου διά παντός τού ζήν ένοχοι ήσαν δουλείας».(Πρός Έβραίους β΄ 14-15) Αυτά προφανώς δέν απασχολούν τούς επισκόπους μας διότι πράττουν ακριβώς τά αντίθετα, αποδεικύουν όμως μέ τίς πράξεις τους ότι δέν πιστεύουν στά παραπάνω, άρα δέν έχουν τήν πίστι τών πατέρων. Από τούς καρπούς γνωρίζεται τό δέντρο.
Βεβαίως παρατηρώντας τά όσα συμβαίνουν στήν εκκλησία μας (δογματικός εκτροχιασμός, ηθικός ξεπεσμός, θρησκειοποίησις τής ορθοδοξίας, υποταγή στά κελέυσματα τών αρχόντων τού κόσμου τούτου κτλ) αυτά δέν είναι εκπληξις αλλά φυσιολογική κατάληξις.
Η πίστις τών πατέρων πάντοτε ήταν σέ διωγμό ακόμη καί εντός τής εκκλησίας. Τώρα απλώς ο διωγμός έγινε καθολικός, εμφανής καί στήν ακροτάτη μορφή πού μπορούσε νά λάβη.Δέν έρχεται όμως μόνον απ έξω, συμμετέχει πλέον καί η ίδια η Ιεραρχία, άσχετα άν κάποιοι κάνουν ότι δέν καταλαβαίνουν. Οι ίδιοι οι ποιμένες σκοτώνουν τά πρόβατα. Αυτοί πού ανέλαβαν τό χρέος νά διακονήσουν από αγάπη τόν άνθρωπο (Πέτρε φιλείς με; (μέ αγαπάς;). Βοσκε τά πρόβατά μου. Ποίμενε τά αρνία μου κτλ) αυτοί τώρα κλείνουν τήν μάνδρα τήν Εκκλησία- καί αφήνουν τόν λαό έρμαιο τής κρατικής τρομοκρατίας τού φόβου τού θανάτου. Επαληθεύουν στή σύγχρονη εποχή τά λόγια τού αγίου Ισιδώρου τού Πηλουσιώτου: «Παληά οι ποιμένες θυσιαζόταν γιά τά πρόβατα. Τώρα μάλλον οι ποιμένες θυσιάζουν τά πρόβατα» (Τό πάλαι οι ποιμένες απέθνησον υπέρ τών προβάτων νυνί δέ μάλλον τά πρόβατα αναιρούσιν οι ποιμένες)
Δεσπότες απειλούν τούς ιερείς τους πώς άν τολμήσουν νά παρακούσουν καί νά ανοίξουν τούς ναούς οι ίδιοι θά τούς στείλουν στόν Εισαγγελέα!!! Αρχιμανδρίτης , στό Πήλιο, έκανε μήνυσι σέ μιά γιαγιά γιατί μπήκε στήν εκκλησία νά κοινωνήση!!! Στήν Πάτρα τήν 25η Μαρτίου έγινε θέμα ότι ιερέας λειτουργούσε στήν εκκλησία του μέ τήν παρουσία λίγων λαϊκών καί μετεδόθη από τά κανάλια ως κάτι φοβερό καί αναμένονται κυρώσεις γιά τόν ιερέα.
Αυτό επετεύχθη μέ τήν στάσι τής ιεραρχίας. Νά φαίνεται ορθό καί νόμιμο ό,τι επιτάσσει τό κράτος καί όχι ό,τι πρεσβεύει πράγματι η πίστις τής εκκλησίας.
Γιαυτό έβαλα στήν αρχή τό στίχο τού τραγουδιού:
Σαχλοί καίαστείοι. Υπερβολή; Ατυχής έκφρασις; Ιεροκατηγορία; Ή απλώς η πικρή αλήθεια;
Μέ πίστι υπόγεια. Πού είναι η πίστις τους; Ποιά είναι; Πίστι σέ τί; Δέν βρίσκω λόγια.