Όταν το πετρέλαιο θέρμανσης είναι πολύ ακριβό, τότε υπάρχει και το σπιτικό πέλετ
Τεράστιος όγκος λιόκλαδων, που παράγονται κάθε χρόνο από τα κλαδέματα των Κρητικών ελαιοκαλλιεργειών, θα μπορούσαν, αντί να καίγονται, να διοχετεύονται σε μια βιομηχανία κρητικών συμφερόντων για την παραγωγή πέλετ, αλλά και μεμονωμένα οι αγρότες να εφοδιαστούν με θρυματιστή κλαδιών και να φτιάχνουν μόνοι τους πέλετ για να ζεσταίνουν τα νοικοκυριά τους με το καύσιμο… της δικής τους παραγωγής… Ταυτόχρονα, μεγάλες εκτάσεις στο νησί να φυτευτούν με δέντρα, που οι γεωπόνοι και οι δασολόγοι θα προτείνουν, για τις ανάγκες της κρητικής βιομηχανίας παραγωγής πέλετ, με αποτέλεσμα το νησί μας να αποκτήσει ενεργειακή αυτονομία και να σταματήσει στο σύνολό του να καίει το πετρέλαιο για τις ανάγκες της θέρμανσης των κατοίκων του!
Δεν πρόκειται για σενάριο… επιστημονικής φαντασίας… Το αντίθετο μάλιστα. Είναι μία από τις προτάσεις του μηχανολόγου και υπεύθυνου του Εργαστηρίου Αιολικής Ενέργειας του ΤΕΙ Κρήτης Δημήτρη Χρηστάκη, που ξεκαθαρίζει ότι μια τέτοια ενεργειακή “επανάσταση” των Κρητικών είναι απολύτως εφικτή, αλλά προϋποθέτει τη στήριξη του κράτους και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για τη μηχανολογική υποστήριξη των αγροτικών νοικοκυριών, μέσω μιας κρατικής ή κοινοτικής επιδότησης για την αγορά θρυματιστών κλαδιών.
Μάλιστα, όπως έχει ξαναγράψει η “Νέα Κρήτη”, ήδη οι Βρυξέλλες έχουν προαναγγείλει τη σταδιακή απαγόρευση της καύσης των γεωργικών υπολειμμάτων, που θα επιφέρει συνέπειες στους παραβάτες όταν θα υπάρξει η υποχρεωτική απαγόρευση, όπως για παράδειγμα να αποκλείονται οριστικά από τις αγροτικές επιδοτήσεις. Αλλά, προς το παρόν, αυτή η πολιτική είναι στα στο αρχικό στάδιο της κοινοτικής νομοθεσίας, χωρίς να είναι μακριά ακόμα όμως ο χρόνος που θα γίνει υποχρεωτική για τους αγρότες και στη χώρα μας.
«Το πετρέλαιο δεν πρέπει να καίγεται. Το πετρέλαιο είναι είδος μουσειακό. Το πετρέλαιο έχει δημιουργηθεί πριν από εκατομμύρια χρόνια και μέσα σε αυτό έχει εγγραφεί τεράστια πληροφορία από τους οργανισμούς που υπήρχαν και σάπισαν και βγήκε το πετρέλαιο. Δεν έχει σβήσει αυτή η πληροφορία. Αυτό πρέπει να το καταλάβουμε και να σταματήσουμε να το καίμε», λέει χαρακτηριστικά ο Δημήτρης Χρηστάκης. «Από το πετρέλαιο παράγονται ακόμα το πλαστικό, διάφορα φάρμακα που έχουν βάση τη βαζελίνη και βγαίνουν από το πετρέλαιο, πάρα πολλά άλλα υλικά, που έχουν εφαρμογές και στη βιομηχανία και στη φαρμακευτική, και ένας Θεός ξέρει τι άλλο μπορεί να βγει»…
Αλλά αυτή είναι η μία πτυχή της υπόθεσης. Η άλλη πτυχή είναι η ενεργειακή εξάρτηση της Κρήτης και της χώρας. Σύμφωνα με τον ίδιο, «ένας άνθρωπος σήμερα που έχει δικά του ξύλα σίγουρα είναι ενεργειακά αυτόνομος γιατί έχει τζάμπα θέρμανση.
Διαφορετικά, αν τα ξύλα πάνε πάλι στα 150 ευρώ ο τόνος, σίγουρα η τιμή θα είναι απαγορευτική, όπως είναι απαγορευτική και η τιμή του πετρελαίου»…
«Μπορούμε να αυτονομηθούμε»
Και στο σημείο αυτό, ο Δημήτρης Χρηστάκης μάς μεταφέρει μια συνολική πρόταση αναφορικά με την αξιοποίηση των γεωργικών υπολειμμάτων. «Αν ισχύσει η απαγόρευση προς τους γεωργούς στην καύση των υπολειμμάτων των ελιών και των αμπελιών και η υποχρέωσή τους να τα κάνουν πριονίδι με ειδικά μηχανήματα που κυκλοφορούν, τότε μπορούμε να προχωρήσουμε και στη λύση του πέλετ. Εάν ένας αγρότης έχει μεγάλη καλλιέργεια, τον συμφέρει να αγοράσει ένα τέτοιο μηχάνημα που ρίχνει μέσα τα υπολείμματα, παράγει πριονίδι και αυτό μετά μπορεί να το χρησιμοποιήσει για την παραγωγή θέρμανσης σε ειδικούς λέβητες»…
Όπως εξηγεί ο Δημήτρης Χρηστάκης, ο αγρότης παίρνει το πριονίδι, χρειάζεται στη συνέχεια να το αποξηράνει και θα μπορεί να έχει έτοιμο το πέλετ για το σπίτι του. Ή να πουλήσει το πριονίδι σε βιομηχανία πέλετ. Σε κάθε περίπτωση, θα αρχίσει το νησί μας να αλλάζει εποχή, αφήνοντας πίσω του την εποχή του πετρελαίου θέρμανσης και μπαίνοντας στην εποχή του πέλετ. «Το κυριότερο είναι να ξεκινήσει η παραγωγή. Δηλαδή να κλείσει ο κύκλος. Να πάμε από την παραγωγή στην κατανάλωση. Και να βρει και ο επιχειρηματίας τη θέση του στον νέο κύκλο που θα ανοίξει. Όμως σε όλα αυτά τα πράγματα, εάν δεν υπάρχει και μια κρατική παρέμβαση, δε θα μπορέσει να προχωρήσει μια τέτοια διαδικασία. Χρειάζεται και μια κρατική παρέμβαση, όπως δίνανε επιδοτήσεις κάποτε για να βγάλει ο κόσμος τα αμπέλια και να βάλει κάτι άλλο. Έτσι να δώσουν επιδοτήσεις τώρα για να γίνει η αγορά τέτοιων μηχανημάτων με ευκολότερο τρόπο. Όλα αυτά που βοηθούν την ανακύκλωση των προϊόντων των διαφόρων μηχανημάτων πρέπει να στηρίζονται από το κράτος. Για παράδειγμα, τώρα έχουν βγει ραβδιστικά που δουλεύουν με βενζίνη. Αντί να κουβαλάς μηχανάκια και γεννήτριες, παίρνεις μόνο τη βέργα, βάζεις βενζίνη και δουλεύει», τονίζει ο μηχανολόγος και υπεύθυνος του Εργαστηρίου Αιολικής Ενέργειας του ΤΕΙ Κρήτης.
Χρειάζεται αλλαγή κουλτούρας
«Θα μπορούσε κανείς στη θέση του καυστήρα του πετρελαίου να βάλει έναν καυστήρα για πέλετ. Δε χρειάζεται να αλλάξει κανείς ολόκληρο το σύστημα. Απλά τη φλόγα που βγάζει το πετρέλαιο θα τη βγάζει ο καυστήρας καίγοντας πέλετ. Αλλά σε όλα χρειάζεται μαζική κατανάλωση για να πέσει το κόστος. Αν μου πεις να έρθω στο σπίτι σου να σου το φτιάξω, το κόστος θα είναι μεγάλο. Αν έρθετε όμως 20 πελάτες και μου παραγγείλετε να φτιάξω το ίδιο επί 20, τότε το κόστος θα πέσει. Η αγορά δημιουργείται με δύο τρόπους: είτε από τους μεγάλους της αγοράς που μπαίνουν μέσα με τη διαφήμιση και με την πλύση εγκεφάλου, ή από το κράτος», λέει ο Δημήτρης Χρηστάκης.
«Και αν όλο αυτό το πράγμα μπει στην κουλτούρα του Κρητικού, θα μπορούσαν να φυτευτούν και δάση όπως γίνεται σε πολλές χώρες του κόσμου, που καλλιεργούν δέντρα για να έχουν βιομάζα. Και έχουμε τεράστιες τέτοιες εκτάσεις στην Κρήτη που έχουν αποψιλωθεί από τις πυρκαγιές και την κτηνοτροφία. Και μπορούμε σε μια έκταση να έχουμε και δάσος και να έχουμε και τριφύλλι για τα ζώα. Δεν είμαι δασολόγος για να κάνω συγκεκριμένες προτάσεις, ξέρω όμως ότι γίνονται σε πολλές χώρες του κόσμου», καταλήγει χαρακτηριστικά.