Μέσα σε λιγότερο από μια βδομάδα ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δήλωσε ότι στις επικείμενες διεκδικεί την αυτοδυναμία , ότι θα δημιουργήσει κυβέρνηση με τους ΑΝΕΛ, ότι υπό όρους θα συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, ακολούθησε η εκπρόσωπος τύπου του κόμματος κ. Όλγα Γεροβασίλη, που δήλωσε ότι για το σχηματισμό κυβέρνησης ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεργαστεί με δυνάμεις που θεωρούν «κακό» το 3ο μνημόνιο και ακόμα ο κ. Γιάννης Δραγασάκης αντιπρόεδρος της παραιτηθείσας κυβέρνησης ότι σε κάθε περίπτωση θα σχηματισθεί κυβέρνηση συνεργασίας χωρίς να κατονομάζει με τα μέρη που πρόκειται να συνεργαστούν μεταξύ τους.
Θα μπορούσε κανείς να υποστηρίξει βάσιμα ότι η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ παραπέμπει στο «κλουβί με τις τρελές», η πόρτα του οποίου έχει ανοίξει για τα καλά. Σύγχυση και πανικός στα κλιμάκια του κόμματος;
Προσωπικά θεωρώ ότι δεν πρόκειται για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για την συνειδητή δημιουργία προπετάσματος καπνού που ετοιμάζει το έδαφος για λύσεις που έχουν προαποφασισθεί και έχουν εγκριθεί με σαφή στόχο την συγκυβέρνηση των μνημονιακών δυνάμεων για την αποτελεσματική εφαρμογή του 3ου μνημονίου και των προαπαιτουμένων του. Η δήλωση της κ.Μέρκελ περί του ότι οι επικείμενες εκλογές αποτελούν μέρος της λύσης του προβλήματος και όχι πρόβλημα είναι σαφής επιβεβαίωση της παραπάνω άποψης.
Οι επιτελείς του ΣΥΡΙΖΑ δεν τελούν υπό σύγχυση αλλά σκόπιμα καλλιεργούν την σύγχυση και το φόβο στους ψηφοφόρους βάζοντας το καινούργιο δίλλημα. Με ποια κυβέρνηση; Με το καινούργιο ή με το παλιό; Και με το παλιό και το καινούριο;
Αποσιωπούν έτσι ο βασικό ερώτημα: Με ποια πολιτική; Με τα μνημόνια και την υποταγή ή με την κατάργηση τους και την έξοδο από την κρίση; Με την αξιοπρέπεια ή την υποταγή;
Με άλλα λόγια ο κ. Τσίπρας και ο κύκλος των προσώπων γύρω από αυτόν προσπαθεί να αποκρύψει ότι με την υπογραφή του 3ου Μνημονίου, οι όποιες συμμαχίες μεταξύ των μνημονιακών δυνάμεων, παλιών και νέων, θα υπηρετούν ένα καθεστώς με το οποίο η συγκυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές δεν θα μπορεί να προβεί σε καμία πράξη εάν δεν έχει την προηγούμενη έγκριση της τρόικας και του ΟΟΣΑ, ότι τα δάνεια που θα δοθούν θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων και όχι για τις λαϊκές ανάγκες, καθώς το τραπεζικό σύστημα ελέγχεται από τους τοκογλύφους δανειστές.
Με την τακτική αυτή στην πραγματικότητα αποκρύπτεται το γεγονός ότι οι χώρα μετατράπηκε με τις πολιτικές των μνημονίων σε αποικία χρέους και ότι η κυβέρνηση που θα σχηματιστεί με την σύμπραξη των μνημονιακών δυνάμεων όποια κι αν είναι η σύνθεση της, έχει εκ των προτέρων αναλάβει εργολαβικά την κατεδάφιση του κοινωνικού κράτους και των εργασιακών δικαιωμάτων, την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, τη καταλήστευση των πολιτών με την φοροεπιδρομή και τους πλειστηριασμούς των ακινήτων, καθώς και την αποδιάρθρωση του αγροτικού τομέα στο όνομα της εξυπηρέτησης ενός παρανόμου και επαχθούς χρέους-παγίδα για τα λαϊκά στρώματα και την χώρα.
Ο κ.Τσίπρας από πολιτικός μηχανικός «με το μπλοκάκι» όπως έλεγε παλαιά μαζί με το Κονσόρτσιουμ των υπολοίπων μνημονικών δυνάμεων αναδεικνύεται σε «εργολάβο» κατεδάφισης του δημοσίου και κατά μια άλλη εκδοχή (σχετικά το άρθρο του ALAIN BADIOU) στην εφημερίδα Liberation: «ο κ. Τσίπρας και οι σύμβουλοί του αποδείχτηκαν ανίκανοι να κάνουν αυτό που θα μπορούσαν να κάνουν άλλοι, όχι κατ ανάγκη επαναστάτες, αλλά συντηρητικοί, όπως Ο Ντε Γκωλ και Τσώρτσιλ».
Νίκος Τζάρας
Λαϊκή Ενότητα Χανίων
Υ.Γ. Διαβάστε και το άρθρο του Γάλλου φιλοσόφου ALAIN BADIOU που δημοσιεύτηκε στις 20/8/2015 στην γαλλική εφημερίδα LIBERAΤION και αναδημοσιεύτηκε στον “Αγώνα της Κρήτης” με τίτλο : «Έξι εβδομάδες αργότερα : 11 μελαγχολικά σημεία για την πορεία της Ελληνικής Πραγματικότητας».