Αν διαβάσει κανείς προσεκτικά τα κείμενα που έχει διακινήσει η Χαριλάου Τρικούπη για να σχολιάσει την πρωτοβουλία του Γ. Παπανδρέου να προτείνει έκτακτο συνέδριο για το ΠΑΣΟΚ και εκλογή νέας ηγεσίας από τη βάση, θα καταλήξει στο συμπέρασμα ότι ο Ευ. Βενιζέλος θεωρεί πως υπονομεύεται ο ίδιος και η χώρα ταυτόχρονα.
Το βασικό του επιχείρημα είναι ότι ο πρώην πρωθυπουργός απειλεί τη σταθερότητα, σαν οι εσωκομματικές διαδικασίες στο ΠΑΣΟΚ να αφορούν το σύνολο της ελληνικής κοινωνίας και να επηρεάζουν την τύχη της. Αυτή η στάση είναι πολύ ενδεικτική της υποκειμενικής ανάγνωσης της πραγματικότητας από την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ που θεωρεί πως χωρίς τη δική της παρουσία στα κέντρα λήψης αποφάσεων, κινδυνεύουμε όλοι από κάτι κακό. «Αυτή η κίνηση μάς δημιουργεί ανησυχία, γιατί κάθε εσωτερική διένεξη και σύγκρουση, όσο πολιτική κι αν είναι, έχει αντίκτυπο στην κυβέρνηση» υποστήριξε ο υπουργός Παιδείας Α. Λοβέρδος στον Σκάι.
Η κρίση στο ΠΑΣΟΚ θα ήταν αναπόφευκτη, εφόσον είναι ακριβείς οι δημοσκοπήσεις που δείχνουν τα ποσοστά του να κινούνται μεταξύ 3 και 5%, με το Ποτάμι να προηγείται σαφώς στον ενδιάμεσο χώρο και τη δημοτικότητα του Ευ. Βενιζέλου να βρίσκεται στο ναδίρ. Η απόφαση του Γ. Παπανδρέου να διεκδικήσει ξανά τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη διαμόρφωση των εξελίξεων στην Κεντροαριστερά εκδηλώνεται σε μια στιγμή που τα πράγματα πάνε πάρα πολύ άσχημα για τον ενδιάμεσο χώρο. Το σχέδιο του Ευ. Βενιζέλου για τη συγκρότηση της Δημοκρατικής Παράταξης, παρόλο που υποστηρίζεται με πάθος από μια ομάδα στελεχών γύρω από αυτόν, δεν έχει υλική υπόσταση αφού κανείς εκτός ΠΑΣΟΚ δεν ενδιαφέρεται να συμμετάσχει στο εγχείρημα. Στην πραγματικότητα, μιλούν για ένα συμμαχικό σχήμα το οποίο υπάρχει μόνο στο φαντασιακό επίπεδο και λειτουργεί σαν ξόρκι, αφού εξαγγέλλεται διεύρυνση ενώ καταγράφεται συρρίκνωση.
Μέχρι στιγμής έχουν πάρει δημόσια θέση υπέρ της πρότασης Παπανδρέου οι βουλευτές Φ. Σαχινίδης, Θ. Μωραίτης και Σ. Κεδίκογλου, ενώ ο Μ. Κασσής τάχθηκε υπέρ της παράδοσης της ηγεσίας στη Φ. Γεννηματά ως μεταβατικής προέδρου που θα οδηγήσει σε συνέδιο το ΠΑΣΟΚ. Σύμμαχοι του Γ. Παπανδρέου είναι επίσης ο Μ. Καρχιμάκης και διάφορες τοπικές οργανώσεις σε όλη την επικράτεια, ενώ πρόκειται να γίνει κίνηση στήριξης από νεολαίους. Ενδιαφέρον έχει η επανεμφάνιση του πρώην υπουργού Γ. Ραγκούση ο οποίος στρατεύεται δίπλα στον πρώην πρωθυπουργό εγκαταλείποντας άλλες διεργασίες για την ανασυγκρότηση της Κεντροαριστεράς. Υπέρ του σχεδίου για τη Δημοκρατική Παράταξη τάσσονται οι Οδ. Κωνσταντινόπουλος, Ε. Χριστοφιλοπούλου, Λ. Γρηγοράκος κα, ενώ δεν έχει ακόμη μιλήσει ο Μ. Χρυσοχοίδης που δεν έχει κρύψει τη φιλοδοξία του να διαδεχθεί τον Ευ. Βενιζέλο.
Η ΔΗΜΑΡ κάνει βήματα προς τον ΣΥΡΙΖΑ, όπως και ανεξάρτητοι βουλευτές (μετά τη Θ. Τζάκρη αναμένεται να προσεγγίσει την Κουμουνδούρου ο Μ.Μπόλαρης). Ο επικεφαλής της κίνησης των Μεταρρυθμιστών Σπ. Λυκούδης παραμένει αυτόνομος, κάνει περιοδείες και το επόμενο Σάββατο θα γίνει πανελλαδική συνδιάσκεψη των μελών και φίλων της κίνησής του. Αλλά είναι προφανές ότι κάποια στιγμή θα κληθεί και αυτός να επιλέξει με ποιον θα κατέβει στις εκλογές. ΠΑΣΟΚ ή Ποτάμι, αφού μόνος του είναι μάλλον απίθανο να τα καταφέρει.
Η πόλωση που θα εντείνεται μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν βοηθά τους “ενδιάμεσους”, αλλά την ίδια ώρα ενδυναμώνει τη διάθεση όσων πιστεύουν ότι χρειάζεται ισχυρός τρίτος πόλος να προσπαθήσουν, ακόμη περισσότερο εκείνων που δεν θα έχουν πολιτικό μέλλον διαφορετικά. Σε κάθε περίπτωση, το νέο στοιχείο είναι η αυτονόμηση του Γ. Παπανδρέου που παίρνει έναν δρόμο χωρίς επιστροφή, χωρίς να έχει σαφή προορισμό. Το προφανές είναι ότι ο ίδιος δεν πιστεύει ότι ζητώντας εκλογή νέας ηγεσίας από τη βάση υπονομεύει τη σταθερότητα της χώρας και αυτό ακυρώνει τη θεωρία κατά την οποία το εθνικό μέλλον καθορίζεται από το αν κοιμήθηκε ήσυχα ο Ευ. Βενιζέλος.
tvxs.gr