Του Μανώλη Καπετανάκη *
Άλλη μια μάχη –από τις πιο σημαντικές της τελευταίας περιόδου και η πιο υπολογίσιμη μετά τη ψήφιση του τέταρτου μνημονίου – έχει μπει σε κρίσιμη φάση. Δυστυχώς η καθοδήγηση του αγώνα του κλάδου ξανά ανήκει σε δυνάμεις απροκάλυπτα φιλοαστικές και ρεφορμιστικές (εντός, εκτός κοινοβουλίου, αλλά επί τα αυτά συνδιαχειριστικά). Για πολλοστή φορά το σύστημα επιχειρεί να παρακάμψει τους σκοπέλους κινηματικών σκιρτημάτων όχι επιστρατεύοντας ιδίαις δυνάμεις, αλλά πασχίζει το ξελάσπωμα από τη δυσχερή θέση με τους πεμπτοφαλαγγίτες που δρουν μέσα στις γραμμές του προλεταριάτου.
Παράταση λοιπόν της παραμονής των εργαζόμενων μέχρι την ανακοίνωση των πινάκων διορισμού μέσω ΑΣΕΠ εισηγήθηκαν οι μνημονιακοί γραμματικοί των πιστωτών και αποδέχτηκαν οι επιλήσμονες του ταξικού καθήκοντος συνδικαλιστές της ΠΟΠ-ΟΤΑ. Λεπτομέρεια: έσχατο όριο, καταληκτικό η 31-3-2018. Ένα εννεάμηνο το μέγιστο δηλαδή μισθοδοσία πείνας και μετά ακολουθεί η φρικιαστική λογιστική του Προκρούστη: 12.οοο τωρινοί συμβασιούχοι – 2.600 πιθανών (θεομπαίχτες γαρ και ανυπόληπτοι) προσλήψεων= κραυγές ηδονής για τον καιάδα της ανεργίας. Μονάχα που και ο υφιστάμενος αριθμός αγκομαχητά αρκεί για να διεκπεραιώσει τον όγκο της δουλειάς και το αληθές του γεγονότος πιστοποιούν τα συχνά ατυχήματα. Οπότε αυτή η δήθεν υποχώρηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εξασφαλίζει το χρονικό περιθώριο (εντωμεταξύ οι συμβασιούχοι θα καλύπτουν τις πάγιες και διαρκείς ανάγκες), ώστε να αναδιαρθρωθεί επί του εντατικότερου ο μηχανισμός αποκομιδής και αν ένεκα του λειψού δυναμικού προκύψουν δυσλειτουργίες, μέχρι τότε λύση έχει ο θεός των καπιταλιστών…
Μα δεν είναι εξωφρενικό να πανηγυρίζουν οι δήθεν εκπρόσωποι της εργατιάς που συμφώνησαν σε ένα πλαίσιο <<έντιμου συμβιβασμού>>, όταν το ξεκάθαρο και δυναμικό αίτημα των απεργών (ΜΕ ΒΡΟΝΤΕΡΑ ΑΠΟΥΣΑ ΚΑΙ ΣΕ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΑΜΕΤΡΗΣΗ ΞΑΝΑ ΤΗΝ ΑΡΙΣΤΕΡΑ) για μονιμοποίηση τους μετατράπηκε ανέξοδη υπόσχεση μελλοντικής κατοχύρωσης του ενός τρίτου και με αρκετές μάλιστα προϋποθέσεις; Τη στιγμή μάλιστα που προέκυψε- αποκρυσταλλώθηκε κάτω από την οργή και ορμή της βάσης η αξίωση όχι για επιμήκυνση της προσωρινότητας τους, αλλά κατευθείαν αντεπιτέθηκαν στοχεύοντας στη μονιμοποίηση του συνόλου. Αν αυτή η εξέλιξη συνιστά νίκη, τύφλα να έχει η ήττα και παρόμοια με τέτοιους συνδικαλιστές τι να κάνεις τους εχθρούς. Φυσικά η θυμοσοφία προειδοποιεί ότι ο ψεύτης δεν θα χαίρεται στο διηνεκές.
Συνηθίζεται από το στυγνό σύστημα της παρασιτοκρατίας και της δουλοφροσύνης στους δημίους των λαών να χαρακτηρίζει ορισμένες φορές καταχρηστικά διάφορες επαγγελματικές κατηγορίες, όπως φερειπείν τους δικαστές, σαν λειτουργήματα. Ενώ αντίθετα σε εκείνους που κάτω από ολότελα αντίξοες συνθήκες προσφέρουν πολύτιμες κοινωνικές υπηρεσίες (αλλά και συλλήβδην βέβαια στα εργατολαϊκά στρώματα) δείχνει το ανάλγητο και μισανθρωπιστικό του πρόσωπο. Ακριβώς όπως συμβαίνει στους εργαζόμενους στον τομέα της περισυλλογής των απορριμμάτων.
Οχυρωμένη με παιδαριώδη τρόπο η αντιδραστική συγκυβέρνηση πίσω από την απόφαση-λαιμητόμο του αστικού θεσμικού οργάνου της ολομέλειας του Ελεγκτικού Συμβουλίου (για όσους δηλαδή της γονατισμένης αριστεράς διατηρούν αμφιβολίες περί της ταξικότητας του κράτους) επιχειρεί να προωθήσει την απόλυση 6.οοο χιλιάδων συμβασιούχων στους δήμους. Νίπτει λοιπόν τα χέρια της παριστάνοντας την αθώα περιστερά, ενώ πριν μερικές μέρες είχε υπογράψει με θριαμβολογίες το τέταρτο μνημόνιο το οποίο πέραν των άλλων δεινών για τον λαό απελευθερώνει τα χέρια της εργοδοσίας, ώστε να φουντώσει ακόμη περισσότερο το κύμα της ανεργίας.
Επιδίδεται έτσι ο αρμόδιος υπουργός σε ελιγμούς, λεκτικές ακροβασίες, φρούδες υποσχέσεις και κινήσεις παραπλάνησης των απεργών θορυβημένος από τον μετασχηματισμό της απογοήτευσης τους σε αγανάκτηση και αγωνιστικό παλμό. Συμπυκνώνει χαρακτηριστικά άλλωστε το κλίμα που επικράτησε στον χώρο των απασχολούμενων στη τοπική αυτοδιοίκηση η αποφασιστική δήλωση μιας εργαζόμενης πως με τις κινητοποιήσεις τους δεν έχουν να χάσουν τίποτα άλλο πλέον. Αφού αυτονόητα δίχως τη συνέχιση τους σε αδιάλλακτη κατεύθυνση είναι προεξοφλημένη η καταδίκη τους. Αγωνιά επίσης ο Σκουρλέτης για τη δυνατότητα της συνδικαλιστικής ηγεσίας εάν καταφέρει τελικά τον εκφυλισμό της απεργίας οδηγώντας την στα γνωστά τσίπουρα της υποχώρησης και παράδοσης στον αντίπαλο. Υπολογίζει προσεκτικά τα πλεονεκτήματα που διακρίνουν αυτή την ομάδα. Κινηματικό παρελθόν, όχι ιδιωτικός τομέας, μεγάλη συμπάθεια κοινωνική, πολυπληθής χώρος, ταν η` επί τας, οξεία πίεση λόγω αντικείμενου εργασίας.
Εξάλλου οι επικεφαλείς της ΠΟΕ-ΟΤΑ είναι χρεωμένοι με μια παρελκυστική τακτική μακρόσυρτης κωλυσιεργίας και διάσπασης της ενότητας μόνιμων και απαράδεκτα μη εγγραφόμενων σε ενιαία σωματεία συμβασιούχων. Με αποκορύφωμα τη στάση εργασίας στα μέσα του Μάη στους παιδικούς σταθμούς σε διαφορετική μέρα των με και των δε, αντί της κοινής συσπειρωτικής δράσης τους. Ακριβώς δε αυτό τον διαχωρισμό προσπαθεί να αξιοποιήσει απεργοσπαστικά κυβέρνηση και ορισμένοι δήμαρχοι. Επιπρόσθετα σπέρνουν αυταπάτες σχετικά με τον συμμαχικό ρόλο που διαδραματίζουν οι τοπικοί άρχοντες και η ΚΕΔΕ, ενώ ουσιαστικά αποτελούν παραρτηματικές εκφράσεις της κεντρικής εξουσίας και διαπρύσιους υλοποιητές των εκάστοτε επιλογών της. Διαπραγματεύονται και νομιμοποιούν την παγίδα της κυβέρνησης για τον ΑΣΕΠ ικετεύοντας κάποια μοριοδότηση, αντί της άνευ όρων απόλυτης απαίτησης του ανεξαίρετου διορισμού.
Βυσσοδομούν ταυτόχρονα από τους δημοσιογραφικούς άμβωνες οι κήρυκες του συστήματος με πανουργία ενάντια στους υπαίτιους του φαινόμενου των βουνών σκουπιδιών. Και φυσικά όχι κατά των πραγματικών κυβερνητικών ενόχων. Φρίττουν με υπερευαισθησία για την αντιαισθητική εικόνα, τη δυσωδία και την πηγή μολύνσεων. Αποκρύβουν όμως πως πάντοτε οι ευρύτερες επιπτώσεις κάθε προχωρημένης μορφής πάλης και πίεσης στην πολιτεία είναι μοιραίο επακόλουθο και συνιστούν παράλληλα εργαλείο μόχλευσης μιας ποθούμενης ενεργητικής ταξικής αλληλεγγύης. Όπως το ίδιο συμβαίνει με κάθε διαδήλωση που δυσχεραίνει το κυκλοφοριακό, τους αποκλεισμούς των αγροτών, μέχρι τις συνέπειες από αντίστοιχες εκδηλώσεις των υπαλλήλων ΔΕΗ, τραπεζών, οδηγών, ναυτεργατών, γιατρών, εκπαιδευτικών, κατοίκων Χαλκιδικής και όσων ανεξαίρετα ορθώνουν το ανάστημα τους με διεκδικητικό χαρακτήρα.
Τουναντίον οι χρυσοκάνθαροι του κιτρινισμού με υποκριτική συμπόνια παρουσιάζουν ενίοτε τους εξαθλιωμένους των μνημονίων να κάνουν ανασκαφές στους κάδους για ένα παραπεταμένο βρώμικο ξεροκόμματο, υπερθεματίζοντας όμως παράλληλα την αναγκαιότητα των μέτρων φτωχοποίησης του λαού. Επίσης εξυμνούν και καθαγιάζουν τα αιμοσταγή σκουπίδια της ανθρωπότητας, τους ιμπεριαλιστές, οι οποίοι σφαγιάζουν και στη γειτονιά μας αμέτρητες αθώες ψυχές. Απειλώντας συνάμα να συμπαρασύρουν σε πολεμικές περιπέτειες και τη χώρα μας με την ολοπρόθυμη και εξαρτημένη ολιγαρχική της κάστα.
Άρα κατάφορα άδικα τα σκουπίδια της κοινωνίας επιτίθενται και λοιδορούν δίχως σεβασμό και με ιταμότητα σε εκείνους που μοχθούν σκληρά καθαρίζοντας την από τα κυριολεκτικά απορρίμματα της. Επιπλέον αυτή η τωρινή στόχευση και μεθόδευση τους αποτελεί το προανάκρουσμα μιας ανάλογης μεταχείρισης των συμβασιούχων του δημόσιου τομέα. Αλλά σε κατοπινή φάση και των μόνιμων υπαλλήλων – σημειωτέον η κακή και η <<καλή>> των προτασεολάγνων αξιολόγηση καραδοκεί- συμβάλλοντας τοιουτοτρόπως στην περαιτέρω εδραίωση ενός καθολικού καθεστώτος ελαστικών σχέσεων εργασίας και οργιώδους ασυδοσίας του μεγάλου κεφάλαιου.
Εντελώς κατάπτυστος υπήρξε και ο εκβιασμός απόλυσης από τον δήμαρχο Κίσσαμου προς τα συνεργεία (για την αχρειότητα του Μπουτάρη περιττεύει κάθε σχολιασμός), αν δεν επανέρχονταν στις θέσεις τους. Ίσως αυτή η στάση εξηγείται από την υπέρμετρη αλλεργία του προς τα σκουπίδια, καθότι προ μηνών είχε αρνηθεί να φιλοξενήσει στην επικράτεια του κάποια άλλα. Εκείνα τα προσφυγικά που αθρόα ξεριζώνονται με πυραύλους απαστράπτοντες (προς τούτο κιόλας δεν αντιδρά για την αποθήκευση τους στις πεντακάθαρες αμερικάνικες βάσεις) από την πατρίδα τους, πετιούνται στη Μεσόγειο και πνίγονται η` φυλακίζονται σε σύγχρονα Νταχάου.
Σφοδρή επίκριση συνάμα αξίζει και στο σωματείο υπαλλήλων του δήμου Χανίων το οποίο κατόπιν εισαγγελικής παρέμβασης και παρά το ριζοσπαστικό πρόσημο ορισμένων, έσυρε πρώτο πανελλαδικά τον χορό της απεργοσπασίας!! Την ώρα που οι συνάδελφοι τους εισπράττουν χολή και συντεταγμένα πυρά από τις χολέρες του συστήματος, κάποιοι ηγήτορες ευτελίζονται σαν ριψάσπιδες και υπονομευτές. Είναι καταστάσεις όπου η υποκρισία παραδίνεται στο ξεγύμνωμα.
Θα έρθει όμως το πλήρωμα του χρόνου όπου οι επαναστατημένες μάζες νυχθημερόν και με ευαρέσκεια θα πετούν στις χωματερές της ιστορίας τα πιο δύσοσμα, τοξικά και ολέθρια σκουπίδια της. Αυτά που χθες σπάρασσαν τάχατες από θλίψη επειδή οι σωροί των σκουπιδιών ενοχλούσαν τη μύτη ενός λαού και εγκυμονούσαν λέει κινδύνους για την υγεία του τη στιγμή που τα ίδια τον έχουν ρημάξει αλύπητα. Τον βουλιάζουν στη δυστυχία και απόγνωση και τον εγκαταλείπουν άσπλαχνα αγιάτρευτο. Δεν τους στενοχωρούν ούτε στο απειροελάχιστο η βρώμα που τριγυρίζει τις φτωχοσυνοικίες. Τους πυρακτώνει η ιδέα και μόνο ένα κομμάτι του λαού να προκαλέσει ένα σπουδαίο, οδυνηρό πλήγμα στην <<άτρωτη>> πολιτική μεγαλοαστών, ΕΕ και ΔΝΤ. Τρέμουν με τη σκέψη πως θα την <<πάθουν>> από τους <<σκουπιδιάρηδες>> , οι οποίοι θα παραδειγματίσουν και ενθαρρύνουν ένα λαό που δέχεται διαδοχικά το ένα γρονθοκόπημα μετά το άλλο. Ίσαμε τότε όμως είναι και τρανή ανάγκη επιβίωσης μα και απαράβατη προϋπόθεση της λυτρωτικής προοπτικής να ραγίσει η πολιτική που καταντά τους εργαζόμενους σκουπίδια.
"google ad"
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥΣ
Η ΝΙΚΗ ΤΟΥΣ, ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΟΛΩΝ ΜΑΣ
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΞΑΣΤΕΡΗ ΜΟΝΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΩΝ
ΜΟΝΙΜΗ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
* μέλος της Πρωτοβουλίας Αντίστασης