22.8 C
Chania
Thursday, March 28, 2024

To μέλλον της γεωργίας: Το πρώτο ρομποτικό αγρόκτημα όπου όλα γίνονται αυτόματα

Είναι άραγε αυτό το μέλλον της γεωργίας; Ένα μέλλον όπου οι αγρότες -χωρίς ενοχές πλέον- θα κάθονται στα καφενεία και η δουλειά τους θα γίνεται μόνη της; Πάντως στην πειραματική ρομποτική φάρμα “Hands Free Hectare” στη Βρετανία αυτό ακριβώς συμβαίνει

Είναι το πρώτο αγρόκτημα στον κόσμο, όπου τα πάντα -σπορά, φύτεμα, λιπάσματα, δειγματοληψία, συγκομιδή- γίνονται χωρίς την παραμικρή ανθρώπινη χειρωνακτική συμμετοχή. Ρομπότ, αυτόνομα γεωργικά μηχανήματα και εναέρια οχήματα (drones) έχουν αναλάβει το κάθε τι.

Η φάρμα, που βρίσκεται στο χωριό Έντζμοντ, αποτελεί ερευνητικό πρόγραμμα του εξειδικευμένου γεωπονικού Πανεπιστημίου Χάρπερ ‘Ανταμς και της αγροτοβιομηχανικής εταιρείας Precision Dynamics. Φέτος για πρώτη φορά το αγρόκτημα παρήγαγε περίπου πέντε τόνους κριθαριού, χωρίς να βάλει το χεράκι του κανείς άνθρωπος.

Οι δημιουργοί του πλήρως αυτοματοποιημένου αγροκτήματος πιστεύουν ότι χάρη στις «έξυπνες» τεχνολογίες η γεωργία του μέλλοντος θα πετύχει υψηλότερες αποδόσεις, βοηθώντας να τραφεί ο ολοένα αυξανόμενος παγκόσμιος πληθυσμός.

«Είμαστε οι πρώτοι που καταφέραμε να λύσουμε το πρόβλημα της τεχνολογικής αυτονομίας στη γεωργία» δήλωσε ο επικεφαλής επιστήμονας της φάρμας Τζόναθαν Γκιλ, ειδικός στη μηχατρονική.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν αρκετά μικρά γεωργικά μηχανήματα, καθώς και μεγαλύτερα, όπως ένα τρακτέρ και μια θεριζοαλωνιστική μηχανή, στα οποία προσάρμοσαν ηλεκτρονική και ρομποτική τεχνολογία, προκειμένου να γίνουν αυτόνομα και να δουλεύουν μόνα τους.

Με τη βοήθεια του GPS, τα μηχανήματα προγραμματίσθηκαν να εκτελούν το καθένα συγκεκριμένες εργασίες σε συγκεκριμένες περιοχές σε συγκεκριμένο χρόνο. Drones εφοδιασμένα με ειδικές λαβές πετάνε πάνω από το χωράφι κόβοντας δείγματα και μεταφέροντάς τα στους αγρότες-ερευνητές.

Σύμφωνα με τους τελευταίους, στο μέλλον τα γεωργικά μηχανήματα θα γίνουν μικρότερα σε μέγεθος, θα λειτουργούν με μεγαλύτερη ακρίβεια και ταχύτητα και θα έχουν ρομποτικές δυνατότητες.

Όσον αφορά την πρώτη ρομποτική σοδειά από κριθάρι, θα χρησιμοποιηθεί για να παραχθεί «αυτόνομη» μπίρα, που θα την πιουν αποκλειστικά όσοι δημιούργησαν το ρομποτικό αγρόκτημα.

Και -θα ρωτήσει κανείς- τι θα απογίνουν οι αγρότες, αν όλα γίνονται από τις μηχανές; Απάντηση σαφής δεν έχει δοθεί ακόμη, αλλά μπορεί κανείς να μαντέψει ότι θα είναι είτε πιο χαλαροί στα καφενεία, είτε πλέον ειδικοί στη ρομποτική, είτε άνεργοι…

ΑΜΠΕ

Η κτηνωδία του συστήματος γεννοβολά αντιστάσεις και Οκτωβριανές

Του Μανώλη Καπετανάκη

Στο κατακαλόκαιρο μια  <<ασήμαντη>> είδηση πέρασε στα ψιλά της ειδησεογραφίας. Κάποια πρωτοπόρα επιχείρηση στη μητρόπολη του καπιταλισμού και του πρωτοπυγμάχου της  ανά τον πλανήτη  ιμπεριαλιστικής  θηριωδίας επέβαλλε την οργουελικής έμπνευσης μόνιμη ενδοδερμική τοποθέτηση μικροτσίπ στους υπαλλήλους της.  Με σκοπό φυσικά την ασφυκτική κατασκόπευση κάθε κίνησης τους στον εργασιακό τους περιβάλλον. Ορισμένοι λοιπόν το αποδέχτηκαν , αλλά ένα υπολογίσιμο όμως ποσοστό εναντιώθηκε  πεισματικά για αυτονόητους λόγους  σε αυτή τη ταπείνωση με επιτυχή έκβαση.

Αλήθεια πόσο μακριά  απέχει αυτή η αντάρτικη άρνηση τους μέσα στο γνωστό πλαίσιο όπου λειτουργεί μια χώρα αμείλικτη, άτεγκτη  και κανιβαλική   όχι μονάχα απέναντι σε αλαργινούς  λαούς, αλλά και στον δικό της ακόμη, από ένα κοσμογονικό  που έλαβε χώρα μια εκατονταετία πρωτύτερα και πολύ βαθύτερα  στην αντίπερα όχθη του Ατλαντικού; Τηρουμένων των σοβαρότατων  αναλογιών επίσης  δεν υπάρχει μια ανατριχιαστική ομοιότητα  αυτής της ναι μεν εκλεπτυσμένης και σύγχρονης χροιάς (αλλά οπωσδήποτε εξωφρενικής)  αξίωσης του αμερικανού εργοδότη,  με τις αλυσίδες που κάποτε έβαζαν στους σκλάβους;  Δεν παραπέμπουν  από κοινού στην καταπιεστική βαρβαρότητα των άνισων κοινωνιών;

Πως  τόλμησαν να ορθώσουν ανάστημα οι υποψήφιοι λήπτες του εμβολιαζόμενου μικροεπεξεργαστή σε μια εποχή αντιξοότατη και στην  πρώτη διδάξασα του άγριου νεοφιλελευθερισμού χώρα;  Προφανώς καθότι υπάρχουν κατάλοιπα διεκδικητικής νοοτροπίας από τη φάση κατά την οποία οι όπου γης εργατολαϊκές μάζες μάχονταν , μάτωναν και κατακτούσαν μια θέση κάπως πιο υποφερτή κάτω από τον καυτό ήλιο της εκμετάλλευσης.  Άλλωστε το εκεί προλεταριάτο πρωτοπόρησε και προίκισε-έμπνευσε  τις απανταχού εργατικές τάξεις με το εμβληματικό επίτευγμα του οκτάωρου στο Σικάγο.

Αδιαμφισβήτητα και ανεξάρτητα από τη μορφή και ένταση τους η αντιπαράθεση και σύγκρουση των κολασμένων και αποκλειστικών παραγωγών κάθε αγαθού με το κηφηναριό των δυναστών τους αποτελεί νομοτελειακή απόρροια του ταξικού διαχωρισμού. Είναι αυτονόητος συνάμα ο διαποτισμός της συνείδησης των εργαζόμενων από τη μεταδοτική <<νόσο>> των εμπειριών και διδαχών  της πολυκύμαντης αλλά πλην όμως και ακατάπαυστης ανά τις χιλιετηρίδες ενστικτώδους τάσης και θυσίας της ανθρωπότητας να ανασαίνει έναν αγέρα ελευθερίας, δικαιοσύνης και ευημερίας.  Αλήθεια πόσο γοητεύουν μέχρι σήμερα η ηρωική περιπέτεια του Σπάρτακου ίσαμε τις εξεγέρσεις του πολυτάραχου αιώνα της παρισινής κομούνας;

Αρκούσαν όμως μονάχα αυτές οι διάφορες καμπές, ώστε να έχουν τροφοδοτήσει  σε τέτοια ποσότητα και ποιότητα τις κοινωνίες με την αντίληψη της αντίστασης και αγωνιστικής διάθεσης για βελτίωση της μοίρας τους; Η ταξική πάλη όπως προαναφέρθηκε συνέβαινε ανέκαθεν, ισχύει και τώρα από ανατολή σε δύση  και θα εξακολουθεί να υφίσταται έως ότου εξαφανιστεί από προσώπου γης και το ύστατο γραμμάριο  του φαινόμενου να πίνουν οι κεφαλαιοκρατικές βδέλλες το αίμα του εργάτη μαστιγώνοντας αλύπητα με το κατασταλτικό κνούτο τη ράχη του.

Και οι υπάλληλοι με το μικροτσίπ διαφώνησαν. Και η μαύρη πλειοψηφία στις ΗΠΑ  συχνά διαδηλώνει με πρωτοφανή μαζικότητα και οργή. Και οι εργάτες στη Γαλλία βραχυκυκλώνουν με τις κινητοποιήσεις τους σχεδιασμούς υποβάθμισης της ζωής τους. Και στα πρώτα μνημονιακά χρόνια στην πατρίδα μας πλημμύρισαν οι πλατείες. Οι καθαρίστριες στη Αθήνα συγκίνησαν με την απεργία τους. Στη Χαλκιδική επιμένουν οι κάτοικοι στο δικαίωμα να έχουν ένα τόπο αδηλητηρίαστο. Οι Χανιώτες καταγγέλλουν τους επιδρομείς του αμερικάνικου ιμπεριαλισμού  οι οποίοι χρησιμοποιούν το νησί τους σαν εξέδρα από την οποία  εξαπολύεται τριγύρω ο όλεθρος.

Ποιο  είναι όμως εκείνο το βαθύτερο αίτιο όπου αυτές οι αντιστάσεις είναι αποσπασματικές και ως επί το πλείστον μη νικηφόρες;  Τι λείπει και τι έχει αλλάξει; Ποιο ήταν το κομβικό γεγονός που στιγμάτισε με τον πιο θετικό τρόπο και στον πιο αισιόδοξο βαθμό,  ώστε παρά του ότι λυσσομανά η παγκόσμια αντίδραση και απλώνει τη φτώχεια και δυστυχία σε όλα τα μήκη και πλάτη της υφηλίου, να υπάρχουν κατάλοιπα ελπιδοφόρας απειθαρχίας;  Τι συνταρακτικό μεσολάβησε περικλείοντας απίστευτη ορμή ανθεκτική στη διαβρωτική ροή του χρόνου και των αλλαγών;  Ποιο άστρο της Βηθλεέμ πέρασε και φώτισε τα σκοτάδια  με αποτέλεσμα ενώ τα τρωκτικά  κεφαλαιούχοι  που τρώνε αδηφάγα το ψωμί της εργατιάς  και οι ιμπεριαλιστικές ύαινες που κατασπαράσσουν σάρκες λαών απειλώντας έως και με πυρηνικό ολοκαύτωμα, να τρέμουν τον ολοφάνερα γονατισμένο αντίπαλο;  Τι για κάποιες  δεκαετίες επηρέασε τους μεγαλοαστούς  υποχρεώνοντας τους  σε απανωτές υποχωρήσεις για να μην χάσουν το αποκρουστικό  άπαν τους; Τότε που οι λαοί ακύρωναν πολεμικά σφαγεία, κατακτούσαν αξιοπρεπή βιοτικά επίπεδα, έπνεαν εθνικοί απελευθερωτικοί άνεμοι, αμφισβητούνταν και έτριζαν τα θεμέλια του συστήματος.

Κάτι υπήρχε και οι λαοί είχαν αναθαρρέψει και ενατένιζαν μια προοπτική χειραφέτησης τους. Το ίδιο που ακριβώς στις μέρες μας απελπιστικά λείπει η` έχει ξεθωριάσει  και ένεκα τούτου η φρίκη παντού καλπάζει ξέφρενα.  Αντί οι δυνάμεις λοιπόν του μόχθου να συνεχίζουν κερδίζοντας ολοένα και  περισσότερο έδαφος, να οπισθοχωρούν διαρκώς μετρώντας βαριές απώλειες.

Ήταν λοιπόν η κομουνιστική ιδεολογία. Η επιστημονική τεκμηρίωση και η συγκροτημένη μεθοδολογία αποτελεσματικής συντριβής επιτέλους της πολυχιλιόχρονης κυριαρχίας του άδικου. Για να πάψει η ανθρωπότητα να στενάζει καταϊδρωμένη στη δουλειά και πεινασμένη.  Να μην πορεύεται σε πολεμικά μονοπάτια αίματος και δακρύων.

Υπήρξε η Οκτωβριανή επανάσταση.  Η τρανταχτή επιβεβαίωση πως τα οράματα δεν είναι ουτοπικά, αλλά εφικτά. Η  χειροπιαστή απόδειξη μιας κοινωνίας  που σαν απαλλαχτεί από το καπιταλιστικό καρκίνωμα αποδίδει θεαματικά απαλλαγμένη από κρισιακά και άλλα αναχώματα  παρέχοντας στέγη, τροφή, εργασία, μόρφωση, περίθαλψη, σύνταξη σε όλα της τα μέλη της.  Αμούστακη σχεδόν ακόμη η σοβιετική δημοκρατία επωμίστηκε παράλληλα όλο σχεδόν το βάρος τσακίσματος του φασιστικού θεριού που πάσχισε να την εξοντώσει αγκαλιάζοντας συνάμα ολάκερη  την υδρόγειο.

Όμως το τέρας της ταξικής ανισότητας  με γερά πλοκάμια ριζωμένα  μέσα στην ανθρώπινη σκέψη και το φέρεσθαι κατά τις προγενέστερες  χιλιετίες παραμόνευε μέσα ακόμη και στα σπλάχνα  του μεταβατικού σοσιαλιστικού κράτους. Έκανε μια ύπουλη αντεπίθεση και κέρδισε. Ο Στάλιν τίμια επιχείρησε  με διοικητικά μέσα  να το αφανίσει. Ο Μάο επιχείρησε ξανά ανολοκλήρωτα και αυτός  να αποκρούσει την αντεπανάσταση, αλλά  με πιο ιστορικά ώριμο τρόπο αυτή τη φορά μέσω της ΜΠΠΕ στηριγμένος  στη συμμετοχή των μαζών και αφήνοντας πολύτιμες παρακαταθήκες στο παγκόσμιο κομουνιστικό κίνημα.

Όντως τα σκαλοπάτια της εφόδου στο ουρανό είναι τραχιά και γλιστερά. Καραδοκεί ο κίνδυνος κατρακυλίσματος πίσω στον καπιταλιστικό βούρκο.  Υπάρχει όμως ένας  αντικειμενικός παράγοντας  που διαρκώς θα ωθεί την εργατική τάξη να ανασηκώνεται όρθια και να αρχίζει πάλι να σκαρφαλώνει ψηλά. Λέγεται αναπόφευγη ροπή του καπιταλισμού να μην αφήνει σε μακαριότητα  και αδράνεια τους λαούς. Τους αφυπνίζει είτε με την αβάστακτη πια εξαθλίωση, είτε με τα κανόνια που κομματιάζουν  και δυστυχώς με τον εφιάλτη των πυρηνικών  βόμβων που εξαϋλώνουν τα πάντα.  Άλλωστε κανένα κοινωνικοοικονομικό σχήμα  με μια προσπάθεια δεν επικράτησε στην ιστορική σκηνή, πόσο δε μάλλον το υπερβατικό αταξικό εγχείρημα. Γιατί ο πιο ευγενικός και τιτάνιος άθλος του ανθρώπου, η εγκαθίδρυση δηλαδή της κοινωνικής ισότητας και αέναης προκοπής οφείλει να το πράξει άπαξ;

Έτσι εξηγείται το αντικομουνιστικό μένος τους. Μόνοι τους και με τον πιο αδιάψευστο τρόπο βουτηγμένοι πράγματι  σε μία επιπλέον από τις μυριάδες λοιπές αντιφάσεις  τους, μαρτυρούν ότι φοβούνται κάτι αδιόρατο προς ώρας, αλλά ολότελα βάσιμο στην εξελικτική πορεία. Δεν είναι τόσο ανόητοι ώστε έμμεσα να αποδέχονται την αναστάσιμη πιθανότητα. Διαφορετικά γιατί να βυσσοδομούν και  χλευάζουν νεκρά ιδανικά ξεγυμνώνοντας επιπρόσθετα τους πιο ζοφερούς τους φόβους;   Αντίθετα μεπεριφρόνηση και  με το αγέρωχο ύφος και σιγουριά του νικητή  θα το προσπερνούσαν απαξιωτικά.  Απεναντίας αδυνατούν  να κομπάζουν για το πετυχημένο σύστημα τους, το οποίο αντί χαρίζει προκοπή και γαλήνη στην ανθρωπότητα, καθημερινά αποκαλύπτει πως συνιστά μια ιστορική κατάρα, μια γάγγραινα και χρεωκοπία.

Δυστυχώς ο γιορτασμός της εκατοντάχρονης  Οκτωβριανής επετείου συντελείται σε ένα πλαίσιο συνθηκών που απάδει από το κεντρικό νόημα της, αφού συμπίπτει με μια δικαιολογήσιμη καταλλαγή πανταχόθεν της ταξικής αναμέτρησης παρά την ολομέτωπη επίθεση του συστήματος. Τέτοιου μεγέθους δε αντιλαϊκή εκστρατεία,   που κάτω από αλλιώτικους όρους θα προξενούσε  τεκτονικές δονήσεις.

Ο πιστά προσηλωμένος στη μαρξιστικολενινιστική θεωρία είναι υποχρεωμένος σαν απευθύνεται στον λαό, ο οποίος σημειωτέον αναζητά απαντήσεις  μονάχα αν συμμετέχει και δραστηριοποιείται στον κινηματικό στίβο, να απολογείται και ερμηνεύει στο ει δυνατόν τους λόγους εκτροχιασμού της οικοδόμησης του σοσιαλισμού και της αναστήλωσης του παλιού σάπιου.  Αλλά αυστηρά μέχρι εκεί. Από αυτό το σημείο και πέρα επιβάλλεται να μετατρέπεται σε δριμύτατο κατήγορο και πολέμιο της ρεφορμιστικής άποψης, η οποία με θρασύτητα εξακολουθεί να παριστάνει τον τιμητή και υπέρμαχο αυτών των ιδεωδών.

Μα ποιοί; Εκείνοι που επευφημούσαν τη Χρουτσοφική στροφή της παλινόρθωσης; Την κυριότερη βεβαίως πηγή  διασυρμού όσων  αξιών πρεσβεύει ο Οκτώβρης.  Που όχι δεν εντρύφησαν στα αίτια παλιννόστησης του καπιταλισμού, μα ούτε καν κατοπινά τα ψηλαφούν με σκόπιμη εθελοτυφλία. Χειροκρότησαν  μέχρι εσχάτων την οριστική γκομπαρτσοφική τυπική μετάβαση  αγνοώντας επιδεικτικά τη σπουδαία  συνεισφορά Στάλιν και Μάο.  Καταλήγοντας από την άλλη στη σχιζοειδή λογική και αμίμητη  απάτη και υποκρισία (αν και είναι η ενσάρκωση του ειρηνικού δρόμου και της προδοτικής συνδιαχείρισης)  να προσποιούνται τους αυθεντικούς συνεχιστές των παραδόσεων της υπέρτατης επαναστατικός πράξης των μισθωτών σκλάβων. Οι αντεπαναστάτες να δοξάζουν την κορύφωση της επανάστασης;  Παράκρουση μήπως; Ο μη επαναστατικός <<κομουνισμός>> τους καταλήγει χυδαίος αντικομουνισμός.  Δεν ανάγνωσαν τον καπιταλισμό που οργίαζε στον περίφημο κατ` αυτούς <<σοσιαλισμό>> του Μπρέζνιεφ, προτείνοντας  σταθερά την προσεδάφιση του  κάλπικου <<σοσιαλισμού>> της λαϊκής εξουσίας τους  (αντάμα με τους συντρόφους  των μεταβατικών προγραμμάτων)    στην καπιταλιστική ξέρα.

Αλληλένδετη της φυσιογνωμίας τους είναι και η τροχοπέδηση των διαθέσεων των εργαζόμενων και η υπονομευτική καλλιέργεια κλίματος ηττοπάθειας και αυταπατών επιτρέποντας τοιουτοτρόπως στο εχθρικό στρατόπεδο να θερίζει ανεμπόδιστα στοιχειώδη δικαιώματα.

Οπωσδήποτε κάποτε η επανάσταση του 2017 όντας φάρος πελώριος  ακτινοβολούσε σε κάθε γωνιά της γης παραδειγματίζοντας και  εμψυχώνοντας  τους κατατρεγμένους.  Σήμερα  το θάμβος της δείχνει ξεθωριασμένο πιότερο από τις πισώπλατες ρεφορμιστικές μαχαιριές και όχι από τόσο από την καθεαυτή αντικομουνιστική υστερία  της ολιγαρχίας.  Οι λαοί τρεκλίζουν από τα απανωτά κτυπήματα του αφηνιασμένου αντιπάλου μη έχοντας πια που να πιστέψουν και ελπίσουν.

Το ΚΚΕ (μ-λ) διοργανώνει στα πλαίσια ενός ανάλογου γύρου και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας πολιτική εκδήλωση τη Δευτέρα 9-10,  7μμ στο εργατικό κέντρο με αφορμή τα εκατοντάχρονα. Τα βασικά συνθήματα της μπολσεβίκικης επέλασης στα χειμερινά ανάκτορα ήταν ψωμί και ειρήνη. Σήμερα είναι εξίσου επίκαιρα και επιτακτικά.  Ο στόχος είναι αποδειγμένα εφικτός. Ο δρόμος γνωστός και διορθωμένος κιόλας από  παλιότερες κακοτοπιές. Οι ιμπεριαλιστικοί δήμιοι και οι ντόπιοι τύραννοι μας φοβίζουν και απαγορεύουν να βαδίσουμε και τα ρεφορμιστικά δεκανίκια τους  συσκοτίζουν και μας εξοκείλουν. Εμείς επιμένουμε και δεν θυμιάζουμε τα ιερά λείψανα της Οκτωβριανής ωσάν τη κάρα κάποιου αγίου. Προσπαθούμε να συνδράμουμε, ώστε να ζωντανέψουν και εμπνεύσουν ξανά οι αξίες και τα έργα της.  Καλλίτερο <<σύμμαχο>>  έχουμε το ίδιο το σύστημα, που όλο και πιο βροντερά  φωνάζει ότι το μέλλον του <<μονόδρομου>> του λέγεται ΚΟΛΑΣΗ.

Ο καπιταλισμός στηρίζει την επιβίωση και κυριαρχία του όχι με την αίγλη αυτού που πλέον μονάχα μπορεί να προσφέρει, δηλαδή την   <<κόλαση>>, αλλά με τον ισχυρό κλονισμό της εμπιστοσύνης των μαζών στην αυτενέργεια τους, την εναλλακτική διέξοδο και τα οράματα του Οκτώβρη.  Εκεί εστιάζεται το αίσθημα <<ασφάλειας>> του. Ο συνεπής  κομουνιστής  έχει καθήκον να εμφυσήσει  την αριστερή πεποίθηση  και να τονώσει την αγωνιστική αυτοπεποίθηση των από κάτω όχι μόνο με ρητορική πειθώ, μα πρώτιστα με τη κινηματική ανάφλεξη.

Έτσι θα βρεθούν στην κόλαση  τα συμφέροντα της απανθρωπιάς  και όχι να παραμένει εγκλωβισμένη η ανθρωπότητα  στο κολαστήριο της πλουτοκρατίας.

ΖΗΤΩ  Η ΟΚΤΩΒΡΙΑΝΗ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ

ΕΜΠΡΟΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΗΜΕΡΑ  ΚΑΙ ΠΡΟΠΟΜΠΟ ΤΗΣ ΑΝΟΙΞΗΣ ΠΟΥ ΘΑ ΦΕΡΟΥΝ ΟΙ ΝΕΕΣ ΕΦΟΔΟΙ

To KKE ενάντια στη χρηματοδότηση από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ ερευνητικής ομάδα του Ιδρύματος Τεχνολογίας κι Έρευνας Κρήτης

Σε ανακοίνωσή του, το ΚΚΕ εκφράζει την αντίθεσή του στη χρηματοδότηση, από το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ, ερευνητικής ομάδας του Ιδρύματος Τεχνολογίας και Έρευνας Κρήτης επισημαίνοντας τα εξής:

“Η χρηματοδότηση του Πολεμικού Ναυτικού των ΗΠΑ, σε ερευνητική ομάδα του ΙΤΕ, για την «ανάπτυξη υλικών με απώτερη εφαρμογή της έρευνας στον τομέα των τηλεπικοινωνιών, όπου μπορεί να προκύψει ένα εξελιγμένο ραντάρ που θα “βλέπει” περιοχές που σήμερα παραμένουν “τυφλές”», δεν μπορεί να αθωώσει το ΝΑΤΟ και τις ΗΠΑ για τον αιματοβαμμένο ρόλο τους στην ευρύτερη περιοχή, σε ολόκληρο τον πλανήτη, τη μετατροπή της Κρήτης σε πολεμικό ορμητήριο αξιοποιώντας τη βάση της Σούδας.

Σχεδιασμοί στους οποίους συμμετέχει ενεργά η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ως συνέχεια των προηγούμενων κυβερνήσεων, επιδιώκοντας αναβαθμισμένο ρόλο για την ελληνική αστική τάξη και που εμπλέκουν τη χώρα και το λαό σε επικίνδυνα ιμπεριαλιστικά σχέδια και αντιθέσεις για τον έλεγχο των πηγών και των δρόμων μεταφοράς της ενέργειας.

ΝΑΤΟ και ΗΠΑ χρηματοδοτούν την έρευνα με σκοπό τα περισσότερα κέρδη, την τελειοποίηση της πολεμικής τους μηχανής με σκοπό την καταστροφή κι όχι την ανάπτυξη προς όφελος των λαών.

Για ακόμα μια φορά επιβεβαιώνεται ότι η έρευνα υποταγμένη στις ανάγκες του κεφαλαίου για κερδοφορία ακόμα κι αν υπάρχει ένας γενικά καλός κοινωνικά σκοπός, αυτός περιορίζεται όταν υποτάσσεται στο κίνητρο του καπιταλιστικού κέρδους, των πολεμικών σχεδίων κι όχι στο κίνητρο της ωφέλειας του κοινωνικού συνόλου.

Οι πρόσφατες εξαγγελίες της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ από το ΙΤΕ και από το Ηράκλειο επιβεβαιώνουν ότι και αυτή η κυβέρνηση είναι δεσμευμένη στην υποταγή της έρευνας και της προοπτικής των εργαζομένων στους ερευνητικούς φορείς στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Πάλι η έρευνα θα είναι δεσμευμένη στα στενά όρια των διάφορων χρηματοδοτικών προγραμμάτων, πάλι η συντριπτική πλειοψηφία των εργαζομένων θα κληθεί να εργαστεί με τη δαμόκλειο σπάθη της σύμβασης με ημερομηνία λήξης πάνω από το κεφάλι τους.

Δεσμεύσεις που υποτάσσουν την έρευνα και την καινοτομία ακόμη πιο βαθιά στους σχεδιασμούς των μονοπωλιακών ομίλων και της πολεμικής μηχανής του ΝΑΤΟ, των ΗΠΑ και της ΕΕ για το κυνήγι της μέγιστης κερδοφορίας κι όχι όπου υπάρχουν λαϊκές ανάγκες.

Οι εργαζόμενοι στην έρευνα γνωρίζουν από την πείρα τους τι σημαίνει η έρευνα και η καινοτομία να αξιοποιούνται προς όφελος της καπιταλιστικής ανάπτυξης και όχι για την ικανοποίηση των αναγκών της εργατικής τάξης, του λαού. Γνωρίζουν τι σημαίνει να απαξιώνεται η δουλειά τους, να μη μπορούν να συνεχίζουν απρόσκοπτα την ερευνητική τους δραστηριότητα.

Η “δίκαιη” ανάπτυξη του ΣΥΡΙΖΑ και η “βιώσιμη ανάπτυξη” της ΝΔ δεν αφορά τους εργαζόμενους στην έρευνα, συνολικά την εργατική τάξη και το λαό, που γνωρίζουν από πρώτο χέρι την αδικία των μισθών πείνας, της ανασφάλιστης εργασίας, της απληρωσιάς, της μετανάστευσης στο εξωτερικό. Δίκαιη ανάπτυξη σε ένα άδικο σύστημα δεν μπορεί να υπάρξει.

Τώρα απαιτείται συμπόρευση με το ΚΚΕ, για την οργάνωση της πάλης με γνώμονα τις σύγχρονες ανάγκες, για την ανάκτησης των απωλειών των χρόνων της κρίσης! Κανένας ερευνητής να μη δεχτεί η έρευνα του να χρησιμοποιείται προς όφελος των ιμπεριαλιστικών σχεδιασμών ΝΑΤΟ και ΕΕ!

Η επιστημονική έρευνα μπορεί να αναπτυχθεί ολόπλευρα και να συμβάλλει καθοριστικά για να καλυφθούν οι σύγχρονες ανάγκες του λαού. Αυτό προϋποθέτει συμπαράταξη με το ΚΚΕ και πάλη για έναν άλλο δρόμο ανάπτυξης.

Γιατί ανάπτυξη κι έρευνα προς όφελος του λαού απαιτούν αλλαγή τάξης στην εξουσία, κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής, κεντρικό σχεδιασμό με κριτήριο τις κοινωνικές ανάγκες κι όχι την κερδοφορία του κεφαλαίου”!

Επιστολή Λεμπιδάκη: “Ας στρέψουμε την προσοχή μας στους ανθρώπους όλου του κόσμου που υποφέρουν: στα νοσοκομεία, τα πεδία μάχης, τους προσφυγικούς καταυλισμούς, σ’εκείνους που έχουν μείνει χωρίς δουλειά”

Μήνυμα ανθρωπιάς από τον επιχειρηματία Μιχάλη Λεμπιδάκη στην ευχαριστήρια επιστολή του:

Μια σκληρή δοκιμασία είχε αίσιο τέλος. Είμαι καλά στην υγεία μου κι αισθάνομαι μεγάλη χαρά κι ανακούφιση.

Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου:

* Την οικογένειά μου που, βιώνοντας πολύ δύσκολες στιγμές, κατέβαλε κάθε δυνατή προσπάθεια για την ασφαλή επιστροφή μου.
* Την ηγεσία, τους αξιωματικούς και όλους τους αστυνομικούς της ΕΛ.ΑΣ. που ασχολήθηκαν με την υπόθεσή μου με πάθος, πολύ κόπο, μεθοδικότητα κι αποτελεσματικότητα.
* Τα στελέχη και τους εργαζόμενους στην επιχείρησή μας που εξασφάλισαν την ομαλή λειτουργία της κατά την απουσία μας.
* Τους συνεργάτες μας, πελάτες και προμηθευτές, που μας στήριξαν έμπρακτα όλο αυτό το διάστημα.
* Όλους τους ανθρώπους, γνωστούς και άγνωστους, που συμπαραστάθηκαν στην οικογένειά μου, ή μας σκέπτονταν και προσεύχονταν για μας.

Μέσα από κάθε οδυνηρή περιπέτεια μπορούμε να αναζητήσουμε διδάγματα που θα μας βοηθήσουν στη συνέχεια της ζωής μας και θα μας κάνουν καλύτερους.

Ας στρέψουμε την προσοχή μας στους ανθρώπους όλου του κόσμου που υποφέρουν: στα νοσοκομεία, τα πεδία μάχης, τους προσφυγικούς καταυλισμούς, σ’ εκείνους που έχουν μείνει χωρίς δουλειά.

9 Οκτώβρη 2017

Μιχάλης Λεμπιδάκης»

Σημαντικά τα κενά σε εκπαιδευτικούς στα σχολεία των Χανίων – Τι λέει ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών ν. Χανίων

Παραμένουν τα προβλήματα στα σχολεία των Χανίων με κύριο πρόβλημα την έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού. Όπως αναφέρει ο Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών ν. Χανίων “η απουσία μόνιμων διορισμών για 8 συνεχόμενα χρόνια είναι το μεγαλύτερο από τα προβλήματα της εκπαίδευσης”.

Διαβάστε τι αναφέρεται αναλυτικά:

Έχει περάσει ένας μήνας από την έναρξη του σχολικού έτους και παρά τους πανυγυρισμούς για επιστροφή στην κανονικότητα και άνοιγμα των σχολείων χωρίς ελλείψεις, η πραγματικότητα που βιώνουμε καθημερινά στα σχολεία είναι εντελώς διαφορετική.

Περιφερειακά σχολεία δεν μπορούν να καλύψουν το πρωινό πρόγραμμα λόγω της έλλειψης εκπαιδευτικών ειδικοτήτων. Τα πληθωρικά τμήματα δεν μπορούν να χωριστούν, ενώ τα ολοήμερα τμήματα υπολειτουργούν σε πολλά σχολεία. Τμήματα υποδοχής δεν λειτουργούν, πολλά παιδιά με ιδιαίτερες εκπαιδευτικές ανάγκες δεν υποστηρίζονται για  τις ώρες που έχουν εγκριθεί, ή δεν υποστηρίζονται καθόλου, οι 38 εκπαιδευτικοί που προσλήφθηκαν υποστηρίζουν 66 μαθητές, ενώ τα αιτήματα ξεπερνούν τα 100.

Οι αρχικές προσλήψεις αναπληρωτών στις 6-9 δεν επαρκούν για την πλήρη ανάπτυξη του προγράμματος των σχολείων , ούτε για τις υποστηρικτικές δομές αλλά όύτε και για την αναπλήρωση των ολιγοήμερων αδειών.

Επισημαίνουμε για μια ακόμα φορά ότι η απουσία μόνιμων διορισμών για 8 συνεχόμενα χρόνια είναι το μεγαλύτερο από τα προβλήματα της εκπαίδευσης.

Υπάρχει σοβαρή καθυστέρηση για τη δεύτερη φάση των προσλήψεων αναπληρωτών και οι λόγοι είναι γνωστοί.

Η τακτική να γίνονται οι προσλήψεις αναπληρωτών με δόσεις , μετρώντας κερδισμένες ανθρωποώρες , είναι προσφιλής τα τελευταία χρόνια από όλες τις κυβερνήσεις.

Τα σχολεία όμως για να λειτουργήσουν προς όφελος  των μαθητών χρειάζονται όλες τις απαραίτητες ειδικότητες και τις υποστηρικτικές δομές, από την πρώτη μέρα.

Η άποψη ότι αν εξασφαλιστούν οι προϋποθέσεις λειτουργίας του πρωινού προγράμματος , ακόμα και χωρίς όλες  τις απαραίτητες ειδικότητες, η λειτουργία του σχολείου θεωρείται ικανοποιητική μας βρίσκει εντελώς αντίθετους.Ουσιαστικά αυτό ισχυρίζεται η πολιτική ηγεσία ανακοινώνοντας  από τα πιο επίσημα χείλη ‘οτι“ θα γίνουν σύντομα οι  αναγκαίες προσλήψεις και έως την 1 Νοεμβρίου και για την παράλληλη στήριξη”.

Εμείς διεκδικούμε μόνιμους διορισμούς για όλες τις ανάγκες της εκπαίδευσης.

Τα κενά εκπαιδευτικών στα Χανιά:

Δάσκαλοι : 26 για πρωινό και ολοήμερο πρόγραμμα

Δάσκαλοι ΕΑΕ:10

Δάσκαλοι για παράλληλη στήριξη:47

Νηπιαγωγοί EAE: 2

Νηπιαγωγοί για παράλληλη στήριξη :18

Φ. Αγωγής :7

Αγγλικής :4

Γαλλικής :2

Γερμανικής :2

Καλλιτεχνικών :10

Θ. Αγωγής :3

Μουσικής :8

Πληροφορικής :1

Πληροφορικής ΕΑΕ; 1

Φ. Αγωγής ΕΑΕ:1

Καλούμε τα μέλη μας σε Τακτική Γ. Συνέλευση τη Δευτέρα 16 Οκτωβρίου στις 6.30 μ.μ.  στο 16ο Δ. Σχολείο.

Η φυσική παρουσία όλων μας είναι απαραίτηση για να διαμορφώσουμε τις προτάσεις του Συλλόγου μας εν όψει της Συνέλευσης των προέδρων που θα γίνει στις 21 Οκτωβρίου.

Τα οξυμένα προβλήματα που βιώνουμε στην καθημερινότητά μας αφορούν όλους μας ,ανεξάρτητα από τη σχέση εργασίας ή την ειδικόττητα.

Η απουσία μόνιμων διορισμών , οι παγωμένοι μισθοί μας , οι εργασιακές σχέσεις, η αξιολόγηση που επανέρχεται, η υποχρεωτική δίχρονη προσχολική αγωγή και εκπαίδευση, οι αλλαγές που προβλέπονται  με την εφαρμογή του Π.Δ 79 και άλλα είναι τα θέματα που θα μας απασχολήσουν.

Η αντίδρασή μας πρέπει να είναι ορατή και δυνατή.Γι αυτό είναι αναγκαία  η συμμετοχή  όλων τόσο στη λήψη αποφάσεων , όσο και στις αγωνιστικές κινητοποιήσεις.

Ιστορίες ξενιτιάς και φιλοξενίας: H Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου για τα γεγονότα με τους πρόσφυγες στο λιμεναρχείο Ρεθύμνου

Με κείμενό της η “Αντιφασιστική Δράση Ρεθύμνου” αναφέρεται στα πρόσφατα γεγονότα στο Ρέθυμνο με τους 44 πρόσφυγες:

Μέσα στούς χιλιάδες , 44 ακόμη άνθρωποι αναγκάστηκαν ν’ αφήσουν τα σπίτια και τον τόπο τους για να γλιτώσουν από το θάνατο και τη δυστυχία του πολέμου. Προορισμός τους η Ιταλία για να μπορέσουν να βρουν τους δικούς τους στην υπόλοιπη Ευρώπη. Όλοι τους Κούρδοι από το Ιράκ και το Ιράν, περιοχές που οι άρχοντες του κόσμου ρημάζουν δεκαετίες τώρα (με τη βοήθεια της Κρήτης μέσω της βάσης της Σούδας). Οι Κούρδοι στις περιοχές αυτές συμπιέζονται ανάμεσα στους ισλαμοφασίστες του ΙSIS, το κυνήγι απο το Τούρκικο Κράτος και τις σύγχρονες “σταυροφορίες” της δύσης. Έχει σημασία να αναφερθεί ότι οι Κούρδοι παρόλες τις αντιξοότητες και τον πόλεμο απαντούν με δημοκρατικό τρόπο στη κρίση του λαού τους. Δημοκρατικά συμβούλια σε γειτονίες, συμβούλια γυναικών, άμυνας, υγείας,παιδείας, οικολογίας, με ιδιαίτερα αυξημένη συμμετοχικότητα στα κοινά. Προτείνουν δημοκρατική αυτονομία και συνομοσπονδίες ενάντια στο πόλεμο και στο μοντέλο αυταρχικού Κράτος- Πατέρας που τους προκαλεί.

Στα νότια της Αγ. Γαλήνης η βάρκα τους έσπασε λόγω κακοκαιρίας και ξεβράστηκαν στα Παξιμάδια απ’ όπου και περισυλλέγησαν από το Λιμενικό. Για έξι μέρες στοιβάχτηκαν σ’ έναν πολύ μικρό χώρο χωρίς καμία στοιχειώδη υποδομή. Ο κόσμος που βρέθηκε κοντά, φορείς, συλλογικότητες και άτομα ήταν εκεί από την πρώτη στιγμή και μέρα νύχτα δεν κάλυπταν απλώς την ανικανότητα των αρχών να προσφέρουν τα βασικά χάριν κάποιας φιλανθρωπίας, αλλά έκανε πράξη την αλληλεγγύη των από κάτω. Τα ξημερώματα της Παρασκευής 29/9 χωρίς την παραμικρή ενημέρωση, αφαιρώντας τους τα κινητά και με αστυνομικές κλούβες, τους μετέφεραν σαν εγκληματίες στο Ηράκλειο και από εκεί σε κάποιο στρατόπεδο της Κω. Ακόμα και η περίπτωση επανένωσης μιας οικογένειας για την οποία είχε ήδη οριστεί δίκη στο Ρέθυμνο παραμένει στον αέρα. Ο νοσηλευόμενος και φρουρούμενος τραυματίας θα ακολουθήσει και αυτός το δρόμο των υπολοίπων. Τα δύο ασυνόδευτα ανήλικα, ένας 17χρονος και ένας 13χρονος κρατούνται στο αστυνομικό τμήμα όπως και χιλιάδες άλλα στην υπόλοιπη Ελλάδα, πολλά από τα οποία έχουν χαθεί.

Παρά την από καιρό δηλωμένη πρόθεση των αρχών να φιλοξενούνται αξιοπρεπώς στο νησί άνθρωποι που αιτούνται άσυλο (και όχι σε hot spot) και παρά τη (μη) λειτουργία του Γραφείου Ασύλου στο Ηράκλειο, δε βρέθηκε ούτε ένας βιώσιμος χώρος στο νησί για να στεγαστούν και οι αιτήσεις τους θα εξεταστούν, άγνωστο πότε μαζί με τις χιλιάδες άλλες στο υπερφορτωμένο γραφείο της Κω. Ένα από τα λιγοστά νησιά που πρέπει να διαχειριστούν κοινωνικά και υλικοτεχνικά, μια τεράστια ανθρωπιστική κρίση. Ο Δήμος Ρεθύμνου, η Αντιπεριφέρεια, οι σύνδεσμοι ξενοδόχων και οι λοιποί φορείς στον αντίποδα παρουσιάστηκαν αρκετά φιλόξενοι κατά την υπογραφή του προγράμματος μεταξύ Ύπατης Αρμοστείας και Αναπτυξιακής Κρήτης Α.Ε. Την κρίσιμη ώρα της ανάγκης, και στη περίπτωση του Ηρακλείου και του Ρεθύμνου η ανικανότητα, η προχειρότητα και η τακτική σιγής ιχθύος και μακριά από μας έκαναν κρότο. Όλα στο βωμό της “ανάπτυξης” και του τουρισμού που επ’ ουδενί δεν πρέπει να ενοχληθεί από εικόνες κατατρεγμένων. 4 νησιά σε όλο το Αιγαίο να σηκώσουν όλο το βάρος για να μην στεναχωρηθεί η Μύκονος, Σαντορίνη, Ρόδος και Κρήτη. Ωραίοι…

Παρόλα αυτά τα αντανακλαστικά μίας μερίδας της κοινωνίας ήταν άμεσα και όλες τις μέρες που αυτοί οι άνθρωποι ήταν στην πόλη μας, φυλακισμένοι, βρεθήκαμε δίπλα τους προσφέροντας τους τα βασικά, ρούχα και τροφή, μία ελάχιστα δυνατή επικοινωνία και συμβουλές για μπορέσουν να ελπίζουν για το αύριο.

Ο ξενιτεμένος μέσα στην ιστορία μας είχε πάντα ξεχωριστή θέση. Είναι δείγμα της παρακμής μας και ντροπή στην ιστορίας της πόλης να φυλακίζονται άνθρωποι ξενιτεμένοι σαν τα ζώα στο ετοιμόρροπο λιμεναρχείο για 5 μέρες, την ίδια στιγμή που έχουμε χιλιάδες κλίνες και “φιλοξενούμε” μυριάδες τουρίστες.

Οι σχέσεις αλληλεγγύης πρέπει να δυναμώσουν μεταξύ των ανθρώπων, μεταξύ των ντόπιων, μεταξύ ελληνόφωνων και μεταναστών, και να βρούμε τρόπους να παραμείνουμε αξιοπρεπώς άνθρωποι μπροστά στην βαρβαρότητα και την βία που βιώνουμε καθημερινά. Μήπως έχουμε να διδαχτούμε περισσότερα από τους Κούρδους απ’οσο νομίζουμε;

Θα είμαστε ως πόλη, ως κοινωνία, ως κίνημα, ακόμα πιο κοντά σε αυτούς που το έχουν ανάγκη.

Στην άκρη οι μισάνθρωποι, να ζήσουμε σαν άνθρωποι.

Αντιφασιστική δράση Ρεθύμνου (α.δ.ρε)
Οκτώβρης 2017

Ναρκοπέδιο η Ουάσιγκτον με τη Σούδα στο επίκεντρο

Του Δημήτρη Μηλάκα

Ετοιμάζοντας τη συνάντησή του στις 17 Οκτωβρίου στην Ουάσιγκτον με τον πλανητάρχη ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας μάλλον θα ευχόταν να μην είχε δημοσίως διατυπώσει τις σκέψεις του τον Μάρτιο του 2016 για τον υποψήφιο τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ: «(…) και βεβαίως με όλα όσα σηματοδοτεί αυτή η υποψηφιότητα και με τις ιδέες που εκπροσωπεί και με την απήχηση που βρίσκουν και η απειλή να είναι πιθανόν πρόεδρος – ελπίζω να μην μας βρει αυτό το κακό – της ηγεμονεύουσας χώρας στον πλανήτη».

Παρ’ όλα αυτά ο πρωθυπουργός – ελπίζοντας ότι οι πρακτικοί Αμερικανοί δεν κρατούν κακίες όταν πρόκειται για μπίζνες – δεν είχε κανένα πρόβλημα να αιτηθεί για μια συνάντηση με τον πλανητάρχη, όπως άλλωστε συνήθιζαν όλοι οι προκάτοχοί του.

Ιδού πώς περιγράφει την εμμονή των Ελλήνων πολιτικών για μια… φωτογραφία με τον πλανητάρχη στην Ουάσιγκτον ο συνταξιούχος πρέσβης Χρήστος Ζαχαράκις στο βιβλίο του «Άκρως Απόρρητο ειδικού χειρισμού» (Λιβάνης 2008):

«Πρόκειται, δυστυχώς, για εκδήλωση του πάγιου συμπτώματος της αδημονίας και σχεδόν συμπλεγματικής αγωνίας από την οποία φαίνεται να διακατέχονται οι Έλληνες πολιτικοί ηγέτες, είτε βρίσκονται στην κυβέρνηση είτε φιλοδοξούν ως αντιπολίτευση να κυβερνήσουν, για να εξασφαλίσουν μια περιπόθητη πρόσκληση από τον σύγχρονο “Καίσαρα” και να θωρακίσουν έτσι το κύρος τους στην εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας!

Κάτι που, άλλωστε, παρατηρείται σε όλα τα κλιμάκια της πολιτικής και κομματικής ιεραρχίας, τα μέλη της οποίας σπεύδουν, με την πρώτη ευκαιρία και συνήθως χωρίς κανέναν ουσιαστικό λόγο, στις ΗΠΑ προκειμένου να πετύχουν, έστω, μια φωτογραφία (η περίφημη photo-op του αμερικανικού δημοσχεσιακού λεξιλογίου) με κάποιον επιφανή Αμερικανό αξιωματούχο. Την οποία θα αξιοποιήσουν καταλλήλως στην Ελλάδα εντυπωσιάζοντας τα ΜΜΕ και τους ατυχείς ψηφοφόρους τους με το χρίσμα και φωτοστέφανο της αμερικανικής αποδοχής»!

Τα «δώρα» στον Τραμπ…

Πηγαίνοντας στις ΗΠΑ και έτοιμος να φιλοξενηθεί από τον Ντόναλντ Τραμπ στο Blair House απέναντι από τον Λευκό Οίκο, ο Αλέξης Τσίπρας προφανώς θα έχει κατά νου ότι η φωτογραφία με τον πλανητάρχη δεν είναι «τζάμπα». Όσοι «σύμμαχοι» και «φίλοι» καλούνται από τον εκάστοτε πλανητάρχη έχουν κάτι να προσφέρουν ως αντάλλαγμα για τη φωτογραφία που θα πάρουν μαζί τους φεύγοντας. Οι αμερικανικές υπηρεσίες είναι άλλωστε λεπτομερώς προετοιμασμένες γι’ αυτά που θα ζητήσουν.

Στην προκειμένη περίπτωση οι Αμερικανοί – πέρα από τη γενική επιβεβαίωση της ηγεμονίας τους στο ελληνικό οικόπεδο – επιθυμούν την αναβάθμιση της στρατηγικής και στρατιωτικής συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών. Δηλαδή:

Πενταετή επέκταση της συμφωνίας για τη Σούδα.

Αεροπορικές βάσεις και ναυτικές εγκαταστάσεις σε διάφορα σημεία της χώρας, στρατηγικού και τακτικού ενδιαφέροντος για τα αμερικανικά συμφέροντα.

Επιβεβαίωση της προνομιακής μεταχείρισης Αμερικανών επενδυτών που τυχόν θα ενδιαφερθούν για όποιες δουλειές στην Ελλάδα.

Ξεκινώντας από το τελευταίο αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως λένε παράγοντες της κυβέρνησης, η Αθήνα έχει αποδείξει ήδη την εύνοιά της στο αμερικανικό χρήμα με την υπόθεση της ιδιωτικοποίησης της Εθνικής Ασφαλιστικής, η οποία στην κυριολεξία δραπέτευσε από τα κινεζικά χέρια στα οποία την είχαν τοποθετήσει πρωθυπουργικές υποσχέσεις για να καταλήξει σε (Ελληνο)Αμερικανούς.

Γι’ αυτήν και άλλες δουλειές των Αμερικανών στην Ελλάδα δραστηριοποιείται έντονα ο νέος πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Αθήνα Τζέφρι Πάιατ, ο οποίος είναι ο βασικός υπεύθυνος για την κατάρτιση της ατζέντας των συνομιλιών που θα έχει ο πρωθυπουργός με τον πλανητάρχη.

…και τα ανταλλάγματα

Και ενώ είναι σαφή και θα γίνουν σαφέστερα αυτά που οι Αμερικανοί θέλουν από την Ελλάδα, παραμένουν στο πλαίσιο της γενικότητας αυτά που η ελληνική πλευρά θεωρεί ότι μπορεί να λάβει ως ανταλλάγματα. Στο οικονομικό επίπεδο η ελληνική κυβέρνηση εμφανίζεται ήδη ικανοποιημένη από τις ανέξοδες τοποθετήσεις των Αμερικανών υπέρ της διευθέτησης του ελληνικού χρέους.

Επίσης η ελληνική πλευρά εμφανίζεται ικανοποιημένη από το «καλό κλίμα» που γενικώς και αορίστως χαρακτηρίζει τις ελληνοαμερικανικές σχέσεις το τελευταίο διάστημα.

Και το κλίμα είναι πράγματι καλό διότι από την πλευρά του ο υπουργός Άμυνας εδώ και καιρό προσφέρει πολλαπλάσια (μέχρι και αμερικανική βάση στην Κάρπαθο έχει γραφτεί ως ελληνική προσφορά στη φίλη Αμερική) απ’ όσα οι Αμερικανοί ζητούν και χρειάζονται, με την ελπίδα ότι αυτή η επίδειξη καλής ελληνικής διάθεσης (ή υποτέλειας;) θα υποχρεώσει τους Αμερικανούς να αναλάβουν την προστασία της χώρας από τις επιβουλές της Τουρκίας.

Σε δεύτερο επίπεδο αποτελεί ένα ερώτημα αν και ποια ακριβώς ανταλλάγματα θα λάβει η ελληνική κυβέρνηση για την επέκταση της συμφωνίας για τη Σούδα. Αν δηλαδή θα δώσει πακέτο τη Σούδα για να πάρει ως αντάλλαγμα… σουδάκια.

Σε ό,τι αφορά πάντως συγκεκριμένα ανταλλάγματα που έχουν να κάνουν με τις προμήθειες στρατιωτικού υλικού που έχει ανάγκη η χώρα, προς το παρόν τουλάχιστον οι Αμερικανοί δεν είναι διατεθειμένοι να δώσουν τίποτε στο τζάμπα.

Με άλλα λόγια η Ουάσιγκτον δεν τοποθετεί την Ελλάδα στον κατάλογο των χωρών που απολαμβάνουν αυξημένη στρατιωτική βοήθεια από τις ΗΠΑ. Το μόνο που η Ουάσιγκτον φαίνεται έτοιμη να προσφέρει «δωρεάν» κατά την επίσκεψη του πρωθυπουργού είναι κάποια ελικόπτερα, χωρίς μάλιστα ηλεκτρονικό εξοπλισμό, και τεθωρακισμένα μεταφοράς προσωπικού M-113.

Συνοψίζοντας: Η επαφή με τον πλανητάρχη απαιτεί προσοχή και προετοιμασία για έναν πολύ απλό λόγο. Οι Αμερικανοί δεν σπαταλούν τον χρόνο τους και, όταν καλούν έναν ηγέτη στον Λευκό Οίκο, ξέρουν πολύ καλά τι θα του ζητήσουν και πώς θα του το πάρουν. Δυστυχώς, δεν ισχύει και το αντίστροφο, καθώς είτε τα φλας των φωτογράφων στο Οβάλ Γραφείο είτε η απόλυτη αδυναμία διαπραγμάτευσης με την υπερδύναμη υποχρεώνει τους υποτελείς στην Ουάσιγκτον ηγέτες απλώς να «μετρούν» αν και πόσο αξίζει η φωτογραφία τους με τον πλανητάρχη…

topontiki.gr

Έχουν καταστρέψει τα smartphones μια ολόκληρη γενιά;

«Δεν ξέρω πως είναι η ζωή χωρίς iPads ή iPhones. Νομίζω ότι σε εμένα και τους φίλους μου αρέσουν περισσότερο τα τηλέφωνά μας απ’ ότι μας αρέσουν οι πραγματικοί άνθρωποι». Η φράση αυτή που ανήκει σε μια 13χρονη, ακούγεται τρομακτική για έναν άνθρωπο που σήμερα είναι 40 ή και 35 ετών.

Φυσικά και ο ίδιος έχει iPad και Smartphone χωρίς να αποφεύγει απολύτως τις επιδράσεις τους. Ωστόσο, θυμάται ότι στα 13 του χρόνια, αν δεν έχυνε κιλά ιδρώτα με τους φίλους του παίζοντας σε κάποιον εξωτερικό χώρο, μάλλον θα έκανε κάτι αντίστοιχο σε κάποιο σπίτι ή στη χειρότερη περίπτωση που ήταν μόνος στο δωμάτιό του θα είχε κρεμασμένο ένα ακουστικό στο αυτί του, κουτσομπολεύοντας με κάποιο φίλο ή φίλη.

Η παραπάνω 13χρονη, ωστόσο, συνήθως χρησιμοποιεί το Snapchat για να ανταλλάζει φωτό και βίντεο με τους φίλους της και αποθηκεύει στο κινητό της αμήχανες φωτογραφίες των φίλων της γιατί «είναι καλός εκβιασμός». Λέει επίσης ότι πέρασε το μεγαλύτερο μέρος του καλοκαιριού στο δωμάτιό της με το κινητό της κι ότι αυτός είναι ο τρόπος της γενιάς της.

Είναι πράγματι; 

Η καθηγήτρια ψυχολογίας Τζιν Μ. Τουέντζ ερευνά εδώ και 25 χρόνια τις διαφορές ανάμεσα στις διαφορετικές γενιές. Όπως εξηγεί στο «The Antlantic» τα χαρακτηριστικά που ορίζουν μια γενιά εμφανίζονται σταδιακά και εμφανίζουν μια συνέχεια. Οι Millennials, για παράδειγμα, χαρακτηρίζονται ως μια ιδιαίτερα ατομικιστική γενιά, αλλά ο ατομικισμός είναι ένα χαρακτηριστικό που άρχισε να αυξάνεται από τότε που εμφανίστηκαν οι Baby Boomers και εξαπλώθηκε όσο αυτή η γενιά εγκατέλειπε. Αν αυτό αποτυπωθεί σε ένα γράφημα, τότε θα υπάρχει μια αρμονία όσο οι καμπύλες αυξάνονται ή μειώνονται.

Ωστόσο, παρατηρεί η Τουέντζ, γύρω στο 2012 αυτό άλλαξε. Υπήρξαν τόσο απότομες αλλαγές στη συμπεριφορά και τις συναισθηματικές καταστάσεις που βίωναν οι έφηβοι που ολόκληρα χαρακτηριστικά της γενιάς των Millennials άρχισαν να εξαφανίζονται. Η ίδια εξηγεί, στο «The Antlantic» ότι στα τόσα χρόνια αναλύσεων δεν έχει ξαναδεί ποτέ κάτι τέτοιο.

Οι τάσεις συνεχίστηκαν και καταγράφονταν για χρόνια σε μια σειρά ερευνών και δεν αφορούσαν πια το βαθμό ενός χαρακτηριστικού αλλά το είδος. Η μεγαλύτερη διαφορά μεταξύ των Millennials και των προκατόχων τους ήταν στο πως έβλεπαν τον κόσμο. Οι έφηβοι σήμερα διαφέρουν από τους Millennials όχι μόνο στις απόψεις αλλά και στο πως ξοδεύουν τον χρόνο τους. Οι εμπειρίες που έχουν είναι ριζικά διαφορετικές από εκείνες της γενιάς που ενηλικιώθηκε μόλις λίγα χρόνια πριν.

Τι συνέβη όμως το 2012 που προκάλεσε τόσο δραματικές αλλαγές στη συμπεριφορά των εφήβων; Ήταν ακριβώς μετά τη μεγάλη κρίση που επισήμως διήρκεσε από το 2007 έως το 2009 και είχε μεγάλες επιπτώσεις κυρίως στην γενιά των Millennials που τότε προσπαθούσαν να βρουν μια θέση εργασίας. Ήταν όμως και ακριβώς η στιγμή που το ποσοστό των εφήβων που είχε στην κατοχή του smartphone ξεπέρασε το 50%. Εν τέλη η Τουέντζ καταλήγει ότι πρόκειται για μια γενιά, η ίδια την ονομάζει iGen, της οποίας τα χαρακτηριστικά διαμορφώνονται κυρίως από τα smartphones και από την συνακόλουθη άνοδο των social media.

Η iGen γενιά 

Γεννημένα μεταξύ του 1995 και του 2012, τα μέλη αυτής της γενιάς μεγαλώνουν με smartphones κι έχουν λογαριασμό στο Instagram πριν ξεκινήσουν το γυμνάσιο, ενώ δεν θυμούνται πως ήταν ο κόσμος πριν από το διαδίκτυο. Οι Millenials μεγάλωσαν και με το διαδίκτυο αλλά αυτό δεν ήταν πάντα μέρος της ζωής τους κι επιπλέον δεν είχαν τον τρόπο να το «κρατούν» μέρα – νύχτα στο χέρι τους. Τα μεγαλύτερα μέλη της iGen ήταν ουσιαστικά οι πρώτοι έφηβοι που ήρθαν σε επαφή με τα smartphones, όταν το iPhone έκανε την εμφάνισή του το 2007. Ήταν μαθητές γυμνασίου όταν ήρθε το iPad στο προσκήνιο. Μια έρευνα που έγινε το 2017 με τη συμμετοχή περισσότερων από 5.000 εφήβων διαπίστωσε ότι τρεις στους τέσσερις έχουν iPhone.

Ζωή μέσα από το smartphone

Η εμφάνιση του smartphone και η έλευση του «αδελφού» τάμπλετ έφερε τις πρώτες έρευνες για τις επιβλαβείς συνέπειες του χρόνου που παίρνουν οι έφηβοι μπροστά στην οθόνη. Όμως η επίδραση αυτών των συσκευών δεν έχει εκτιμηθεί πλήρως μέχρι σήμερα και υπερβαίνει κατά πολύ τις συνηθισμένες ανησυχίες περί διάσπασης της προσοχής. Τα smartphones άλλαξαν ριζικά κάθε πτυχή της ζωής των εφήβων, επηρεάζοντας από τις κοινωνικές αλληλεπιδράσεις τους μέχρι την ψυχική τους υγεία. Οι αλλαγές αυτές επηρεάζουν όλους τους νέους, σε χώρες όπως οι ΗΠΑ. Οι τάσεις εμφανίζονται τόσο μεταξύ των φτωχών εφήβων, όσο και μεταξύ των πλουσίων. Επίσης σε εφήβους κάθε εθνικής προέλευσης, σε πόλεις, προάστια και μικρές πόλεις. Παντού υπάρχουν έφηβοι που ζουν τη ζωή τους μέσα από το smartphone τους.

Όπως όλες οι αλλαγές έτσι και αυτές που παρατηρούνται στη γενιά iGen έχουν θετικά και αρνητικά. Οι έφηβοι της γενιάς αυτής για παράδειγμα είναι λιγότερο επιρρεπείς στο ποτό. Σωματικά θεωρούνται πιο ασφαλείς, ωστόσο, αυτό προκύπτει από τη μείωση των δραστηριοτήτων τους, κάτι που πολύ αμφιλεγόμενα μπορεί να καταταχθεί στη λίστα με τα θετικά.

Ψυχικές επιπτώσεις 

Ψυχολογικά πάντως θεωρούνται πολύ πιο ευάλωτοι από τους Millenials. Τα ποσοστά κατάθλιψης και αυτοκτονιών στην εφηβική ηλικία έχουν αυξηθεί δραματικά από το 2011. Σύμφωνα με την Τουέντζ δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι η iGen βρίσκεται στο χείλος της χειρότερης κρίσης ψυχικής υγείας που έχει σημειωθεί εδώ και δεκαετίες. Μεγάλο μέρος αυτής της κρίσης δε εντοπίζεται στα τηλέφωνά τους.

Ένα πολύ ισχυρό γεγονός – ένας πόλεμος, ένα τεχνολογικό άλμα, ένα μεγάλο πολιτιστικό γεγονός – σίγουρα μπορεί να παίξει ένα ρόλο στη διαμόρφωση μιας ομάδας νέων ανθρώπων, ωστόσο, κανένας παράγοντας δεν καθορίζει ποτέ μια ολόκληρη γενιά. Επίσης το στιλ διαπαιδαγώγησης των γονέων είναι κάτι που αλλάζει από γενιά σε γενιά, όπως τα προγράμματα σπουδών και τα πολιτιστικά προϊόντα κι αυτά είναι επίσης πράγματα που επηρεάζουν. Αλλά η διπλή εμφάνιση των smartphones και των social media έχει προκαλέσει τέτοιο σεισμό που δεν έχει καταγραφεί ποτέ στο παρελθόν. Η Τουέντζ τονίζει ότι υπάρχουν αναμφισβήτητα αποδείξεις ότι οι συσκευές που έχουμε τοποθετήσει στα χέρια των νέων έχουν βαθιές επιπτώσεις στη ζωή τους και τους κάνουν δυστυχισμένους.

Μείωση της ανεξαρτησίας 

Η γοητεία της ανεξαρτησίας, έστω και της επίπλαστης έως έναν βαθμό, ήταν ιδιαίτερα ισχυρή στις προηγούμενες γενιές, παρότι εκφράστηκε με διαφορετικούς τρόπους κι όχι πάντα με την ευλογία των γονιών. Αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό που έχει μειωθεί πολύ στους σημερινούς εφήβους, οι οποίοι είναι λιγότερο πιθανό να φύγουν από το σπίτι τους χωρίς τους γονείς τους. Η στροφή είναι εντυπωσιακή: Οι 17χρονοι το 2015 έβγαιναν έξω λιγότερο συχνά από ότι οι 13χρονοι το 2009.

Ραντεβού; Τι είναι αυτό; 

Οι έφηβοι σήμερα είναι πολύ λιγότερο πιθανό να βγουν ραντεβού. Το αρχικό στάδιο όπου ένας έφηβος δείχνει σε έναν άλλο ότι του αρέσει έχει αντικατασταθεί από το λεγόμενο texting, δηλαδή την ανταλλαγή μηνυμάτων. Πρόκειται για μια γενιά που προτιμά τα μηνύματα από την πραγματική συνομιλία. Δυο έφηβοι αφού περάσουν το στάδιο που «μιλάνε», πάντα μέσω μηνυμάτων, ίσως βγουν ραντεβού. Ωστόσο, μόνο το 56% των τελειόφοιτων του γυμνασίου στις ΗΠΑ (17 έως 18 ετών) βγήκαν ραντεβού. Για τους Baby Boomers και τους Gen Xers, τις δυο προηγούμενες γενιές των Millenials, ο αριθμός ήταν περίπου 85%.

Λιγότερο σεξ 

Η μείωση των ραντεβού συνοδεύεται και από μείωση της σεξουαλικής δραστηριότητας. Η πτώση είναι πιο απότομη στην ηλικία των 15, καθώς ο αριθμός των σεξουαλικά ενεργών εφήβων έχει μειωθεί κατά 40% από το 1991. Επίσης ο μέσος έφηβος έχει για πρώτη φορά σεξουαλική επαφή περίπου στα 17, δηλαδή έναν ολόκληρο χρόνο αργότερα σε σχέση με το μέσο έφηβο της Gen X. Στα θετικά αυτής της τάσης πάντως στις ΗΠΑ, αρκετοί βλέπουν το γεγονός ότι μειώθηκαν οι γεννήσεις από έφηβες κοπέλες σε ιστορικό χαμηλό το 2016. Πρόκειται για μείωση 67% σε σχέση με το 1991, όταν και καταγράφηκε το μεγαλύτερο ποσοστό τα τελευταία χρόνια.

Η επέκταση της παιδικής ηλικίας 

Η Gen X ήταν μια γενιά που άλλαξε τα όρια της εφηβείας. Τα μέλη της άρχισαν να συμπεριφέρονται ως ενήλικοι πολύ νωρίτερα. Με τους Millennials που ακολούθησαν και τώρα με τους iGen, η εφηβεία επανακάμπτει αλλά μόνο και μόνο επειδή η εμφάνισή της καθυστερεί. Σε μια σειρά από συμπεριφορές – ποτό, ραντεβού, δραστηριότητες χωρίς επίβλεψη – οι 18χρονοι σήμερα συμπεριφέρονται περισσότερο όπως έκαναν οι 15χρονοι της Gen X και οι 15χρονοι, όπως έκαναν οι 13χρονοι. Η παιδική ηλικία επεκτείνεται κατά πολύ μέσα στα γυμνασιακά χρόνια. Στην Gen X για παράδειγμα πάρα πολλοί νέοι ήδη έκαναν κάποια δουλειά ενώ πήγαιναν ακόμη σχολείο, ώστε να έχουν μια σχετική οικονομική ανεξαρτησία ενώ ήδη από την τελευταία τάξη του σχολείου τους οδηγούσαν. Στις γενιές που ακολούθησαν και οι δυο αυτές δραστηριότητες έφθιναν αισθητά.

Γιατί όμως οι σημερινοί έφηβοι περιμένουν τόσο πολύ για να αναλάβουν τόσο τις ευθύνες, όσο και τις απολαύσεις της ενηλικίωσης; Οι μεταβολές στην οικονομία και η γονική διαπαιδαγώγηση παίζουν καθοριστικό ρόλο. Οι γονείς προτιμούν τα παιδιά τους να μένουν σπίτι και να διαβάζουν από το να δουλεύουν με μερική απασχόληση, ενώ οι έφηβοι δεν δείχνουν δυσαρεστημένοι, όχι τόσο επειδή είναι μελετηροί αλλά επειδή η κοινωνική τους ζωή βρίσκεται στο τηλέφωνό τους. Δεν χρειάζεται να φύγουν από το σπίτι για να περάσουν χρόνο με τους φίλους τους.

Στα δεδομένα πάντως δεν καταγράφεται ότι οι σημερινοί έφηβοι είναι ιδιαιτέρως μελετηροί. Οι μαθητές γυμνασίου του 2010 στην πραγματικότητα μελετούσαν λιγότερο από τους έφηβους της Gen X στις αρχές της δεκαετίας του 1990. Παράλληλα ο χρόνος σε εξωσχολικές δραστηριότητες, έχει αλλάξει ελάχιστα τα τελευταία χρόνια. Σε συνδυασμό με τη μείωση της εργασίας, αυτό σημαίνει ότι οι έφηβοι της γενιάς iGen έχουν περισσότερο ελεύθερο χρόνο από ό, τι οι έφηβοι της Gen X, κι όχι λιγότερο.

Τι κάνουν λοιπόν με αυτόν τον χρόνο; Τον περνούν στα δωμάτιά τους με το τηλέφωνο στο χέρι, μόνοι τους και συχνά θλιμμένοι.

Smartphones, social media και φίλοι 

Ενώ περνούν πολύ περισσότερο χρόνο στο σπίτι τους, δεν περνούν ποιοτικό χρόνο με τις οικογένειές τους. Παράλληλα ο αριθμός των εφήβων που βλέπουν τους φίλους τους σχεδόν κάθε μέρα έχει μειωθεί κατά 40% από το 2000 ως το 2015. Η μείωση ήταν ακόμη πιο απότομη πρόσφατα. Δεν αφορά τα πάρτι αλλά και τις απλές εξόδους που συνήθιζαν να κάνουν οι έφηβοι. Το παγοδρόμιο, το γήπεδο του μπάσκετ, η πισίνα της πόλης, όλα έχουν αντικατασταθεί από εικονικούς χώρους στους οποίους οι έφηβοι έχουν πρόσβαση μέσω των εφαρμογών και του διαδικτύου.

Μπορεί κάποιος να πιστεύει ότι οι έφηβοι περνούν χρόνο σε κάτι τέτοιο επειδή αυτό τους ευχαριστεί και τους κάνει ευτυχισμένος. Όμως η πραγματικότητα δεν είναι αυτή. Μια πρόσφατη έρευνα έδειξε ότι οι έφηβοι που περνούν περισσότερο χρόνο από το μέσο όρο σε δραστηριότητες μπροστά στην οθόνη είναι πιο πιθανό να είναι δυστυχισμένοι και το αντίστροφο. Και δεν υπάρχει καμία εξαίρεση. Όλες αυτές οι δραστηριότητες συνδέονται με λιγότερη ευτυχία. Οι 14χρονοι που περνούν 10 ή περισσότερες ώρες την εβδομάδα στα social media έχουν 56% περισσότερες πιθανότητες να δηλώσουν δυσαρεστημένοι σε σχέση με αυτούς που αφιερώνουν λιγότερο χρόνο.

Δέκα ώρες την εβδομάδα είναι πολλές, όμως και όσοι περνούν έξι έως εννέα ώρες την εβδομάδα στα social media εξακολουθούν να έχουν 47% περισσότερες πιθανότητες να δηλώσουν δυσαρεστημένοι σε σχέση με αυτούς που τα χρησιμοποιούν λιγότερο. Αντίθετα όσοι περνούν χρόνο, περισσότερο από το μέσο όρο με τους φίλους τους, είναι λιγότερο πιθανό να δηλώσουν δυσαρεστημένοι από αυτούς που περνούν λιγότερο χρόνο.

Φυσικά, αυτές οι έρευνες δεν αποδεικνύουν απερίφραστα ότι ο χρόνος μπροστά στην οθόνη προκαλεί δυστυχία, είναι επίσης πιθανό οι δυστυχισμένοι έφηβοι να περνούν περισσότερο χρόνο online. Ωστόσο, πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι ο χρόνος μπροστά στην οθόνη, και ιδίως η χρήση των κοινωνικών μέσων, προκαλεί δυστυχία. Σε μια από αυτές, φοιτητές απαντούσαν επί δυο εβδομάδες, πέντε φορές την ημέρα, μέσω Facebook, πόσο ευχαριστημένοι ή δυσαρεστημένοι ήταν και για πόσο χρόνο χρησιμοποίησαν το Facebook. Όσο περισσότερο χρησιμοποιούσαν το Facebook τόσο πιο δυστυχισμένοι ένιωθαν. Αυτή η δυστυχία, ωστόσο, δεν τους έκανε απαραίτητα να χρησιμοποιούν περισσότερο το Facebook.

Μια μοναχική γενιά

Οι ιστότοποι κοινωνικής δικτύωσης όπως το Facebook υπόσχονται να μας φέρνουν σε επαφή με τους φίλους μας. Αλλά οι έφηβοι της iGen γενιάς, σύμφωνα με τα δεδομένα, είναι μια μοναχική και απομονωμένη γενιά. Οι έφηβοι που επισκέπτονται συχνά τα social media αλλά βλέπουν λιγότερο συχνά τους φίλους τους δηλώνουν πολύ συχνά ότι αισθάνονται μοναξιά ή ότι θα ήθελαν να έχουν περισσότερους φίλους. Τα αισθήματα μοναξιάς στους εφήβους αυξήθηκε το 2013 και έκτοτε παρέμειναν υψηλά.

Αυτό δεν σημαίνει πάντοτε ότι, σε ατομικό επίπεδο, τα παιδιά που περνούν περισσότερο χρόνο online είναι πιο απομονωμένα από τα παιδιά που περνούν λιγότερο χρόνο online. Οι έφηβοι που ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στα social media, περνούν κατά μέσο όρο, περισσότερο χρόνο με τους φίλους τους και συνήθως οι κοινωνικοί έφηβοι είναι πιο ανοιχτοί και στα social media και στους φυσικούς χώρους. Αλλά σε επίπεδο γενιάς, όταν οι έφηβοι ξοδεύουν περισσότερο χρόνο στα Smartphones και λιγότερο χρόνο σε προσωπικές κοινωνικές αλληλεπιδράσεις, η μοναξιά είναι πιο συνηθισμένη.

Κατάθλιψη και τάσεις αυτοκτονίας 

Το ίδιο είναι και η κατάθλιψη. Για άλλη μια φορά, το αποτέλεσμα των δραστηριοτήτων μπροστά στην οθόνη είναι αδιαμφισβήτητο: Όσο περισσότερο χρόνο καταναλώνουν σε αυτές οι έφηβοι, τόσο πιο πιθανό είναι να αναφέρουν συμπτώματα κατάθλιψης. Οι 14χρονοι που χρησιμοποιούν πάρα πολύ τα social media, αντιμετωπίζουν αυξημένο κίνδυνο κατάθλιψης κατά 27%, ενώ όσοι ασχολούνται με αθλήματα και άλλες δραστηριότητες αντιμετωπίζουν μειωμένο κίνδυνο.

Οι έφηβοι που περνούν τρεις ώρες την ημέρα ή και περισσότερο μπροστά στην οθόνη είναι κατά 35% πιθανότερο να εμφανίσουν τάσεις αυτοκτονίας, να σχεδιάσουν για παράδειγμα την αυτοκτονία τους. Η απομόνωση των παιδιών βαίνει αυξανόμενη. Από το 2007 το ποσοστό αυτοκτονίας στους εφήβους έχει μειωθεί, όμως ο ρυθμός έχει αυξηθεί. Σύμφωνα με τις έρευνες, δεδομένου ότι οι έφηβοι έχουν αρχίσει να περνούν λιγότερο χρόνο μαζί, είναι λιγότερο πιθανό να σκοτώσουν ο ένας τον άλλο και περισσότερο πιθανό να αυτοκτονήσουν.

Το 2011 για πρώτη φορά σε 24 χρόνια, στην Αμερική, το ποσοστό των αυτοκτονιών στους εφήβους ήταν υψηλότερο από το ποσοστό ανθρωποκτονιών. Φυσικά η υπερβολική χρήση της τεχνολογίας δεν είναι η μόνη αιτία για την κατάθλιψη και τις αυτοκτονίες. Το ποσοστό αυτοκτονίας των εφήβων ήταν ακόμη υψηλότερο στη δεκαετία του 1990, πολύ πριν υπάρξουν Smartphones. Ωστόσο, σήμερα περίπου τέσσερις φορές περισσότεροι Αμερικανοί παίρνουν αντικαταθλιπτικά τα οποία συχνά είναι αποτελεσματικά στη θεραπεία σοβαρής κατάθλιψης, στον τύπο δηλαδή που συνδέεται στενότερα με την αυτοκτονία.

Έλλειψη ύπνου 

Ένας άλλος παράγοντας εδώ είναι η έλλειψη ύπνου. Σχεδόν όλοι έφηβοι δηλώνουν ότι κοιμούνται με το τηλέφωνο κάτω από το μαξιλάρι τους ή δίπλα τους, πάνω στο στρώμα. Είναι το τελευταίο πράγμα που κοιτούν πριν πάνε για ύπνο και το πρώτο όταν ξυπνούν. Αν ξυπνήσουν τη νύχτα είναι πολύ πιθανό να κοιτάξουν το τηλέφωνο. Παρουσιάζουν μια τάση εμμονής και εθισμού την οποία παραδέχονται: «Ξέρω ότι δεν πρέπει αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς» ή «Το να έχω το τηλέφωνο κοντά μου όταν κοιμάμαι μου δημιουργεί μια παρηγοριά».

Όμως τελικά το smartphone κόβει τον ύπνο των εφήβων. Πολλοί έφηβοι πλέον κοιμούνται λιγότερες από επτά ώρες τις περισσότερες νύχτες, ενώ οι ειδικοί λένε ότι πρέπει να κοιμούνται τουλάχιστον εννέα. Περίπου 57% περισσότεροι έφηβοι στερήθηκαν από τον ύπνο τους το 2015 σε σχέση με το 1991. Από το 2012 έως το 2015 τουλάχιστον 22% περισσότεροι έφηβοι δεν κοιμόντουσαν για πάνω από επτά ώρες. Δυο έρευνες έδειξαν επίσης ότι οι έφηβοι που περνούν τρεις ή περισσότερες ώρες την ημέρα online είναι 28% πιο πιθανό να κοιμηθούν για λιγότερο από επτά ώρες και οι έφηβοι που επισκέπτονται καθημερινά τα social media είναι 19% πιο πιθανό να στερηθούν ύπνο. Επίσης τα παιδιά που χρησιμοποιούν μια ηλεκτρονική συσκευή πριν κοιμηθούν είναι πιο πιθανό να κοιμηθούν λιγότερο από ότι θα έπρεπε, να κάνουν κακό ύπνο και να νιώσουν δυο φορές και πλέον περισσότερη υπνηλία κατά τη διάρκεια της ημέρας. Τα παιδιά που διαβάζουν ένα βιβλίο ή περιοδικό είναι λιγότερο πιθανό να στερηθούν ύπνο ενώ ακόμη και η παρακολούθηση τηλεόρασης αρκετές ώρες την ημέρα συνδέεται λιγότερο με την έλλειψη ύπνου σε σχέση με τα Smartphones.

Η έλλειψη ύπνου συνδέεται με πολλά ζητήματα, όπως τη συλλογιστική, την ευαισθησία σε ασθένειες, την αύξηση σωματικού βάρους και την υψηλή πίεση. Επίσης επηρεάζει τη διάθεση: Οι άνθρωποι που δεν κοιμούνται αρκετά είναι επιρρεπείς σε κατάθλιψη και άγχος. Είναι δύσκολο πάντως να βρεθεί η αιτιακή σχέση. Τα Smartphones θα μπορούσαν να προκαλέσουν έλλειψη ύπνου, που οδηγεί σε κατάθλιψη, ή θα μπορούσαν να προκαλέσουν κατάθλιψη που οδηγεί σε έλλειψη ύπνου.

Ο ψυχικός φόρος των social media 

Ποια είναι η σύνδεση μεταξύ των Smartphones και των ψυχολογικών δυσκολιών που αντιμετωπίζει αυτή η γενιά; Τα social media εκτός από το να βοηθούν τους εφήβους να επικοινωνούν, αυξάνουν και την ανησυχία τους ότι μένουν εκτός παρέας. Τα παιδιά όταν συναντιούνται το τεκμηριώνουν ασταμάτητα με αναρτήσεις και φωτογραφίες στο Snapchat, το Instagram, το Facebook. Τα παιδιά που δεν προσκλήθηκαν στην παρέα το μαθαίνουν άμεσα. Κατά συνέπεια αυξάνεται ο αριθμός των εφήβων που αισθάνονται ότι έχουν μείνει εκτός κι αυτό συμβαίνει σε όλες τις ηλικιακές ομάδες. Όπως και η αύξηση της μοναξιάς, η αύξηση της αίσθησης απομάκρυνσης είναι τάχιστη και σημαντική.

Η αίσθηση αυτή είναι πολύ πιο αυξημένη στα κορίτσια, τα οποία χρησιμοποιούν πολύ συχνότερα τα social media. Ωστόσο, έχει αυξηθεί και στα αγόρια σε σχέση με το παρελθόν. Επίσης τα social media επιβάλλουν έναν ψυχικό φόρο στους εφήβους που περιμένουν μέσω αυτών να επιβεβαιώσουν την συμπάθεια και την αποδοχή από τους άλλους. «Αισθάνομαι νευρική για το τι σκέφτονται και τι θα πουν οι άλλοι. Με ενοχλεί όταν ανεβάζω κάποια φωτογραφία και δεν παίρνω ένα συγκεκριμένο ποσοστό από likes», λέει μια 13χρονη έφηβη.

Τα κορίτσια έχουν επίσης αυξημένα συμπτώματα κατάθλιψης. Στα αγόρια τα συμπτώματα αυτά αυξήθηκαν κατά 21% από το 2012 έως το 2015, ενώ στα κορίτσια αυξήθηκαν κατά 50%. Η αύξηση στις αυτοκτονίες ήταν επίσης μεγαλύτερη στα κορίτσια. Ο ρυθμός αυξήθηκε και στα δυο φύλα. Τρεις φορές περισσότερα κορίτσια ηλικίας 12 έως 14 ετών αυτοκτόνησαν το 2015 σε σχέση με το 2007, ενώ δυο φορές περισσότερα αγόρια. Πάντως ο ρυθμός αυτοκτονιών στα αγόρια είναι και πάλι υψηλότερος επειδή εν μέρη χρησιμοποιούν πιο θανατηφόρες μεθόδους. Ωστόσο, πλέον η ψαλίδα κλείνει σε σχέση με τα κορίτσια.

Cyberbullying 

Οι μεγαλύτερες δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα κορίτσια θα μπορούσαν να έχουν τις ρίζες τους στο γεγονός ότι είναι πιο πιθανό να βιώσουν διαδικτυακό εκφοβισμό. Στα αγόρια το bullying έχει περισσότερο σωματικές διαστάσεις. Τα κορίτσια συνήθως το κάνουν υπονομεύοντας τη φήμη ή τις κοινωνικές σχέσεις κάποιου άλλου. Τα social media προσφέρονται για τα δυο αυτά ήδη bullying καθώς ευνοούν τον αποκλεισμό.

Οι εταιρείες social media γνωρίζουν αυτά τα προβλήματα και σε κάποιο βαθμό προσπάθησαν να αποτρέψουν το διαδικτυακό bullying. Αλλά τα διάφορα κίνητρα που έχουν είναι πολύπλοκα. Ένα πρόσφατο έγγραφο του Facebook που είδε το φως της δημοσιότητας έδειχνε ότι η εταιρεία διατεινόταν στους διαφημιστές ότι έχει την ικανότητα να καθορίζει τη συναισθηματική κατάσταση των εφήβων με βάση την συμπεριφορά τους στην πλατφόρμα και ακόμη και να εντοπίζει «τις στιγμές που οι νέοι χρειάζονται ‘ενέσεις’ αυτοπεποίθησης». Το Facebook παραδέχτηκε ότι το έγγραφο ήταν πραγματικό αλλά αρνήθηκε ότι προσφέρει «εργαλεία για να στοχεύονται οι άνθρωποι με βάση τη συναισθηματική τους κατάσταση».

Οι κίνδυνοι για την ενηλικίωση 

Οι συσχετισμοί μεταξύ της κατάθλιψης και της χρήσης των Smartphones είναι αρκετά ισχυροί ώστε να υποδηλώνουν ότι οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά τους να το χρησιμοποιούν σε σύνεση και υπευθυνότητα. Όπως έχει πει ο συγγραφέας τεχνολογίας, Νικ Μπίλτον, είναι μια πολιτική που ακολουθούν τα στελέχη της Silicon Valley. Ακόμα και ο Στιβ Τζομπς περιόριζε στα παιδιά του τη χρήση των συσκευών που εκείνος εφηύρε.

Αυτό που διακυβεύεται δεν είναι μόνο το πώς τα παιδιά βιώνουν την εφηβεία. Η συνεχής παρουσία των smartphones είναι πιθανό να τα επηρεάσει και στην ενηλικίωση. Μεταξύ των ανθρώπων που υποφέρουν από ένα επεισόδιο κατάθλιψης, τουλάχιστον οι μισοί εμφανίζουν κι άλλο επεισόδιο αργότερα στη ζωή τους.

Η εφηβεία είναι μια περίοδος κλειδί για την ανάπτυξη των κοινωνικών δεξιοτήτων. Καθώς οι έφηβοι δαπανούν όλο και λιγότερο χρόνο με τους φίλους τους πρόσωπο με πρόσωπο έχουν λιγότερες ευκαιρίες να τις εξασκήσουν. Την επόμενη δεκαετία, μπορεί να δούμε ενήλικες που θα γνωρίζουν το σωστό emoji για μια κατάσταση, αλλά όχι τη σωστή έκφραση του ανθρώπινου προσώπου, καταλήγει η Τζιν Μ. Τουέντζ.

tvxs.gr

 

Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας: «Ούτε καν “εναλλακτική ιατρική” η ομοιοπαθητική»

Πρόσφατα είδαμε σειρά δημοσιευμάτων τα οποία έκαναν λόγο για «πρόταση βόμβα από το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας για απαγόρευση της άσκησης ομοιοπαθητικής από γιατρούς«. Είναι αλήθεια;

  • ΑΛΗΘΕΙΑ

Όλα τα σχετικά δημοσιεύματα επικεντρώθηκαν στην «σκληρή απάντηση» του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών απέναντι σε αυτή την εισήγηση του ΚΕΣΥ (η οποία δεν δημοσιοποιήθηκε), και συγκεκριμένα στην ανακοίνωση που εξέδωσαν:



[Ανακοίνωση ΙΣΑ]

Στην εν λόγω ανακοίνωση του Ιατρικού Συλλόγου Αθηνών διαβάζουμε, λοιπόν, τα εξής:

O Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών καταγγέλλει τη σκανδαλώδη εισήγηση της εκτελεστικής επιτροπής του ΚΕΣΥ αναφορικά με το προτεινόμενο νομοθετικό πλαίσιο για την ομοιοπαθητική που ανοίγει το δρόμο για την ανεξέλεγκτη άσκηση της ομοιοπαθητικής από μη ιατρούς.
Η απαράδεκτη  αυτή εισήγηση προτείνει  την απαγόρευση της άσκησης της ομοιοπαθητικής από τους γιατρούς και μάλιστα τους  τιμωρεί με αναστολή της ιατρικής ιδιότητας και ειδικότητας , σε περίπτωση που επιθυμούν να την ασκήσουν.
Αντίθετα παραπέμπει τις αρμοδιότητες για την άσκηση της θεραπευτικής πρακτικής στο..υπουργείο εμπορίου! Την ίδια ώρα αυτό το παράλογο και αναχρονιστικό κείμενο χαρακτηρίζει ως ασθενείς όσους απευθύνονται  σε ομοιοπαθητικούς.
Τονίζουμε ότι  τίθενται σοβαροί κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία  καθώς  τα ομοιοπαθητικά  σκευάσματα είναι νομοθετημένα ως φάρμακα από το 2013 και  η συγκεκριμένη θεραπευτική πρακτική πρέπει να ασκείται αποκλειστικά από ιατρούς που λογοδοτούν στα αρμόδια όργανα των Ιατρικών Συλλόγων.
Καταγγέλλουμε ότι η εν λόγω εισήγηση δεν έλαβε υπόψη τις θέσεις των Ιατρικών Συλλόγων, για το σοβαρό αυτό θέμα καθώς και της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.
Ο ΙΣΑ τονίζει ότι η ομοιοπαθητική  όπως και κάθε εναλλακτική θεραπεία πρέπει να διενεργείται  μόνο από ιατρούς. Και τούτο γιατί κάθε πράξη για θεραπευτικούς, διαγνωστικούς και προληπτικούς σκοπούς  εμπίπτει στην έννοια της θεραπευτικής πράξης σύμφωνα με το άρθρο 1 του Ν.3418/2005.

Όταν μη ιατρός εκτελεί τις θεραπευτικές αυτές πράξεις πρόκειται για παράνομη άσκηση της ιατρικής που εγκυμονεί κινδύνους για τι δημόσια υγεία.

Ας δούμε όμως και τι ακριβώς αναφέρει η εν λόγω εισήγηση του ΚΕΣΥ, η οποία δημοσιεύεται για πρώτη φορά:



 


[Σύνδεσμος για το έγγραφο-εισήγηση του ΚΕ.Σ.Υ]

Αρχικά να πούμε ότι το Κεντρικό Συμβούλιο Υγείας (ΚΕΣΥ) είναι ένα συμβουλευτικό όργανο σε θέματα δομής και λειτουργίας του Εθνικού Συστήματος. Έχει ουσιαστική ευθύνη για το σχεδιασμό, τον προγραμματισμό, τον προσδιορισμό των γενικών στόχων και κατευθύνσεων και τη διαμόρφωση γενικά της εθνικής στρατηγικής στον τομέα της υγείας και την υποβολή των σχετικών προτάσεων στον Υπουργό Υγείας.

Τo ΚΕ.Σ.Υ. λοιπόν, λαμβάνοντας υπόψιν τα μέχρι τώρα στοιχεία για την ομοιοπαθητική, κατέληξε στο ότι «δεν συνιστά ιατρικά ούτε φαρμακευτικά θεραπευτική επιστημονική μεθοδολογία και πρακτικήδεν είναι ισότιμη ούτε συμπληρωματική της Ιατρικής Επιστήμης, δεν συνιστά ούτε καν “εναλλακτική ιατρική”», τονίζοντας μάλιστα ότι η ομοιοπαθητική δεν θα πρέπει να συσχετίζεται με τους όρους «θεραπεία» και/ή «ιατρική πράξη». 

Έχουν όμως επιστημονική βάση αυτοί οι ισχυρισμοί του ΚΕ.Σ.Υ.; Ασφαλώς και έχουν βάση (να σημειωθεί ότι η «εισήγηση βόμβα» έχει εγκριθεί από 21 επιστήμονες, όλοι από τον χώρο της υγείας: πρόεδροι ΕΣΥ, καθηγητές πανεπιστημίου – ανάμεσά τους και οι πρόεδροι των Ιατρικών Σχολών Αθήνας και Θεσσαλονίκης).

Το ζήτημα μπορεί να χωριστεί σε δυο μέρη:

Α. Μηχανισμός δράσης ομοιοπαθητικών φαρμάκων


Το πρώτο είναι ότι μέχρι στιγμής δεν υπάρχει κανένας προτεινόμενος μηχανισμός δράσης των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων. Πρόκειται για φαρμακευτικές ουσίες οι οποίες αραιώνονται σε τέτοια επίπεδα ώστε στο τελικό διάλυμα δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα μόριο της αρχικής δραστικής ουσίαςγια να επάγει θεραπευτική δράση. Η λογική πίσω από αυτή τη πρακτική είναι πως η ενεργή ουσία αφήνει ένα είδος «αποτυπώματος» στα μόρια του διαλύτη. Πιο συγκεκριμένα, όταν η ενεργή ουσία βρίσκεται στο διάλυμα οδηγεί τα μόρια νερού να πάρουν μια συγκεκριμένη διάταξη και όταν η ενεργή ουσία «φύγει», μέσω της αραίωσης, αφήνει τα μόρια νερού στην ίδια διάταξη, με αποτέλεσμα όταν το διάλυμα χορηγηθεί στον ασθενή να επάγει τη θεραπεία του χωρίς να χρειάζεται να υπάρχει η ίδια η ενεργή ουσία στο διάλυμα. Αυτή η υπόθεση, γνωστή και ως «μνήμη νερού», προτάθηκε από τον Γάλλο ανοσολόγο Jacques Benveniste μέσω της αντίστοιχης μελέτης που εξέδωσε το 1988 στο Nature. [πηγή]

Η έρευνα εξετάστηκε από μια σειρά επαναληπτικών πειραμάτων κανένα εκ των οποίων δε κατάφερε να αναπαράγει τα αποτελέσματα και ο εν λόγω μηχανισμός δράσης δεν τεκμηριώθηκε ποτέ και κατ’ επέκταση δεν υπάρχει μέχρι σήμερα τεκμηριωμένος μηχανισμός δράσης των ομοιοπαθητικών σκευασμάτων. [πηγή 1][πηγή 2][πηγή 3]

Β. Εξέταση δράσης της ομοιοπαθητικής σε πλαίσιο κλινικών δοκιμών


Το δεύτερο μέρος είναι η εξέταση της ομοιοπαθητικής στην πράξη. Η ομοιοπαθητική έχει κερδίσει επάξια την ταμπέλα της ψευδοεπιστήμης μετά από αχανείς μελέτες και κλινικές δοκιμές. Ενδεικτικά, υπάρχουν 3 μεγάλες μετα-αναλύσεις επιστημονικών μελετών (δηλαδή συλλογή και ανάλυση μεγάλου αριθμού μεμονωμένων ερευνών και κλινικών δοκιμών). Και οι τρεις κατέληξαν στο ότι η ομοιοπαθητική δεν έχει καμία μετρήσιμη θεραπευτική επίδραση στον ανθρώπινο οργανισμό, πέραν από την επίδραση του φαινομένου placebo. [πηγή 1][πηγή 2][πηγή 3]

Τον εν λόγω όγκο επιστημονικών δεδομένων έχουν αναλύσει πολυάριθμοι επίσημοι φορείς καταλήγοντας στα ίδια συμπεράσματα, με χαρακτηριστική την αναφορά της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών, στην οποία εξηγούν ότι δεν υπάρχουν στοιχεία που να τεκμηριώνουν την εγκυρότητα της ομοιοπαθητικής και δηλώνουν ότι είναι δυνητικά επικίνδυνη αν οδηγεί στην παράλειψη ή τη διακοπή συμβατικής αγωγής. [πηγή]

Επιπλέον, η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου των ΗΠΑ (FTC) όρισε ότι πλέον θα μπαίνει υποχρεωτικά ετικέτα στα ομοιοπαθητικά φάρμακα η οποία θα δηλώνει ότι δε λειτουργούν ενώ πρόσφατα το Εθνικό Σύστημα Υγείας της Βρετανίας (NHS) αποφάσισε να σταματήσει τη κάλυψη συνταγών για ομοιοπαθητικά φάρμακα καθώς αποτελεί «κατάχρηση οικονομικών πόρων σε μη λειτουργική πρακτική». [πηγή 1][πηγή 2][πηγή 3]

Με βάση όλα τα παραπάνω, φαίνεται λογική η πρόταση της επιστημονικής επιτροπής του ΚΕΣΥ κάθε άτομο το οποίο φέρει πτυχίο ιατρικής να μην μπορεί να προωθεί μια αναγνωρισμένη ψευδοεπιστήμη στους ασθενείς του, καθώς κάτι τέτοιο θα σήμαινε πως είτε ο εν λόγω γιατρός δεν έχει επαρκείς γνώσεις για να αξιολογήσει τα προαναφερθέντα δεδομένα ή πως ο εν λόγω γιατρός εξαπατά εν γνώσει του τους ασθενείς. Το ΚΕ.Σ.Υ. δεν εισηγήθηκε να απαγορευτεί η ομοιοπαθητική εν γένει, αλλά να ξεκαθαριστεί σε επίσημο πλαίσιο ότι δεν έχει καμία τεκμηριωμένη θετική επίδραση στην υγεία των ασθενών. Αυτό δεν απαγορεύει σε κάποιο γιατρό να αφήσει την άδεια του και να ασκήσει την ομοιοπαθητική, αλλά του απαγορεύει να προωθεί την ψευδοεπιστημονική πρακτική της ομοιοπαθητικής στο πλαίσιο της ιατρικής επιστήμης.
Για ποιο λόγο λοιπόν ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών αντιδρά στην πρόταση να απαγορευτεί σε γιατρούς να ασκούν την εν λόγω πρακτική; Και όχι μόνον αυτό, αλλά γιατί ο Ιατρικός Σύλλογος Αθηνών έχει δώσει ανοιχτά υποστήριξη στην εν λόγω πρακτική ως «χορηγός» σε ημερίδες ομοιοπαθητικής;

Εν ολίγοις, έχουμε έναν επίσημο ιατρικό φορέα ο οποίος είτε δε γνωρίζει ότι η διεθνής επιστημονική κοινότητα έχει καταλήξει σε συναίνεση όσον αφορά το γεγονός ότι η ομοιοπαθητική είναι ψευδοεπιστήμη ή το γνωρίζει και αποφασίζει σκοπίμως να αγνοήσει αυτόν τον τεράστιο όγκο δεδομένων πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα.

ellinikahoaxes.gr

Δεκατρία χρόνια πατριαρχίας συμπληρώνει την Δευτέρα ο εκ Κρήτης καταγόμενος Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής Θεόδωρος Β΄

Τις ευχές του Αλεξανδρινού και όλου του Αιγυπτιώτη Ελληνισμού απέστειλε η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας προς τον Προκαθήμενο του Παλαίφατου Πατριαρχείου κ. Θεόδωρο Β΄, που στις 9 Οκτωβρίου συμπληρώνει 13 ακριβώς χρόνια από την ημέρα που εξελέγη παμψηφεί στον ιεραποστολικό θρόνο του Αγίου και Αποστόλου Μάρκου, στις 9 Οκτωβρίου του 2004.

Η παροικία της Αλεξάνδρειας, που αποτελεί την καρδιά του Ελληνισμού εκεί όπου εδρεύει εδώ και 2.000 περίπου χρόνια το Δεύτερο τη τάξει της Ορθοδοξίας Πατριαρχείο και όλη η Κοινοτική Επιτροπή, διά μέσου του Προέδρου της κ. Εδμόνδου Κασιμάτη εύχεται στον Μακαριώτατο Πατριάρχη να έχει δύναμη Θεού στο δύσκολο έργο του.

«Είμαστε στο πλευρό σας, Μακαριώτατε, ακολουθώντας το δικό σας παράδειγμα, που όπου και αν βρεθείτε, και στην ακροτελεύτια γωνιά της Αφρικής, κηρύσσετε Ελλάδα και Χριστιανισμό».

«Μέσα σε αυτήν την εποχή συρρίκνωσης του Ελληνισμού στη Χώρα του Νείλου, και με τις προσπάθειες που κάνουμε ως παροικία για να αναπτερώσουμε την εικόνα της παροικίας μας, ο λόγος σας είναι ένας Φάρος ελπίδας και αγάπης για όλους εμάς τους Αιγυπτιώτες», τονίζει στην επιστολή του ο Πρόεδρος της Κοινότητας κ. Εδμόνδος Κασιμάτης.

«Ο Θεός να στηρίζει το έργο σας», καταλήγει η Ελληνική Κοινότητα Αλεξανδρείας.

Από την Ορθόδοξη Εκκλησία του Κονγκό διαβάζουμε για τον Πατριάρχη Αλεξάνδρειας και πάσης Αφρικής κ. Θεόδωρο Β’:

Η Αυτού Θειοτάτη Μακαριότης ο Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ.κ.Θεόδωρος Β΄(κατά κόσμον Νικόλαος Χορευτάκης) εγεννήθη στην Κρήτη το έτος 1954, όπου και ολοκλήρωσε τις εγκύκλιες σπουδές του. Είναι απόφοιτος της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής Αθηνών και πτυχιούχος της Θεολογικής Σχολής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.Επίσης σπούδασε στην Οδησσό της Ρωσίας Ιστορία Τέχνης, Λογοτεχνία και Φιλοσοφία. Xειροτονήθηκε Διάκονος το έτος 1975 και Πρεσβύτερος-Αρχιμανδρίτης το έτος 1978 υπό του μακαριστού Μητροπολίτου Λάμπης και Σφακίων κυρού Θεοδώρου (Τζεδάκη).Κατά τα έτη 1975-1985 διακόνησε ως Αρχιδιάκονος και κατόπιν Πρωτοσύγκελλος της Ιεράς Μητροπόλεως Λάμπης και Σφακίων, όπου ανέπτυξε σημαντικό ιεροκηρυκτικό, ποιμαντικό και φιλανθρωπικό έργο. Μετακληθείς από τον μακαριστό Πατριάρχη Νικόλαο Στ’ στο παλαίφατο Πατριαρχείο Αλεξανδρείας εχρημάτισε κατά τά έτη 1985-1990 Πατριαρχικός Έξαρχος του Θρόνου στη Ρωσία με έδρα την Οδησσό, όπου συνέστησε το Ίδρυμα Ελληνικού Πολιτισμού και το Μουσείο Φιλικής Εταιρείας.

Το έτος 1990 εχειροτονήθη Επίσκοπος Κυρήνης και διωρίσθη Εκπρόσωπος του αειμνήστου Πατριάρχου Παρθενίου Γ’ στην Αθήνα (1990-1997), τον οποίο συνώδευσε στις ιεραποστολικές αποδημίες του στην Αφρικανική ήπειρο, ως και σε διεθνή, πανθρησκειακά και Θεολογικά συνέδρια.Το έτος 1997 διωρίσθη Πατριαρχικός Επίτροπος Αλεξανδρείας από τον μακαριστό Πατριάρχη Πέτρο Ζ΄. Τον Σεπτέμβριο του ιδίου έτους εξελέγη Μητροπολίτης Καμερούν. Κατά το χρονικό διάστημα της ποιμαντορίας Του ανέπτυξε σημαντική ιεραποστολική δράση. Ανήγειρε Ιερούς Ναούς, εκπαιδευτήρια και νοσοκομεία, βοηθώντας αδιακρίτως πολλούς Αφρικανούς και Έλληνες. Το έτος 2002 κατεστάθη στην Ιερά Μητρόπολη Ζιμπάμπουε, όπου ίδρυσε 4 Ιεραποστολικά κέντρα στην πρωτεύουσα Χαράρε, Ελληνικό Πολιτιστικό Κέντρο χωρητικότητος 400 συνέδρων, δύο μεγάλα Ιεραποστολικά κέντρα στο Μαλάουι, τα οποία περιελαμβάνουν Νοσοκομείο, τεχνικές σχολές και παιδικούς σταθμούς. Με τη συναρωγή της Βουλής των Ελλήνων ανακαίνισε το “Ελληνικό τετράγωνο” (Σχολείο-Εκκλησία-Πρεσβυτέριο) στη πόλη Μπέιρα της Μοζαμβίκης. Επίσης εθεμελίωσε Ιερούς Ναούς και συνέβαλε στην ίδρυση Ελληνικών Κοινοτήτων στα κράτη της Μποτσουάνα και της Αγκόλα.

Την 9η Οκτωβρίου 2004 εξελέγη παμψηφεί από την Ιεραρχία του Αλεξανδρινού Θρόνου Πάπας και Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής. Η Ενθρόνισή Του ετελέσθη την 24η Οκτωβρίου 2004 στον Ιερό Ναό Ευαγγελισμού της Θεοτόκου Αλεξανδρείας, με την υψηλή παρουσία Μακαριωτάτων Προκαθημένων και Αντιπροσωπειών όλων των Εκκλησιών, των Πολιτειακών και Πολιτικών Αρχών της Ελλάδος και της Αιγύπτου και χιλιάδων Χριστιανών. Η εν γένει ιεραποστολική δράση του Μακαριωτάτου, αλλά και το μειλίχιο του χαρακτήρος Του, αποτελούν την αιτία της αγάπης όλων των Αφρικανών αδελφών στο πρόσωπό του, ως και των Ελλήνων και των Αράβων της Αιγύπτου και ολοκλήρου της Αφρικής