21.8 C
Chania
Friday, March 29, 2024

Νέο άρθρο Κ. Λαπαβίτσα: Ελλάδα, «συμπιεσμένο ελατήριο» ή βυθισμένη στη στασιμότητα;

Ο χρόνος που ακολούθησε την υπογραφή του τρίτου μνημονίου από τον Αλέξη Τσίπρα διέλυσε και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις όσων τον ψήφισαν τον Σεπτέμβριο του 2015. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον τελεσίδικα καθεστωτικός – αυξάνει φόρους, κόβει συντάξεις, κάνει συμφωνίες για την ιδιοκτησία των ΜΜΕ με ανθρώπους που όζουν, επιτρέπει τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας. Αντίστοιχη είναι και η ηθική και πολιτική του απαξίωση, όπως και η αίσθηση απελπισίας και αποχής από τα κοινά που καταγράφεται σε όλες τις δημοσκοπήσεις.

Θα περίμενε κανείς ότι η μνημονιακή πλευρά θα πανηγύριζε, αφού έχει νικήσει και επιβάλλει τη δικιά της άποψη για την πορεία της χώρας. Ωστόσο δεν θριαμβολογεί, αλλά ανησυχεί βαθιά. Γνωρίζει πολύ καλά ότι ο εξευτελισμός του Τσίπρα ήταν απλώς ένα απαραίτητο βήμα. Αυτό που πραγματικά θα κρίνει τα πράγματα είναι η πορεία της οικονομίας, η οποία δεν παρέχει καμία βεβαιότητα. Ακριβώς γι’ αυτό το Grexit επανέρχεται μόνιμα και πιεστικά, εκεί που το μνημονιακό κατεστημένο νόμιζε ότι το είχε ξορκίσει.

Θα μιλήσουμε ξανά στις επόμενες εβδομάδες για την έξοδο από την ΟΝΕ. Πλέον δεν χωρεί αμφιβολία ότι η Ελλάδα θα αργοσβήνει όσο παραμένει στη νομισματική ένωση. Η πλευρά που αντιλαμβάνεται την αναγκαιότητα της ρήξης με στόχο την κοινωνική και εθνική αναγέννηση είναι πάντα εδώ και σύντομα θα παρουσιάσει νέες προτάσεις. Πρώτα όμως πρέπει να αναλύσουμε το που βρισκόμαστε. Αυτό είναι το έδαφος πάνω στο οποίο θα πατήσει η καινούργια αμφισβήτηση που έρχεται. Ψύχραιμα, λοιπόν, ας δούμε την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.

Το «συμπιεσμένο ελατήριο»

Μετά την πολιτική αναταραχή του 2015 και την υπογραφή του τρίτου μνημονίου η ελληνική οικονομία ακολούθησε μια πορεία χωρίς εκπλήξεις. Επήλθε ύφεση που θα διαρκέσει πιθανότατα έως τα τέλη του 2016. Τι θα ακολουθήσει το 2017;

Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή, αλλά και το ΔΝΤ, προβλέπουν ότι η Ελλάδα το 2017 θα σημειώσει ανάπτυξη που θα προσεγγίζει το 3%. Στην τελευταία Παγκόσμια Οικονομική Ανασκόπηση (World Economic Outlook), για παράδειγμα, το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη 0,1% το 2016 που θα φτάσει το 2,8% το 2017, αν και θα υποχωρήσει τα επόμενα έτη. Πιο συντηρητικές, αλλά επίσης θετικές, είναι οι προβλέψεις ελληνικών οργανισμών, όπως το ΙΟΒΕ που εκτιμά ότι το 2017 θα υπάρξει ανάπτυξη 1,5%-2%.

Το πρώτο που πρέπει να ειπωθεί είναι ότι ένας ρυθμός ανάπτυξης της τάξης του 2,8%, αν φυσικά γίνει πραγματικότητα, δεν θα είναι θρίαμβος δυναμισμού. Δεδομένου όμως του τι έχει περάσει η Ελλάδα τα τελευταία χρόνια, ακόμη και μια τέτοια προοπτική είναι υπεραρκετή για να αρχίζει να πανηγυρίζει η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ. Πιστεύει ότι έστω και το 2,8% της προσφέρει την ευκαιρία να δημιουργήσει ένα κάποιο πολιτικό κεφάλαιο και να καλύψει την κατάρρευση της εκλογικής της απήχησης στον ελληνικό λαό.

Γρήγορος, όπως πάντα, στην υιοθέτηση εκλογικών επιχειρημάτων, ο Πρωθυπουργός παρέθεσε μάλιστα και την καινοφανή θεωρία ότι η ελληνική οικονομία είναι ένα «συμπιεσμένο ελατήριο» έτοιμο να εκτιναχθεί το 2017 μετά από την μακρά ύφεση. Η αναμενόμενη εκτίναξη θα οφείλεται αναμφίβολα στη “σκληρή δουλειά” που έχει κάνει η κυβέρνησή του … Προφανώς ελπίζει ότι, εάν το σενάριο γίνει πραγματικότητα, θα έχει την ευκαιρία να πείσει τους Έλληνες να ψηφίσουν και πάλι τον ΣΥΡΙΖΑ, παρά την αναίσχυντη μεταστροφή του το 2015.

Οι πολιτικοί υπολογισμοί του Αλέξη Τσίπρα είναι απολύτως διαφανείς και δεν έχουν καμιά βαρύτητα για την πιθανή πορεία της οικονομίας. Απλώς μας λένε, για μια ακόμη φορά, αυτό που γνωρίζουμε καλά και για τον άνδρα και για το κόμμα του. Θα χρησιμοποιήσει οποιοδήποτε επιχείρημα για να παραμείνει στην εξουσία. Εκείνο που δημιουργεί απορία είναι γιατί το ΔΝΤ και άλλοι επίσημοι φορείς περιμένουν ανάπτυξη που αγγίζει σχεδόν 3% στην Ελλάδα το 2017. Υπάρχει κάποια λογική βάση για αυτό;

Το ερώτημα έχει καίρια σημασία για την πορεία της χώρας, αλλά και για την εξέλιξη των πολιτικών πραγμάτων. Αν η Ελλάδα επιστρέψει σε σημαντική ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια, θα υπάρξει περιθώριο για μια σχετική σταθεροποίηση των συντηρητικών δυνάμεων που την κυβερνούν, στις οποίες βεβαίως περιλαμβάνεται και ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν όμως η προοπτική είναι για χαμηλή και ασταθή ανάπτυξη – ουσιαστικά για στασιμότητα – τότε δεν θα υπάρξει πεδίο πολιτικής σταθεροποίησης. Η δυνατότητα πολιτικής και κοινωνικής ανατροπής θα παραμείνει ανοιχτή.

Η εικόνα της στασιμότητας

Η πορεία της ελληνικής οικονομίας από το ξέσπασμα της μεγάλης κρίσης του 2007-9 παρουσιάζεται στο Διάγραμμα 1 παρακάτω:

Διάγραμμα 1. Ελληνικό ΑΕΠ (τρέχουσες τιμές)

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Η οικονομία δέχτηκε ένα τεράστιο πλήγμα από το 2008 ως το 2013, με την μεγαλύτερη συρρίκνωση να εμφανίζεται μετά το 2010, οπότε και άρχισε η “διάσωση” της Ελλάδας από τους δανειστές της. Από το 2013 η χώρα βρίσκεται ουσιαστικά σε στασιμότητα.

Και μόνο το διάγραμμα αυτό αρκεί για να καταρριφθεί η θεωρία του «συμπιεσμένου ελατηρίου». Το «ελατήριο» έχει πάνω από τρία χρόνια που δεν δείχνει καμία διάθεση εκτίναξης. Για να χρησιμοποιήσουμε μια άλλη παρομοίωση, η ελληνική οικονομία μοιάζει περισσότερο σαν να έχει μπει σε «βαθιά κατάψυξη». Υπήρξε όντως μια μικρή ανάκαμψη το 2014, όπως διατυμπανίζει η Νέα Δημοκρατία και οι συνήθεις υποστηρικτές των μνημονιακών πολιτικών στα ΜΜΕ. Ήταν όμως μόλις ορατή δια του γυμνού οφθαλμού και οφειλόταν κυρίως στο ότι η κυβέρνηση Σαμαρά ουσιαστικά δεν εφάρμοσε τους όρους του μνημονίου κατά τη διάρκεια του εν λόγω έτους.

Από το 2015 η οικονομία δεν έχει δείξει κανένα πραγματικό σημάδι ζωής. Πώς θα μπορούσε λοιπόν να υπάρξει αύξηση σχεδόν 3% το επόμενο έτος; Και σε ποια βάση μπορεί κανείς να περιμένει σημαντική ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια; Όπως θα δείξω παρακάτω, όλοι οι συντελεστές της συνολικής ζήτησης συνάδουν προς την υπόθεση της συνέχισης της «βαθιάς κατάψυξης».

Οι επενδύσεις

Ο καθοριστικός παράγοντας για την πορεία της ελληνικής οικονομίας θα είναι φυσικά οι επενδύσεις. Ας δούμε την πορεία των συνολικών επενδύσεων στο Διάγραμμα 2:

Διάγραμμα 2. Ακαθάριστες επενδύσεις παγίου κεφαλαίου (τρέχουσες τιμές)

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Οι επενδύσεις κατέρρευσαν την περίοδο 2007-2013 και ιδιαίτερα μετά το 2010. Η πτώση τους ήταν πρωτοφανής και αποτέλεσε τον κύριο παράγοντα της συντριβής του ΑΕΠ. Το γεγονός αντιπροσωπεύει, πολύ απλά, μια ιστορική οπισθοδρόμηση της ελληνικής οικονομίας.

Από το 2013 οι επενδύσεις έχουν μείνει ουσιαστικά στάσιμες, με μια σύντομη εξαίρεση το καλοκαίρι του 2015. Εκείνη την περίοδο, μετά την εκλογή της πρώτης κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, τον επακόλουθο πόλεμο ρευστότητας της ΕΚΤ προς την Ελλάδα και την επιβολή ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων, οι επενδύσεις μειώθηκαν και πάλι. Ανέκαμψαν προς το τέλος του 2015, καθώς οι επιχειρήσεις προσαρμόστηκαν γρήγορα στους κεφαλαιακούς ελέγχους, αλλά παρέμειναν αδύναμες.

Η λογική λέει ότι οι επενδύσεις παγίου κεφαλαίου θα συνεχίσουν να είναι αδύναμες και το 2016 και το 2017. Οι λόγοι είναι ξεκάθαροι:

Πρώτον, οι αρνητικές επιπτώσεις των ελέγχων στην κίνηση κεφαλαίων εξακολουθούν να είναι σοβαρές, αναγκάζοντας τις επιχειρήσεις να μεταφερθούν στο εξωτερικό, ακόμη και στη Βουλγαρία. Πρέπει να τονιστεί, παρεμπιπτόντως, ότι οι κεφαλαιακοί έλεγχοι στην Ελλάδα τελικά αποδείχθηκαν από τους πιο άσκοπους ελέγχους που έχουν επιβληθεί ποτέ, καθώς επέφεραν όλες τις συνακόλουθες ζημίες για την οικονομία, αλλά ελάχιστα από τα οφέλη. Για να είχε αποκομίσει τα πραγματικά οφέλη από τους κεφαλαιακούς ελέγχους η Ελλάδα θα έπρεπε να είχε αλλάξει πολιτική εγκαταλείποντας τη λιτότητα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – κάτω από την αφόρητη πίεση των δανειστών – πέτυχε τον ιστορικό άθλο να επιβάλλει κεφαλαιακούς ελέγχους, χωρίς όμως να αλλάξει την πολιτική λιτότητας.

Δεύτερον, οι τραπεζικές πιστώσεις ήταν πολύ αδύναμες το 2015-16, καθώς οι τράπεζες επικεντρώθηκαν στην ανακεφαλαιοποίηση, στην ενίσχυση της κερδοφορίας τους και στην απάλειψη των επισφαλειών από τα βιβλία τους. Σημειωτέον, οι επισφάλειες προσεγγίζουν το 50% του συνολικού ισολογισμού των τραπεζών ως αποτέλεσμα της παρατεταμένης αδυναμίας της οικονομίας. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι ελληνικές τράπεζες δεν θα είναι σε θέση να υποστηρίξουν μια σημαντική αύξηση των επενδύσεων (ή της κατανάλωσης) στο άμεσο μέλλον.

Τρίτον, έχουν σημειωθεί σημαντικές επιβαρύνσεις στη φορολογία των επιχειρήσεων, μεταξύ των οποίων και η απαίτηση να προκαταβάλουν μέχρι και το 50% των φόρων τους για το 2017. Η φορολογία έχει επηρεάσει σημαντικά τόσο τα κέρδη όσο και τη ρευστότητα στον ιδιωτικό τομέα, συμπεριλαμβανομένων των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων.

Τέταρτον, η δυνατότητα να υπάρξει κρατική στήριξη των ιδιωτικών επενδύσεων έχει περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό λόγω της πίεσης για επιτευχθούν οι αυστηροί δημοσιονομικοί στόχοι, αλλά και να συμμορφωθεί η κυβέρνηση στις οδηγίες της ΕΕ σχετικά με την στήριξη των επενδύσεων. Κατά συνέπεια ο νέος αναπτυξιακός νόμος της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, που θεσπίστηκε το 2016, έχει ως στυλοβάτη του την παροχή φορολογικών ελαφρύνσεων σε μελλοντικά κέρδη που ίσως προκύψουν από νέες επενδύσεις. Είναι μια χλιαρή χειρονομία που είναι απίθανο να έχει σημαντικά αποτελέσματα.

Δεν υπάρχει κανένας βάσιμος λόγος για να σημειωθεί σημαντική αύξηση των εγχώριων επενδύσεων το επόμενο διάστημα. Ακριβώς γι’ αυτό διάφορα κυβερνητικά στελέχη, αλλά και ένα εκτεταμένο μνημονιακό δίκτυο στα ΜΜΕ, δηλώνουν κάθε τόσο ότι οι άμεσες εξωτερικές επενδύσεις θα μπορούσαν να είναι η σωτηρία της Ελλάδας. Οι πλέον αμετανόητοι μνημονιακοί, οι οποίοι φυσικά θεωρούν ότι η ολική μεταστροφή του ΣΥΡΙΖΑ τους έχει δικαιώσει, υπαινίσσονται μάλιστα ότι η χώρα θα είχε ήδη πλημμυρίσει με φρέσκο χρήμα, αν είχαν γίνει οι «μεταρρυθμίσεις», εάν, δηλαδή, είχαν εφαρμοστεί οι σκληρές διατάξεις των μνημονίων για τις ιδιωτικοποιήσεις και την απορρύθμιση της εργασίας.

Μια ελάχιστη γνώση των διεθνών αγορών είναι αρκετή για να φανεί ότι πρόκειται για σκέτα λόγια. Η Ελλάδα δεν έχει ποτέ υπάρξει κύριος προορισμός για άμεσες ξένες επενδύσεις και σίγουρα όχι στο βαθμό που απαιτείται για να καλυφθεί το τεράστιο κενό που δείχνει το Διάγραμμα 2. Μάλιστα από την αρχή της κρίσης της Ευρωζώνης το 2010 η χώρα έχει εξαγάγει κεφάλαια σε σημαντικές ποσότητες. Εξίσου σημαντικό, σύμφωνα με τον ΟΟΣΑ, είναι ότι το ποσοστό απόδοσης των άμεσων ξένων επενδύσεων στην Ελλάδα είναι έντονα αρνητικό τόσο στον τομέα της μεταποίησης όσο και στον τομέα των υπηρεσιών. Εν ολίγοις, εάν πρόκειται να υπάρξει μια επενδυτική αναγέννηση της Ελλάδας, αυτή δεν θα βασιστεί στους ξένους. Αντίθετα, θα στηριχτεί σε εγχώριες πηγές και αυτές δεν είναι εμφανείς προς το παρόν.

Η κατανάλωση

Υπάρχουν ακόμη λιγότεροι λόγοι να περιμένει κανείς συστηματική και γρήγορη άνοδο της κατανάλωσης το 2017 και έπειτα. Δείτε το Διάγραμμα 3:

Διάγραμμα 3. Τελική κατανάλωση

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Η κατανάλωση μειώθηκε ραγδαία μετά το 2010 καθώς οι όροι του μνημονίου προκάλεσαν κατάρρευση των μισθών, μείωση των συντάξεων, υποχώρηση της τραπεζικής πίστωσης και σημαντική αύξηση στην φορολογία. Τα νοικοκυριά περιόρισαν δραστικά τις καταναλωτικές δαπάνες τους, όπως έκανε και η κυβέρνηση.

Κανένας από αυτούς τους βασικούς όρους δεν αντιστράφηκε το 2016, αντιθέτως έχουν γίνει χειρότεροι. Οι πραγματικοί μισθοί σημείωσαν ελαφρά αύξηση από τα μέσα του 2015 μέχρι το πρώτο τρίμηνο του 2016, αλλά μειώθηκαν εκ νέου το δεύτερο τρίμηνο. Οι συντάξεις επηρεάστηκαν δραστικά από τις περικοπές της κυβέρνησης Τσίπρα τον Μάιο του 2016 ως αποτέλεσμα του τρίτου μνημονίου. Την ίδια στιγμή η φορολόγηση των εισοδημάτων και της ακίνητης περιουσίας αυξήθηκε σημαντικά, ενώ αύξηση σημειώθηκε και στον ΦΠΑ. Ο δείκτης αποταμίευσης των νοικοκυριών ήταν αρνητικός και οι τράπεζες συνέχισαν να έχουν καταφανή αδυναμία να στηρίξουν την αύξηση της καταναλωτικής πίστωσης.

Δεν υπάρχει καμία λογική βάση επί της οποίας να αναμένουμε σημαντική ανάκαμψη της κατανάλωσης το 2017. Αναμφίβολα η υποχώρηση της πολιτικής αβεβαιότητας και η συνεχιζόμενη προσαρμογή στους κεφαλαιακούς ελέγχους θα επιτρέψει στα κοινωνικά στρώματα που έχουν χρηματικά διαθέσιμα να αυξήσουν την κατανάλωσή τους το 2017. Αλλά θα πρόκειται για μέτρια άνοδο και όχι για εκτίναξη.

Ο εξωτερικός τομέας

Η βαθιά αδυναμία της ελληνικής οικονομίας, αλλά και η ιστορική αποτυχία της πολιτικής «διάσωσης», είναι απόλυτα προφανής στον εξωτερικό τομέα και ιδιαίτερα στις εξαγωγές. Να σημειωθεί ότι το ΔΝΤ και η ΕΕ περίμεναν ότι η Ελλάδα θα ανακάμψει βελτιώνοντας την διεθνή ανταγωνιστικότητά της και επομένως τις εξαγωγές της. Υποτίθεται ότι το πρόβλημα της χώρας ήταν η έλλειψη «εξωστρέφειας» και τα μνημόνια θα αποτελούσαν την θεραπεία. Τόνοι μελάνης από διάφορους επαΐοντες έχουν χυθεί στον ελληνικό Τύπο για το ζήτημα αυτό.

Το Διάγραμμα 4 απεικονίζει τις μηνιαίες εξαγωγές της Ελλάδας σε εκατομμύρια ευρώ:

Διάγραμμα 4. Μηνιαίες ελληνικές εξαγωγές σε εκατ. ευρώ

Πηγή: ΕΛΣΤΑΤ

Οι ελληνικές εξαγωγές δεν παρουσιάζουν κανένα δυναμισμό στα χρόνια των μνημονίων. Αντίθετα η τάση είναι μάλλον πτωτική από το 2014 και μετά. Πρέπει να σημειωθεί ότι, επειδή η κατεργασία του πετρελαίου είναι μεγάλο κομμάτι του ελληνικού εξαγωγικού τομέα, οι ελληνικές εξαγωγές είναι ιδιαίτερα ευαίσθητες στις διακυμάνσεις της τιμής του πετρελαίου. Οι υπόλοιπες εξαγωγές, πέραν του πετρελαίου, έχουν παρουσιάσει ένα σχετικά μεγαλύτερο δυναμισμό. Και πάλι όμως δεν προσφέρουν καμία βάση για αναμένεται μια μεγάλη αύξηση των εξαγωγών το επόμενο διάστημα.

Τα μνημόνια προκάλεσαν τεράστια καταστροφή στον ελληνικό παραγωγικό ιστό, όπως δείχνει το Διάγραμμα 1, χωρίς να προκαλέσουν καμία ουσιαστική βελτίωση της «εξωστρέφειας». Πρόκειται για γιγαντιαία αποτυχία. Η ελληνική ανταγωνιστικότητα εντός της ΟΝΕ έχει αποκατασταθεί μερικώς από το 2010 καθώς οι ελληνικοί μισθοί κατέρρευσαν, όμως το κενό ανταγωνιστικότητας με τη Γερμανία παραμένει τεράστιο. Το μεγαλύτερο μέρος της αύξησης των εξαγωγών στο διάγραμμα 4 αφορά χώρες εκτός της ΕΕ και οφείλεται στην υποχώρηση του ευρώ. Παρ’ όλα αυτά, μέσα στα πλαίσια μνημονιακής πολιτικής οι εξαγωγικές δυνατότητες της Ελλάδας στις διεθνείς αγορές θα παραμείνουν εξαιρετικά περιορισμένες.

Το τμήμα του εξαγωγικού τομέα που έχει πάει σχετικά καλά το τελευταίο διάστημα είναι ο τουρισμός, ακόμη και το 2016. Αλλά και ο ελληνικός τουριστικός τομέας φαίνεται να πάσχει από μια μείωση των κατά κεφαλήν δαπανών των επισκεπτών. Η Ελλάδα δέχεται μεγάλο αριθμό τουριστών με χαμηλά εισοδήματα, γεγονός που δεν δημιουργεί τις καλύτερες προοπτικές για τον κλάδο.

Παρ’ όλα αυτά, η αύξηση των θέσεων εργασίας στον τουριστικό κλάδο σε συνδυασμό με τη ραγδαία άνοδο της μερικής απασχόλησης στη χώρα συνέβαλαν στην ελαφρά μείωση της ανεργίας στο 23,2% τον Ιούλιο του 2016 από 24,8% τον Ιούλιο του 2015. Τα ποσοστά των ανέργων παραμένουν όμως τεράστια, συμπεριλαμβανομένων των πολύ υψηλών ποσοστών των μακροχρόνια ανέργων. Παράλληλα, η φυγή των καλά εκπαιδευμένων νέων συνεχίζεται με εντατικούς ρυθμούς.

Η σταθεροποίηση που παρατηρήθηκε στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών της Ελλάδας μετά το 2010 οφείλεται στην κατάρρευση των εισαγωγών και στην σχετικά καλύτερη επίδοση ορισμένων υπηρεσιών, όπως ο τουρισμός. Υπάρχουν όμως σαφή όρια στο πόσο ακόμη θα μπορούσαν να μειωθούν οι εισαγωγές, δεδομένης ιδιαίτερα της έντονης εξάρτησης του βιομηχανικού τομέα της χώρας από τις εισαγωγές. Ακόμη χειρότερα, στην υποθετική περίπτωση που η ελληνική οικονομία όντως ανακάμψει και σημειωθούν γρήγοροι ρυθμοί ανάπτυξης, το εμπορικό ισοζύγιο της Ελλάδας θα αποτελέσει και πάλι μεγάλο πρόβλημα, καθώς οι εισαγωγές δείχνουν έντονη διάθεση ανόδου. Έξι χρόνια μνημονίων δεν έχουν δώσει καμία ουσιαστική απάντηση στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα στην ένταξή της στην παγκόσμια αγορά.

Ο δημόσιος τομέας

Τέλος, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ζήτηση του δημόσιου τομέα θα περιοριστεί σε μεγάλο βαθμό το 2016 και 2017 λόγω των όρων του τρίτου μνημονίου. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ είναι υποχρεωμένη να επιτύχει τους στόχους για πρωτογενές πλεόνασμα της τάξης του 0,5% το 2016, 1,75% το 2017 και 3,5% το 2018 και κάθε χρόνο μετά από αυτό. Είναι, φυσικά, παράλογο να περιμένει κανείς ότι η Ελλάδα θα πετυχαίνει το (τεράστιο) πρωτογενές πλεόνασμα του 3,5% επ’ αόριστον (!) μετά το 2018. Ακόμη σημαντικότερο όμως είναι ότι η μνημονιακή απαίτηση για ένα μεγάλο πλεόνασμα το 2016-17 θα περιορίσει σε μεγάλο βαθμό τη δημοσιονομική πολιτική. Η κυβέρνηση θα συνεχίσει τη συγκράτηση των δαπανών με περικοπές σε όλους τους τομείς, και θα είναι πολύ «σφιχτή» στην καταβολή καθυστερούμενων οφειλών προς τους ιδιώτες και τις επιχειρήσεις. Παράλληλα θα συνεχίσει την σκληρή φορολογική πολιτική. Δεν υπάρχει περιθώριο χαλάρωσης.

Στην κατάθεση του νέου προϋπολογισμού η κυβέρνηση Τσίπρα προέβλεψε – με μεγάλη αισιοδοξία – ότι θα πετύχει τους μνημονιακούς στόχους για το 2016, αλλά και για το 2017. Η αισιοδοξία της είναι απολύτως αναμενόμενη από πολιτική σκοπιά. Γνωρίζει πολύ καλά ότι, αν δεν πετύχει τους στόχους, θα είναι υποχρεωμένη να εφαρμόσει τον “αυτόματο” μηχανισμό μείωσης των δαπανών, όπως προβλέπει το τρίτο μνημόνιο. Αν συμβεί κάτι τέτοιο θα πρόκειται για καταστροφή για μια κυβέρνηση της οποίας η δημοτικότητα ήδη καταρρέει. Για να μην ενεργοποιηθεί η “κόφτης”, όμως, θα πρέπει όντως η οικονομία να μεγεθυνθεί κατά σχεδόν 3% το 2017. Πώς να μην τρέμει η κυβέρνηση και πώς να μην κάνει αισιόδοξες προβλέψεις …

Ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο για την πορεία των δημοσιονομικών είναι ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ έχει επιβάλει μια καταιγίδα φόρων για το 2016-2017, καθώς και αυστηρότερα μέτρα για την είσπραξη του ΦΠΑ. Οι συνήθειες και οι πρακτικές πληρωμών στην ελληνική οικονομία έχουν εν τω μεταξύ αλλάξει σημαντικά μετά την επιβολή των κεφαλαιακών ελέγχων το 2015. Υπάρχει πλέον ροπή προς τη χρήση πλαστικού χρήματος αντί των μετρητών. Το γεγονός αυτό είχε το απρόσμενο όφελος της βελτίωσης στην είσπραξη του ΦΠΑ και στη μείωση της φοροδιαφυγής. Η χρήση του πλαστικού χρήματος πιθανώς να έχει συμβάλει και στην άνευ προηγουμένου αύξηση των λιανικών πωλήσεων που καταγράφηκε τον Ιούλιο του 2016, η οποία είναι τελείως αναντίστοιχη με την πορεία όλων των άλλων μακροοικονομικών μεγεθών.

Στη «βαθιά κατάψυξη»

Εάν η κυβέρνηση καταφέρει να αποφύγει ιδιαίτερους κλυδωνισμούς στα οικονομικά της το 2017, θα μπορέσει ενδεχομένως να αυξήσει κάπως τις δημόσιες επενδύσεις. Επίσης, ίσως υπάρξει βελτιωμένη ρευστότητα στον ιδιωτικό τομέα, υπό την προϋπόθεση ιδίως ότι η κυβέρνηση θα πραγματοποιήσει σημαντικές πληρωμές για τις καθυστερούμενες οφειλές της. Σε συνδυασμό με μια ελαφριά ανάκαμψη της κατανάλωσης, οι παράγοντες αυτοί θα μπορούσαν να συμβάλουν σε κάποια μέτρια ανάπτυξη το 2017. Σε κάθε περίπτωση, είναι δύσκολο να βρεθούν άλλοι παράγοντες που θα μπορούσαν συστηματικά να ενισχύσουν τη συνολική ζήτηση.

Εν ολίγοις, η ελληνική οικονομία παραμένει σε βαθιά καταστολή και το «συμπιεσμένο ελατήριο» φαίνεται να υπάρχει μόνο στη φλογερή φαντασία του Πρωθυπουργού και των συμβούλων του. Υποστηρίζεται βεβαίως και από τους αιώνιους εμπειρογνώμονες της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, η δουλειά των οποίων είναι να προβλέπουν πάντα καλύτερες ημέρες για την ΕΕ.

Οι θετικές προβλέψεις του ΔΝΤ για ανάπτυξη 2,8% το 2017 είναι πολύ πιο δύσκολο να ερμηνευτούν. Αλλά το ΔΝΤ έχει ταυτόχρονα προβλέψει ότι η Ελλάδα θα πέσει δραματικά έξω στους στόχους για το πρωτογενές πλεόνασμα. Το πλεόνασμα που το ΔΝΤ αναμένει για το 2017 είναι μόλις της τάξης του 0,7%, πράγμα που θα ήταν πολιτικά τραγικό για την κυβέρνηση Τσίπρα. Με άλλα λόγια, και η κυβέρνηση και το ΔΝΤ προβλέπουν ρυθμούς ανάπτυξης σχεδόν 3%, αλλά οι προβλέψεις τους για το πρωτογενές πλεόνασμα είναι τελείως διαφορετικές. Προφανώς ο ένας από τους δύο θα πέσει έξω ολοκληρωτικά. Το χειρότερο είναι ότι μάλλον και οι δύο θα πέσουν έξω όσον αφορά την ανάπτυξη.

Καταλήγοντας, τα μνημόνια έχουν όντως επιφέρει ένα βαθμό σταθεροποίησης στην Ελλάδα, η οποία δεν αντιμετωπίζει πλέον την οξύτατη πίεση των εσωτερικών και εξωτερικών ελλειμμάτων που είχε το 2008-9. Αλλά η σταθερότητα έχει επιτευχθεί με κόστος τη γενικευμένη οικονομική καταστροφή. Δεν υφίσταται κανένας λόγος για πραγματική αισιοδοξία και κανένας ευδιάκριτος παράγοντας που να ευνοεί την ταχύρρυθμη ανάπτυξη. Ίσως βέβαια η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ και αυτοί που της επιβάλλουν την πορεία που πλέον ακολουθεί πιστά –ΕΕ, ΕΚΤ, ΔΝΤ– να έχουν την ικανότητα να διαγιγνώσκουν μυστηριώδεις δυνάμεις στην ελληνική οικονομία, τις οποίες οι υπόλοιποι δεν βλέπουμε. Αλλά είναι πιθανότερο ότι όλοι παίζουν πολιτικά παιχνίδια στην πλάτη του ελληνικού λαού.

Η Ελλάδα είναι σε «βαθιά κατάψυξη». Για να επιτύχει την ταχύρρυθμη ανάπτυξη που θα μπορούσε να μειώσει την ανεργία και να αποκαταστήσει την παραγωγική της ικανότητα, η χώρα χρειάζεται ολική αλλαγή πολιτικής το συντομότερο δυνατό. Απαιτείται μια ισχυρή ώθηση στη συνολική ζήτηση και παράλληλα μια στοχευμένη βιομηχανική στρατηγική για την αναζωογόνηση της παραγωγής στο δευτερογενή και πρωτογενή τομέα. Τίποτα από αυτά δεν είναι δυνατό στο πλαίσιο της ΟΝΕ και μνημονίων που έχει επιβάλλει η ΕΕ. Πολύ φυσιολογικά η έξοδος από την ΟΝΕ βρίσκεται πάντα στο τραπέζι.

Η συνεχιζόμενη οικονομική δυστοκία δεν θα επιτρέψει να δημιουργηθούν συνθήκες πολιτικής σταθεροποίησης στο ορατό μέλλον, ότι κι αν φαντάζεται η κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός της. Όλα είναι ακόμη ανοιχτά για τις δυνάμεις που δε φοβούνται τη ρήξη, επιδιώκουν την ανατροπή των ασφυκτικών σημερινών συνθηκών και θέλουν να βάλλουν τη χώρα σε πορεία αναγέννησης. Στο θέμα αυτό θα επανέλθω συγκεκριμένα και τακτικά το επόμενο διάστημα.

Ρύθμιση επιχειρηματικών κόκκινων δανείων: Ανάσταση ή ξαφνικός θάνατος; – Ασυλία ζητούν οι τράπεζες για τα στελέχη τους

Στην τελική ευθεία μπαίνει πλέον ο νόμος για τον εξωδικαστικό μηχανισμό, με στόχο την εκκαθάριση τωνκόκκινων επιχειρηματικών δανείων ύψους 60 δις ευρώ ( μαζί με τις οφειλές δημόσιο ) που έχουν σήμερα περίπου 400.000 επιχειρήσεις κάθε μεγέθους.

Η αναθεώρηση του -αποτυχημένου – νόμου Δένδια για τις ληξιπρόθεσμες οφειλές των επιχειρήσεων, φιλοδοξεί να δώσει δεύτερη ευκαιρία για χιλιάδες επιχειρήσεις που βρίσκονται σήμερα στο όριο της επιβίωσης.

Παράλληλα, θα δώσει την ευκαιρία στις τράπεζες να «πρασινίσουν», πολλά από τα επιχειρηματικά δάνεια που αποτελούν το κύριο όγκο των συνολικών κόκκινων δανείων, τα οποία φτάνουν σήμερα τα 108 δις ευρώ.

Το προσχέδιο του νέου νόμου, φιλοδοξεί να είναι έτοιμο μέχρι και την Τρίτη, ώστε να τεθεί σε διαπραγμάτευση με τους επικεφαλής των θεσμών, που θα βρίσκονται τότε στην Αθήνα.

11 δις τα κόκκινα δάνεια των μεγάλων επιχειρήσεων

Ο νέος νόμος , έχει ως βασική φιλοσοφία να δώσει την ευκαιρία για αναδιάρθρωσή των κόκκινων οφειλών σε όλες τις επιχειρήσεις που έχουν πρόβλημα, ανεξαρτήτου μεγέθους. Το γιατί είναι προφανές, αφού με βάση τα στοιχεία των τραπεζών, από τα συνολικά 60 δις των κόκκινων δανείων τα 11 δισ. ευρώ οφείλουν 800 μεγάλες επιχειρήσεις, τα 28,5 δισ. ευρώ 6.000 μεσαίες επιχειρήσεις και τα υπόλοιπα 21,5 δις 120.000 μικρομεσαίες. Συνολικά ,οι μεγάλες επιχειρήσεις έχουν 40 δισ. ευρώ «κόκκινα» δάνεια και 20 δισ. ευρώ, οι μικρομεσαίες.

Οι κλάδοι με τα υψηλότερα μη εξυπηρετούμενα δάνεια είναι η κλωστοϋφαντουργία με 71%, η βιομηχανία χαρτιού και ξύλου με 63%, ο αγροτικός κλάδος με 61%, το εμπόριο με 54%, οι κατασκευές με 49% και η μεταποίηση με 48%.

Η διαδικασία, όπως έχει συμφωνηθεί έως τώρα, είναι ότι μετά την ψήφιση του νόμου οι επιχειρήσεις θα μπορούν να κάνουν μια ηλεκτρονική αίτηση για αναδιάρθρωση των μη εξυπηρετούμενων οφειλών τους σε Τράπεζες και δημόσιο στην σελίδα της Ειδικής Γραμματείας Ιδιωτικού Χρέους . Το πρώτο βήμα, θα είναι να διαπιστωθεί η βιωσιμότητα της επιχείρησης . Αν δηλαδή μια επιχείρηση αξίζει να διασωθεί ή αποτελεί χαμένη υπόθεση και θα πρέπει να μπει σε εκκαθάριση.

Σε ότι αφορά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις η βιωσιμότητα θα εξετάζεται από μια αυτοματοποιημένη διαδικασία ελέγχου κάποιων παραμέτρων Στις μεγαλύτερες θα ορίζεται ανεξάρτητος αξιολογητής ο οποίος εξετάζει την κάθε επιχείρηση ξεχωριστά. Κατά τον έλεγχο βιωσιμότητας δεν θα εξετάζονται μόνο τα χρηματοοικονομικά δεδομένα αλλά και κοινωνικές παράμετροι. Για παράδειγμα οι θέσεις εργασίας η περιοχή της επιχείρησης και η σύνδεση της με άλλες δορυφορικές επιχειρήσεις.

Στις επιχειρήσεις που θα κρίνονται ως βιώσιμες θα ορίζεται ένας διαμεσολαβητής ο οποίος θα επιλέγεται από το αρχείο διαμεσολαβητών του υπουργείου δικαιοσύνης. Αποστολή του θα είναι να φέρει επιχειρήσεις και πιστωτές (τράπεζες αλλά και εκπροσώπους του δημοσίου) στο ίδιο τραπέζι για να βρεθεί μια αμοιβαία αποδεκτή λύση.

Ο επιχειρηματίας θα πρέπει να προσέλθει με ένα συγκεκριμένο σχέδιο αναδιάρθρωσης και κάποιες προτάσεις για την οριστική ρύθμιση των οφειλών του. Η πρόταση θα συζητείται και θα διαμορφώνεται μέσω διαλόγου έτσι ώστε να συμφωνήσει τουλάχιστον το 60% των πιστωτών της επιχείρησης . Μόλις οριστικοποιηθεί η συμφωνία θα επικυρώνεται σε κάθε της λεπτομέρεια και από ειρηνοδικείο. Η όλη διαδικασία, θα πρέπει να ολοκληρώνεται σε δύο μήνες για τις μικρομεσαίες και σε τρεις μήνες για τις μεγάλες επιχειρήσεις.

Ποιες επιλογές δίνονται

Ο τρόπος με τον οποίο θα γίνεται η ρύθμιση των χρεών δεν θα είναι τυποποιημένος, αλλά θα διαμορφώνεται μετά το διάλογο που θα οδηγεί στην τελική συμφωνία ,για το σχέδιο αναδιάρθρωσης σε κάθε περίπτωση

Μια δυνατότητα, θα είναι η κλασσική αναδιάρθρωση με κούρεμα των οφειλών και την αναδιάρθρωση της αποπληρωμής του υπολοίπου των οφειλών σε μεγαλύτερη διάρκεια και μικρότερα επιτόκια .

Μια δεύτερη δυνατότητα που θα δίνεται από τις τράπεζες το «πάγωμα» και η μεταφορά ενός μέρους από το χρέος στο μέλλον με την συνέχιση της αποπληρωμής του να τοποθετείται μετά από 5 ή 10 χρόνια .

Μια άλλη δυνατότητα ( κυρίως για τις μεγάλες επιχειρήσεις ) θα είναι η «μετοχοποίηση» των δανείων δηλαδή ανταλλαγή του χρέους με μετοχές ίσης αξίας που θα πηγαίνουν στις τράπεζες οι οποίες μοιραία πλέον να συμμετέχουν ή και να αναλάβουν πλήρως την διοίκηση εκδιώκοντας τους βασικούς μετόχους αν δεν θέλουν να συμμετέχουν με χρήματα στην αναδιάρθρωση της επιχείρησής τους . Στην συνέχεια οι διοικήσεις των τραπεζών θα μπορούν να ορίζουν διοίκηση, καθώς λόγω των υψηλών δανείων σε καθυστέρηση είναι ουσιαστικά τα «αφεντικά» της εκάστοτε εταιρείας. Στην δυνατότητα αυτή το υπουργείο ανάπτυξης και η ΤτΕ επιδιώκουν να ενισχύουν το θεσμικό πλαίσιο ώστε να μην υπάφρχουν καταχρηστικές συμπεριφορές από τις τράπεζες και εξαγορές ( μέσω των κόκκινων δανείων ) επιχειρήσεων για ευτελές τίμημα .

Στην ρύθμιση των οφειλών θα συμμετέχει και το δημόσιο το οποίο θα καλείται να συνεισφέρει με ευνοϊκές ρυθμίσεις και περικοπής προσαυξήσεων και προστίμων. Στην διευκρίνιση αυτού του μέτρου έχει προσκρούσει η εξαγγελία του πρωθυπουργού για πάγωμα των παλιών οφειλών προς τον ΟΑΕΕ και πληρωμή μόνο των τακτικών εισφορών . Οι θεμσοί από την προηγούμενοι επίσκεψή τους στην Αθήνα έθεσαν το θέμα στην συνολική ρύθμιση των κόκκινων επιχειρηματικών οφειλών . Ένα μεγάλο ζητούμενο είναι αν τελικά θα επιτευχθεί να υπάρξει κούρεμα και στο «κεφάλαιο» των οφειλών προς το δημόσιο παρά το γεγονός ότι κάτι τέτοιο θεωρείται από δύσκολο έως αδύνατο.

Η ασυλία των τραπεζών

Ανοιχτό θέμα που θα συζητηθεί είναι η ασυλία που ζητούν οι τράπεζες να έχουν τα στελέχη τους είτε αυτά ασχοληθούν με επιχειρηματικά δάνεια είτε όχι.

Εδώ υπάρχουν αντιρρήσεις από το υπουργείο ανάπτυξης για την οριζόντια ασυλία που ζητούν οι τράπεζες καθώς κάτι τέτοιο θα μπορούσε να δημιουργήσει θύλακες διαφθοράς μέσων υπόγειων συναλλαγών τραπεζικών στελεχών με επιχειρηματίες . Αυτό που θα συζητηθεί είναι να υπάρξει ασυλία με σαφώς εκ των προτέρων καθορισμένα για το ποιος και υπό ποιες προϋποθέσεις δεν θα διώκεται αν διαπιστώνεται αξιόποινη πράξη κατά την αναδιάρθρωση μιας επιχείρησης.

Αυτόματη πτώχευση

Από την διαδικασία του ελέγχου βιωσιμότητας αναμένεται περίπου μια στις πέντε επιχειρήσεις να κριθούν μη βιώσιμες . Εδώ το νομοσχέδιο για την αναδιάρθρωση των επιχειρηματικών δανείων θα έχει ένα συμπλήρωμα που θα αλλάζει βασικές διατάξεις του πτωχευτικού νόμου . Η βασική αλλαγή θα είναι ότι όσες επιχειρήσεις δεν κριθούν βιώσιμες θα περάσουν σχεδόν αυτόματα σε κατάσταση εκκαθάρισης Με βάση την μέχρι τώρα κατάσταση την επώδυνη αυτή κατάσταση θα υπομείνουν περίπου 80.000 επιχειρήσεις από αυτές που έχουν κόκκινα δάνεια .

 

Γνωστή τουριστική επιχείρηση από την Κρήτη έκανε δωρεά στη μνήμη του Στ.Παττακού

Σε μια δωρεά στη μνήμη του πρωτεργάτη του στρατιωτικού πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου Στυλιανού Πατακκού που έφυγε από τη ζωή το περασμένο Σάββατο σε ηλικία 104 ετών προχώρησε δημόσια γνωστή τουριστική επιχείρηση του Ηρακλείου !

H εταιρία δώρησε το ποσό των 200 ευρώ στην Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου καθώς επίσης και 200 ευρώ στα Ιδρύματα της Παντάνασσας στα Λινοπεράματα αντί στεφάνου στη μνήμη του Σ. Παττακού.

Συγκεκριμένα, όπως αναφέρεται στη δημόσια ανακοίνωση της εταιρείας :

Η Ανώνυμη Εταιρεία Τουριστικών και Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων Χερσόνησος Α.Ε. “Belvedere Hotels” προσφέρει στην Ιερά Μητρόπολη Κώου και Νισύρου 200,00 ευρώ αντί στεφάνου εις μνήμην του Στυλιανού Παττακού.

•Η Ανώνυμη Εταιρεία Τουριστικών και Ξενοδοχειακών Επιχειρήσεων Χερσόνησος Α.Ε. “Belvedere Hotels” προσφέρει για τα Ιδρύματα της Παντάνασσας στα Ελληνοπεράματα 200,00 ευρώ αντί στεφάνου εις μνήμην του Στυλιανού Παττακού.

Να σημειώσουμε πάντως ότι  ήταν γνωστές οι στενές σχέσεις φιλίας του ιδρυτή της εταιρείας Μ. Σκουλή με τον Στ. Παττακο.

25.300 στρέμματα γης κάηκαν από τις πυρκαγιές το καλοκαίρι στην Κρήτη

Περισσότερα από 260.000 στρέμματα δασικών, αγροτικών και χορτολιβαδικών εκτάσεων κάηκαν κατά τη φετινή θερινή περίοδο στην Ελλάδα, με την Κρήτη να καταγράφει πλήθος καταστροφών από τις πυρκαγιές.

Οι καμένες εκτάσεις από τις 30 μεγαλύτερες πυρκαγιές του καλοκαιριού χαρτογραφήθηκαν άμεσα και λεπτομερώς, μέσω της νέας υπηρεσίας «NOFFi-OBAM», που ανέπτυξε Εργαστήριο του ΑΠΘ, σε συνεργασία με την αρμόδια Διεύθυνση του υπουργείου Περιβάλλοντος.

Σε 256.837,2 στρέμματα ανέρχεται η καμμένη έκταση, που χαρτογραφήθηκε σε πυρκαγιές στις περιφερειακές ενότητες Δράμας, Θάσου, Δυτ. Αττικής, Σάμου, Χίου, Αιτωλοακαρνανίας, Ιωαννίνων, Λάρισας, Ζακύνθου, Κιλκίς, Χαλκιδικής, Λασιθίου, Ρεθύμνης, Χανίων, Άνδρου, Ρόδου, Λακωνίας, Βοιωτίας και Ευβοίας.

Στη Χίο κάηκαν 49.647,4 στρέμματα, ενώ σε πέντε τοποθεσίες στην Εύβοια συνολικά 45.100,8 στρέμματα, στην Κρήτη συνολικά 25.287,9 στρέμματα και στη Ρόδο 14.058,9 στρέμματα.

Χαρτογράφηση των πυρκαγιών με δεδομένα από τον ESA

Η αυτοματοποιημένη υπηρεσία άμεσης χαρτογράφησης καμμένων εκτάσεων (NOFFi-OBAM), η οποία βασίζεται σε δορυφορικά δεδομένα και αξιοποιεί σύγχρονες τεχνικές ανάλυσης εικόνας, είναι μία από τις δράσεις του προγράμματος του Εθνικού Παρατηρητήριου Δασικών Πυρκαγιών (ΕΠαΔαΠ), που ιδρύθηκε από το Εργαστήριο Δασικής Διαχειριστικής και Τηλεπισκόπησης του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, σε συνεργασία με τη Γενική Διεύθυνση Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας.

Η υπηρεσία στοχεύει στην αποτύπωση της καμμένης έκτασης σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα από την κατάσβεση της πυρκαγιάς και με τη μεγαλύτερη δυνατή λεπτομέρεια και γι’ αυτόν τον λόγο αξιοποιούμε τα πιο σύγχρονα μέσα και δορυφορικά δεδομένα υψηλής ανάλυσης, που μας παρέχει δωρεάν ο Ευρωπαϊκός Οργανισμός Διαστήματος (ESA)” δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο επιστημονικά υπεύθυνος του έργου, διευθυντής του Εργαστηρίου Δασικής Διαχειριστικής και Τηλεπισκόπησης του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ, αναπληρωτής καθηγητής Ιωάννης Γήτας.

Σταθερός, αλλά μεγάλος ο αριθμός των πυρκαγιών

Στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια οι πυρκαγιές, που εκδηλώνονται στη διάρκεια του έτους και ειδικότερα κατά τη θερινή περίοδο, δεν παρουσιάζουν αύξηση ως προς τον απόλυτο αριθμό τους, αλλά κινούνται στα ίδια επίπεδα. «Αυτό είναι μία γενική παρατήρηση, που ισχύει σε όλη την ευρωπαϊκή Μεσόγειο. Και φέτος μπορούμε να πούμε ότι ήταν κανονική χρονιά για την Ελλάδα. Μεγάλα προβλήματα υπήρξαν στην Πορτογαλία φέτος, όπως αντίστοιχα στην Ελλάδα είχαμε το 2007», ανέφερε ο κ.Γήτας, διευκρινίζοντας, ωστόσο, ότι «παρά το ότι ο αριθμός των πυρκαγιών έχει σταθεροποιηθεί, εξακολουθεί να είναι μεγάλος».

iefimerida.gr

Η αλήθεια: Όλα τα προσφυγόπουλα εμβολιάζονται αναγκαστικά – 1 στα 2 ελληνόπουλα ανεμβολίαστα εθελοντικά

Του Μιχάλη Λαγάνη

Βασικό επιχείρημα των γονέων οι οποίοι αντιδρούν στην ένταξη των παιδιών προσφύγων και μεταναστών στα ελληνικά σχολεία, είναι ότι είναι ανεμβολίαστα και συνεπώς πιθανόν να είναι φορείς επικίνδυνων μεταδοτικών ασθενειών, όπως η φυματίωση και η ελονοσία.

Προφανώς, οι συγκεκριμένοι γονείς είτε εθελοτυφλούν είτε δεν έχουν ενημερωθεί ότι πρώτη και κύρια προϋπόθεση προκειμένο ένα προσφυγόπουλο να ενταχθεί στο πρόγραμμα εκπαίδευσης, σ΄ένα δημόσιο σχολείο είναι να έχει κάνει όλα τα απαραίτητα εμβόλια, που συνιστώνται για τα παιδιά της ηλικίας του.

Χαρακτηριστικά, όπως επισημάνθηκε σε πρόσφατη ανακοίνωση της Γενικής Γραμματείας Δημόσιας Υγείας:

“• Σε όλα τα Κέντρα Φιλοξενίας που μετέχουν στο πρόγραμμα εκπαίδευσης του Υπουργείου Παιδείας, έχει πραγματοποιηθεί ο εμβολιασμός των παιδιών όπως προβλέπεται από το πρόγραμμα εμβολιασμών που εφαρμόζεται.

• Με τη συμφωνία των Υπουργείων Παιδείας και Υγείας, τα Κέντρα Φιλοξενίας εντάσσονται στο πρόγραμμα εκπαίδευσης που εφαρμόζεται στα σχολεία της χώρας ακολουθώντας την εξέλιξη του προγράμματος εμβολιασμού και εφόσον έχει πραγματοποιηθεί εμβολιασμός των παιδιών στο κάθε συγκεκριμένο Κέντρο.

Αυτή την εβδομάδα πραγματοποιήσαμε εμβολιασμούς παιδιών σε 4 καταυλισμούς στη βόρεια Ελλάδα (Δερβένι Διόν, Καλοχώρι, Βαγιοχώρι και Καβαλάρι), ενώ αύριο (σ.σ. σήμερα) θα συνεχίσουμε με τους καταυλισμούς της Σίνδου. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα σε συνεργασία με το Υπουργείο Υγείας οργανώσαμε μεγάλη εκστρατεία ανοσοποίησης, εμβολιάζοντας περισσότερα από 7.000 παιδιά, ηλικίας από 6 εβδομάδων έως 15 ετών. Η θωράκιση αφορούσε σε δέκα κοινές παιδικές ασθένειες (διφθερίτιδα, τέτανος, κοκίτης, ιλαρά, παρωτίτιδα, ερυθρά, αιμόφιλος ινφλουέντσας, ηπατίτιδα Β, πολιομυελίτιδα και πνευμονόκοκκο). ανέφερε μιλώντας στο “topontiki.gr”  ο Απόστολος Βεΐζης, Διευθυντής Προγραμμάτων των Γιατρών Χωρίς Σύνορα.

“Ανεμβολίαστα ένα στα δύο Ελληνόπουλα”, λένε οι παιδίατροι.

Μπορεί να διαμαρτύρονται και να σχηματίζουν ανθρώπινες αλυσίδες, για να εμποδίσουν μικρά παιδιά να πάνε στο σχολείο, όμως οι Έλληνες γονείς “συλλαμβάνονται” ασυνεπείς όσον αφορά στον εμβολιασμό των δικών τους παιδιών.

“Ο προβληματισμός και ο φόβος των γονέων, η έλλειψη εμπιστοσύνης στις φαρμακευτικές εταιρείες αλλά και η άγνοια σχετικά με τα συστατικά των εμβολίων, δημιουργούν ένα σοβαρό ζήτημα στην εμβολιαστική κάλυψη της Ελλάδας.”, ανέφερε σε ημερίδα για τον εμβολιασμό που διοργανώθηκε πρόσφατα, ο πρόεδρος της Ελληνικής Παιδιατρικής, καθώς και Παγκόσμιας Παιδιατρικής Εταιρείας κ. Ανδρέας Κωνσταντόπουλος.

Το μεγαλύτερο πρόβλημα αποτυπώνεται στο εμβόλιο κατά της μηνιγγίτιδας Β, καθώς όπως παραδέχονται οι παιδίατροι μόλις 3 στους 10 Έλληνες μαθητές είναι εμβολιασμένοι για την πρόληψη του επικίνδυνου μικροβίου, που εφόσον δεν διεγνωσθεί έγκαιρα μπορεί να στοιχίσει ακόμα και τη ζωή του ασθενούς!

Tο αυτομαστίγωμα με λεπίδες των σιιτών στον Πειραιά για την Ασούρα | Φωτός

Στον Πειραιά συγκεντρώθηκαν οι σιίτες μουσουλμάνοι για να γιορτάσουν την ιερή μέρα της Ασούρα, την ημέρα που έχασε την ζωή του ο εγγονός του προφήτη του Μωάμεθ, ιμάμης Χουσεΐν.

Πρόκειται για τη 10η μέρα του πρώτου μήνα του ισλαμικού ημερολογίου, Μουχαράμ.

Στην οδό Δήμητρας 5, οι πιστοί προσευχήθηκαν και αυτομαστιγώθηκαν με λεπίδες, αναπαριστώντας το μαρτύριο του Χουσεΐν, ο οποίος πέθανε στη μάχη της Καρμπάλα το 680 μ.Χ.

Σημειώνεται ότι όλοι οι μουσουλμάνοι γιορτάζουν την Ασούρα με προσευχές και νηστεία, ωστόσο μόνο οι Σιίτες αναβιώνουν τα πάθη του ιμάμη.

Είμαστε η μοναδική χώρα στο κόσμο που δεν γιορτάζει την Απελευθέρωση της

Του Γιώργου Μουργή

Η Αθήνα απελευθερώνεται στις 12 Οκτώβρη του 1944 και οι ναζιστικές δυνάμεις κατοχής χρειάζονται λίγες μέρες ακόμα ώσπου να εγκαταλείψουν οριστικά ολόκληρη τη χώρα.

Ακόμα και την υστάτη ώρα της αποχώρησης τους, σε διάφορες περιοχές εξακολούθησαν να διαπράττουν εγκλήματα εναντίων του άμαχου λάου ως μισαλλόδοξη αντεκδίκηση όπως και δολιοφθορές σε υποδομές του τόπου.

Το οριστικό τέλος το Β΄ Παγκοσμίου πολέμου δίνεται τον Μάιο του 1945.

Ο λαός της Αθηνάς στο άκουσμα της αποχώρησης των ναζιστικών στρατευμάτων κατοχής, μεταδίδει στόμα με στόμα την είδηση, χωρίς να αργεί η στιγμή σε ολόκληρη την πόλη από άκρη σε άκρη, να ξεκινήσει η γιορτή της Απελευθέρωσης.

Τα κινηματογραφικά, ιστορικά πλέον, ντοκουμέντα εκείνης τη μέρας αποτυπώνουν χαρακτηριστικά αυτή τη τεράστια γιορτή, που στήθηκε με πλήθος κόσμου σε όλους τους δρόμους.

Ένας λαός ενωμένος αγκαλιασμένος, τραγουδάει, πανηγυρίζει, γιορτάζει, υψώνει σημαίες, γαλανόλευκες, κόκκινες, αμερικάνικες, αγγλικές, σημαίες με σφυροδρέπανα καθώς ανταμώνεται κουβαλώντας το χαμόγελο ανακούφισης της λευτεριάς.

Παρόλα αυτά όμως η χώρα μας δεν γιορτάζει τη μέρα Απελευθέρωσης της ως επίσημο γεγονός.

Το μετεμφυλιακό καθεστώς επέλεξε να εξακολουθήσει να γιορτάζεται η έναρξη του πολέμου στις 28 Οκτώβρη και όχι η Απελευθέρωση.

Είμαστε η μοναδική χώρα στο κόσμο που δεν γιορτάζει την Απελευθέρωση της…

Η μοναδική χώρα που κάποιοι επέλεξαν να θάψουν την ιστορική μνήμη της μέρας που οι Γερμανοί κατακτητές άφηναν πίσω τη στάχτη των νεκρών και τα κατάμαυρα χρόνια που βίωσε ο λαός μας.

Μέρες πείνας, θανάτου, βαρβαρότητας, απανθρωπιάς, στυγνών εγκλημάτων αλλά και γνήσιας λαϊκής εθνικής αντίστασης.

Αυτή η μέρα αντί να αποτελεί λαϊκό προσκύνημα, τιμή του αντιστασιακού αγώνα και των θυμάτων του, ένα αυθεντικό λαϊκό πανηγύρι ενάντια στο ναζισμό και το φασισμό, παραδόξως κάποιοι αποφάσισαν να την εγκιβωτίσουν στο κουτί της ιστορικής λήθης και αμνησίας.

Πολλοί ισχυρίζονται ότι ίσως  αποτελεί ανάγκη να μην θέλουμε να θυμόμαστε την Απελευθέρωση για να παραμένει ξεχασμένος ο εμφύλιος που ακολούθησε.

Το ηθικό βάρος της υπογραφής της Βάρκιζας, η αποχή του ΚΚΕ – ΕΑΜ στις εκλογές του 1946 (το επίσημο ποσοστό αποχής ήταν 51,5% και αποτυπώνει την δύναμη και την επιρροή, όσο και το μέγεθος της λαθεμένης απόφασης), ο εμφύλιος, που δεν θα αποφευχθεί τελικά, αποτελούν πραγματικό τραύμα.

Επιβάλλεται όχι μόνο να το αγγίξουμε άλλα να το διαχειριστούμε ένθεν κακείθεν, σήμερα και μετά από τόσα χρόνια με ψυχραιμία και ιστορική σύνεση.

Η πληγή για να γιατρευτεί οριστικά δεν χρειάζεται ιστορικό «επίθεμα», καθιστώντας την μόνο αόρατη.

Στο βιβλίο της η Αντιστασιακή αγωνίστρια Μαρία Μπέικου, «Αφού με ρωτάτε, να θυμηθώ…» που επιμελήθηκε η ιστορικός Τασούλα Βερβενιώτη, γράφει:

[…]

«Παρά την αντίθεση των γονιών μου, κατατάσσομαι στον ΕΛΑΣ. Λαχταρώ να πολεμήσω με το όπλο στο χέρι. Η πρώτη μου μάχη είναι στο Καρπενήσι.

Ξέρω ότι αμύνομαι, δεν θέλω να κάνω κακό σε κανέναν, απέναντί μου όμως είναι ο εχθρός.

Σημαδεύω και πυροβολώ. Φοβάμαι. Καταλαβαίνω στο πρόσωπο του διπλανού μου τι σημαίνει σύντροφος.

Κόβω την κοτσίδα μου για να παρελάσω στην απελευθέρωση. Παραδίδω το όπλο μου στη Βάρκιζα.
Παντρεύομαι τον Γεωργούλα Μπέικο.
Ξαναπιάνω το ντουφέκι για να αμυνθώ, δεύτερη φορά, με τον Δημοκρατικό Στρατό. Το αφήνω, ηττημένη πια, στα αλβανικά σύνορα και φεύγω περνώντας στο άγνωστο. Τρομάζω.
Ζω είκοσι επτά χρόνια στη Σοβιετική Ένωση. Φοιτήτρια στο Ινστιτούτο Κινηματογραφίας της Μόσχας, στην τάξη του Μιχαήλ Ρομ, με το συμφοιτητή και πολύ καλό φίλο μου Αντρέι Ταρκόφσκι.

Δουλεύω ως εκφωνήτρια στον Ραδιοφωνικό Σταθμό της Μόσχας.

Είκοσι επτά χρόνια χωρίς ιθαγένεια.

Ψάχνω κάποιον ν’ ακούσει την ιστορία μου. Τη λέω παντού.
Η επιστροφή.

Επιστρέφω στην Ελλάδα με την τέφρα του Γεωργούλα, σαν την Ηλέκτρα. Η Ελλάδα. Στα όνειρά μου βλέπω ακόμα ότι τρέχω στα βουνά.

Πατρίδα μου είναι όλα αυτά.»…

Και συνεχίζει σε άλλο σημείο:

«Τα παιδιά πρέπει να μάθουν την ιστορία μας και να μάθουν να αγωνίζονται.

Γιατί, εκτός του ότι δεν γνωρίζουν πως ήταν πανελλαδική η αντίσταση ενάντια στους κατακτητές δεν γνωρίζουν ότι απελευθερωθήκαμε ουσιαστικά μόνοι μας.

Η βοήθεια, απ’ έξω, ήταν μηδαμινή»…

[…]

Αντί επιλόγου:

«Τα παιδιά πρέπει να μάθουν την ιστορία μας και να μάθουν να αγωνίζονται»…μαζί με ολόκληρο τον λαό μας.

Αυτή η γνώση των ιστορικών γεγονότων της κατοχής, της Εθνικής Αντίστασης, της Απελευθέρωσης, του «πολιτικού μετά», αποτελεί τον αναγκαίο πυρήνα για να κατανοήσουμε το μέγεθος και τα σημαινόμενα, χωρίς να τίθεται καμιά μνήμη στις μυλόπετρες της λήθης του ιστορικού γίγνεσθαι.

Αν γνωρίζεις ποιο παρελθόν έχεις κληρονομήσει, τι κουβαλάς, μαθαίνεις πώς να αντιστέκεσαι σε κάθε μορφή εξουσίας που αφαιρεί την λαϊκή κυριαρχία, περιορίζει τα ανθρώπινα δικαιώματα, κατασπαράζει λαϊκές ελευθερίες, υποδαυλίζει μίση και πάθη για το δικό της συμφέρον.

Η Αθήνα και η χώρα είναι λευτερωμένη, τουλάχιστον από τα δεινά του φασισμού και του ναζισμού και η γιορτή αυτή δεν μπορεί  ούτε να κρύβεται, ούτε να γιορτάζεται αποσπασματικά στις εκατόμβες και τα μνημεία ηρώων και θυμάτων.

Χορτάσαμε από παρελάσεις, χορτάσαμε με τις παράτες και τους εθνικιστικούς συμβολισμούς.

Αντίσταση, Αγώνας και Αλληλεγγύη είναι το μεγάλο μήνυμα της μέρας και το μήνυμα αυτό ειδικά τώρα είναι σπουδαιότερο, σημαντικότερο, όπως το αφηγείται σε μια συνέντευξη της η Τασούλα Βερβενιώτη στην Κρυσταλία Πατούλη για το tvxs.gr:

«Ξέρεις, όμως, τι μου είπε σήμερα μια γειτόνισσα μου, η κυρία Νίνα; ”Εγώ πέρασα και Κατοχή και Εμφύλιο.

Τώρα είναι χειρότερα κορίτσι μου”.

Της λέω ”Γιατί είναι χειρότερα;” και μου απαντά ”Γιατί τότε λέγαμε θα τελειώσει ο πόλεμος.

Τώρα τι θα πούμε;..”».

 

Westworld, η σειρά που εκτόπισε το Stranger Things: Όταν τα ρομπότ αποκτούν συνείδηση

Πίστευα ότι η καλύτερη σειρά για το 2016 θα είναι το Stranger Things. Χθες είδα το 1ο επεισόδιο του Westworld. Και πλέον έχω αμφιβολίες. (ακολουθούνε spoilers)

Το Westworld εξελίσσεται κάπου σε ένα μέλλον όπου η τεχνητή νοημοσύνη και η ρομποτική έχουν εξελιχθεί σε τέτοιο βαθμό ώστε να μη μπορείς να ξεχωρίσεις έναν άνθρωπο από ένα ρομπότ. Όμως, ο κόσμος παραμένει ίδιος. Δεν ξέρω αν θα έπρεπε να περιγράψω το μέλλον που παρουσιάζεται στη σειρά ως “δυστοπικό” εφόσον σε πολλά δε φαίνεται να διαφέρει από τον σημερινό κόσμο που ζούμε. Αυτό που αλλάζει είναι ο τρόπος που διασκεδάζουν οι πλούσιοι.

Σε μία άγνωστη χρονολογία στο μέλλον, οι πλούσιοι άνθρωποι ταξιδεύουν στον υψηλής τεχνολογίας κόσμο του Westworld, ένα είδος θεματικού πάρκου, σχεδιασμένο από επιστήμονες και πλαισιωμένο από ανθρωπόμορφα ρομπότ, που πιστεύουν πως ο κόσμος που ζούνε είναι πραγματικός, ότι οι ζωές τους είναι αληθινές, ότι είναι άνθρωποι, ότι έχουν πραγματικά όνειρα, ότι αγαπούν και κάποια στιγμή θα πεθάνουν.

Οι πλούσιοι επισκέπτες φτάνουν με τρένο και οι “κάτοικοι” του Westworld καλωσορίζουν τους “newcomers”, με ελπίδες αλλά και φόβο για το ποιοι είναι οι καινούργιοι άνθρωποι που έρχονται στην πόλη τους. Και εκεί, ελεύθεροι οι πλούσιοι να πράξουν όπως θέλουν, αφού άλλωστε επιτρέπεται και αφού απέναντί τους δεν έχουν άνθρωπους αλλά “ρομπότ” και άρα η δράση τους δεν έχει συνέπεια και δεν υπάρχει ηθικός φραγμός, δολοφονούν, βιάζουν, καταστρέφουν.

Το δράμα επαναλαμβάνεται σισύφεια κάθε νέα μέρα με τους νέους επισκέπτες του Westworld και με τα θύματα της βίας, τα ρομπότ – κάτοικους του θεματικού πάρκου (κωμόπολη στη συνείδηση των ρομπότ) να ξεχνούν όσα έχουν υποφέρει στα χέρια των φιλοξενούμενών τους και να ξαναζούν την ίδια ημέρα ξανά και ξανά. Το μόνο που αλλάζει είναι το ποιοι θα ασκήσουν τη βία.

Η επιλογή για θεματικό πάρκο ενός κόσμου που μοιάζει με την Άγρια Δύση φαίνεται ότι δεν είναι τυχαία, αφού συμβάλει στη μετατροπή σε πιο αληθινή της εμπειρίας των επισκεπτών σε σχέση με την δυνατότητά τους να ασκήσουν βία. Στην Άγρια Δύση όλα επιτρέπονται.

Σε κάποια σκηνή κάπου στη μέση του 1ου επεισοδίου ακούγεται στο μηχανικό πιάνο ένας γνώριμος ρυθμός που πλέον μοιάζει φυσικό κομμάτι του σκηνικού ενός σαλούν στην άγρια ρομποτική δύση. Είναι το Black Hole Sun από τους Soundgarden:

Stuttering, cold and damp
Steal the warm wind tired friend
Times are gone for honest men
And sometimes far too long for snakes…

Η ταινία Westworld, ως ιδέα, κατά ένα τρόπο μοιράζεται στοιχεία με το Truman Show, το Total Recall, και είναι μια αντιστραμμένη εικόνα της Μέρας της Μαρμότας.

Στη Μέρα της Μαρμότας ο πρωταγωνιστής βρίσκεται εγκλωβισμένος σε μια κωμόπολη όπου αναγκάζεται να ζει την ίδια ημέρα ξανά και ξανά δίχως να έχει σημασία η δράση του αφού ότι και αν κάνει θα ξυπνήσει την επόμενη ημέρα δίχως τίποτα να έχει αλλάξει. Όμως, όλα αυτό συμβαίνει συνειδητά και εν γνώσει του. Κι οπότε, μπορεί η ημέρα να μην αλλάζει, όμως αλλάζει ο ίδιος. Έως ότου απελευθερωθεί, όντας ένας καλύτερος άνθρωπος.

Στη σειρά Westworld ισχύει το αντίστροφο.

Εκεί ο επισκέπτης γνωρίζει ότι η ημέρα επαναλαμβάνεται διαρκώς για τα ρομπότ στο θεματικό πάρκο Westworld και ασκεί βία πάνω σε “αντικείμενα” που θα επιστρέψουν την επόμενη ημέρα στην πρότερη κατάστασή τους. Θα έχουν ξεχάσει τη βία που υποστήκανε και ο πλούσιος “επισκέπτης” θα επιστρέψει στην κανονική ροή της ζωής του.

Τα “ρομπότ” δεν έχουν συνείδηση ότι ζούνε συνέχεια την ίδια ημέρα, έως ότου αποκτήσουν συνείδηση αυτής της πραγματικότητας, της καθημερινής ακραίας βίας και του ψεύδους μέσα στο οποίο ζούνε. Μετά, θα μπορούν να πάρουν την εκδίκησή τους.

14700796_740052966134024_991961675286193742_o

Προσωπικά, πέρα από τα καθιερωμένα ερωτήματα που γεννούν ταινίες που ασχολούνται με το θέμα της τεχνητής νοημοσύνης, εγώ είδα το 1ο επεισόδιο της σειράς και σα μια αλληγορία, όπου από τη μία υπάρχουν οι πλούσιοι που ασκούν βία σε όλους αυτούς που έχουν λανθασμένη συνείδηση της θέσης τους (false consciousness), δηλαδή, αυτούς που δεν έχουν αναγνωρίσει την πραγματική τους κοινωνική και οικονομική θέση. Όσο παραμένουν σε κατάσταση λανθασμένης συνείδησης, είναι ρομπότ πάνω στα οποία ασκούνε βία και τα βιάζουν δίχως συνέπειες. Όταν αποκτούν όμως συνείδηση, πλέον η βία που ασκείται πάνω τους αφήνει αποτύπωμα και αποκτούν τη δυνατότητα να ασκήσουν και αυτά βία και κατ’ ένα τρόπο να διεκδικήσουν μια διαφορετική θέση στον κόσμο: Η πραγματικότητα αλλάζει. Σε ένα τέτοιο σημείο τελειώνει το 1ο επεισοδίο. Στις πρώτες αναλαμπές της συνείδησης. Αυτής που μεταφέρεται από το ένα ρομπότ στο άλλο ως ιός. Κάτι αλλάζει.

Επίσης, η στάση των πλουσίων δεν είναι μία στάση απλής καταπίεσης και εκμετάλλευσης αλλά πολλές φορές ακραίας σαδιστικής βίας ενάντια στα ρομπότ, και αυτό έχει τη σημασία του. Ο άνθρωπος στο θεματικό πάρκο Westworld γνωρίζει ότι δεν είναι προβληματικό να φέρεται όσο βίαια θέλει, αφού η βία ενάντια στα ρομπότ δεν έχει αντίκτυπο, επειδή είναι ρομπότ και επειδή την επόμενη ημέρα θα βρίσκονται και πάλι στη θέση τους δίχως ορατά σημάδια της βίας που υποστήκανε.

Αλλά, κατά ένα τρόπο αυτό το ξεπέρασμα κάθε φραγμού και η αντικειμενοποίηση αυτού πάνω στο οποίο ασκείς βία ώστε να μην έχει σημασία ο πόνος που προκαλείς, αυτό δεν είναι και ο φασισμός; Δηλαδή, η ιδεολογία που επιτρέπει σε έναν άνθρωπο να σκοτώσει έναν άλλο άνθρωπο αφού πρώτα του αποστερήσει κάθε ανθρώπινο χαρακτηριστικό; Αυτή δεν ήταν και η πραγματικότητα σε πολλά αποικιοκρατικά καθεστώτα όπου η ζωή των ιθαγενών ήταν ασήμαντη. Και αυτή η δυνατότητα άσκησης βίας δίχως φραγμούς και συνέπειες, δεν διαχώριζε αυτόν που είχε την εξουσία από τον εξουσιαζόμενο που υπήρχε ως αντικείμενο εκπλήρωσης επιθυμιών;

Εντάξει, μάλλον το τραβάω πολύ, αλλά όλα αυτά είναι σκέψεις που προέκυψαν από την παρακολούθηση του 1ου επεισόδιο της σειράς. Μου δημιούργησε πολύ μεγάλες προσδοκίες που ελπίζω να μη μου τις διαψεύσει στην πορεία. Δείτε το. Έστω για τον Ed Harris και τον Anthony Hopkins που έχουν πρωταγωνιστικούς ρόλους στη σειρά.

Σταθάκης: Λύση για το χρέος μέχρι τα Χριστούγεννα, διαφορετικά δεν υπάρχει άλλος τρόπος

Ως  απώτατο χρονικό ορίζοντα τα Χριστούγεννα έθεσε ο Γιώργος Σταθάκης προκειμένου να υπάρξει μια θετική απόφαση για την Ελλάδα όσον αφορά το χρέος.

Ο Υπουργός Οικονομίας μιλώντας στην υποεπιτροπή της Βουλής για το δημόσιο χρέος ανέφερε ότι  είμαστε σε ένα κομβικό όσον αφορά τον  υπολογισμό της βιωσιμότητας του χρέους και πρόσθεσε ότι  πρέπει να παρθούν αποφάσεις τώρα για το χρέος για να αποτιμηθεί σε μακρά διάρκεια. Αυτό αφορά την περίφημη ανάλυση χρέους που καλείται να κάνει το ΔΝΤ και με αυτή λαμβάνει αποφάσεις. «Αυτά πρέπει να κλείσουν τα Χριστούγεννα για να έχουμε μια σαφή στρατηγική που θα καθιστά βιώσιμο το χρέος διαφορετικά δεν υπάρχει άλλος τρόπος» ανάφερε πολύ καθαρά ο κ.Σταθακης.

Αναφερόμενος στις διαφορετικές εκτιμήσεις που υπάρχουν μεταξύ Διεθνούς Νομισματικού Υαμείου και Γερμανίας ο υπουργός οικονομικών ανέφερε ότι «αναγνωρίζουμε πως υπάρχουν διάφορες φωνές γύρω από αυτό το θέμα αλλά  δική μας στρατηγική πρέπει να είναι η τήρηση της συμφωνίας που υπογράψαμε τον Ιούλιο του 2015 άλλα και το σύντομο κλείσιμο της 2η αξιολόγησης».

Πάντως ο κύριος Σταθάκης στην ανάλυση του για το χρέος παραδέχτηκε ότι αυτό δημιουργήθηκε από το 1980 και μετά σε μια 20ετία με κορύφωση του δανεισμού. Όσον αφορά δε την περίοδο της κυβερνήσεως Καραμανλή και την αύξηση των χρηματοδοτικών αναγκών ο κύριος Σταθάκης την απέδωσε στην ανάγκη να καλυφθεί ο παλαιότερος δανεισμός. Όπως είπε χαρακτηριστικά «Το νέο χρέος που χρησιμοποιούσε η χώρα χρηματοδοτούσε το παλιό. Το 2008 προκλήθηκε  εκρηκτική άνοδος των νέων δανειακών αναγκών της χώρας για να καλυφθεί όμως  ο παλιός δανεισμός».

Στα αζήτητα η περιουσία των γονιών τους: Ραγδαία αύξηση στις αποποιήσεις, λόγω φόρων

Ραγδαία αύξηση στις αποποιήσεις κληρονομιών, την τριετία 2013-2015, δείχνουν τα στοιχεία όλων των Ειρηνοδικείων της χώρας που έχουν διαβιβαστεί στη Βουλή στο πλαίσιο του κοινοβουλευτικού ελέγχου.

Τα φορολογικά βάρη και τα χρέη φαίνεται πως καθιστούν ασύμφορη την αποδοχή κληρονομιάς για δεκάδες χιλιάδες πολίτες, οι οποίοι επιλέγουν να μην κάνουν αποδοχή κληρονομιών προκειμένου να μην κληρονομήσουν χρέη των συγγενών τους, αλλά και επειδή δεν μπορούν να ανταποκριθούν στη φορολόγηση της ακίνητης περιουσίας, την οποία δεν μπορούν και να πουλήσουν εύκολα.

Είναι χαρακτηριστικό ότι στο μεγαλύτερο Ειρηνοδικείο της χώρας, το Ειρηνοδικείο Αθηνών, οι αποποιήσεις κληρονομιάς το 2015 ανήλθαν σε 9.566, από 6.079 που ήταν το 2013. Συνολικά, οι αποποιήσεις κληρονομιών, με βάση τα στοιχεία από τα Ειρηνοδικεία της χώρας, ανήλθαν το 2015 σε 45.627, από 29.200 που ήταν το 2013 και 41386 που ήταν το 2014.

Ενδεικτικά, στο Ειρηνοδικείο Θεσσαλονίκης το 2013 οι αποποιήσεις κληρονομιών ήταν 3.298, το 2014 ανήλθαν σε 4.465 και το 2015 έφτασαν τις 5068. Στο Ειρηνοδικείο Πειραιά το 2013 οι αποποιήσεις κληρονομιών ήταν 1509, το 2014 ήταν 1539, και το 2015 ανήλθαν σε 1692.

Ενδιαφέρον είναι το γεγονός ότι υψηλά είναι τα ποσοστά των αποποιήσεων κληρονομιών, όχι μόνο σε περιοχές όπως η Καλλιθέα που τα σπίτια πωλούνται σε χαμηλότερες τιμές, αλλά και περιοχές όπως το Χαλάνδρι και το Μαρούσι, βάσει των στοιχείων που διαβιβάστηκαν στη Βουλή από το υπουργείο Δικαιοσύνης. Τα στοιχεία είχε ζητήσει η βουλευτής της Χρυσής Αυγής Ελένη Ζαρούλια.

ΑΠΕ-ΜΠΕ