19.8 C
Chania
Wednesday, April 24, 2024

Πενθεί η Κρήτη: Τρεις αυτοκτονίες σε μία ημέρα

Τρεις άνθρωποι αυτοκτόνησαν σε μία ημέρα στην Κρήτη. Σε κάθε νομός από ένας. Ένας στα Χανιά, ένας στο Ρέθυμνο και ένας στο Ηράκλειο.

Το πρωί, μια 43χρονη γυναίκα έθεσε τέλος στη ζωή της πέφτοντας στη θάλασσα του Πλατανιά Ρεθύμνου. Η αδελφή της μόλις αντιλήφθηκε τι συνέβη βούτηξε στη θάλασσα να την σώσει. Όμως δεν τα κατάφερε.

Λίγο αργότερα, το μεσημέρι στα Χανιά, ένας 73χρονος αυτοκτόνησε με τραγικό τρόπο. Έδεσε στον λαιμό του μια σακκούλα και από μία τρύπα εισέπνευσε υγραέριο. Ουδείς γνωρίζει ποια στάθηκε η αφορμή για να δώσει αυτό το τέλος στη ζωή του.

Τρίτο περιστατικό αυτή τη φορά στο Μασταμπά Ηρακλείου. Εκεί, μια 40χρονη γυναίκα πήδηξε από το μπαλκόνι πολυκατοικία. Η νεαρή γυναίκα ήταν παντρεμένη και μητέρα ενός παιδιού.

Η συνήθης αιτιολογία που ακούσθηκε και σε αυτή την περίπτωση ήταν: “είχε ψυχολογικά προβλήματα”.

Είναι αρκετό όμως αυτό για να εξηγήσει την έκρηξη αυτοκτονιών στην Κρήτη;

“Δεν συντρέχει λόγος ανησυχίας”: Συνάντηση Δημάρχων νομού Χανίων με αντιπεριφερειάρχη για μεταναστευτικό και παραχώρηση παραλιών

Μετά από πρόσκληση του Δημάρχου Χανίων κ. Τάσου Βάμβουκα, ο Αντιπεριφερειάρχης Χανίων κ. Απόστολος Βουλγαράκης και όλοι οι Δήμαρχοι του νομού Χανίων, Πλατανιά Γιάννης Μαλανδράκης, Αποκόρωνα Χαράλαμπος Κουκιανάκης, Καντάνου – Σελίνου Αντώνης Περράκης, Γαύδου Ευαγγελία Καλλινίκου, Σφακίων Γιάννης Ζερβός, Κισσάμου Θεόδωρος Σταθάκης, συναντήθηκαν προκειμένου από κοινού να αναλάβουν δράση αλλά και να εκφράσουν τις απόψεις τους για το μεταναστευτικό αλλά και το σχεδιασμό από πλευράς κυβέρνησης για το θέμα της παραχώρησης των παραλιών στους Δήμους.

Στην πολύωρη συνάντηση που πραγματοποιήθηκε στο γραφείο του Δημάρχου Χανίων, οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν από τον κ. Βάμβουκα για τα αποτελέσματα των συναντήσεων που είχε ο ίδιος ως αντιπρόεδρος της ΠΕΔ Κρήτης  μαζί με τον πρόεδρο της ΠΕΔ του νησιού Δήμαρχο Ηρακλείου κ. Λαμπρινό, με υπουργούς της κυβέρνησης για το προσφυγικό αλλά και για το μείζων ζήτημα της διαχείρισης των παραλιών.

Όπως τονίστηκε κατά την ενημέρωση από το Δήμαρχο Χανίων, η Κρήτη σε πρώτη φάση δεν βρίσκεται στο σχεδιασμό της κυβέρνησης για το θέμα της υποδοχής των προσφύγων, ενδέχεται όμως να βρίσκεται στην επόμενη φάση και ως εκ τούτου το ενδεχόμενο αυτό δημιούργησε τη συνθήκη μιας από κοινού απόφασης και δράσης:

«Δεν συντρέχει κανένας λόγος ανησυχίας, δεν βρισκόμαστε στην πρώτη φάση, πιθανόν στη δεύτερη φάση σχεδιασμού να υπάρξει μια μικρή συμβολή του νησιού στο πρόβλημα του μεταναστευτικού και ουδείς λόγος ανησυχίας συντρέχει. Συμφωνήσαμε ότι υπάρχει ανάγκη να λειτουργήσει ένας χώρος ο οποίος θα είναι χώρος προσωρινής φιλοξενίας μεταναστών οι οποίοι θα έρθουν ενδεχομένως στα νότια παράλια του νομού Χανίων. Αυτό είναι κοινή μας θέση όπως είναι και η συνολική χρηματοδότηση της δομής αυτής από το κράτος».

Υπο-νοούμενα

– Ο ΤΡΟΜΟΣ – Ο ΦΟΒΟΣ – ΚΑΙ Ο ΚΑΚΟΣ ΜΑΣ ΚΑΙΡΟΣ.

Είμαστε που είμαστε εδώ στην Ελλάδα στον πάτο και… τριγουνίζουμε έρχονται και τα μαντάτα της τρέλλας και εκεί που λέμε να σηκωθούμε ξαναγυρίζουμε στα βαθιά.

Άβυσσος και χάος παντού.

«Δύσκολοι καιροί για τους πρίγκηπες»

– ΠΡΟΚΟΥΡΑΤΟΡΑΣ στην Ελλάδα.

Αρκετά αποκαλυπτικό και διαφωτιστικό το άρθρο του Κώστα Λαπαβίτσα που δημοσίευσε χθες ο «ΑτΚ». Φεύγει λοιπόν ή μάλλον έφυγε ο Ράιχενμπεχ και είναι εδώ ο Φέρβεϊ

Όμορφος τόπος αγγελικά πλασμένος με προκουράτορα κυβερνώμενος.

Ως που θα φτάσει η απώλεια τη κυριαρχίας μας και η διαπόμπευσή μας;

– ΠΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΤΟ ΤΕΡΑΣ

α) Η ένταξή στις ευρωπαϊκές κοινωνίες των μεταναστών προηγούμενων γενεών απέτυχε. Με τα μυαλά που κυβερνούν οι ευρωπαίοι ειδικά του Βορρά πώς να μην αποτύχει. Εδώ υποφέρομε εμείς οι δήθεν Ευρωπαίοι και μεις καλά να πάθομε είναι δική μας επιλογή.

Όταν όμως συμπεριφέρονται σε μας έτσι πόσο χειρότερα θα έχουν συμπεριφερθεί σ’ αυτούς τους απόκληρους.

β) Εξακολουθούν να διαλύουν χώρες ολόκληρες όπως Λιβύη, Συρία. Εκεί ότι και αν σκεφθείτε μπορεί να έχει συμβεί. Έτσι εξηγούνται τα τεράστια κύματα μεταναστών. Τσουνάμι κανονικό ανθρώπινων ψυχών μεθοδεύουν και εκτελούν οι σωτήρες. Έπονται τα πολύ χειρότερα.

Αμφιβάλετε;

– ΣΧΕΔΙΟ;

Πολλοί είναι αυτοί που ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα και οι Έλληνες είναι αντικείμενο ενός εγκληματικού πειράματος για το «Πως ξεκληρίζεται ένας λαός και αλλοιώνεται καθοριστικά η πορεία μιας χώρας».

Στο έργο αυτό είμαστε θεατές από το 2010 και πριν.

Δεν πειστήκαμε ακόμα για την φρούδα ελπίδα της… Ευρώπης στην οποία δυστυχώς ανήκουμε

Ευτυχώς που είμαστε μονιασμένοι και ξορκίζομε έτσι καθημερινά την κατάρα του Ελληνισμού την διχόνοια.

Έτσι ενωμένοι, πρώτα και κύρια, θα πορευτούμε, προς την ελευθερία μας.

Πρώτα όμως να πάρομε επιτέλους, τις ανάλογες αποφάσεις.

– ΠΩΣ ΚΑΙΓΟΝΤΑΙ ΠΟΡΕΙΕΣ ΑΝΘΡΩΠΩΝ:

Πολλές φορές σκέπτομαι και λυπούμαι γι’ αυτό, ότι λείπει από τον τόπο μας ο φορέας ή οι φορείς που θα επαινούσαν και θα αναδείκνυαν το καλό, το θετικό, πορείες ανθρώπων που πρόσθεσαν κάτι σημαντικό στις τοπικές κοινωνίες.

Δυστυχώς το κενό αυτό έρχεται να καλύψει το τοπικό ROTARY. Και καλά εμάς γι’ αυτό δεν μας πέφτει λόγος, απλώς εκφράζομε τη λύπη μας για μια κοινωνία που εκχωρεί το πιο σημαντικό δικαίωμά της επιβράβευσης των καλύτερων σε ιδιοτελείς σκοπούς.

Λυπούμαι γιατί έτσι «καίγονται πορείες ανθρώπων» που παίρνουν και χαρακτηρισμούς δικαίως ή αδίκως.

Υπονομευτής

Καλώδια, καθρεφτάκια και «μπίζνες» – Ηλεκτρική διασύνδεση Κρήτης: Μύθοι και αλήθειες

Η στροφή στις ΑΠΕ είναι η καλύτερη και η μόνη επιλογή καθιστώντας επιβεβλημένη τη διείσδυση των ΑΠΕ στη χώρα μας, και στη Κρήτη. Όμως, μέχρι σήμερα η ανάπτυξη των ΑΠΕ γίνεται ανεξέλεγκτα, χωρίς κανόνες και αρχές. Αυτό είχε ως φυσική συνέπεια την ανάδυση σημαντικών αντιστάσεων από τα κινήματα και τις τοπικές κοινωνίες, όπως συνέβη, με την ανάπτυξη του παγκρήτιου κινήματος κατά των ΒΑΠΕ. Επίσης, ανέκαθεν οι διασυνδέσεις γειτονικών δικτύων υψηλής τάσης βοηθούσαν την οικονομικότερη και ασφαλέστερη λειτουργία των συστημάτων ηλεκτρικής ενέργειας γιατί τα διασυνδεδεμένα συστήματα αλληλοϋποστηρίζονται. Όμως, στον υπαρκτό νεοφιλελευθερισμό, τα μεγάλα έργα ΑΠΕ και η ανάπτυξη του δικτύου και των μεγάλων μονάδων ηλεκτροπαραγωγής γίνονται κατά κανόνα με τρόπο και προτεραιότητες που προκαλούν εύλογες αντιδράσεις. Με τεράστιο έλλειμμα δημόσιου ελέγχου, δημοκρατικού σχεδιασμού, διαφάνειας, συμμετοχής των τοπικών κοινωνιών.

Η τρέχουσα πρόταση, της επίσημης πολιτείας για τη Κρήτη στο τομέα της ηλεκτρικής ενέργειας, προβλέπει μείγμα ΑΠΕ και εισαγόμενων υδρογονανθράκων, καλώδια διασύνδεσης με την υπόλοιπη Ελλάδα και εγκαταστάσεις στην Κρήτη πολλαπλάσιες από τις ανάγκες της. Η ηλεκτρική διασύνδεση της Κρήτης υποδεικνύεται σήμερα ως οικονομικά συμφέρουσα. Η διασύνδεση μπορεί να προσφέρει σημαντική περαιτέρω αύξηση της διείσδυσης των ΑΠΕ στην Κρήτη, που έχει φτάσει σε κορεσμό λόγω τεχνικών περιορισμών. Θα μπορεί δηλαδή να απορροφά την περίσσεια ισχύος ΑΠΕ που παράγεται στο σύστημα της Κρήτης. Η πρόταση αυτή έχει ελάχιστο τοπικό όφελος, τεράστιο μέγεθος, βαριές επιπτώσεις στο περιβάλλον κ.ά. Είναι ορατός ο κίνδυνος να βρεθούμε σε λίγα χρόνια με «πράσινες Πτολεμαΐδες» και να εξελιχτεί η διασύνδεση, σε συνδυασμό με τις ΒΑΠΕ, στις δικές μας «Σκουριές».

Πιο συγκεκριμένα, ξεκίνησε η διαδικασία για τη σύνταξη Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων της λεγόμενης «μικρής» Διασύνδεσης ενώ η περιφέρεια Κρήτης, υπερθεματίζει υπέρ της «διπλής» διασύνδεσης. Παράλληλα, στο υπό διαβούλευση Δεκαετές Πρόγραμμα Ανάπτυξης 2017-2026, ο ΑΔΜΗΕ θεωρεί ως βέλτιστη λύση τη διασύνδεση με την Αττική, με δύο καλώδια Συνεχούς Ρεύματος μεταφορικής ικανότητας 350 MW έκαστο. Ανάλογα με την ανάπτυξη των έργων ΑΠΕ στο νησί, η μεταφορική ικανότητα θα μπορούσε να αυξηθεί έως και τα 1.000 MW, ενώ το χρονικό διάστημα που απαιτείται για την ολοκλήρωση του έργου υπολογίζεται σε 9 χρόνια.

Τέλος, παραδόθηκε, πρόσφατα, στην περιφέρεια Κρήτης η μελέτη για τον ενεργειακό σχεδιασμό του νησιού έως το 2050, που εκπόνησε μελετητική ομάδα από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Πολλοί θεωρούμε την ανάπτυξη των Α.Π.Ε. σε συνδυασμό με την προώθηση πολιτικών εξοικονόμησης ενεργείας και την απεξάρτηση του νησιού από υδρογονάνθρακες ως βασικές συνιστώσες της μελλοντικής μας πορείας. Όμως, επίσης, αρκετοί πιστεύουμε στην αναγκαιότητα να εναντιωθούμε σφόδρα στη ληστρική λογική των ΒΑΠΕ και στην εκουσίως χαώδη κατάσταση που επικρατεί ευρύτερα για το θέμα της ενέργειας στο νησί. Το χάος μόνον τα επιχειρηματικά συμφέροντα πίσω από τις ΒΑΠΕ εξυπηρετεί.

Έχοντας ως δεδομένα:

• την υπερθεμάτιση υπέρ της πρότασης της πολιτείας από πολλούς θεσμοθετημένους φορείς,

• Την αδιαφορία του ΣΥΡΙΖΑ να εφαρμόσει το πρόγραμμα του, για απαγόρευση των ΒΑΠΕ, ισχυροποίηση του νομοθετικού πλαισίου προστασίας του περιβάλλοντος κ.λπ.

• την αδυναμία του χώρου της ριζοσπαστικής αριστεράς να αρθρώσει ουσιαστικό πολιτικό λόγο, και να προτείνει λύσεις στα καθημερινά προβλήματα της εποχής μας
είναι επιβεβλημένη η δραστηριοποίηση των πολιτών και της κοινωνίας, ενισχύοντας τις δυνάμεις που ήδη αντιδρούν, στη τρέχουσα πρόταση της πολιτείας.

Οφείλουμε:

• να μην υποβαθμιστούν οι φυσικοί πόροι και οι άλλοι τομείς της οικονομίας όπως ο τουρισμός, η γεωργία, η κτηνοτροφία κτλ.

• να ενισχύσουμε την ισόρροπη ανάπτυξη της Κρήτης, την διατήρηση των ανθρώπων στην ενδοχώρα, την εξασφάλιση της διατροφικής μας επάρκειας και ασφάλειας και να προβάλουμε τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού

• να προωθήσουμε μια δυναμική και πολυλειτουργική οικονομία στην Κρήτη προσαρμοσμένη στα σύγχρονα κοινωνικά και οικονομικά δεδομένα

• να αναζητήσουμε και να προωθήσουμε εναλλακτική λύση, που θα ενισχύει την ισόρροπη ανάπτυξη της Κρήτης, την διατήρηση των ανθρώπων στην ενδοχώρα, την εξασφάλιση της διατροφικής μας επάρκειας και ασφάλειας και θα προβάλει τις εναλλακτικές μορφές τουρισμού.

Μανόλης Ντουντουνάκης

M.Sc. Ηλεκτρολόγος Μηχανικός ΕΜΠ
Υποψήφιος Διδάκτορας

 

Το φτιάξιμο της ταράτσας

Γράφει ο Κανάκης Γερωνυμάκης

 

Τα τσιμέντα ήρθανε τέλη 19ου με αρχές 20ου αιώνα σε μας. Φυσικά αλλάξανε καθεστώς στις οικοδομές, μα ιδίως στις υδατοδεξαμενές. Οι ευκολίες όμως για τη δούλεψή τους ήρθανε αργότερα. Το σκίτσο μας, μας δίνει μια γεύση πώς κάναμε τότε τις ταράτσες.

Όταν ήλθε το τσιμέντο, άλλαξε το στεγαστικό καθεστώς. Οι ευκολίες όμως για τη δούλεψή τους ήρθανε πολύ αργότερα.

Η στέγαση σε παλαιότερα χρόνια

Σήμερα, παρά το ότι η οικονομία έχει υποστεί μεγάλη καθίζηση σε εθνικό και σε οικογενειακό επίπεδο, όποιος σκεφτεί να φτιάξει σπίτι, σε δύο –τρεις μήνες από τότε που θα το αρχίσει μπορεί και να το κατοικήσει, όμως πριν από 70-80 χρόνια η οικονομία ήτανε σε πάρα πολύ χειρότερη κατάσταση από ότι είναι σήμερα και όποιος ήθελε να χτίσει σπίτι υστερούσε τον εαυτό του για να εξοικονομήσει κάποια χρήματα και στην συνέχεια: Ετοίμαζε το οικόπεδο. Εκουβαλούσε με τα γαϊδουράκια πέτρες και άμμο. Έκοβε δοκάρια, γιατί του χρειαζόντουσαν να τα κάνει σκαλωσιές και στη συνέχεια έφερνε τους μαστόρους. Συνήθως δεν τέλειωνε συνεχόμενα το κτίριο, διότι ή τα χρήματα, ή τα υλικά τελειώνανε και διακόβανε μέχρι να αντλήσουνε «νέες δυνάμες». Ξέρω ένα σπίτι στον Βρασκά που το είχανε αρχίσει μα διακόψανε λόγω ελλείψεως χρημάτων για να συνεχιστεί αργότερα, μα πήρανε τον άνθρωπο και σκοτώθηκε στη Μικρασιατική εκστρατεία όπου το σπίτι δεν τέλειωσε ποτέ. Ξέρω ακόμα ένα σπίτι στου Ασφένδου στα Σκοδαλάκια και ένα στα Νομικιανά που όταν τα είχανε διακόψει ετύχανε κάποια περιστατικά και δεν τελειώσανε. Όμως όταν κάποτε τέλειωνε το κτίριο, το τσιμέντο ήτανε ακριβό στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα και η φτώχεια ήτανε μεγάλη και στα φτωχά χωριά μας τα πιο πολλά σπίτια ήτανε με χωματοστεγές. Ήτανε ελάχιστα με κεραμίδια. Στο δικό μου χωριό ήτανε 4 κεραμιδάτα σπίτια και τσιμεντένια ταράτσα κάναμε πρώτη φορά το 1952.

1.Όλες οι γυναίκες του χωριού με τα σταμνιά κουβαλούσανε το νερό. Έστω και αν η δεξαμενή ήταν ψηλότερα, δεν είχαμε λαστιχένιες σωλήνες να το φέρνομε με απορρόφηση. 2. Τα τσιμέντα. 3. Μετρούνε το τσακίλι. Ένα τενεκέ τσιμέντο, 4 τσακίλι. 4. Τα βαρέλια με το νερό. 5. Μετρούνε την άμμο. Ένα τενεκέ τσιμέντο, δύο άμμο. 6. Μαλάζουνε με τα φτυάρια το τσιμέντο. 7. Αυτός τους βάζει νερό. 8. Από τις σκάλες με τενεκέδες, βγάζανε το υλικό. 9. Δύο άντρες το παίρνανε από τον ώμο τους. 10. Ο μάστορας. Ένα σακί τσιμέντο λέγαμε πως κάνει ένα «μουχτάρι» υλικό.
1.Όλες οι γυναίκες του χωριού με τα σταμνιά κουβαλούσανε το νερό. Έστω και αν η δεξαμενή ήταν ψηλότερα, δεν είχαμε λαστιχένιες σωλήνες να το φέρνομε με απορρόφηση. 2. Τα τσιμέντα. 3. Μετρούνε το τσακίλι. Ένα τενεκέ τσιμέντο, 4 τσακίλι. 4. Τα βαρέλια με το νερό. 5. Μετρούνε την άμμο. Ένα τενεκέ τσιμέντο, δύο άμμο. 6. Μαλάζουνε με τα φτυάρια το τσιμέντο. 7. Αυτός τους βάζει νερό. 8. Από τις σκάλες με τενεκέδες, βγάζανε το υλικό. 9. Δύο άντρες το παίρνανε από τον ώμο τους. 10. Ο μάστορας. Ένα σακί τσιμέντο λέγαμε πως κάνει ένα «μουχτάρι» υλικό.

Για να κάνομε την χωματοστεγή εβάζαμε τα δοκάρια και πάνω στα δοκάρια εβάζαμε μικρότερα ξύλα τα «φιαλώματα» που άγγιζε το ένα με το άλλο και πάνω από τα φιαλώματα πυκνούς θάμνους. Πάνω στους θάμνους εβάζαμε ένα στρώμα χώμα που το λέγαμε «ρόδωμα». Πάνω από το ρόδωμα εβάζαμε ειδικό χώμα που το διαπερνούσε δυσκολέτερα το νερό και που το κουβαλούσαμε συχνά από μακριά. Στα καινούρια σπίτια βοηθούσανε και άλλοι με τα γαϊδουράκια τους. Για να μαρμαρώνει το χώμα είχαμε ένα κύλιντρο περί τα 100 κιλά και τον πηγαινοφέρναμε με τις ώρες στο χώμα. Όποιος δεν είχε κύλιντρο είχε την «κοπάνα», ένα ξύλο περί τα 10 κιλά και μ’ αυτόν χτυπούσαμε το χώμα επίσης με τις ώρες για να μαρμαρώσει. Παρ’ όλες τις προσπάθειές μας, συχνά εκατάφερνε το νερό να περνά και βάζαμε δοχεία να δέχονται τα νερά των σταλαητών για να μην πιάνει όλο το σπίτι.

Μετά τη δεκαετία του 1960 που άρχισε η μετανάστευση, άρχισε η ανάπτυξη της εμπορικής ναυτιλίας, και ήρχοντο εμβάσματα, και εύρισκε κανείς να κάνει ένα μεροκάματο, άρχισε και να βελτιούται το οικονομικό και το βιοτικό επίπεδο, αρχίσαμε και να κάνομε ταράτσες με το τσιμέντο. Δεν ήτανε όμως αμέσως μεγάλη μεταβολή. Με τα γαϊδουράκια κουβαλούσαμε τα τσιμέντα από το σταθμό των αυτοκινήτων. Με τα γαϊδουράκι εφέρναμε την άμμο από τη θάλασσα και τα τσακίλια. Δεν είχαμε ξυλεία για καλούπια μα μαζεύαμε τάβλες από το χωριό μα δεν μας φτάνανε και συχνά εβάζαμε για καλούπι πισσοβάρελα. Δεν είχαμε μπετονιέρες μα εμαλάζαμε τα «μουχτάρια» με τα φτυάρια. Δεν είχαμε αναβατόριο μα εβγάζαμε το υλικό από τις σκάλες με γκαζοτενεκέδες στην ταράτσα. Όταν εγινότανε μια ταράτσα στο χωριό, ήτανε υπόθεση του χωριού. Όλοι οι χωριανοί συμμετείχανε. Άλλοι τα μετρούσανε, άλλοι τα μαλάζανε, άλλοι τα κουβαλούσανε. Οι δε γυναίκες του χωριού ήτανε και αυτές «επιστρατευμένες» με τις στάμνες τους και κουβαλούσανε νερό.

Μετά την εργασία άρχιζε το φαγοπότι και συχνά το γλέντι. Τώρα έχομε αυτοκίνητες μπετονιέρες, αυτοκίνητα αναβατόρια και δε χρειάζεται όλο το χωριό μα φτάνουνε δύο – τρία άτομα για να κάνουνε την ταράτσα.

Η τεχνοτροπία στις οικοδομές των Σφακίων επαρουσίαζε ιδιαιτερότητες. Τις εντόπισε ο τότε νομομηχανικός των Χανίων Κων/νος Λασιθιωτάκης και έγραψε βιβλιαράκι με το τίτλο «Σφακιανά σπίτια». Το μήκος τους ήτανε γύρω στα 12 μέτρα. Το πλάτος τους γύρω στα 6,50 . Στο ύψος τα κάνανε 4 μέτρα, γιατί κάνανε «σοφάδες» στις δύο μεριές πάνω για ύπνο, και κάτω από τους αποθηκευτικούς χώρους. Τους αποθηκευτικούς χώρους, τους χώριζαν με τάβλες τους λέγαμε «μπουλμέδες». Αν δεν βάζαμε τάβλες, κρεμούσαμε σεντόνια σαν παραβάν, για να μην φαίνεται. Τους εξωτερικούς τοίχους κατά μήκος τους λέγαμε «μάκρωνες», κατά πλάτος τους λέγαμε «κούτελα». Εσωτεριά από τη μέση του κούτελου, από την κάθε μεριά άρχιζε ένας τοίχος προς το κέντρον του σπιτιού, μέχρι τρία μέτρα και μετά γύριζε καμάρα που έκλεινε στο ύψος του σπιτιού.

Εκατέρωθεν του μεσότοιχου (που καταλήγει σε καμάρα) είναι οι 4 «σπάλες» που συνήθως τη μια την κάνανε «καμινάδα» (κουζίνα), ενώ οι άλλες τρεις για σοφάδες και αποθηκευτικούς χώρους. Το άνοιγμα της καμάρας ήτανε σαλοτραπεζαρία, και χώρος εκδηλώσεων. Παράθυρα λίγα και μικρά και σε ύψος. Το ανώφλιο της πόρτας συνήθως ημικυκλικό. Αυτό το σχέδιο κυριαρχούσε στα σφακιανά σπίτια, όμως στη Χ. Σφακίων, στο Λουτρό και ακόμα στις Κομητάδες, που είχανε εμπορευόμενους και καραβοκύρηδες, είχανε και αρχοντόσπιτα, όπως στις πόλεις.

Άμα εισέβαλαν και στα Σφακιά τα μηχανήματα, και αφού επήλθε μια κάποια βελτίωση στο οικονομικό επίπεδο εχαλούσανε τα καμαράτα σπίτια, γιατί τα θεωρούσανε «ντεμοντέ» και κάνανε σπίτια με κάμερες και για τον ίδιο λόγο χαλούσανε τα ημικυκλικά ανώφλια και τα κάνανε ίσια.

Της ζωής εικόνες

Γράφει ο Δημήτρης Κ. Τυραϊδής

Έμοιαζε σαν πρόσφυγας που είχε διανύσει πάρα πολλά χιλιόμετρα ξεριζωμένος από την πατρίδα του, ψάχνοντας να βρει μιαν απάνεμη γωνιά σε μια άλλη χώρα, ώστε κάποια στιγμή ν’ αρχίσει και πάλι από την αρχή να πλάθει όνειρα για μια καλύτερη ζωή. Εικόνες που δυστυχώς σε καθημερινή βάση τις θωρούμε και η θλίψη μας πληγώνει την ψυχή. Ρακένδυτος, με εμφανή τα σημάδια της απογοήτευσης στο μελαψό πρόσωπό του. Καθισμένος στη μιαν άκρη στο μικρό παγκάκι σε μια κεντρική πλατεία. Απευθυνόμενος δε σε κάποιον άλλο που καθότανε στην άλλη άκρη, έλεγε και χειρονομούσε εναντίον του, «δεν φθάνει που σε δέχτηκα στο παγκάκι μου, δεν φθάνει που μοιράστηκα τα πάντα μαζί σου, τώρα θέλεις να μου πάρεις και την χαρτόκουτα;» και άλλα πολλά, που δύσκολα μπορούσα να κατανοήσω ποιες ήταν οι διαφορές τους.

Δεν ήταν όμως πρόσφυγας, ήταν ένας εξαρτημένος άνθρωπος από το δηλητήριο των ναρκωτικών. Το ίδιο και ο συγκάτοικός του. Και προσπαθώντας να πάρει την χαρτόκουτα από τον άλλο, που προσπαθούσε να βάλει μέσα σ’ αυτή μια σακούλα αγνώστου περιεχομένου, παραπάτησε κι έπεσε πάνω στο κρύο μάρμαρο ανοίγοντας μια μικρή πληγή στο μέτωπό του, που αμέσως άρχισε να τρέχει αίμα. Τέλος, για μια στιγμή αγκαλιάστηκαν κι έκλαψαν πικρά, ζητώντας ο ένας από τον άλλο συγγνώμη.

Ναυαγοί και οι δύο αγαπητοί μου, μέσα στο πέλαος των ναρκωτικών έσμιξαν σε κείνη την απάνεμη γωνιά που τ’ ανελέητα κύματα τους απόθεσαν. Το παγκάκι ήταν το σπίτι τους και μια χαρτόκουτα. Εκεί στοίβαζαν τα όποια όνειρά τους και οι δύο. Ήταν όμως ιδιοκτησία του ενός η χαρτόκουτα, γιατί όπως φαινότανε από την συνομιλία τους ο ένας την χρησιμοποιούσε πρώτα, πριν εμφανιστεί ο δεύτερος. Οι δύστυχοι κείνοι συνάνθρωποί μας διαπληκτίζονταν αδέξια που αν έδινε κανείς λίγη προσοχή στα όσα έλεγαν διαπίστωνε εύκολα ότι ήταν σαν ένας απλός μικρός τσακωμός δυο μικρών παιδιών διεκδικώντας ένα ασήμαντο πράγμα. Κι ο σωτήρας τους που θα τους οδηγούσε στον κόσμο που ονειρευότανε και που εκείνος τους τον έταξε, κοιτούσε με απίστευτη ειρωνεία τα θύματά του καθισμένος στο απέναντι παγκάκι, ομορφοντυμένος, με γραβάτα πιτίδια δεμένη στο λαιμό του, σηκωμένο το γιακά του μπουφάν του, φορώντας μαύρα γυαλιά. Όταν εκείνος έκρινε πότε έπρεπε να τους πλησιάσει, πότε ήταν η κατάλληλη στιγμή σηκώθηκε και πήγε κοντά τους.

Ένα ελαφρύ χτύπημα στους ώμους τους και αυτό ήταν. Σώπασαν, κάτι τους είπε με αυστηρό ύφος και οι άμοιροι τον κοιτούσαν κατάματα όπως τα πληγωμένα ζαρκάδια ζητώντας έλεος από τον κυνηγό τους. Στη συνέχεια ο προστάτης τους έφυγε αρκετά θυμωμένος, ενώ τα θύματά του τον εκλιπαρούσαν να παραμείνει μαζί τους. Δεν μπορούσα να πλησιάσω να ακούσω το τι έλεγαν. Αμήχανοι και οι δύο, απογοητευμένοι, κάθισαν στο παγκάκι τους και κοιτώντας ο ένας τον άλλο κάτι έλεγαν μεταξύ τους. Η διαπεραστική φωνή ενός διερχόμενου άντρα μ’ έκανε να συνέλθω κάπως από την αμηχανία μου.

«Τι πουλάς σήμερα βρε παλιάνθρωπε», είπε ο νεαρός άντρας απευθυνόμενος προς τον έμπορο προφανώς, και βάζοντας το δάκτυλο του χεριού του στο στόμα του, του είπε πριν ο πρώτος απομακρυνθεί από την πλατεία «αχ και να μπορούσα να σε πιάσω να σε δικάσω εγώ βρε δολοφόνε, όπως εγώ ξέρω κι όπως σου αξίζει». Αυτά τα λόγια είπε κι απομακρύνθηκε από την πλατεία ο ώριμος κείνος άντρας μουρμουρίζοντας εξαγριωμένος. Δεν είπα απολύτως τίποτα. Άλλωστε τι μπορούσα να πω. Δεν είχα τη δύναμη να αρθρώσω λέξη. Στη συνέχεια για αρκετή ώρα κάθισα σε ένα παγκάκι της πολυδιάβατης κείνης πλατείας σκεπτόμενος τα διάφορα δράματα που πολλές φορές συμβαίνουν στη διπλανή μας πολυκατοικία και δεν τα γνωρίζουμε. Η γλυκύτατη όμως φωνή μιας ατημέλητης κυρίας που μου ζητούσε βοήθεια, μ’ έκανε για δεύτερη φορά να συνέλθω και να βάλω σε κάποια σειρά και πάλι τις σκέψεις μου. Ως άνθρωπος νομίζω πως έκανα εκείνο που έπρεπε να κάνω ή τουλάχιστο εκείνο που μπορούσα να κάνω. Τέλος παίρνοντας την εφημερίδα μου στο χέρι σηκώθηκα να φύγω από τη μικρή κείνη γωνιά. Πριν όμως δρασκελίσω το πεζοδρόμιο, γυρίζοντας πίσω δεν ξέρω γιατί, είδα τον έμπορο να εμφανίζεται και πάλι πλησιάζοντας το παγκάκι που καθότανε οι ήρωες της σημερινής μας πονεμένης ιστορίας. Σταμάτησα, δεν ξέρω γιατί, ίσως από περιέργεια. Εκείνος τους πλησίασε κάτι τους έδωσε κι έφυγε αμέριμνος, ατάραχος, σαν να μην συνέβαινε τίποτα, ενώ ένα γλυκό χαμόγελο απλώθηκε στις πονεμένες όψεις των θυμάτων του. Και με παράπονο ξεφώνησα: «έλεος πλάστη μου, τους έδωσε το δηλητήριο που τους οδηγεί στον αργό θάνατο και οι άμοιροι το δέχτηκαν με γλυκό χαμόγελο».

Τέλος πριν απομακρυνθώ τελείως από τη μικρή κείνη πλατεία προσπαθούσα να μαντέψω τι σήμαινε ο μικρός διαπληκτισμός τους και κατέληξα στο εξής συμπέρασμα. Δεν ήταν τίποτα άλλο είπα, εκτός από ένα μήνυμα που έστελναν με αυτό τον δικό τους τρόπο σε όλους εμάς: «Κοιτάξτε μας εδώ είμαστε. Γνωρίζετε ποιος είναι ο λόγος που φθάσαμε σ’ αυτό το κατάντημα. Προσέξτε μην έρθουν κι άλλα αθώα παιδιά στη δική μας θέση», αυτό το μήνυμα έστελναν.

*συγγραφέας – ποιητής

μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων λογοτεχνών

και μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων

H Kρήτη στη Ρωσία: Διεθνής προβολή στην Έκθεση Τουρισμού της Μόσχας

Στην 23η Διεθνή Έκθεση Τουρισμού – ΜΙΤΤ που πραγματοποιείται από 23ως 26 Μαρτίου στο Expocentre της Μόσχας, το σημαντικότερο τουριστικό εκθεσιακό γεγονός για τη Ρωσία, συμμετέχει η Περιφέρεια Κρήτης, με στόχο τη δυναμική προβολή του νησιού μας στη τουριστική αγορά της Ανατολικής Ευρώπης.

Το περίπτερο της Περιφέρειας Κρήτης σημειώνει μεγάλη επισκεψιμότητα ιδιαίτερα από τουριστικούς φορείς και σημαντικούς Τour operators της Ρωσίας .Αξίζει να σημειωθεί πως η Περιφέρεια Κρήτης διαθέτει δικό της περίπτερο εντός του χώρου του ΕΟΤ, ως αποτέλεσμα στρατηγικής συνεργασίας μεταξύ Περιφέρειας Κρήτης και ΕΟΤ που θα συνεχιστεί και σε επόμενες μεγάλες τουριστικές εκθέσεις.

Η αντιπροσωπεία της Περιφέρειας Κρήτης αποτελείται από τον Εντεταλμένο Σύμβουλο Τουρισμού Μιχάλη Βαμιεδάκη, και τους περιφερειακούς συμβούλους Τάσο Κουρουπάκη και Νίκο Δασκαλάκη.

O Εντεταλμένος Σύμβουλος Τουρισμού της Περιφέρειας Κρήτης, Μιχάλης Βαμιεδάκης δήλωσε πως το 2016 θα είναι μια ιδιαίτερα κρίσιμη και καθοριστική για το Ρώσικο τουρισμό χρονιά.

«Η Ρωσική αγορά μαστίζεται από την οικονομική κρίση που έχει επιφέρει η υποτίμηση του ρουβλίου και ως εκ τούτου η Ρωσική κυβέρνηση στρέφει τους εν δυνάμει ταξιδιώτες στον εσωτερικό τουρισμό. Σημαντικά λιγότεροι Ρώσοι θα ταξιδέψουν φέτος στο εξωτερικό, με τον εξερχόμενο τουρισμό της χώρας να αναμένεται να μειωθεί συνολικά κατά 35-40%.

Η Ελλάδα λόγω των πλεονεκτημάτων της και των προβλημάτων που αντιμετωπίζουν γειτονικές χώρες, διεκδικεί ένα μεγαλύτερο μέρος από το ποσοστό των Ρώσων τουριστών που μειώνεται συνεχώς .Οι κρατήσεις συγκριτικά με πέρυσι κινούνται θετικά, το δείγμα όμως είναι ακόμη μικρό, γεγονός που σημαίνει πως θα πρέπει να είμαστε προετοιμασμένοι για πολλές κρατήσεις τις τελευταίας στιγμής που θα επιφέρει και αυξανόμενη ζήτηση για έκδοση τουριστικής βίζας.»

 

Η εφαρμογή των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στα σχολεία της Κρήτης σε εσπερίδα του Κέντρου Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου

Το Κέντρο Περιβαλλοντικής Εκπαίδευσης Βάμου σε συνεργασία με το ΤΕΙ Κρήτης (Παράρτημα Χανίων) οργανώνει την Τετάρτη 23 Μαρτίου 2016 από τις 7 το απόγευμα έως τις 9 μμ, Ενημερωτική – Επιμορφωτική Εσπερίδα με θέμα:
«Εφαρμογές Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε σχολικά κτήρια».

Η Ενημερωτική – Επιμορφωτική Εσπερίδα αυτή είναι ανοιχτή στη συμμετοχή φοιτητών, εκπαιδευτικών και πολιτών.

Στόχος είναι η ενημέρωση πολιτών και φορέων για τις δυνατότητες που υπάρχουν για εφαρμογές Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε σχολικά κτήρια με τη συνεργασία Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων (Πολυτεχνείο Κρήτης, ΤΕΙ, Μεσογειακό Αγρονομικό Ινστιτούτο Χανίων) και τοπικών φορέων όπως π.χ. οι Δήμοι.

Στην Εσπερίδα θα παρουσιαστούν καλά παραδείγματα εφαρμογών ΑΠΕ σε σχολεία όπως στο ΕΠΑΛ Βρυσών στα Χανιά αλλά και συγκεκριμένες προτάσεις που υπάρχουν για άλλα σχολικά κτήρια. Έτσι μπορεί να εξοικονομηθούν χρήματα και φυσικοί πόροι και να μειωθούν παράλληλα οι εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου και άλλων ρύπων που παράγονται με τη χρήση ορυκτών καυσίμων.

Πέρα από την ενημέρωση και την ευαισθητοποίηση πολιτών και φορέων, στόχος είναι και η ανάπτυξη μελλοντικών συνεργασιών μεταξύ τοπικών φορέων, σχολείων, Δήμων, του Πολυτεχνείου και του ΤΕΙ για την εφαρμογή ΑΠΕ σταδιακά σε όλα τα σχολικά κτήρια. Η Κρήτη και η χώρα μας είναι από τα μέρη που αναμένεται να πληγούν καίρια από τις επιπτώσεις της ανθρωπογενούς κλιματικής αλλαγής και η αναζήτηση εναλλακτικών λύσεων υποκατάστασης των ορυκτών καυσίμων είναι όσο ποτέ επείγουσα. Τα δημόσια κτήρια και οι δημόσιοι φορείς πρέπει να δώσουν το καλό παράδειγμα της συνολικότερης αλλαγής που πρέπει να υπάρξει στην κοινωνία.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΕΣΠΕΡΙΔΑΣ

«Εφαρμογές Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας σε σχολικά κτήρια»
Τετάρτη, 23 Μαρτίου 2016
Αμφιθέατρο ΤΕΙ Κρήτης-Χανιά

7.00 – 7.20 Παιδαγωγική Ομάδα ΚΠΕ Βάμου
«Παιδαγωγικά και περιβαλλοντικά οφέλη από τις εφαρμογές ΑΠΕ στα σχολικά κτήρια»
7.20 – 7.40 Γιάννης Βουρδουμπάς, καθηγητής ΤΕΙ Κρήτης
«Πώς θα μηδενίσουμε τη χρήση ορυκτών καυσίμων και τις εκπομπές CO2 στα σχολεία (εφαρμογές ΑΠΕ για ενέργεια και θέρμανση)»
7.40 – 8.00 Μαρία Περακάκη, Επιστημονική συνεργάτης ΤΕΙ Κρήτης, «Η ώρα της γης»
8.00 – 8.20 Φασαράκης Βασίλης (ηλεκτρολόγος μηχανολόγος)- Μποτωνάκης Χρήστος (μηχανικός παραγωγής και διοίκησης) – Δημητρούλια Αγγελική (οικονομολόγος), ΕΠΑΛ Βρυσών
«Εφαρμογές Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο ΕΠΑΛ Βρυσών Αποκορώνου»
8.20 – 8.40 Σκούλικα Ευαγγελία (μηχανικός ΤΕΕ) – Κανατάκης Ηλίας (πολιτικός μηχανικός), Σύλλογος Γονέων και Κηδεμόνων 10ου Δημοτικού Σχολείου Χανίων
«Πρόταση – μελέτη για την εφαρμογή Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο 10ο Δημοτικό Σχολείο Χανίων»
8.40 – 9.00 Ερωτήσεις – συζήτηση

Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου: Σχεδόν 5 μήνες δεν λειτουργεί η ανακύκλωση στο Ηράκλειο. Ποιός φταίει;

Σε ανακοίνωσή της η Οικολογική Παρέμβαση Ηρακλείου αναφέρονται στην απεργία των εργαζόμενων στο Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών Ηρακλείου που έχει ως αποτέλεσμα να μη λειτουργεί η ανακύκλωση. Όπως τονίζουν το απάντημα στο ερώτημα για το ποιος φταίει για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί είναι πολυσύνθετο.

Αναφέρουν αναλυτικά:

Σε λίγες μέρες θα συμπληρωθούν 5 μήνες απεργίας των εργαζομένων στο εργοστάσιο της ανακύκλωσης ή πιο σωστά, το «Κέντρο Διαλογής Ανακυκλώσιμων Υλικών Ηρακλείου» (ΚΔΑΥ). Διάστημα κατά το οποίο το εργοστάσιο παραμένει κλειστό με αποτέλεσμα εκατοντάδες τόνοι ανακυκλώσιμων να καταλήγουν στο Χώρο Υγειονομικής Ταφής στους Πέρα Γαλήνους και όχι εκεί που θα έπρεπε να καταλήγουν, δηλαδή για ανακύκλωση.

Δυστυχώς είναι η δεύτερη φορά μέσα στα λίγα χρόνια λειτουργίας της μονάδας που το κέντρο διαλογής κλείνει, χωρίς να είναι κανείς σίγουρος για την ημερομηνία επαναλειτουργίας του.

Ποιος φταίει όμως για αυτή τη δυσχερή κατάσταση;

Οι πρόχειρες απαντήσεις σε αυτό το ερώτημα είναι αρκετές, ίσως όσες και τα εμπλεκόμενα μέρη. Κάποιοι θα πουν “οι εργαζόμενοι”, κάποιοι άλλοι θα πουν “ο νέος εργολάβος”, άλλοι “ο Δήμος και η Περιφέρεια” και τέλος κάποιοι θα πουν ότι φταίει η “Ελληνική Εταιρεία Αξιοποίησης Ανακύκλωσης” (ΕΕΑΑ). Για να μπορέσει κάποιος να δώσει μια απάντηση θα πρέπει να γνωρίζει κάποια πράγματα και να αναζητήσει κάποιες επιμέρους απαντήσεις σε άκρως σημαντικά ερωτήματα.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Στο τέλος του 2006 ξεκίνησε η λειτουργία του ΚΔΑΥ Ηρακλείου, αφού κατασκευάστηκε από την ΕΕΑΑ σε οικόπεδο που έχει παραχωρηθεί από τον τότε Δήμο Ηρακλείου. Η ΕΕΑΑ μετά από διαγωνισμό παρέδωσε τη λειτουργία του στον ανάδοχο εργολάβο για 2-3 χρόνια οπότε και θα πρέπει να γίνει νέος μειοδοτικός διαγωνισμός.

Μέσα στις υποχρεώσεις του εργολάβου είναι να προσλάβει το κατάλληλο προσωπικό (σε αριθμό εργαζομένων και σε τεχνογνωσία) ώστε να λειτουργεί αποτελεσματικά η μονάδα, να γίνεται δηλαδή η διαλογή των ανακυκλώσιμων υλικών τα οποία στη συνέχεια πωλούνται στα εργοστάσια ανακύκλωσης είτε στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό. Η ΕΕΑΑ πριμοδοτεί τον ανάδοχο με ένα επιπλέον ποσό ανά τόνο, ανάλογα με το υλικό που στέλνει προς ανακύκλωση. Το υπόλειμμα το οποίο μένει μετά τη διαλογή -γιατί δυστυχώς δεν είναι ανακυκλώσιμα όλα τα υλικά που φτάνουν στο ΚΔΑΥ- καταλήγει στον ΧΥΤΑ για να θαφτεί μαζί με τα κοινά απορρίμματα. Σημειώστε ότι τα ανακυκλώσιμα υλικά συλλέγονται και μεταφέρονται από τον κάθε δήμο της Ανατολικής Κρήτης με μέσα (απορριμματοφόρα και κάδοι συλλογής) που του έχουν παραχωρηθεί δωρεάν από την ΕΕΑΑ και με προσωπικό του εκάστοτε δήμου.

Αυτός είναι λίγο-πολύ ο τρόπος λειτουργίας κάθε ΚΔΑΥ που έχει χτίσει η ΕΕΑΑ στην Ελλάδα. Σχετικά απλός, αλλά ταυτόχρονα και πολύ σύνθετος, αφού στο τέλος της ημέρας οι αρμοδιότητες του ενός μπερδεύονται με τις αρμοδιότητες του άλλου και κάπου εδώ ξεκινάει το πρόβλημα.

Οι απεργοί εργαζόμενοι του ΚΔΑΥ Ηρακλείου δικαίως σήμερα διαμαρτύρονται ότι:

1) Η ΕΕΑΑ αρνείται να κοινοποιήσει τη σύμβαση που έχει συνάψει με τον νέο εργολάβο.
2) Ο νέος εργολάβος δεν θέλει να τους προσλάβει ξανά ή θέλει να τους μειώσει το μισθό.
3) Ο νέος εργολάβος δεν θέλει να βάλει βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα.
4) Οι συνθήκες εργασίας εντός του ΚΔΑΥ είναι απαράδεκτες (επικίνδυνα απορρίμματα π.χ. παράνομα ιατρικά απόβλητα).
5) Ο δήμος Ηρακλείου χάνει τουλάχιστον 800€ ανά ήμερα μη λειτουργίας του ΚΔΑΥ.
6) Ο ανάδοχος «παραδέχεται» ότι δεν γνωρίζει πόσους εργαζόμενους χρειάζεται για να λειτουργήσει το εργοστάσιο.

Ξεκινώντας ανάποδα, θα θέσουμε κάποια ερωτήματα και θα κάνουμε κάποιες παρατηρήσεις μήπως τελικά βγάλουμε ένα συμπέρασμα, διότι μάλλον στην τελευταία διαπίστωση των εργαζομένων ίσως κρύβεται όλη η ουσία:

• Εφόσον ο εργολάβος δεν γνωρίζει πόσοι εργαζόμενοι χρειάζονται για να λειτουργήσει το εργοστάσιο, θα πρέπει η ΕΕΑΑ να ανακοινώσει την πραγματική δυναμικότητα του ΚΔΑΥ Ηρακλείου -όχι αυτή που υπάρχει στα χαρτιά αλλά αυτή που εξασφαλίζει το άριστο αποτέλεσμα του διαλεγμένου υλικού- όπως ακριβώς το ζητάει η ίδια από τον εργολάβο και φυσικά το ζητάει και η αγορά ανακυκλώσιμων υλικών.

Τη γνωρίζει αυτή τη δυναμικότητα η ΕΕΑΑ; Αν ναι, ας ενημερώσει επίσημα ότι το εργοστάσιο χρειάζεται Χ εργαζόμενους ώστε να διαχειρίζεται Ψ τόνους υλικά ανά ημέρα ώστε να «παράγει» μια ποσότητα διαλεγμένου υλικού που θα έχει Χ% προσμίξεις κατά βάρος! Μπορεί να το κάνει αυτό ή αγνοεί την απάντηση σε ένα τόσο βασικό ερώτημα; Αν είναι έτσι, τότε τι διαγωνισμό προκηρύσσει κάθε δυο χρόνια;

• Σύμφωνα με την πέμπτη διαπίστωση, αν ο δήμος Ηρακλείου χάνει 800€ την ημέρα, δηλαδή στους 5 μήνες περίπου 120.000€, πόσα «κερδίζει» έμμεσα από τα τέλη ανακύκλωσης η ΕΕΑΑ από τη διαχείριση των ανακυκλώσιμων υλικών από όλους τους δήμους της Ανατολικής Κρήτης και τι γίνονται όλα αυτά τα χρήματα; Γιατί, δυστυχώς, τουλάχιστον στο Ηράκλειο οι κάδοι ανακύκλωσης είναι σπασμένοι, τα απορριμματοφόρα του Δήμου παλιά και στο κέντρο της πόλης ουσιαστικά δεν γίνεται ανακύκλωση. Επίσης, ποιός τελικά θα επιβαρυνθεί με όλο αυτό το ποσό, οι δημότες κάθε δήμου, η κάθε δημοτική αρχή, ο εργολάβος ή η ΕΕΑΑ;

• Στην τρίτη και την τέταρτη διαπίστωση, ο προβληματισμός είναι κοινός. Είναι γεγονός ότι απορρίπτονται επικίνδυνα απόβλητα μέσα στους κάδους ανακύκλωσης; Αν ναι, τότε οι εργαζόμενοι δικαιούνται ένσημα για βαρέα και ανθυγιεινά και άμεσα η ΕΕΑΑ θα πρέπει να αλλάξει ριζικά τον τρόπο λειτουργίας του ΚΔΑΥ και να μην κρύβεται πίσω από τη νομοθεσία.

Υπάρχουν ή όχι επιστολές διαμαρτυρίας της ΕΕΑΑ προς τον εκάστοτε δήμο σχετικά με τα επικίνδυνα απόβλητα που έχουν βρεθεί στους κάδους ανακύκλωσης κατά καιρούς; Αν ναι, ας τις κοινοποιήσουν οι δήμοι, αν όχι η ΕΕΑΑ. Ανοίγει ένα μεγάλο ζήτημα που φέρνει την ΕΕΑΑ προ των ευθυνών της, οι οποίες δεν είναι και λίγες. Κανείς δεν μπορεί να παίζει με τις ζωές των εργαζόμενων στο ΚΔΑΥ Ηρακλείου και, λόγω της σοβαρότητας του θέματος, θα πρέπει να επιληφθεί η Εισαγγελία Ηρακλείου και να το ερευνήσει εξονυχιστικά.

• Στη δεύτερη διαπίστωση, δυστυχώς για τους εργαζόμενους, εφόσον έληξε η σύμβασή τους δεν υπάρχει κανένας νομός που να υποχρεώνει το νέο εργολάβο να τους επαναπροσλάβει. Θα μπορούσαν ίσως, όπως τους είχε προταθεί στην προηγούμενη απεργιακή κινητοποίηση, να είχαν συνεταιριστεί και να διεκδικούσαν οι ίδιοι την εργολαβία του ΚΔΑΥ.

Όλος ο κόσμος θα ήταν με το μέρος τους και θα μπορούσαν οι ίδιοι να καθορίσουν τόσο τον μισθό τους όσο και τις ώρες και τις συνθήκες εργασίας. Δεν το έκαναν. Τι τους εμποδίζει όμως να το κάνουν τώρα, αφού ακόμα και αύριο να ξεκινήσουν να εργάζονται στο ΚΔΑΥ πάλι σε 2 με 3 χρόνια θα γίνει νέος διαγωνισμός; Όπως λένε στις ανακοινώσεις τους, το κόστος λειτουργίας του ΚΔΑΥ είναι περίπου 50.000€ το μήνα, όσο δηλαδή περίπου και η μισθοδοσία τους. Υπάρχουν επιτυχημένα παραδείγματα τέτοιων συνεταιρισμών στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και υπάρχουν άνθρωποι με τεχνογνωσία που μπορούν να τους βοηθήσουν.

• Και καταλήγουμε στην πρώτη διαπίστωση, ότι η ΕΕΑΑ αρνείται να κοινοποιήσει τη σύμβαση που έχει συνάψει με τον εργολάβο. Υπεύθυνος όμως για τον έλεγχο της ΕΕΑΑ στην Κρήτη είναι ο ΕΣΔΑΚ, ο οποίος θα πρέπει να ζητήσει την κοινοποίηση α) της σύμβασης μεταξύ ΕΕΑΑ και εργολάβου, β) των συμβάσεων μεταξύ ΕΕΑΑ, δήμων και ΕΣΔΑΚ, γ) του φακέλου κατασκευής του ΚΔΑΥ Ηρακλείου και δ) των αποτελεσμάτων λειτουργίας του έργου του ΚΔΑΥ Ηρακλείου όλα αυτά τα χρόνια, μαζί με οικονομικά στοιχεία που θα πρέπει να ζητήσει από την ΕΕΑΑ. Αν δεν θέλει να το κάνει ο ΕΣΔΑΚ μόνος του, ας τα ζητήσει επίσημα όλα αυτά από τον ΕΣΔΑΚ ο δικηγόρος των εργαζόμενων ή οποιοσδήποτε άλλος, ώστε όλοι να γνωρίζουν τι συμβαίνει.

Όπως γίνεται κατανοητό, το θέμα είναι αρκετά σύνθετο και η απάντηση στο «ποιος φταίει» δεν είναι μια. Φταίει πρώτα από όλα η ΕΕΑΑ που όλα αυτά τα χρόνια δεν παραδέχεται ότι ίσως υπάρχουν επικίνδυνα απόβλητα στο ΚΔΑΥ Ηρακλείου και που δεν κοινοποιεί συμβάσεις, οικονομικά στοιχεία κ.λπ. Φταίνε η κάθε δημοτική αρχή, η Περιφέρεια Κρήτης και ο ΕΣΔΑΚ που από την αρχή λειτουργίας του ΚΔΑΥ, δεν κάνουν αυτό που πρέπει, δηλαδή έναν εξονυχιστικό και πλήρη έλεγχο της λειτουργίας του ΚΔΑΥ. Φταίνε οι εργαζόμενοι που δεν «τολμούν» να πάρουν τις τύχες τους στα χέρια τους. Φταίει και ο κάθε εργολάβος που το ενδιαφέρον του περιορίζεται στο κέρδος.

Όλο αυτό το σύστημα πρέπει να αλλάξει και μάλιστα άμεσα γιατί και το περιβάλλον υποβαθμίζεται και πολύτιμα χρήματα χάνονται και ζωές ίσως να κινδυνεύουν.

Προτείνουμε λοιπόν ο κάθε φορέας, ΕΕΑΑ, Δήμοι, ΕΣΔΑΚ, Περιφέρεια, εργαζόμενοι, εργολάβοι, να βγουν και να πουν τα πράγματα με το όνομά του, να καθίσουν όλοι μαζί σε ένα τραπέζι και με τη βοήθεια τεχνοκρατών να προσπαθήσουν να βρουν μια λύση για το κοινό συμφέρον.

Τέλος, προτείνουμε η Εισαγγελία Ηρακλείου να επιληφθεί του θέματος των επικίνδυνων αποβλήτων στο ΚΔΑΥ γιατί ακόμα και μια ζωή να κινδυνέψει θα φταίμε όλοι μας.

Η ΟΠΗ θεωρεί ότι η διαχείριση των απόβλητων είναι ένα άκρως σημαντικό θέμα που πρέπει να αντιμετωπίζεται με πλήρη διαφάνεια. Γιατί τα «σκουπίδια» που πετάμε όλοι μας είναι «χρυσός» που κάποιοι τελικά διαχειρίζονται σαν σύγχρονοι χρυσοθήρες ενώ το όφελος θα έπρεπε να είναι κοινό.

Βαρουφάκης: Είχα συντάξει επιστολή παραίτησης από πέρυσι τον Απρίλιο

Στην αποκάλυψη ότι είχε συντάξει επιστολή παραίτησης στις 27 Απριλίου του περασμένου έτους, όταν ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να ανασυντάξει την ομάδα διαπραγμάτευσης με τους πιστωτές προχώρησε ο Γιάνης Βαρουφάκης.

Σε συνέντευξή του στους Financial Times, ο τέως υπουργός Οικονομικών αναφέρει ότι τελικά αποφάσισε να μην επιδώσει την επιστολή παραίτησης διότι ήθελε να είναι στο πλευρό του πρωθυπουργού στα πιο δύσκολα.

Αναφερόμενος στην αποδοχή των όρων της διάσωσης από τον Αλέξη Τσίπρα, ο κ. Βαρουφάκης σχολιάζει:

Για μένα όλα άλλαξαν όταν ο πρωθυπουργός (συμφώνησε στους σκληρούς στόχους της διάσωσης τον Απρίλιο). Ο θεός, οι άγγελοί του, οι θεοί του Ολύμπου, ακόμα και αν ένωναν δυνάμεις, δε θα μπορούσαν να τους υλοποιήσουν. Και όταν άκουσα τον λόγο της υποχώρησής του, που ήταν πως επρόκειτο για ένα μέρος μίας φανταστικής ανταλλαγής στην οποία θα παίρναμε την αναδιάρθρωση (του χρέους), απλά δεν έβγαζε νόημα για μένα.

Ο κ. Βαρουφάκης εξηγεί επίσης την τρίτη επιλογή που όπως δηλώνει στο νέο του βιβλίο επεδίωκε ως υπουργός, ως εναλλακτική στην αποδοχή των όρων λιτότητας και στη «θανάσιμη έξοδο από το ευρώ». Αυτή η επιλογή έγκειτο στην «εκστρατεία ανυπακοής στα διατάγματα των Βρυξελλών και της Φρανκφούρτης».

Ο πρώην υπουργός επιμένει ότι οι πιστωτές μπλόφαραν και ότι ο Μάριο Ντράγκι δε θα επέτρεπε ποτέ ένα Grexit. Όπως προσθέτει, δε θα επρόκειτο για ένα παιχνίδι του ποιος θα δείλιαζε πρώτος. Αντίθετα, η ελληνική πλευρά θα έπρεπε να ήταν αποφασισμένη. «Απλώς κλείνουμε τα μάτια μας και πάμε, ας γίνει ό,τι θέλουν να γίνει».

Ο δημοσιογράφος Πίτερ Σπίγκελ σχολιάζει ότι προκαλεί κάποιο σοκ να ακούει τον κ. Βαρουφάκη να παραδέχεται τόσο ανοιχτά αυτή την τακτική. Προσθέτει ότι για τον ίδιο αυτή θα ήταν μία συνταγή καταστροφής, καθώς από το πόστο του στις Βρυξέλλες γνωρίζει ότι είχαν γίνει προετοιμασίες για πιθανό Grexit.

Παρόλα αυτά ο Γιάνης Βαρουφάκης πιστεύει ότι αυτή ήταν η αδυναμία του Αλέξη Τσίπρα. «Έβλεπα ότι κατέρρεε. Αλλά τι κάνει κανείς σε αυτό το στάδιο, ιδίως όταν το κοινό δεν έχει ενημερωθεί για τίποτα από αυτά; Βγαίνεις και διαχωρίζεις τη θέση σου από τον πρωθυπουργό σου;» διερωτάται ο πρώην Υπουργός Οικονομικών.

Στη συνέχεια πάντως ξεκαθαρίζει ότι σε καμία στιγμή δεν αισθάνθηκε προδομένος από τον Αλέξη Τσίπρα, απλώς «απογοητευμένος» που χάθηκε «ένα μικρό παράθυρο ευκαιρίας».

Στην παρατήρηση του δημοσιογράφου ότι κατά κάποιους οι λάθος υπολογισμοί του όσο ήταν υπουργός στοίχισαν στη χώρα δεκάδες δισεκατομμύρια ευρώ, ο κ. Βαρουφάκης απαντά ότι η ανάκαμψη πριν αναλάβει καθήκοντα ήταν μια ψευδαίσθηση και ότι η δυνατότητα δανεισμού στις αγορές ομολόγων στα τέλη του 2014 ήταν μια πολιτική συμφωνία για να ενισχυθεί η τότε απερχόμενη κυβέρνηση.

Στην ερώτηση για την οργή εναντίον του που ακόμα και σήμερα υπάρχει στις Βρυξέλλες, ο κ. Βαρουφάκης σχολιάζει ότι υπάρχει επειδή τους «ξεμπρόστιασε» επισημαίνοντας την ανικανότητά τους.

Σχολιάζει επίσης ότι η Κομισιόν και ο αρμόδιος επίτροπος Πιερ Μοσκοβισί παραμερίστηκαν και ταπεινώθηκαν επανειλημμένα μπροστά του και δηλώνει ότι το επεισόδιο που είχε αναφερθεί πως έγινε μεταξύ του ιδίου και του Γερούν Ντάισελμπλουμ, ότι δηλαδή παραλίγο να έρθουν στα χέρια, στην πραγματικότητα ήταν επεισόδιο μεταξύ του επικεφαλής του Eurogroup και του κ. Μοσκοβισί.

Ο κ. Βαρουφάκης ερωτάται και για τη σχέση του με τον Γιάννη Στουρνάρα, με τον Πίτερ Σπίγκελ να σχολιάζει ότι ενώ ο πρώην υπουργός δηλώνει πως οι όποιες διαφορές με τον νυν κεντρικό τραπεζίτη είναι διαφορές πολιτικής και ότι ποτέ δεν τον επέκρινε, παρόλα αυτά αφήνει μία αιχμή για το ηθικό της μετάβασής του από το Υπουργείο Οικονομικών στην Τράπεζα της Ελλάδος τις παραμονές της ανάδειξης μίας νέας κυβέρνησης.

newpost.gr