Η Fujifilm φαίνεται ότι δεν άντεξε την αρνητική κριτική από μία μερίδα φωτογράφων σχετικά με ένα από promo video της για την νέα Fujifilm X100V.
Αρχικά απέσυρε το βίντεο το οποίο πρόβαλε τον φωτογράφο Tatsuo Suzuki, ο οποίος έχει ένα ιδιαίτερο στυλ ως φωτογράφος δρόμου, βγάζοντας φωτογραφίες ανθρώπους την ώρα που περπατάνε και χωρίς να τους ρωτήσει και αφού μπει στην πορεία τους και τους φωτογραφίσει κατά πρόσωπο.
Το βίντεο προκάλεσε την αντίδραση πολλών φωτογράφων και μη, για τον τρόπο που ο Tatsuo φωτογραφίζει, με πολλούς να τον χαρακτηρίζουν από αγενή ως και περίεργο.
Από την άλλη υπήρχαν και πολλές φωνές υποστήριξης για τον φωτογράφο, οι οποίες αναφέρουν ότι ένας φωτογράφος δρόμου δεν μπορεί να ζητάει πάντα άδεια για τις λήψεις του και ότι δεν είναι ο μόνος φωτογράφος στον κόσμο με αυτό το στυλ.
Η Fujifilm φαίνεται ότι στη συνέχεια αφαίρεσε τον Tatsuo από την λίστα των X-Photographers, δηλαδή των φωτογράφων που χρησιμοποιούν το σύστημα της εταιρείας και λειτουργούν ως ambassadors της.
Παρόλο που στη Google εμφανίζεται το όνομα του φωτογράφου στο site των X-Photographers, τα λινκ οδηγούν σε κενές σελίδες.
H Fujifilm επέλεξε στις αντιδράσεις να δράσει άμεσα με το να απολογηθεί για το βίντεο ενώ φαίνεται ότι η σχέση της με τον φωτογράφο τερματίστηκε, χωρίς να ξέρουμε ποιος από τους δύο πήρε την απόφαση να την διακόψει.
Δείτε φωτογραφίες του Tarsuo Suzuki:
"google ad"
Εδώ να πούμε ότι το στυλ του Tatsuo αν και ιδιαίτερο δεν είναι μοναδικό, καθώς το ίδιο στυλ έχουν και άλλοι φωτογράφοι δρόμου, όπως ο Bruce Gilden (μέλος του πρακτορείου Magnum Photos από το 1998), o οποίος μάλιστα χρησιμοποιεί φλας, ρίχνοντας φλασιές στο πρόσωπο ανυποψίαστων περαστικών.
Τι είναι η “κουλτούρα της ακύρωσης”
H βασική ιδέα της κουλτούρας της ακύρωσης (cancel culture) είναι ότι αν κάνεις κάτι που κάποιοι μπορεί να θεωρήσουν προβληματικό, αυτομάτως χάνεις την αποδοχή όλων, το δικαίωμα να εκφέρεις άποψη και γενικά, έχεις τελειώσει. Θεωρείται το δυστυχισμένο μικρό αδελφάκι της κουλτούρας του κραξίματος (Call-out cultureCall-out culture), που έχει να κάνει με τη διαπόμπευση εκείνων που παρουσιάζουν προβληματική συμπεριφορά, κυρίως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ώστε να τους επαναφέρει στην τάξη μέσω γενικευμένης καταδίκης και καταιγισμού επικριτικών σχολίων.
Η κουλτούρα της ακύρωσης πηγαίνει τα πράγματα λίγο παρακάτω, καλώντας σε ολικό μποϊκοτάζ εκείνων που παραβαίνουν τον νόμο της πολιτικής ορθότητας (ή και τον κανονικό, που καταλήγει στα δικαστήρια), αφορά συνήθως διασημότητες και ανθρώπους με εξουσία (όχι όμως αναγκαία) και υπέρτατο στόχο έχει το σβήσιμό τους από τον χάρτη του επαγγελματικού ή/και κοινωνικού τους σύμπαντος.
Κάποιοι τη θεωρούν αναγκαίο δραστικό μέτρο απέναντι στην ασυδοσία των ισχυρών, άλλοι υστερική αντίδραση του είδους που καλλιεργείται στο θερμοκήπιο του πληκτρολογίου. Τα άπειρα αποτελέσματα που προκύπτουν από τη σχετική αναζήτηση στο google υπογραμμίζουν ότι πρόκειται για μία ιδιαίτερα πολωτική συζήτηση που, όπως ακριβώς η ίδια η κουλτούρα της ακύρωσης, αγνοεί επιδεικτικά όλες τις αποχρώσεις του γκρι.