Του Γιώργου Δημητρακόπουλου
Πριν από λίγες μέρες την είδα να περνά σαν φάντασμα από την Διδότου. Θυμήθηκα το ξεκίνημά της με τον Boy στο ντουέτο που ουσιαστικά έδωσε ώθηση σε μια νέα γενιά μουσικών να εκφραστεί με πάθος έξω από την safe zone της εποχής αδιαφορώντας για την αποδοχή και την επιτυχία ενός ακατέργαστου, uneasy listening ήχου.
Στα 23 της ανέφερε σε μια συνέντευξή μας ως σημείο αναφορά τον Νιζίνσκι και τα Ημερολογιακά Τετράδια, τον Κλάους Νόμι, την Συλβί Γκιλέμ και τη σκηνή από το Wild at Ηeart του David Lynch που ο Willem Dafoe (Bobby Peru), μπαίνει στο δωμάτιο της Laura Dern. Όλα στα μαύρα. Ήταν η περίοδος που συνεργαζόταν με τον Μιχαήλ Μαρμαρινό στην πειραματική σκηνή του Εθνικού και ολοκλήρωνε μαζί με τον Αλέξανδρο (The Boy) και το Γιάννη (Felizol) τo τελευταίο άλμπουμ των Mary & the Boy με τίτλο «Τime Μachine».
Δεν την ενδιέφερε απλώς να επιβιώσει. Ζητούσε περισσότερα.
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=NVuSj8-nkxw”]
[youtube url=”https://www.youtube.com/watch?v=LUtn7e05C8M”]