Εθνική κατρακύλα

Είναι από τις λίγες φορές που δεν βρίσκω λέξεις να ξεκινήσω και τούτο όχι γιατί το λεξιλόγιο μου είναι πτωχό, αλλά γιατί θα αναμείξω πρόσωπα που δεν φταίνε σε τίποτα και δεν χρειάζεται να αναμειγνύονται σε τέτοιες συζητήσεις. Πρόσωπα που σε διαφορετική περίπτωση, η πολιτεία όφειλε να τα είχε εντάξει σε ειδικά προγράμματα βελτίωσης της διανοητικής τους κατάστασης αντί να μετατρέπονται από γραφικούς αρχηγίσκους «πολιτικούς» σε εργαλεία τελειοποίησης της πολιτικής ζωής του τόπου μας.

Του Κώστα Π. Μανιά

Όχι βέβαια πως οι πολιτικοί της πεντάρας, που βρίσκονται τα τελευταία χρόνια στ προσκήνιο, δεν μας δίδουν καθημερινά αφορμές να τους γελοιοποιούμε – αφού οι ίδιοι γελοιοποιούνται με τις συμπεριφορές τους, μα να πάρει ο διάβολος οι θεσμοί δε φταίνε σε τίποτα, αν το μυαλό των σημερινών πολιτικών έχει στερέψει. Φαντάζομαι να καταλάβατε πως αναφέρομαι στο γραφικό «πολιτικό» που στο παρελθόν είχε «επενδύσει» τον κώλο του με ένα φύλο συκιάς. Μακριά από εμένα η γενίκευση, η ισοπέδωση. Δεν είναι όλοι οι πολιτικοί όπως περιέγραψα παραπάνω. Υπάρχουν και πολιτικοί διαμάντια, που αντιστέκονται – για να διατηρήσουν τη γυαλάδα τους – στη λάσπη, στο βόρβορο της σημερινής πολιτικής.

Υπάρχουν νέοι άνθρωποι που μπαίνουν στην πολιτική με μοναδική τους φιλοδοξία να προσφέρουν στον τόπο τους. Στο δρόμο όμως το σύστημα τους απορροφά, τους αφομοιώνει, τους ευνουχίζει. Υπάρχουν και άλλοι που αντιστέκονται, που αντιδρούν, όμως με ένα στρεβλό, μεσοβέζικο τρόπο. Δέστε τους, σήμερα αυτούς τους πολιτικούς. Βλέπουν τον κλέφτη, βλέπουν τους κλέφτες συναδέλφους τους και η συνείδησή τους επαναστατεί. Θέλουν να στείλουν τους κλέφτες στη δικαιοσύνη μα δεν το κάνουν.

Δεν το κάνουν γιατί μπαίνει στη μέση η σκοπιμότητα – η κομματική πειθαρχεία – που σκοτώνει το καθήκον, που δολοφονεί τη συνείδηση. Και όμως οι Άνθρωποι αυτοί, οι βουλευτές αυτοί, είναι κατά βάθος τίμιοι, είναι κατά βάθος ηθικοί. Ο Πρωθυπουργός όμως, ο κύριος Καραμανλής, ο άνθρωπος που βάφτισε το νόμιμο και ηθικό, τους μετέτρεψε σε πειθήνια όργανα, τους κατάντησε να βαφτίζουν το κρέας ψάρι. Τους ανάγκασε να ψηφίζουν λευκό και να λένε πως αυτό ισοδυναμεί με πειθαρχεία στην κομματική γραμμή. Έχει δίκιο λοιπόν ο λαός μας όταν λέει πως το ψάρι πρώτα βρωμά από το κεφάλι. Και στην προκειμένη περίπτωση, το κεφάλι μιας κυβέρνησης είναι ο πρωθυπουργός. Εκτός…κι αν δεν είναι έτσι κύριε Καραμανλή. Με τα καμώματά σας – πέντε χρόνια – καταφέρατε κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος, να αποστρέφεται τηνπ ολιτική.

Και να το αποτέλεσμα: Για να έρθουμε από εκεί που ξεκινήσαμε. Να διασύρεται η πολιτική και μαζί με αυτή και οι έστω λίγοι σοβαροί, που αποφάσισαν να την υπηρετήσουν. Μα θα μου πείτε πως αυτό αποτελεί σάτυρα. Όχι το να εμπλέκεις άτομα με τέτοια…προβλήματα στην πολιτική, και επικίνδυνο είναι και ανήθικο είναι και αν υπήρχε κράτος δικαίου, θα ήταν και ποινικά κολάσιμο. Όταν αυτό το παιδί καταλήξει σε κάποιο φρενοκομείο, δεν πρέπει να προκύψουν ευθύνες; Λεπτομέρειες: Όσες προέκυψαν και γι αυτόυς, που έστειλαν την τραγουδίστρια. Απορία: Πώς άραγε να νοιώθουν εκεί ψηλά, οι μεγάλοι πολιτικοί άντρες, που υπηρέτησαν διαχρονικά κάποτε αυτόν τον τόπο; Απέχθεια –Αηδία.