Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος - Συγγραφέας Οι Σφακιανοί ανέκαθεν, ήταν θρησκευόμενοι. Μέχρι πριν λίγες δεκαετίες, σε καιρούς που ανθούσε η κτηνοτροφία σε ολόκληρη την Επαρχία, ανθούσε και η ζωοκλοπή. Όταν οι υποψίες εστιάζονταν σε συγκεκριμένο κτηνοτρόφο, και επειδή –συνήθως- δεν υπήρχαν αυτόπτες μάρτυρες του αδικήματος, το πλέον αποτελεσματικό μέσον για να αποδείξει ο “κατηγορούμενος” την αθωότητά του, ήταν να

Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος - Συγγραφέας Νοέμβρης μήνας… Λυκόφως με χιονόνερο στο μικρό βοσκοχώρι, στις παρυφές του γειτονικού ορεινού όγκου. Οι ριπές του παγωμένου βοριά διαπερνούσαν τις θυρίδες στις καμινάδες του χωριού και γινόταν βαθύ βουητό και στεναγμός στο κοντινό δάσος… ….Ξάφνου, ακούστηκε ο πυροβολισμός που έσπασε τη σιγαλιά του βουκολικού τοπίου. Ο πατέρας του μικρού Γιάννη, ταράχτηκε.  Μόλις είχε

Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος, συγγραφέας Α. Αντί Προλόγου Στη νοτιοανατολική άκρη της Ευρώπης, η Γεωγραφία δημιούργησε ένα γεωγραφικό σχηματισμό προικισμένο με ήλιο άπλετο, θάλασσα με δαντελένια ακρογιάλια, νησιώτικα πανέμορφα συμπλέγματα, λιβάδια χλοερά, οροσειρές πανέμορφες, βουνοκορφές θεοκατοίκητες, σπάνιους θησαυρούς στον υπεδάφιο και υποθαλάσσιο χώρο της.  Σαν τέλειωσε η Γεωγραφία το θεοδήγητο τούτο έργο,

Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος - Συγγραφέας Έσυρε με δυσκολία τα βήματά του στη λιτή του σκήτη ο γέρο-ασκητής. Κάθισε ασθμαίνοντας στο λιθόκτιστο πεζούλι της μικρής αυλής.  Η πρωινή βόλτα στην εξοχή –χρόνια συνήθειά του- τον είχε εξουθενώσει. Τα ενενήντα και πλέον χρόνια του, βάραιναν αφόρητα τα ασθενικά του ποδάρια.  Έβγαλε από την τσέπη του ράσου, ένα μικρό φθαρμένο ευαγγέλιο. Το άνοιξε, και άρχισε να διαβάζει και να

Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος - Συγγραφέας “Τους μεν κενούς ασκούς το πνεύμα διίστησι, τους δ’ ανοήτους ανθρώπους, το οίημα…”… Σωκράτης Σε μια γωνιά του κήπου του ανθοστόλιστου με το παχύ και πράσινο γρασίδι, είχε στηθεί ένα πανέμορφος μικρός οικίσκος, με πλέρια φροντισμένη την αυλή, και την ξεχωριστή περίφραξη καλυμμένη με πλούσια βλάστηση κισσού. Ένα μεγάλο αίθριο που το χειμώνα έκλεινε με πλεξιγκλάς, συμπλήρωνε

Γράφειο ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος, Συγγραφέας Κίνησε η Νηρηίδα η Αμφιτρίτη για το Παλάτι του συζύγου Ποσειδώνα, θεού της θάλασσας και του υγρού στοιχείου όπου Γης. Από κοντά η Θέτις, η μάνα του ημίθεου εκείνου Αχιλλέα, να συντροφεύει τη στενή της φίλη εις την ακρόαση του `Αρχοντα. Είχαν πολλά ν’ αφηγηθούν, να παραπονεθούν και να απαιτήσουν την παρέμβαση του Αφέντη του νερού. Εκείνα που αντίκριζαν τα μάτια τους τα τελευταία

Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος - Συγγραφέας Ροβόλησε στου κάμπου τις πολύβουες τις κοινωνίες να βρει παρέα ανθρωπίσια, η ψυχοδέστρα Μούσα η Μοναξιά… Στην πρώτη πολιτεία κοντοστάθηκε…Δεν της δυσκόλεψε το ζάλο το πολυάνθρωπο κοπάδι την ώρα που κατέκλυζε δρόμους, σοκάκια και πλατείες κι έτρεχε ασταμάτητα δεξιά, ζερβά, εκεί και ’δω, εκείθε, ολούθε.  Σφιχτόδεσε στα κρέπια της ψυχές, που κοντινές, τράβαγαν χωριστά σοκάκια

Γράφει ο Δρ. Γιάννη Θ. Πολυράκης Γεωπόνος - Συγγραφέας Α. Αντί προλόγου Χρόνια του μεσοπολέμου του περασμένου αιώνα, στα Δυτικά Σφακιά.  Ένα μικρό βοσκοχώρι, ο `Αγιος Ιωάννης, σκαρφαλωμένο στις παρυφές των Λευκών Ορέων σε υψόμετρο 700 μέτρων, πάλευε για την επιβίωσή του. Αναστορούσε μέρες παλιές, μέρες που η απογραφή του 1821 το βρίσκει με 353 κατοίκους, και το 1828 με μόλις 182, λόγω των απωλειών της Επανάστασης που άρχισε το 1821 (Ιστορία των

Γράφει ο Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος, συγγραφέας  “Ήθελα να μιλήσω με τα πουλιά: Θέλω να τα ρωτήσω, πώς μοιράζουν έτσι καλά τον ουρανό με τ’ αδέλφια τους…” Έρασμος …Σκούπισε με την ανάποδη της απαλάμης ένα δάκρυ που κύλαγε στα ρυτιδιασμένα μάγουλα και στράλιαζε στη δασύτριχη κατάλευκη γενειάδα.  Μόνιμη έκφραση ψυχής τούτο το υφάλμυρο απόσταγμά της για το γέρο-Μπάτη, από τη μέρα που η “στοργή” των αδερφών, τον απίθωσε