Γράφει ο Ιώννης Κουρουτάκης
Λογοτέχνης
Ήταν ο ένας ο μοναδικός
Ήταν ο Μεγάλος, από τους Μεγάλους ο πιο Μεγάλος
Ήταν ο Μέγας, ο Μέγιστος, ο Παμέγιστος, ο Αλέξανδρος ο Γ’
Ο γιός του βασιλιά της Μακεδονίας Φιλίππου του Β’ και της τρομερής πριγκίπισσας της Ηπείρου Ολυμπιάδας
Για τον Αλέξανδρο μιλούν τα έργα του, τα ίχνη που άφησε στην επιφάνεια της γης και στις μνήμες των ανθρώπων. Αλλά ας αφήσομε τον Διόδωρο τον Σικελιώτη να μας μιλήσει γι’ αυτόν. «Ο βασιλεύς αυτός σε διάστημα μόλις 12 ετών επιτέλεσε μεγάλες πράξεις και ξεπέρασε με το μέγεθος των επιτευγμάτων του όλους τους βασιλείς που έχουν διατηρηθεί στη μνήμη των ανθρώπων από καταβολής κόσμου».
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ήταν ο μεγαλύτερος Έλληνας όλων των εποχών. Ήταν δηλαδή ο Έλληνας που εσφράγισε όσο κανείς άλλος την ελληνική αλλά και την παγκόσμια ιστορία.
Αναγνωρίζουν όλοι ότι ο Αλέξανδρος υπήρξε στρατιωτική ιδιοφυία που συνδύαζε σπάνια οξύνοια με απαράμιλλο θάρρος, όπως φάνηκε από τα εφηβικά το χρόνια, όταν εδάμασε το άλογό του τον Βουκεφάλα, που κανείς στην Αυλή του πατέρα του δεν τολμούσε να ιππεύσει. Ο νεαρός Αλέξανδρος κατάλαβε ότι το ατίθασο ζώο απλώς φοβόταν τη σκιά του, οπότε κρατώντας το από τα ηνία το έστρεψε προς τον ήλιο, ώστε να μην τη βλέπει πλέον και αφού το ηρέμησε, το ίππευσε χωρίς δυσκολία.
Οι στρατηγικές του ικανότητες ήσαν απαράμιλλες. Διέθετε ασύγκριτη ικανότητα να αξιολογεί με ακρίβεια την όποια ρευστή κατάσταση στο πεδίο της μάχης, να διακρίνει ευκαιρίες, να διακρίνει αμέσως την τρωτή πλευρά του αντιπάλου και να δρα κεραυνοβόλα. Οι τρομεροί ελιγμοί του στις μεγάλες μάχες της Ισσού, των Γαυγαμήλων και του Υδάσπη, διδάσκονται σε όλες τις στρατιωτικές ακαδημίες του κόσμου.
Δεν ήταν μόνο επιτελική ιδιοφυία ο Αλέξανδρος. Ήταν ασυναγώνιστος μαχητής στρατιώτης. Οι ουλές από τα τραύματα που είχε δεχθεί επανειλημμένα σε όλο του το σώμα, μαρτυρούν για την ανδρεία που επιδείκνυε στις μάχες, πολεμώντας πάντοτε στην πρώτη γραμμή. Στις μάχες όπως και στις πορείες έδινε το παράδειγμα, αρνούμενος οποιαδήποτε προνομιακή μεταχείριση. Άντεχε στην πείνα, στη δίψα και σ’ όλες τις κακουχίες. Είναι χαρακτηριστικό ότι κατά την εξαντλητική πορεία του στρατεύματός του στην έρημο της Γεδρωσίας, όπου οι στρατιώτες του και τα υποζύγια πέθαιναν από την δίψα, όταν οι ανιχνευτές του ανακάλυψαν σε μια χαράδρα λίγο νερό, και ένας απ’ αυτούς το έφερε μέσα στο κράνος στον Αλέξανδρο για να το πιεί, αυτός ο Μέγας Στρατηλάτης, αφού τον ευχαρίστησε το έχυσε στην έρημο ενώπιον τους. Όπως αναφέρει ο Αρριανός «όλη η στρατιά αναθάρρησε, ήταν σαν αν είχαν πιεί όλοι από το νερό που είχε χύσει ο Αλέξανρος». Γι’ αυτό οι Μακεδόνες του τον λάτρευαν και τον ακολουθούσαν παντού. Ως τα πέρατα του τότε γνωστού κόσμου.
Πρέπει να τονιστεί ότι η ασιατική εκστρατεία δεν ήταν δική του απόφαση. Την εκληρονόμησε από τον πατέρα του, τον Φίλιππο, ο οποίος είχε εκλεγεί από το συνέδριο των Ελλήνων Στρατηγός-Αυτοκράτωρ του πολέμου κατά των Περσών, για να λάβει εκδίκηση για την καταστροφή των Αθηνών, την πυρπόληση των Ιερών και τα άλλα κακά που έκαναν οι Πέρσες. Μετά την δολοφονία του Φίλιππου, οι συνασπισμένοι Έλληνες τον όρισαν στην θέση του πατέρα του.
Ο Αλέξανδρος προσέδωσε απελευθερωτικό χαρακτήρα στην εκστρατία υπέρ των Ελλήνων της Μικράς Ασίας, αλλά και άλλων λαών που στέναζαν από τον περσικό ζυγό, όπως των Αιγυπτίων, των Λυδών, των Βαβυλωνίων, και άλλων. Υπήρξε όντως απελευθερωτής.
Πρέπει να πούμε πως η συμπεριφορά του ήταν πολλές φορές βίαιη. Ήταν άνθρωπος με εκρηκτικό ταπεραμέντο. Ας μην ξεχνούμε πως από τα 21 έως τα 33 χρόνια του που πέθανε, σε διάστημα δηλαδή 12 μόνο χρόνια, εκυρίευσε όλο τον τότε γνωστό κόσμο και τον ανεκήρυξαν ισόθεο. Όλος ο κόσμος στα πόδια του… και υπήρχαν και οι αυλοκόλακες που με τις κολακίες τους και τις κακές συμβουλές τους συνέτεινα στις κακές καμιά φορά επιλογές του.
Όμως ήταν εκείνος που έκαμε πράξη τους λεγόμενους μικτούς γάμους. Δέκα χιλιάδες στρατιώτες του παντρεύτηκαν Περσίδες. Άκουσον! Άκουσον! Για τα παιδιά τους υπήρχε πρόνοια να μάθουν τα Ελληνικά, να πάρουν Ελληνικά ονόματα και Ελληνική Παιδεία. Ο ίδιος παντρεύτηκε δυό θυγατέρες του Πέρση βασιλιά, και οι εταίροι του, οι στρατηγοί του 80 τον αριθμόν, με ισάριθμες πανέμορφες Περσίδες. Χάρμα οφθαλμών τις χαρακτήρισε ο Αλέξανδρος. Σύμφωνα με τα μεγαλόπνοα σχέδια του Αλέξανδρου, για να εμπεδωθεί η ομόνοια και η συγγενική φιλία μεταξύ των δύο ηπείρων (Ευρώπης και Ασίας) προνοούσε για μετακινήσεις πληθυσμών από την Ασία στην Ευρώπη και τανάπαλιν, ώστε με γάμους και συνοικέσια να προσεγγίσει ο ένας λαός τον άλλον περισσότερο. Η πολιτική αυτή ήταν περίφημη και πρωτοπόρα αλλά δυστυχώς δεν εφαρμόστηκε λόγω του πρόωρου θανάτου το Αλέξανδρου.
Ο Πλούταρχος αναφέρει τα εξής καταπληκτικά. Ο Αλέξανδρος εδίδαξε του Υρκανούς το έγγαμο βίο, τους Αραχωσίους τη γεωργία, τους Σογδιανούς να συντηρούν τους γέροντες γονείς τους αντί να οτυς θανατώνουν, τους Πέρσες να σέβονται τις μητέρες και τις αδελφές τους και να μην τις παντρεύονται, τους Ινδούς να προσκυνούν Ελληνικούς Θεούς, τους Σκύθες να θάβουν τους νεκρούς τους και να μην τους τρώνε. Επίσης ότι ο Αλέξανδρος εξημέρωσε την Ασία με τον Όμηρο ως ανάγνωσμα και ότι τα παιδιά των Περσών απήγγειλαν τις τραγωδίες των Ελλήνων τραγικών και ότι ίδρυσε περισσότερες από εβδομήντα πόλεις με κυριότερη την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου.
Θεωρείται παγκόσμια προσωπικότητα, παγκόσμιο ίνδαλμα, παγκόσμιας εμβέλειας που πολλές χώρες διεκδικούν μετά μανίας την καταγωγή του. Χαρακτηριστικά αναφέρω μερικές: Αλβανία, ΦΥΡΟΜ, Τουρκία, Περσία, Ινδίες, Αφγανιστάν, Βελουχιστάν, Ινδοϊστάν, Τουρκεσιάν, Αίγυπτος, κ.λπ.
Πώς λοιπόν να μην θεωρείται ο μέγας, ο μέγιστος, ο παμέγιστος των Ελλήνων και ο μεγαλύτερος στρατηλάτης όλων των αιώνων και των εποχών; Αλήθεια πώς;