Του Δημήτρη Καναβαράκη Η 5η Μαΐου του 1981 είναι η μέρα που ο Μπόμπι Σάντς πέρασε στην αιωνιότητα με την υπόσταση του «μάρτυρα» για τους (Βορειο)Ιρλανδούς που οραματίζονταν την ένωση της Ιρλανδίας με το αγγλοκρατούμενο βόρειο τμήμα και άλλους εκατοντάδες χιλιάδες σε όλο τον κόσμο. Δύο ημέρες αργότερα περισσότεροι από 100.000 άνθρωποι παρευρέθηκαν στο «Νέο Δημοκρατικό Οικόπεδο» του Μπέλφαστ για να κατευοδώσουν στην τελευταία

Με το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου η Γερμανία βρέθηκε με μια αδύναμη οικονομία, από την οποία έλειπε εκείνο που την χαρακτήριζε προπολεμικά, η βαριά βιομηχανία. Επιπρόσθετα είχε την υποχρέωση να εξοφλήσει το δημόσιο χρέος που κουβαλούσε από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, τα δάνεια που είχε πάρει κατά την περίοδο του μεσοπολέμου και τα δάνεια που είχε ληστρικά αρπάξει από τις διάφορες χώρες που είχε καταλάβει κατά τη διάρκεια του Β’

Το «μικρό καφέ τσαντάκι» υπήρξε σήμα-κατατεθέν (ανάμεσα σε άλλα) του Ανδρέα Παπανδρέου, τουλάχιστον τα χρόνια πριν ξεκινήσουν οι περιπέτειες με την καρδιά του και την επιβάρυνση της υγείας του. Ήταν εκείνη η πρώτη τετραετία της «Αλλαγής», που ο Παπανδρέου ήταν ακόμη ο Ανδρέας με το ζιβάγκο και τις αντι-αμερικανικές «κορώνες», τουλάχιστον σε λεκτικό επίπεδο, και κάθε εμφάνισή του σε συνόδους κορυφής διεθνών οργανισμών

του Ελευθερίου Γ. Σκιαδά Ευρηματικοί υπήρξαν ανέκαθεν οι φοροφυγάδες αλλά πιο ευρηματικοί οι… φορομπήχτες, όπως αποκαλεί ο λαός από την ίδρυση του νέου ελληνικού κράτους όσους θεσπίζουν τις διάφορες μορφές φόρων και τελών. Ιδιαίτερα ευφυείς αποδείχθηκαν οι μηχανισμοί την περίοδο του Όθωνα. Οι μεν Βαυαροί χρησιμοποιούσαν τη διεθνή νομολογία, την οποία ορισμένοι εξ αυτών συνδύαζαν με την αρχαιολατρία, αναζητώντας στα αρχαία

«…Στα Μανιάτικα επικρατεί μια απατηλή ηρεμία που δεν συναντάς σε καμιά άλλη συνοικία του Πειραιά, που οι άνθρωποι μιλάνε δυνατά, γελάνε, πίνουν παρέα, τσακώνονται, τα ξαναφτιάχνουν και πάλι φίλοι είναι». «Εδώ δεν έχει γέλια, τραγούδια και ελαφρότητες. Όλοι είναι σκυθρωποί και τσιτωμένοι και η κάθε ήσυχη μέρα που περνάει μοιάζει εύθραυστη εκεχειρία σε εμπόλεμη ζώνη. Αγέλαστοι άνθρωποι, αυστηροί, χωρίς φόβο και έλεος, πέτρινοι σαν

Ο Τζίμης Πανούσης – «Τζιμάκος» για τους θαυμαστές του – υπήρξε πολύπλευρο καλλιτεχνικό ταλέντο, με βασικό του όπλο την εκτός ορίων σάτιρα. Ηθοποιός από τους πρωτοπόρους του stand-up comedy στην Ελλάδα, ροκ μουσικός («Μουσικές Ταξιαρχίες»), ραδιοφωνικός παραγωγός και συγγραφέας («Πούστευε και μη ερεύνα»). Ο Τζίμης Πανούσης (12 Φεβρουαρίου 1954 - 13 Ιανουαρίου 2018) ήταν Έλληνας τραγουδοποιός και ηθοποιός, γνωστός για τη σάτιρα και τον καυστικό

Κείμενο – επεξεργασία: Γεώργιος Χουστουλάκης Ο Μεταξάς στα χρόνια της δικτατορίας του, δεν φημιζόταν για τα δημοκρατικά του αισθήματα. Είχε απαγορευτεί η ελευθερία του τύπου και πολεμούσε την ελευθερία με κάθε τρόπο. Ήταν αντικομουνιστής και κυνήγησε με κάθε τρόπο τους αντιπάλους του! Πολλές φορές σκαρφιζόταν τους πιο παράδοξους τρόπους, για να πλήξει τους αντιπάλους της παράταξης του. Με αυτή τη λογική, έβγαλε και ένα νόμο,