Εκτεταμμένο άρθρο για τη στρατηγική σημασία των βάσεων του «Κόλπου της Σούδας» δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες και πιο συγκεκριμένα στις 26 Σεπτεμβρίου στο περιοδικό World Tribune. Το περιοδικό που εξειδικεύεται σε θέματα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ δημοσίευσε άρθρο του Dr. Harry Dinella, αρθρογράφου στο γνωστό για την ισχυρή επιρροή σε θέματα εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ Defence & Foreign Affairs, πρώην αξιωματούχου του Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ με εκτεταμμένη εμπειρία στα ζητήματα που αφορούν την Ελλάδα, σύμβουλος στο Western Policy Center και καθηγητή στο Στρατιωτικό Κολλέγιο στο Μπέλβουαρ της Βιρτζίνια των ΗΠΑ.
Ο Dr. Harry Dinella αναφέρεται στον αυξανόμενα στρατηγικό ρόλο που θα κληθούν να παίξουν οι βάσεις του «Κόλπου της Σούδας» – όπως τις αναφέρει – εξαιτίας μίας σειράς αλλαγών που αφορούν τόσο στη δομή της λειτουργίας του στρατού των ΗΠΑ, όσο και στις περικοπές που έχουν επιβληθεί για οικονομικούς λόγους και έχουν περιορίσει την παρουσία των ΗΠΑ και των συμμάχους της στην περιοχή. Σημαντικό ρόλο γι’ αυτή την αλλαγή θα παίξουν και οι εξελίξεις στη Μέση Ανατολή αφού ο αρθρογράφος υποστηρίξει ότι θα δούμε σε πολλές χώρες αλλαγή συνόρων και δημιουργία νέων κρατών.
Επίσης, επιχειρηματολογεί ότι η αλλαγή στάσης εκ μέρους της Τουρκίας και η σταδιακή απόκλιση από τη Δύση, μετατρέπει τη βάση της Σούδας σε κομβικό σημείο για τα στρατηγικά συμφέροντα των ΗΠΑ και της Δύσης.
Ιδιαίτερη αναφορά γίνεται και στο ρόλο της Ρωσίας καθώς και στις πρόσφατες εξελίξεις τόσο με τα χημικά της Συρίας όσο και με τον Ισλαμικό Στρατό. Και στις δύο περιπτώσεις ο ρόλος της βάσης της Σούδας, ήταν και είναι κεντρικότατος, όπως αποκαλύπτει ο Harry Dinella.
Το άρθρο που έχει τον τίτλο «η αξιοπιστία της Τουρκίας ως στρατηγικός σύμμαχος του ΝΑΤΟ υπό αμφισβήτηση» παρουσιάζεται κατ’ αποκλειστικότητα στην εφημερίδα μας και αξίζει να διαβαστεί γιατί φανερώνει αν μη τι άλλο σχεδιασμούς και ένα πλαίσιο σκέψης και δράσης που αφορά άμεσα και εμάς σε μία εξαιρετικά επικίνδυνη χρονική περίοδο.
Αναλυτικά, το άρθρο έχει ως εξής:
Η Τουρκία από εταίρος μπορεί να μετατραπεί σε αντίπαλο
Η αυξανόμενη απόκλιση της Τουρκίας από τις ΗΠΑ, την Ευρωπαϊκή Ένωση, και τους στρατηγικούς στόχους της Δύσης έχει μετατρέψει σε επείγον ζήτημα για τους στρατηγικούς σχεδιασμούς των Δυτικών η εύρεση αντισταθμίσματος για την πιθανή έλλειψη πρόσβασης στο εγγύς μέλλον στις τουρκικές βάσεις, στον εναέριο χώρο της Τουρκίας καθώς και σχετικά με τη δυνατότητα διέλευσης από το έδαφός της.
Ο σχεδιασμός των κρατών του ΝΑΤΟ και των συμμάχων – από την Αυστραλία έως το Ισραήλ – πρέπει επίσης να λάβει υπόψη το ενδεχόμενο η Τουρκία να μετατραπεί από εταίρο της συμμαχίας σε αντίπαλό της στην περιοχή.
Οι ενέργειες της Τουρκίας στην περιοχή γίνονται όλο και πιο ανεξάρτητες από τον έλεγχο της Δύσης, ενώ η πιθανή επιδείνωση των σχέσεων με το Ιράν θα μπορούσε μια μέρα να οδηγήσει σε μια ευρύτερη σύγκρουση στην περιοχή. Αυτές οι εξελίξεις αναγκάζουν τις δυτικές δυνάμεις να επιδιώξουν την εξεύρεση μιας σειράς εναλλακτικών επιλογών.
Μια τέτοια εναλλακτική επιλογή πρέπει να περιλαμβάνει την εξεύρεση νέων δρόμων προς την Μέση Ανατολή την Κεντρική Ασία και τη Μαύρη Θάλασσα, και, ενδεχομένως, την εξεύρεση νέων τρόπων για την αντιμετώπιση των ρωσικών στρατηγικών και προσβάσεων στην περιοχή.
Πιθανή η διάλυση της Τουρκίας
Επιπλέον, καθώς η περιοχή μεταμορφώνεται, οι προοπτικές μίας σύγκρουσης που θα μπορούσε να οδηγήσει σε εσωτερική αστάθεια ή ακόμα και στη διάλυση της Τουρκίας δεν μπορεί πλέον να αγνοηθεί.
Για να μπορέσει η Δύση – και, για αυτό το ζήτημα και η Ρωσία – να ανασυνταχθεί για να ανταποκριθεί σε αυτή την αστάθεια σε ένα τέτοιο στρατηγικό σημείο θα πρέπει να επικεντρωθεί σε μεγάλο βαθμό στην επανεκτίμηση των τρόπων πρόσβασης σε περιφερειακές βάσεις στην Ανατολική Μεσόγειο.
Γι’ αυτό, η Ελλάδα, η Κύπρος και το Ισραήλ θα παίξουν πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό τον νέο σχεδιασμό.
Ζωτικής σημασίας οι βάσεις στα Χανιά
Η Ελληνική ναυτική βάση της Σούδας στην Κρήτη και η σε κοντινή απόσταση βάση της Πολεμικής Αεροπορίας (ΠΑ) στα Χανιά παραμένουν ζωτικής σημασίας συνιστώσες της αμυντικής δομής της Ελλάδας, αλλά και των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Να σημειώσουμε επίσης, ότι μαζί με τη βάση της ΠΑ στα Χανιά βρίσκεται και οι εγκαταστάσεις της Αμερικανική Ναυτική Υποστήριξης (USNavalSupportActivity).
Όλες αυτές οι εγκαταστάσεις του “κόλπου της Σούδας” προσφέρουν στις δυνάμεις του ΝΑΤΟ πρόσβαση δίπλα σε μια ασταθή περιοχή του κόσμου που είναι ζωτικής σημασίας για την ασφάλεια και τα συμφέροντα της Δύσης.
Η μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή έχει αποδείξει ότι, για να μπορείς να αποτρέψεις αποτελεσματικά, οι πιθανοί αντίπαλοι είναι απαραίτητο να γνωρίζουν ότι μπορεί άμεσα να ληφθεί στρατιωτική δράση εναντίον τους.
Μειωμένες δραστικά οι νατοϊκές στρατιωτικές δυνάμεις – Αμφισβητείται η κυριαρχία των ΗΠΑ
Η ικανότητα της Δύσης να αποτρέπει τους αντιπάλους της στην Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή έχει υποχωρήσει τις τελευταίες δεκαετίες με την υποχώρηση των δυνάμεων των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Πραγματικοί και πιθανοί εχθροί της Δύσης κατανοούν ότι οι νατοϊκές στρατιωτικές δυνάμεις, και ιδιαίτερα οι επίγειες δυνάμεις που κάποτε μέσω αυτών υπήρχε η δυνατότητα άμεσης επέμβασης εναντίον τους, έχουν τώρα μειωθεί δραστικά.
Με την “οστική αμυντική μάζα της Δύσης» να έχει μειωθεί σε τέτοιο βαθμό, θα μπορούσε να δημιουργηθεί η αντίληψη στους εν δυνάμει αντίπαλους ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της δεν είναι πλέον τόσο προετοιμασμένοι, ή τόσο ικανοί στο να δράσουν άμεσα και αποτελεσματικά όσο ήταν κάποτε.
Κρίσιμη για την ασφάλεια της Δύσης η βάση της Σούδας
Οι εγκαταστάσεις στο λιμάνι της Σούδας και η πρόσβαση την οποία παρέχουν για τα αεροπλάνα και τη ναυτική δύναμη μας εξαιτίας και της εγγύτητας με τη Μέση Ανατολή αποτελεί ένα κρίσιμο στοιχείο για την ασφάλεια της Δύσης, με τον ίδιο τρόπο που οι Βρετανικές Βάσεις και οι εγκαταστάσεις υπηρεσιών πληροφοριών στην Κύπρο είναι καίριες.
Η διαθεσιμότητα του κόλπου της Σούδας είναι στρατηγικής σημασίας για τα δυτικά συμφέροντα, ενώ παρέχουν στη Δύση πρόσβαση και εκτεταμένη λειτουργική εμβέλεια, και αναγκάζει τους πιθανούς αντιπάλους να προσαρμοστούν ανάλογα πριν λάβουν την οποιαδήποτε απόφαση.
Και είναι γεγονός, ότι οι περισσότεροι σύμμαχοι των ΗΠΑ εντός του ΝΑΤΟ αντί να λάβουν αποφάσεις που θα αντισταθμίζουν τη μείωση των αμερικάνικων δυνάμεων στην Ευρώπη αυξάνοντας τις στρατιωτικές δυνάμεις τους, τελικώς έπραξαν το αντίθετο.
Η «αντίπαλη» Ρωσία αντιλαμβάνεται ως αδυναμία τη μείωση των δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ευρώπη
Σήμερα, οι ενέργειες του Ρώσου Πρόεδρου Βλάντιμιρ Πούτιν στην Ουκρανία αποτελούν ένα τρανταχτό παράδειγμα για το πώς ένας αντίπαλος επωφελείται απ’ αυτό που αντιλαμβάνεται ως αδυναμία των δυνάμεων του ΝΑΤΟ και ως αδυναμία εκ μέρους των ΗΠΑ και των συμμάχων τους να υπερασπιστούν με αποφασιστικότητα τα συμφέροντά τους.
Όσο ανησυχία και αν προκαλούν οι πράξεις της Μόσχας στην Ανατολική Ευρώπη, πιο μεγαλή απειλή για τα δυτικά οικονομικά συμφέροντα καθώς και για την ασφάλεια αποτελούν οι εξελίξεις στη Βόρεια Αφρική και στη Μέση Ανατολή.
Εξαιρετική ρευστότητα στη Μέση Ανατολή
Ο ρόλος της Αιγύπτου, ως αδιαμφισβήτητος συνδετικός κρίκος για την ασφάλεια στην περιοχή, αναιρείται γρήγορα από τις συγκρούσεις με τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, που παρά τα φαινόμενα παραμένει ισχυρή.
Οι μάχες, το καλοκαίρι του 2014 στη Γάζα μεταξύ του Ισραήλ και της Χαμάς, ενώ τώρα βρίσκονται σε ύφεση, θα μπορούσαν πολύ εύκολα να αναθερμανθούν ακόμα και με μία μικρή πρόκληση από οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές.
Οι εντάσεις στη Δυτική Όχθη μεταξύ του Ισραήλ και της Παλαιστινιακής Αρχής αυξάνονται μετα την σχεδόν ολοκληρωτική κατάρρευση των συνομιλιών ενώ τώρα υπάρχει μία περαιτέρω επιδείνωση μετά την πρόσφατη ανακοίνωση εκ μέρους της ισραηλινής κυβέρνησης για επέκταση των οικισμών στη Δυτική Όχθη.
Από την άλλη, ο πόλεμος στη Συρία διέρχεται το τρίτο έτος της χωρίς να διαφαίνεται κάποιο τέλος στις συγκρούσεις, ενώ οι ΗΠΑ και πολλοί περιφερειακοί συμμάχοι της στην περιοχή δε συμφωνούν για το ποια θα πρέπει να είναι η στάση τους από εδώ και στο εξής.
Πιθανή η αλλαγή συνόρων σε χώρες της Μέσης Ανατολής
Αυτή η αμφιταλαντευόμενη στάση των ΗΠΑ στο ζήτημα της Συρίας έχει συντελέσει στη δυνητικά ακόμα πιο σπουδαία απειλή του λεγόμενου Ισλαμικού Χαλιφάτου, το γνωστό ως ISIL.
Και όσο κακή και αν φαντάζει η κυβέρνηση Ασάντ για τα δυτικά συμφέροντα, η διοίκηση Ασάντ μοιάζει μερικές φορές προτιμότερη λαμβάνοντας υπόψη ποιες είναι οι εναλλακτικές. Μία απ’ αυτές τις εναλλακτικές, η οποία πλέον δε μοιάζει απίθανη, είναι και η κατάληψη της Συρίας από τις δυνάμεις των τζιχαντιστών.
Οι συνθήκες στην περιοχή, συμπεριλαμβανομένου ενός σημαντικού αριθμού ανθρώπων που ψάχνουν καταφύγιο από τις συγκρούσεις στη Συρία, θέτουν την ήδη ασταθή Ιορδανία υπό τρομερή πίεση. Κάποιοι αμφισβητούν αν θα μπορέσει να διατηρηθεί ως βιώσιμο κράτος.
Το Ιράκ από την άλλη, έχει διαμελιστεί από τις δυνάμεις του Ισλαμικού Στρατού που έχουν υπό τον έλεγχό τους σχεδόν το ένα τρίτο της χώρας.
Ρυθμιστικός παράγοντας ο Ισλαμικός Στρατός
Ενισχυμένοι από τις νίκες τους κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού του 2014, οι δυνάμεις του ISIL συνεχίζουν να απειλούν περιοχές που εξακολουθούν να βρίσκονται υπό τον έλεγχο της κυβέρνησης του Ιράκ, συμπεριλαμβανομένης και της ίδιας της Βαγδάτης.
Την ίδια στιγμή, στον βορρά, απειλούν την περιφερειακή κουρδική κυβέρνηση και με τις ενέργειές τους έχουν γίνει ουσιαστικά ο καταλύτης που οδηγεί στην ολοκλήρωση του διαχωρισμού της κουρδικής περιοχής από το ιρακινό κράτος.
Αυτές οι προσπάθειες εκ μέρους του Ισλαμικού Στρατού για την καταστροφή του Ιράκ έχουν μόλις πρόσφατα δεχθεί κάποια μορφής αντίσταση από την απρόθυμη παρέμβαση της Γαλλίας και των ΗΠΑ μέσω αεροπορικών επιθέσεων.
Σκία του εαυτού του ο 6ος Στόλος των ΗΠΑ
Σήμερα, ο 6ος Στόλος των ΗΠΑ στη Μεσόγειο είναι μια σκιά του προηγούμενου εαυτού του. Πλέον δε μπορεί να υπερηφανεύεται για τη δύναμή του να απωθεί τους αντίπαλους.
Και είναι γεγονός ότι η ναυτική δύναμη των ΗΠΑ σε αυτή την στρατηγική σημασίας περιοχή μερικές φορές δεν είναι τίποτα άλλο παρά μόνο η ναυαρχίδα του στόλου, το USSMount Whitney, το πλοίο δηλαδή που χρησιμεύει ως το κέντρο γύρω από το οποίο κτίζεται ο στόλος.
Το Ναυτικό των ΗΠΑ επέδειξε την ικανότητά του ενάντια στην κυβέρνηση της Λιβύης του Μουαμάρ Καντάφι κατά την Επιχείρηση Odyssey Dawn το 2011.
Τα χημικά της Συρίας και η σημασία της Βάσης της Σούδας
Αργότερα, το 2013, το Ναυτικό των ΗΠΑ συγκέντρωσε δυνάμεις του 6ου Στόλου κατά τη διάρκεια ετοιμασιών για μία επικείμενη αεροπορική επίθεση ενάντια στην κυβέρνηση του Ασαντ για την υποτιθέμενη – αν και με στοιχεία που ήρθαν αργότερα στο φως, έντονα αμφισβητούμενη – χρήση χημικών όπλων ενάντια στον λαό του.
Τελικά η επίθεση δεν έγινε, αλλά είναι η θέση των ΗΠΑ ότι μόνο όταν αναπτύχθηκαν στην ανατολική Μεσόγειο πολεμικά πλοία με πυραύλους, η Συρία συμφώνησε – μετά και τη ρώσικη διαμεσολάβηση – να παραδώσει τα αποθέματά της από τα χημικά όπλα ώστε να καταστραφούν.
Είναι η οπτική των ΗΠΑ ότι αυτή η λύση – η απειλή των χημικών όπλων της Συρίας που πλέον έχει εξουδετερωθεί – δε θα υπήρχε αν απουσίαζε μία αληθινή απειλή εκ μέρους των ΗΠΑ για επίθεση.
Αν και η επεξήγηση των γεγονόταν εκ μέρους των ΗΠΑ είναι ανοικτή σε συζήτηση η διαπραγματευτική δύναμη που προσφέρει η αμερικάνικη στρατιωτική παρουσία είναι αναμφισβήτητη.
Και ενώ είναι επίσης συζητήσιμο το κατά πόσον οι ΗΠΑ βρήκαν στρατηγικά “κερδισμένες” ή “χαμένες” με το να μην επιτεθούν σε θέσεις της κυβέρνησης της Συρίας, καθώς και αν τελικά συνέφερε η αποδοχή της ρωσικής διαμεσολάβηση για τα χημικά, δε χρειάζεται να συζητήσουμε για τη σημασία που έχει για τις ΗΠΑ να έχουν την ικανότητα να συγκεντρώνουν ισχυρές ναυτικές δυνάμεις στην περιοχή..
Ένα σημαντικό κομμάτι αυτής της δυνατότητας ανάπτυξης δυνάμεων στην ανατολική Μεσόγειο πηγάζει μέσω της ύπαρξης βάσεων, όπως αυτές στον κόλπο της Σούδας, που μπορούν να δράσουν υποστηρικτικά προς τις δυνάμεις μας για παρατεταμένο χρονικό διάστημα, εφόσον η παρουσία μας στην περιοχή κρίνεται απαραίτητη και αναγκαία για τη διασφάλιση των δυτικών συμφερόντων.
Το έλλειμα πόρων ενισχύει τη σημασία προσβάσιμων βάσεων στην περιοχή
Κι ενώ είναι γεγονός ότι οι ΗΠΑ μπορούν να αναπτύξουν ισχυρές δυνάμεις στη Μεσόγειο σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, είναι επίσης γεγονός ότι οι διαθέσιμες δυνάμεις, είναι μικρότερες από ό, τι συνήθιζαν να είναι.
Η συσσώρευση ναυτικών δυνάμεων των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο το 2013 αντιμετώπιζεται κάθε φορά ως ξεχωριστή περίπτωση.
Κανένα μεταφορικό πλοίο δε συνόδευσε τις μονάδες εδάφους με τα πυραυλικά συστήματα είτε για την προστασία του στόλου είτε για την περίπτωση που αποδεικνυόταν ανεπαρκής μία επίθεση με πυραύλους ενάντια στον Ασάντ.
Αυτό το έλλειμα πόρων ενισχύει τη σημασία προσβάσιμων βάσεων κοντά στην περιοχή, που πλέον είναι απολύτως απαραίτητες για το στρατηγικό πλεονέκτημα που προσφέρουν στις επιχειρήσεις μας.
Σήμερα, οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ εξαρτώνται από τις βάσεις της Μεσογείου, ξεκινώντας απ’ αυτή του Γιβραλτάρ και της Ισπανίας στη δυτική Μεσόγειο, σε αυτές της Ιταλίας και τελικώς ανατολικά στις Βρετανικές βάσεις στην Κύπρο.
Η Ελλάδα έμπιστος συνεργάτης των ΗΠΑ
Οι βάσεις στο Γιβραλτάρ και στην Κύπρο είναι «βρετανικές» περισσότερο από «νατοϊκές». Κι ενώ οι βάσεις στον Κόλπο της Σούδας είναι «ελληνικές» υπάρχει μία νατοϊκή προβλήτα και υποστηρικές υποδομές (NavalSupportActivitySouda). Ουσιαστικά υπάρχει μία ναυτική βάση των ΗΠΑ με πρόσβαση στο αεροδρόμιο των Χανίων.
Η Ελλάδα, όπως και το Ηνωμένο Βασίλειο, είναι ένας έμπιστος συνεργάτης των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ και εδώ και δεκαετίες υποστηρίζει επιχειρήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή.
Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ στη μετά τον Ψυχρό Πόλεμο εποχή πήραν ένα πολύ σημαντικό μάθημα. Ότι είναι κάτι πολύ διαφορετικό το να έχεις μία βάση σε μία εύθραυστη περιοχή του κόσμου και είναι κάτι πολύ διαφορετικό να έχεις «πρόσβαση» στο να την χρησιμοποιήσεις.
Η στάση της Τουρκίας αναβαθμίζει τον ρόλο της Σούδας
Η ακανόνιστη στάση της Τουρκίας σχετικά με τους περιορισμούς που έχει θέσει στη χρήση των βάσεων δίνει ακόμα παραπάνω έμφαση στη σημασία του Κόλπου της Σούδας, μία σημαντική εναλλακτική στην Τούρκικη Αεροπορική Βάση του Ιντσιρλίκ, μία βάση που οι ΗΠΑ δε μπορούν να βασιστούν στην περίπτωση μίας έκτακτης ανάγκης.
Οι εγκαταστάσεις στον κόλπο της Σούδας δεν προσφέρουν απλά ένα αεροδρόμιο, αλλά και καταφύγιο για έναν ολόκληρο στόλο, συμπεριλαμβανομένου και αεροπλανοφόρου, που μπορεί να αγκυροβολήσει, να τροφοδοτηθεί και να προστατευθεί.
Όσο σημαντικές και αν είναι οι ναυτικές εγκαταστάσεις στην ανατολική Μεσόγειο, είναι εμφανές ότι η Δύση όλο και πιο έντονα θα βασίζεται στη βάσεις εδάφους και ειδικά σε αεροπορικές βάσεις για τη γρήγορη ανάπτυξη στρατιωτικών δυνάμεων στην περιοχή.
Λόγου χάρη, κανένα αεροπλανοφόρο δεν αναπτύχθηκε κατά την επιχείρηση OdysseyDawn. Το πιο κοντινό βρισκόταν με τον 5ο Στόλο στον Περσικό Κόλπο και κανένα από τα αεροπλάνα του δε χρησιμοποιήθηκε στις επιχειρήσεις στη Λιβύη.
Βάσεις εδάφους, όχι ναυτικές βάσεις, και αεροπορικές δυνάμεις ήταν τα κυρίαρχα μέσα που χρησιμοποιήθηκαν από τις δυνάμεις του συνασπισμού κατά την επιχείρηση OdysseyDawn και ένα μεγάλο μέρος αυτής της αεροπορικής δύναμης προήλθε από αεροπλάνα που ξεκινούσαν από την Ιταλία και την Ελλάδα.
Αβύθιστο «αεροπλανοφόρο» η Κρήτη σε μία κομβική περιοχή για τα δυτικά συμφέροντα
Στην Ελλάδα, συμμαχικά αεροπλάνα ξεκινούσαν από την ελληνική αεροπορική βάση στην Αραξό στη δυτική Πελοπόνησο αλλά και από την αεροπορική βάση στα Χανιά, κοντά στις βάσεις του Κόλπου της Σούδας.
Αναφορικά με τη Μέση Ανατολή, οι εγκαταστάσεις στον Κόλπο της Σούδας παρέχουν στη Δύση ένα μόνιμα ανεπτυγμένο αβύθιστο «αεροπλανοφόρο» σε στενή γειτνίαση με πολλαπλές προβληματικές ζώνες στην περιοχή.
Η Ελλάδα είναι μία έμπιστη νατοϊκή χώρα της οποίας η κατεύθυνση θα είναι πάντα δυτική. Η Τουρκία είναι μία χώρα που απομακρύνεται από τη Δύση, οδηγείται σε πιο συντηρητικά μονοπάτια (και πιθανότατα και πιο ριζοσπαστικά) του Ισλαμισμου. Δε μπορεί να θεωρείται ένας αξιόπιστος σύμμαχος και συνεργάτης της Δύσης.
Η Τουρκία δεν κάνει τα χατήρια των νατοϊκών
Η αλλαγή της στάσης της Τουρκίας έγινε εμφανής με δραματικό τρόπο το 2003 όταν λίγο πριν την εισβολή των ΗΠΑ στο Ιράκ αρνήθηκε να δώσει άδεια διέλευσης από το έδαφός της για την ισχυρή Τέταρτη Μονάδα Πεζικού του Στρατού των ΗΠΑ αφήνωντάς την εγκλωβισμένη στη Μεσόγειο τη στιγμή που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της ήταν έτοιμοι να ξεκινήσουν την εισβολή στο Ιράκ.
Επιπρόσθετα, επιβλήθηκαν περιορισμοί στις αμερικάνικες επιχειρήσεις από την αεροπορική βάση στο Ιντσιρλίκ, τουλάχιστον στην έναρξη της επιχείρησης DesertShield / Stormτο 1991 ενώ περιόρισαν τη χρήση και κατά τη διάρκεια της επιχείρησης IraqiFreedom.
Η στροφή της Τουρκίας μακριά από τη Δύση είναι εμφανής και από τη χειροτέρευση των σχέσεών της με ένα στρατηγικό σύμμαχο των ΗΠΑ στην περιοχή, το Ισραήλ. Και ενώ θα ήταν δίκαιο να πούμε ότι οι ΗΠΑ θα μπορούσαν, όπως πράττουν τώρα ενάντια στις δυνάμεις που επιθυμούν τη δημιουργία Ισλαμικού Χαλιφάτου, να υπολογίζουν σε ένα αριθμό φίλων στη Μέση Ανατολή για παροχή βάσεων υποστήριξης, είναι επίσης δίκαιο να πούμε – όπως στην περίπτωση της Τουρκίας – ότι θα έρθει μία μέρα όπου η πρόσβαση και σε αυτές τις βάσεις θα μειωθεί σε πολύ σημαντικό βαθμό ή θα είναι ανύπαρκτη, αν λάβουμε υπόψη μας κάποια από τα σενάρια για το μέλλον στην περιοχή και τα συμφέροντα συγκεκριμένων κρατών. Κρατών τα οποία δεν είναι μέλη του ΝΑΤΟ, όπως είναι η Ελλάδα.
Η Δύση δε μπορεί να στηριχθεί στην Τουρκία για τις στρατιωτικές επιχειρήσεις στην περιοχή
Η αεροπορική βάση του Ιντσιρλίκ έχει χρησιμοποιηθεί τόσο κατά τη διάρκεια της επιχείρησης DesertShield/Stormόσο και κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ το 2003.
Όμως, η χρήση έχει περιοριστεί και πολλές φορές αποκλείστηκε η χρήση αμερικάνικων πολεμικών αεροσκαφών. Έως τώρα, καμία επίθεση με αεροσκάφος των ΗΠΑ δεν ξεκίνησε από τη συγκεκριμένη βάση ενάντια στις δυνάμεις του Ισλαμικού Χαλιφάτου.
Η στροφή της Τουρκίας μακριά από τη Δύση και πιο κοντά στο Ισλάμ δεν προοιωνίζουν τίποτα καλό για τις ΗΠΑ και τις δυτικές πολιτικές για την περιοχή, στην οποία περιοχή της Μέσης Ανατολής ίσως χρειαστεί η στρατιωτική παρουσία.
Η Τουρκία, όπως έχουν αποδείξει τα γεγονότα του πρόσφατου παρελθόντος, είναι μεν ένα μέλος του ΝΑΤΟ στο οποίο όμως οι δυνάμεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ δε μπορούν να στηριχθούν για να εξασφαλίζουν άδεια για επιχειρήσεις στην περιοχή.
Σε αντίθεση με τη Ρωσία, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ είναι ευλογημένες με πρόσβαση σε βάσεις στην Ευρώπη και τη Μεσόγειο.
Στρατηγικό κεφάλαιο για τη Δύση οι βάσεις της Σούδας
Οι βάσεις του Κόλπου της Σούδας σίγουρα αντιπροσωπεύουν ένα από τα πιο στρατηγικά κεφάλαια της δομής των βάσεων χωρών της Δύσης.
Και οι βάσεις του Κόλπου της Σούδας, σε αντίθεση με άλλες περιφερειακές βάσεις που οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί της χρησιμοποιούν σήμερα ή έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν, θα έχει έναν ολοένα και πιο σημαντικό ρόλο στις επιχερήσεις των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ.
Γ.Α.
