Όσο περνά ο καιρός, τόσο πιο πολύ βαθαίνει ο πόνος μας και καταφαίνεται η απουσία του μεγάλου μας δασκάλου και επισκόπου, πρώην Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου, μακαριστού Ειρηναίου.Τον στοχάζομαι, τρέχω στα περασμένα από τα παιδικά μου χρόνια μέχρι την κοίμησή του και την αφ’ ημών εκδημία του.
Σταυρώσιμη η Εβδομάδα της κοιμήσεώς του, αναστάσιμη η μνήμη του και το μνημόσυνό του. Ετσι όπως ήταν η ζωή και η διακονία του Γέροντά μας. Επέρασε σταυρώσιμες και αναστάσιμες στιγμές. Γι’ αυτές κυρίως διαβάζουμε στο βιβλίο του ‘Πορείες και αλήθειες για τον αγαπημένο μου Χριστό’ κι από τη δική μας εμπειρία και πολυετή συνοδοιπορία.
Σταυρώθηκε για να βοηθήσει κι άλλους να σηκώσουν τον σταυρό τους. Κι αναστήθηκε μαζί με τόσους και τόσους σταυρωμένους όχι μονάχα τους εγγύς, αλλά και τους μακράν. Τύπος και φάρος φωταυγής και ασφαλής οδηγός των του βίου πλεόντων.
Ανέστησε ψυχές και συνειδήσεις. Στάθηκε μέσα στον λαό, για τον λαό ‘μάλλον ελόμενος συγκακουχείσθαι τω λαώ’ (Εβρ. 11, 24), για να έχει την ομόθυμη επιμαρτυρία ότι ‘Τοιούτος γαρ ημίν έπρεπε αρχιερεύς’ (Εβρ. 7, 26).
Ετρεξε, φώναξε, διαμαρτυρήθηκε και προσευχήθηκε για τους σταυρωμένους. Ηθελε να τους κατεβάσει από τους σταυρούς τους. Να τους αναστήσει, να τους δοξάσει και τους τιμήσει. Ηταν ο επαναστάτης των συνειδήσεων και ο ανυψών εκ των πτώσεων.
Γράφω και στοχάζομαι. Στοχάζομαι και ανατρέχω μνημονιακά και γραπτά στον μακαριστό και μεγάλο μας απόντα Γέροντα Ειρηναίο.
Ετσι βρέθηκα στο πασχαλινό μήνυμά του του 1983, όπου το συνήντησα και σε ευχετήρια πασχαλινή επιστολή, αποσπασματικά, και που στη συνέχεια παραθέτω: «…Τα κορυφαία γεγονότα, που γιορτάζουμε κάθε Πάσχα, είναι η Σταύρωση και η Ανάσταση του Χριστού. Ο Σταυρός είναι πόνος, ταπείνωση και θάνατος του Χριστού. Μα όλα αυτά, με την Ανάστασή Του μετασχηματίζονται σε Ζωή. Δόξα. Λύτρωση.
Αλλά, όπως η Σταύρωση στάθηκε ατίμωση και πόνος στο Σώμα του Χριστού, το ίδιο ατίμωση και πάθος, Σταύρωση γίνεται στο μυστικό Σώμα Του, δηλαδή στην ανθρωπότητα, κάθε στιγμή και κάθε εποχή, που η ανθρώπινη ύπαρξη θανατώνεται από τα λάθη και τα πάθη του πολιτισμού της.
Η εποχή μας είναι εποχή σταύρωσης και θανάτου, είναι εποχή που σταυρώνει τον άνθρωπο…
Ποιος θα ανασύρει από τα βάθη του ανθρώπου κι από τα πάθη της Ιστορίας του τις νέες αναστάσιμες δυνάμεις, που θα αναπλάσουν την προσωπικότητά του και θα κτίσουν τη νέα κοινωνία του; Θα αφήσουμε να πάνε χαμένοι όλοι οι σταυρωμένοι του κόσμου; Ολος ο πανανθρώπινος πόνος;
Ελάτε να κατεβάσουμε σαν τον Ιωσήφ και τον Νικόδημο την ανθρωπότητα από τους σταυρούς της. Στο όνομα του αναστημένου Χριστού, ελάτε να αναστήσουμε την ανθρωπότητα. Χριστός Ανέστη!».
Αρχιμανδρίτης Ιγνάτιος Θ. Χατζηνικολάου
Θεολόγος – τ. Λυκειάρχης