Οι ισορροπίες είναι λεπτές και εύθραυστες. Μοιάζουν σαν τεντωμένο σχοινί που ο πολίτης μόνος του περπατά πάνω.
Ο φασισμός καραδοκεί. Εκμεταλλεύεται τον πατριωτισμό για να απενοχοποιηθεί.
Η δίοδος για το ολισθηρό μονοπάτι είναι εύκολη. Και βλέπομε ανθρώπους που τους ξέραμε από παλιά, που αγωνιστήκαμε μαζί για την δημοκρατία και την ελευθερία, για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών να περπατούν τώρα σε ολισθηρά μονοπάτια.
Και βέβαια είμαστε αντίθετοι με την συμφωνία για την Μακεδονία. Πώς είναι δυνατόν να συμφωνούμε; Είναι σαν κάποιος που έχει πάθει αμνησία και δεν θυμάται τη γλώσσα του, την ταυτότητά του, την καταγωγή του, το όνομα του να ζητά το όνομά μας από μένα, από σένα. Και να του το δίνομε. Γίνεται;
Δεν γίνεται. Αλλά δεν θα διολησθήσομε φασιστικά. Δεν θα απαγορεύσομε κι ας μην συμφωνούμε στην άποψη, δεν θα κατεβούμε χέρι – χέρι με φασίστες. Δεν θα απενοχοποιήσομε τον φασισμό στο όνομα της Μακεδονίας, που, ναι, είναι ελληνική. Και ναι, οι Σκοπιανοί είναι Σλάβοι, τσιγγάνοι και Αλβανοί. Και αυτό δεν είναι κακό. Γιατί το ΝΑΤΟ δεν τους δέχεται έτσι; Αλλά τους θέλει «Μακεδόνες»;
Αυτό δεν σας προβληματίζει για το τι ετοιμάζουν οι «προστατευτικοί» κατά τον ΣΥΡΙΖΑ οργανισμοί που λέγονται ΝΑΤΟ και ΕΕ;
Αλλά δεν θα κάνομε λογοκρισία στην άλλη άποψη. Ας «ανθίζουν όλα τα λουλούδια» και ο λαός διαλέγει. Ας εκτίθενται όλες οι απόψεις εκθέτοντας ο καθένας τον εαυτό του. Όχι ο ηγεμόνας βέβαια κατά τον Μακιαβέλι και τους σύγχρονους «αριστερούς» Μακιαβελίστες.
Α.Ρ.