Γράφει ο Βαγγέλης Πάλλας – Δημοσιογράφος | Μία υπόθεση φυλετικής διάκρισης από την αστυνομία, το 2010, στη Γερμανία ήταν αρκετή ώστε να εξοργίσει έναν 26χρονο μαύρο φοιτητή. Συγκεκριμένα ο νεαρός γερμανός πολίτης έπρεπε να δείξει την αστυνομική του ταυτότητα, καθώς βρισκόταν στο τραίνο, αλλά εκείνος αρνήθηκε με αποτέλεσμα να οδηγηθεί στο πλησιέστερο αστυνομικό τμήμα.
Ύστερα από τη δυσάρεστη και υποτιμητική εμπειρία που είχε ο φοιτητής με την αστυνομία, αποφάσισε να κινηθεί δικαστικά και να υποβάλει μήνυση για διάκριση από την αστυνομία, επειδή οι εμπλεκόμενοι αστυνομικοί παραδέχτηκαν ότι κατά τη διάρκεια των ελέγχων στα τραίνα, το χρώμα του δέρματος είναι ένα κριτήριο, το οποίο λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Η υπόθεση εκδικάστηκε σε δικαστήριο της Koblenz κι ενώ αρχικά δεν κρίθηκε κάποια παράβαση εκ μέρους των αστυνομικών, ο φοιτητής άσκησε έφεση με αποτέλεσμα στις 29 Οκτωβρίου 2012, το δικαστήριο να κρίνει ότι η συμπεριφορά των αρχών ήταν αντισυνταγματική. Συγκεκριμένα στο Άρθρο 3 του γερμανικού Συντάγματος αναγράφεται: «Κανένα άτομο δεν πρέπει να ευνοείται ή να μην ευνοείται εξαιτίας του φύλου, της καταγωγής, φυλής, γενέτειρα και καταγωγή, πίστη, θρησκευτικές ή πολιτικές απόψεις».
Η συνέντευξη του φοιτητή στο περιοδικό Spiegel:
SPIEGEL ONLINE: Αυτή την εβδομάδα κερδίσατε μία υπόθεση στο δικαστήριο εναντίον της ομοσπονδιακής αστυνομίας, την οποία μηνύσατε για διάκριση όταν σας ζήτησαν τα στοιχεία σας, εξαιτίας του χρώματός σας. Η είδηση βρισκόταν στα πρωτοσέλιδα όλης της χώρας, γιατί θέλετε να παραμείνετε ανώνυμος;
Φοιτητής: Πρώτον, δεν έχει να κάνει μόνο με εμένα, αλλά με όσους άλλους είχαν παρόμοια εμπειρία. Επίσης δεν είναι πολύ ωραίο να είσαι το άτομο που μιλάει για το ρατσισμό. Επιπλέον, δεν θέλω οι άνθρωποι να με δείχνουν με το δάχτυλο επειδή υπέβαλα μήνυση.
SPIEGEL ONLINE: Η μήνυσή σας περιλάμβανε έναν αιφνιδιαστικό αστυνομικό έλεγχο σε ένα περιφερειακό τραίνο. Τι ακριβώς συνέβη;
Φοιτητής: Φοιτούσα σε πανεπιστήμιο της πόλης Kassel και κατευθυνόμουν προς το σπίτι για να δω την οικογένειά μου στο Offenbach, το Δεκέμβριο του 2010. Κατά τη διάρκεια αυτής της διαδρομής υπάρχουν συχνοί έλεγχοι της ομοσπονδιακής αστυνομίας, η οποία ψάχνει για «παράνομους», ή για ξένους χωρίς άδεια παραμονής. Τα δύο προηγούμενα χρόνια, με είχαν διαλέξει καμιά δεκαριά φορές για έναν τυχαίο έλεγχο ταυτότητας. Είναι ένα απαίσιο συναίσθημα. Γεννήθηκα και μεγάλωσα εδώ. Είμαι Γερμανός. Σύμφωνα με το συνταγματικό νόμο κατά των διακρίσεων, το χρώμα του δέρματος δεν είναι λόγος για έλεγχο.
SPIEGEL ONLINE: Συνέβη ξανά;
Φοιτητής: Ναι. Μόλις είχα αγοράσει ένα φλιτζάνι τσάι από τον πωλητή σνακ του τραίνου, όταν οι αστυνομικοί μου ζήτησαν να τους δείξω, σε επιτακτικό τόνο, τα χαρτιά μου. Ήθελα να μάθω το γιατί, αλλά δεν έλαβα κάποια σοβαρή απάντηση, οπότε αρνήθηκα.
"google ad"
SPIEGEL ONLINE: Πώς αντέδρασαν οι υπόλοιποι επιβάτες;
Φοιτητής: Οι περισσότεροι ήταν σοκαρισμένοι από τη συμπεριφορά των αστυνομικών και μερικοί τους κατέκριναν. Στην επόμενη στάση, με ανάγκασαν να κατέβω από το τραίνο. Οι αστυνομικοί με έσπρωχναν μπροστά τους, ακόμα κι αν δεν προέβαλα αντίσταση. Στην αποβάθρα του τραίνου κάλεσαν ενισχύσεις από το αστυνομικό τμήμα και λεηλάτησαν το σακίδιό μου. Υπήρχε μέσα μία σοκολάτα και ένας από τους αστυνομικούς με ρώτησε άμα την είχα κλέψει. Εκείνη τη στιγμή είχα αποφασίσει να μην τους μιλήσω μέχρι να πάμε στο αστυνομικό τμήμα.
SPIEGEL ONLINE: Θα μπορούσατε να τους είχατε δείξει την ταυτότητά σας.
Φοιτητής: Δεν ήθελα να με μεταχειρίζονται διαφορετικά, άλλο πια. Η αστυνομία με πήγε στο αστυνομικό τμήμα στην περιοχή Kassel, όπου ερωτήθηκα αν μιλούσα Αγγλικά κι αν είχα έγγραφα. Με απείλησαν ότι θα με χρέωναν με υψηλά παράβολα για τις φωτογραφίες και τα δαχτυλικά αποτυπώματα, αλλά και για την κράτησή μου σε κελί. Τότε τους έδειξα το δίπλωμα οδήγησης και με άφησαν να φύγω. Ήταν η χειρότερη μέρα της ζωής μου.
SPIEGEL ONLINE: Η αντίστασή σας ήταν αυθόρμητη;
Φοιτητής: Το είχα επεξεργαστεί εδώ και καιρό και γνώριζα ότι χωρίς λόγο υποψίας, οι αστυνομικοί πρέπει να μου δώσουν τουλάχιστον ένα λόγο που ελέγχουν την ταυτότητά μου.
SPIEGEL ONLINE: Ζητήσατε δικαστικώς αποζημίωση;
Φοιτητής: Όχι. Δεν θέλω χρήματα. Δεν ήταν πότε κάτι τέτοιο για εμένα. Οι φίλοι μου έλεγαν ότι δεν είχα πιθανότητες με την υπόθεση. Αλλά βρήκα ένα δικηγόρο ο οποίος έδωσε όλο του τον εαυτό. Η υπόθεση απορρίφθηκε την πρώτη φορά από το διοικητικό δικαστήριο του Koblenz, κάτι που εξόργισε πολύ κόσμο. Οπότε συνέχισα. Θα έφτανα μέχρι και στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
SPIEGEL ONLINE: Όμως το Ανώτερο Διοικητικό Δικαστήριο του κρατιδίου Ρηνανίας-Παλατινάτου έκρινε ότι είχατε ελεγχθεί λόγω του χρώματος του δέρματός σας, και δέχτηκε την έφεσή σας. Η αστυνομία στη συνέχεια απολογήθηκε, δίνοντας τέλος στην υπόθεση. Δεχτήκατε τη συγνώμη;
Φοιτητής: Ναι, τη δέχτηκα, αλλά δεν την αισθάνομαι. Η απολογία ήταν τυπική, χωρίς μετάνοια και όχι σε ανθρώπινο επίπεδο. Η αρνητική αντίδραση του αστυνομικού σωματείου (DPoIG) δείχνει ότι ορισμένοι θα δρουν με τον ίδιο τρόπο.
SPIEGEL ONLINE: Η κριτική του σωματείου επικεντρώθηκε στο γεγονός ότι η απόφαση του δικαστηρίου δεν αντικατόπτριζε την πραγματικότητα επιβολής του νόμου και θα έκανε τη δουλειά της αστυνομίας πιο δύσκολη.
Φοιτητής: Οι έλεγχοι της αστυνομίας δεν επιτρέπονται αν δεν υπάρχουν υποψίες. Αλλά προφανώς είναι δύσκολο για ορισμένους αστυνομικούς να δεχτούν ότι οι μαύροι Ευρωπαίοι δεν είναι πια σπάνιο φαινόμενο.
SPIEGEL ONLINE: Οι οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων και οι δικηγόροι μιλάνε για απόφαση-ορόσημο, λέγοντας θα στείλει ένα ηχηρό μήνυμα για το θέμα. Δεν είστε χαρούμενος γι’ αυτό;
Φοιτητής: Έχω σίγουρα περισσότερη ελπίδα από δισταγμό. Οι άνθρωποι μου λένε ότι ύστερα από την απόρριψη της υπόθεσης, την πρώτη φορά, η ομοσπονδιακή αστυνομία δικαιολογούσε τους ελέγχους για το χρώμα στο δέρμα. Θα μάθω σύντομα αν θα αλλάξει κάτι για μένα προσωπικά.
* Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΠΑΛΛΑΣ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΟΣ FREELANCER ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΣ ΣΤΗΝ Ε.Ε. – ΕΥΡΩΠ. ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΙΟ ΚΑΙ ΒΡΑΒΕΥΜΕΝΟΣ ΓΙΑ ΑΡΘΡΑ ΤΟΥ ΑΠΟΤΗΝ Ε.Ε. Pallas.eu@gmail.com