Τα Χανιά, θεωρούνται όμορφη πόλη εν πολλοίς και είναι ελκυστικός τουριστικός προορισμός. Οι τουρίστες πολλοί, περπατούν την πόλη θαυμάζοντας τα αξιοθέατα και τους μόνιμους κατοίκους της πόλης. Κυρίως τους κατοίκους που η εξέλιξη κατά τη θεωρία του Δαρβίνου κατέστησε τόσο ευπροσάρμοστους και ικανούς, που καταφέρνουν πέραν πάσης προσδοκίας να κυκλοφορούν ελισσόμενοι ανάμεσα στα πεζοδρόμια και τους δρόμους με θαυμαστή ακρίβεια και ταχύτητα, προκαλώντας το θαυμασμό και την κατάπληξη των αλλιώς μαθημένων επισκεπτών.
Αυτή η επίκτητη ικανότητα των Χανιωτών είναι απόρροια του από πολλά χρόνια σχεδιασμού και συντήρησης των πεζοδρομίων, αλλά κυρίως της εφευρετικότητας των καταστηματαρχών, οι οποίοι αφ ενός επινοούν μύριες εμπορικές χρήσεις για το τμήμα που βρίσκεται μπροστά στο κατάστημά τους, αφ ετέρου σχεδιάζουν στρατηγικά και βρίσκονται σε ετοιμότητα για την επέκταση της κατάληψης δεξιά και αριστερά, αν ατονήσουν οι διαμαρτυρίες του γείτονα. Παρεμπιπτόντως παρκάρουν και το αυτοκίνητο τους, το οποίο είναι ανάλογο και με τα αντίστοιχα κυβικά της αίγλης του καταστήματος ακριβώς μπροστά στην πόρτα τους, για να το βλέπουν και να συμβάλει στο πρεστίζ του μαγαζάτορα.
Έτσι, το μεν οδόστρωμα είναι κατειλημμένο από κάθε λογής οχήματα, με τόση δεξιοτεχνία παρκαρισμένα, που αποτελούν μια συνεχή γραμμή μετάλλου και πλαστικού, επιτρέποντας μόνο στους λεπτούς και αθλητικούς τύπους τη διέλευση και προστατεύοντας τις μητέρες με τα καροτσάκια των παιδιών τους και άλλους χρήζοντες προστασίας πολίτες από μια τυχαία κατάβαση στο δρόμο. Σε πολλές περιπτώσεις, οδηγοί με αυξημένη κοινωνική συνείδηση, μεριμνούν η τυχαία κατάβαση από το πεζοδρόμιο να μην είναι δυνατή ούτε από τις γωνίες, τις διαβάσεις και τις ράμπες ατόμων με ειδικές ανάγκες.
Το δε πεζοδρόμιο, αμέσως μετά την κατασκευή και παράδοσή του στους πεζούς αποκτά κάποια χαρακτηριστικά, άλλα μόνιμα, όπως ψυγεία, εκθετήρια και τραπεζοκαθίσματα στερεά βιδωμένα στο έδαφος και άλλα μετακινούμενα όπως τελάρα, σακιά, καρέκλες, τραπεζάκια και σκουπιδοτενεκέδες, που ένας ικανός περιπατητής μπορεί εύκολα να αποφύγει, κάνοντας ταυτόχρονα μια δωρεάν παρεχόμενη από τον Δήμο γυμναστική, αναγκαία για την καλή κατάστασή του. Ευτυχώς μια παλιά παράδοση, το να φυτεύουν οπωροφόρα δένδρα, κυρίως νερατζιές στα πεζοδρόμια καταργήθηκε από τον ίδιο το Δήμο, μάλλον από φόβο μήπως σε κάποια έκρυθμη κατάσταση καταλήξουν οι οπώρες στο Δημοτικό κατάστημα.
Μια μικρή περιπλοκή έχει δημιουργηθεί πρόσφατα, ίσως από αβλεψία της αρμόδιας υπηρεσίας, η οποία τοποθέτησε έναν διάδρομο ανάγλυφων πλακιδίων για χρήση από τυφλούς, πολύ κοντά στο εσωτερικό του πεζοδρομίου, με αποτέλεσμα κάποιος τυχόν άφρων τυφλός που θα εμπιστευθεί το σκεπτικό της διαδρομής, να σκοντάφτει ή να κουτουλάει σε διάφορα εμπόδια, που θα του θυμίζουν ότι είναι θνητός, ούτως ώστε αν το ριζικό του είναι κακό και καρφωθεί σε καμιά σούβλα πχ και αποδημήσει, να μην του κακοφανεί.
Υποθέτω αναγνώστη, πως το συμπέρασμα από τα παραπάνω είναι ότι ενώ ο Δήμος που αποτελείται από Δημότες ξεκίνησε την προσαρμογή του περιβάλλοντος στις ανάγκες των, τώρα οι ίδιοι οι Δημότες πρέπει να προσαρμοστούν στο περιβάλλον που δημιούργησαν.
Γιώργος Σκουλάς