Μία πολυμορφική παράσταση βασισμένη σε μια ιδέα του Γιώργου Λουτσέτη, στην οποία συνομιλούν η μουσική με τις εικόνες, μέσα από τις αφορμές που δίνουν τρεις στίχοι από την “Ιθάκη” του Κωνσταντίνου Καβάφη. Η μουσική, οι προβολές, τα θεατρικά, η κίνηση, βρίσκονται άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους, ώστε να δομούν την υπόθεση η οποία παρουσιάζει μουσικές, ποιητικές και κινηματογραφικές αναφορές, πάνω στα θέματα που πραγματεύεται, μέσα από το προσωπικό πρίσμα του δημιουργού της παράστασης.
Τρεις πράξεις – τρεις αυτόνομες νοηματικές ενότητες – οι οποίες χαρακτηρίζουν μια πορεία, μέσα από τις πρωταρχικές ελπίδες και τους στόχους της ζωής, τους αγώνες και τις μάχες που κερδίζονται ή χάνονται στη διαδρομή, και ο διαρκής αγώνας και το ταξίδι προς την πολυπόθητη Ιθάκη!
Κυριακή 30 Απριλίου 2017
Θεατρικός Σταθμός
Εφέσου 20-24 (δίπλα στο ΚΤΕΛ-Ηράκλειο)
Ώρα έναρξης: 20:30 ακριβώς!
Είσοδος με ελεύθερη οικονομική συνεισφορά
Όλα τα έσοδα της παράστασης θα δοθούν στην ποδηλατική αποστολή στην Αφρική, με στόχο την ενίσχυση της εκπαίδευσης 4.500 παιδιών
Στην παράσταση “εμφανίζονται” και εκφράζονται:
- Ο αθλητισμός, στην ουσία του – η αξία της συμμετοχής, του αγωνίζεσθαι.
- Η παιδικότητα, η αθωότητα, η καθαρή ματιά των παιδιών
- Η προσδοκώμενη αγάπη
- Ο Δάσκαλος, ως φορέας γνώσης, αφύπνισης, ενεργοποίησης της σκέψης και των συναισθημάτων!
- Η κοινωνική αδικία
- Όψεις μιας Ελλάδας του πρόσφατου παρελθόντος, το οποίο μορφοποίησε τα βαθύτερα χαρακτηριστικά μας.
- Η αλληλεγγύη – το “μαζί”.
- Ο αγώνας ενάντια στο άδικο.
- Ο άσβηστος Έρωτας.
- Η σημαντικότητα της Γης, της Φύσης – και η Aστρονομία σε ανθρώπινες διαστάσεις.
- Η μάχη – προσωπική και ομαδική – προς το δίκαιο και ωφέλιμο, η οποία οφείλει να αντέχει.
Στην παράσταση ακούγονται πρωτότυπες μουσικές συνθέσεις του Γιώργου Λουτσέτη, παρουσιάζονται πρωτότυπα κείμενα, στίχοι και ποιήματα, καθώς και φωτογραφίες εξαιρετικών δημιουργών, πλαισιωμένα με έργα των παρακάτω δημιουργών (μεταξύ άλλων):
Yann Tiersen, Βαγγέλης Παπαθανασίου, Ennio Morricone, Michael Nyman, John Lennon, Pink Floyd, Αλκίνοος Ιωαννίδης, Ελένη Καραΐνδρου, Σταύρος Ξαρχάκος, Μίκης Θεοδωράκης, Νίκος Γκάτσος, Κώστας Βάρναλης, Θεόδωρος Αγγελόπουλος, Charlie Chaplin, Οδυσσέας Ελύτης, Pablo Neruda.
Συντελεστές της παράστασης:
Γιώργος Λουτσέτης:
Ιδέα – δομή παράστασης, σκηνοθεσία, πιάνο – τραγούδι.
"google ad"
Ελισάβετ Βερούλη: τραγούδι- φωνητικά
Κώστας Πανταζής: μπουζούκι, κιθάρα
Συμμετέχουν οι ηθοποιοί:
Κατερίνα Βουτετάκη Ρούσσα Μαρκάκη Κώστας Πανταζής
(voice over: Κώστας Βερονίκης )
Shadow movements:
Κάλλι Ρουμελιώτου Έρη Κεχρά
Γρηγορία Οικονομάκη Θάλεια Ραγκούση Κώστας Βερονίκης
και ο μικρός Γιώργος Τσιχλάκης
Ηχογραφημένη φωνή – βοηθός σκηνοθέτη:
Κατερίνα Παπαδάκη.
Φωτισμοί:
Έλενα Αθανασοπούλου
Παραγωγή – Τεχνικός σχεδιασμός ήχου και προβολών:
“Nest” Studio & Productions
Τεχνική κάλυψη
Χρήστος Αλούμπης Επαγγελματικά συστήματα ήχου και φωτισμού
Συνδιοργάνωση:
Spin the wheel – “Nest” Studio & Productions
Υπό την αιγίδα του Δήμου Ηρακλείου
Συζήτηση του Χρήστου Τσαντή με τον συνθέτη Γιώργο Λουτσέτη για το ταξίδι της «Ιθάκης»
Μιλήσαμε με τον συνθέτη Γιώργο Λουτσέτη, καθώς το… σκαρί της παράστασης ετοιμάζεται να βγει και πάλι στα ανοιχτά. Συζητήσαμε για αυτή την πρωτότυπη παράσταση η οποία είναι βασισμένη σε μια ιδέα του Γιώργου Λουτσέτη. Μια συνομιλία της μουσικής με την ποίηση, το θέατρο, την κίνηση, τις εικόνες, με αφορμή τρεις στίχους από την ποιητική «Ιθάκη» του Κωνσταντίνου Καβάφη. Μια παράσταση η οποία ευνοεί, όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ο συνθέτης, «τα ταξίδια στις μέσα θάλασσες», το ταξίδι της αυτογνωσίας.
-Τι σημαίνουν για τον Γιώργο Λουτσέτη τα σύμβολα Αφετηρία-Ταξίδι-Προορισμός γύρω από τα οποία είναι δομημένη η πολυμορφική παράσταση που σχεδίασες με τους συνεργάτες σου;
-Η αφετηρία είναι το ξεκίνημα, το Άλφα στην πορεία μέχρι το Ωμέγα, ο τόπος και ο χρόνος στον οποίο βρισκόμαστε να ζούμε, ποιοι άνθρωποι και καταστάσεις μας διαμορφώνουν, μέσα από ποιες αρχετυπικές μορφές και έννοιες ξεκινάμε να μαθαίνουμε τον κόσμο, να ερμηνεύουμε όσα δεχόμαστε ως ερεθίσματα.
Το ταξίδι έχει να κάνει με τον τρόπο που αξιοποιούμε όσα λάβαμε στην αφετηρία. Όσα μαθαίνουμε ενώ είμαστε στην πορεία, και το δυσκολότερο – κατά τη γνώμη μου – με ποιο τρόπο αξιολογούμε όσα έχουν εντυπωθεί μέσα μας ώστε να τα κρατήσουμε και να τα εμπλουτίσουμε με γνώση διαμορφώνοντας τη δική μας πορεία. Είναι ο αγώνας, καθημερινός και μακροπρόθεσμος, μέσα από επιλογές, αποδοχές, αρνήσεις, και πράξεις.
Ο προορισμός είναι άμεσο επακόλουθο των δύο προηγούμενων σταδίων. Προϋπάρχει στη σκέψη μας, στα όνειρά μας, στις επιθυμίες μας, αλλά είναι σε άμεση σύνδεση με το ταξίδι, ειδικά με αυτό, το δεύτερο μέρος της αλληλουχίας. Ο προορισμός μπορεί να αλλάξει κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας, σε κάποιες μορφές του, αλλά ο βασικός του πυρήνας παραμένει εκεί και μας περιμένει. Κανείς άλλος δεν θα τον πραγματοποιήσει για λογαριασμό μας και έχουμε την ευθύνη των επιλογών μας. Η παράστασή μας ακολουθεί αυτά τα βήματα, ως παρουσίαση, αλλά και ως μορφοποίηση, στη μακρά περίοδο προετοιμασίας της.
-Μια διαδοχική σειρά από εικόνες και ένα μεγάλο μουσικό οδοιπορικό λοιπόν μας περιμένει. Σε ποιες θάλασσες θα ταξιδέψουν οι θεατές; Με ποια μέσα;
-Στις μέσα θάλασσες! Στα εσωτερικά ταξίδια μας. Σε εκείνα τα μέρη όπου ο καθένας έχει τη δική του ιστορία και δε σου κρύβω ότι ένα από τα σημεία που ενδυναμώνουν την παράσταση είναι το γεγονός ότι οι θεατές βρίσκουν τις δικές τους αναφορές. Είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να αφήνει χώρο στον θεατή να βρει το δικό του κομμάτι, το σημείο που τον αφορά. Από όσα έχω ακούσει μέχρι τώρα από ανθρώπους που ήρθαν και μοιράστηκαν το ταξίδι, κρατάω σε ξεχωριστή θέση εκείνες τις κουβέντες που μιλούσαν για τον τρόπο που έβρισκαν τις δικές τους ιστορίες μέσα στο οδοιπορικό, όπως το αναφέρεις.
Αυτό που ξεδιπλώνεται στην παράσταση είναι μια προσωπική ματιά πάνω σε θέματα που με έχουν εμπνεύσει, προβληματίσει και εν γένει έχουν διαμορφώσει τη σκέψη μου και τον τρόπο που δημιουργώ. Ο κύριος άξονας γύρω από τον οποίο στηρίζονται όλα τα υπόλοιπα είναι η μουσική, δικής μου σύνθεσης και αγαπημένων συνθετών – όμως δεν είναι πάντα σε πρώτο πλάνο. Μία όψη της παράστασης είναι ο διάλογος που γίνεται ανάμεσα στο πιάνο και τις προβολές, οι οποίες έχουν συγκεκριμένο ρόλο και τρόπο να εμφανίζονται, δεν συμπληρώνουν απλά με εικόνες τον ήχο. Αν το έβαζα σε άλλη βάση, θα έλεγα ότι οι προβολές στην παράσταση έχουν ισάξια θέση με ένα μουσικό όργανο σε μια ορχήστρα.
Υπάρχει η ποίηση – ακούγεται σε πρώτη ακρόαση η μελοποίησή μου σε αποσπάσματα από το «Μονόγραμμα» του Οδυσσέα Ελύτη – υπάρχουν δύο θεατρικά – το ένα πάνω σε πρωτότυπο κείμενο της Μαίρης Παυλοπούλου- θα έχουμε shadow movements – κίνηση σωμάτων με σκιά, δηλαδή – παιδάκια που θα ζωγραφίζουν πάνω στη σκηνή, με μια ομάδα δεκαπέντε περίπου συντελεστών. Καθένας από τους δημιουργούς έχει προσθέσει το δικό του λιθαράκι στο όραμα και συντελούν όλοι τους στο άρτιο αποτέλεσμα της παράστασης. Τους χρωστάω πολλά, για την αποδοχή, την όρεξη για δημιουργία, για τη συγκίνηση που μοιραζόμαστε, για τη συνεργασία και τη συμμετοχή τους όταν τους το ζήτησα σε αυτή τη δεύτερη περίοδο. Επίσης, η αναφορά ανήκει και σε εκείνους που μου παραχώρησαν τη χρήση του έργου τους, είτε ποιητικό είτε φωτογραφικό είτε γράφοντας στίχους για την παράσταση. Κάποια στιγμή στη συζήτησή μας θα ήθελα να αναφερθώ σε εκείνους ξεχωριστά!
-Ποιά ήταν η απήχηση, η ανταπόκριση του κόσμου στις εκδηλώσεις που έγιναν μέχρι σήμερα;
Η απήχηση είναι πάντοτε ένα αίνιγμα μέχρι τη στιγμή της παράστασης. Ομολογώ ότι μέσα στα χρόνια που δραστηριοποιούμαι στα Χανιά με τους συνεργάτες μου, υπάρχει μία μαγιά ανθρώπων οι οποίοι μας στηρίζουν σταθερά και έχουν παρακολουθήσει μία πορεία δέκα χρόνων. Τους ευχαριστώ και δημόσια για αυτό. Τώρα που το λέω συνειδητοποιώ ότι τα μισά από τα χρόνια που βρίσκομαι δημιουργικά μέσα στη μουσική τα έχω εστιάσει ενεργά εδώ στα Χανιά. Στα δέκα αυτά χρόνια έχει υπάρξει μία πορεία, την αναγνωρίζει ο κόσμος που παρακολουθεί, διακρίνω την εξέλιξη και εγώ.
Θα σου πω τι συμβαίνει από τη στιγμή που θα καθίσω στο πιάνο και θα ξεκινήσει η παράσταση. Κάθε φορά βάζω μικρά σημαδάκια, μικρές στιγμές στην αρχή για να τσεκάρω αν εκείνο που θέλω να επικοινωνήσω με το κοινό φτάνει. Μικρά προσωπικά στοιχήματα, αν θέλεις, μικρές κερδισμένες «μάχες». Στην περίπτωση της «Ιθάκης» συνάντησα κάτι πρωτόγνωρο. Από την πρώτη παράσταση, από τις πρώτες στιγμές, το κοινό ήταν εκεί, παρόντες με ουσιαστικό τρόπο, ακόμα και στα σημεία των πιο προσωπικών βιωματικών αναφορών. Εστιασμένοι σε ό,τι συνέβαινε μπροστά τους, ολοκληρωτικά μέσα σε εκείνο που παρακολουθούσαν. Κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας έβλεπα ότι τα θέματα πραγματικά αγγίζουν αρκετούς αλλά η στιγμή της ζωντανής επικοινωνίας ξεπέρασε τις προσδοκίες.
Με το κοινό πάντοτε επιθυμώ να βρίσκομαι σε άμεση επικοινωνία. Αυτό είναι το δικό μου ζητούμενο – γι’ αυτό έχω σταματήσει να παίζω σε χώρους όπου η μουσική λειτουργεί ως κάτι συμπληρωματικό, ως “χαλί” για άλλες διαδικασίες.
Γι’ αυτό άλλωστε ξανακάναμε παράσταση με διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα την περασμένη Άνοιξη, με την εξαιρετική συνεργάτιδά μου την Κάλλι Ρουμελιώτου, για να μπορέσουμε να επικοινωνήσουμε και με τους κωφούς συνανθρώπους μας, με τον τρόπο που εκείνοι μπορούν να κατανοήσουν μια τόσο πολυμορφική παράσταση. Με δυσκολότερο στόχο ετούτη τη φορά, διότι η διερμηνεία αφορούσε κυρίως μόνο μουσική και την ατμόσφαιρά της, και λιγότερο στίχους τραγουδιών. Με την Κάλλι το πετύχαμε αυτό, κυρίως λόγω της δικής της ικανότητας να διερμηνεύει την τέχνη, και ένιωσαν τη δύναμη της διερμηνείας ακόμα και οι ακούοντες θεατές – αυτό δεν περιγράφεται, αξίζει να το δει κάποιος!
Εν κατακλείδι, γνώρισα νέο κοινό μέσα από την “Ιθάκη”, κέρδισα ξανά τους πιστούς μας θεατές, ενισχύθηκαν οι συνεργασίες, δημιουργήθηκαν καινούριες και όλο αυτό άφησε έναν απόηχο που μου τον μεταφέρει ο κόσμος. Περιμένω με μεγάλη ανυπομονησία και λαχτάρα να ταξιδέψουμε ξανά, στην ανανεωμένη έκδοση της “Ιθάκης” σε λίγες μέρες.
-Ένα ταξίδι με πολλούς και αξιόλογους συνεργάτες…
-Με άξιους και αγαπημένους συνοδοιπόρους. Θα αναφερθώ στον καθέναν ξεχωριστά λέγοντας…
Για την Ελένη Γεωργίου: Η Ελένη είναι άνθρωπος του θεάτρου, ή καλύτερα άνθρωπος του Λουίτζι Πιραντέλο – δεν το αρνείται! Έχει ανοιχτή σκέψη και είναι πρόθυμη για το ουσιαστικό και το καίριο. Της ζήτησα να γράψει ελληνικούς στίχους σε μια μουσική που είχα διαλέξει και μας πρόσφερε την ευαισθησία της γραφής της.
Για τον Κώστα Βερονίκη: Ο Κώστας μετουσιώνει το κείμενο σε μία κατάσταση, σε μία ατμόσφαιρα. Ερμηνεύει τον κάθε ρόλο με τις λέξεις αλλά και με το σώμα, με την κίνησή του, τη φυσική του παρουσία πάνω στην σκηνή. Ήταν ο πρώτος που σκέφτηκα για να αποδώσει το κείμενο της Μαίρης Παυλοπούλου που ερμηνεύει, και από τις πρώτες γραμμές που μου διάβαζε, στις πρώτες πρόβες, επιβεβαίωσε την επιλογή.
Για την Αργυρώ και Κατερίνα Βουτετάκη: Η Αργυρώ και η Κατερίνα, τα Βουτετάκια μας, έχουν μέσα τους έναν κόσμο που εκρήγνυται πάνω στη σκηνή. Η αλληλεπίδραση μαζί τους ήταν αρκετή για να αλλάξει ο τρόπος απόδοσης ενός κομβικού σημείου της παράστασης. Όσα κι αν κάνουμε στις πρόβες πολλαπλασιάζονται στην παράσταση.
Για τον Κώστα Πανταζή: Φίλος και συνεργάτης εδώ και πολλά χρόνια, χωρίς να έχουμε κάνει όσες παρουσιάσεις θα θέλαμε, αλλά με εκείνη τη χημεία των συνεργατών που εκμηδενίζει τις χιλιομετρικές αποστάσεις.
Για την Κατερίνα Παπαδάκη: Η Κατερίνα έχει βρεθεί στην ομάδα των δύο πιο σημαντικών παραγωγών της καριέρας μου, ετούτη είναι η δεύτερη, και με έχει στηρίξει προσωπικά σε διάφορες καταστάσεις. Έχει καίρια ματιά στην ερμηνεία και απόδοση του λόγου, και δεν εγκλωβίζεται σε στεγανά και πεπατημένες διαδρομές.
Για την Κάλλι Ρουμελιώτου: Η γνωριμία με την Κάλλι προέκυψε μέσα από τις παραστάσεις στις οποίες γινόταν ταυτόχρονη διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα, αλλά πολύ γρήγορα φάνηκε η πολυμορφικότητα των μέσων που διαθέτει για να εκφραστεί καλλιτεχνικά και το πόσο ανοιχτούς ορίζοντες έχει σε ιδέες και προτάσεις που τις γίνονται. Έτσι στη δεύτερη περίοδο της παράστασης, της ζήτησα να εκφραστεί με την κίνηση, με το σώμα, με τη σκιά. Δημιούργησε την ομάδα των ατόμων που χρειαζόταν για να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα και έχουν καταφέρει εκπληκτικά αποτελέσματα.
Για την Έλενα Αθανασοπούλου: Η ένταξη της Έλενας στους συντελεστές ξεκίνησε από το κομμάτι των βοηθών πριν την παράσταση αλλά άλλαξε ρόλο περίπου ως αστείο (σοβαρό, πάντα), μιας και το αντικείμενο των φωτισμών ήταν καινούριο για εκείνη, αλλά με κέρδισε η όρεξή της για δουλειά, η συνέπεια της συνεργασίας, και ο τρόπος που μπορεί να ακολουθήσει τις οδηγίες που υπηρετούν μια παράσταση.
Για την Ελισάβετ Βερούλη: Με την Ελισάβετ ως ντουέτο “Είμαστε 2” έχω βιώσει εκπληρωμένα μουσικά όνειρα, επιθυμίες και δύσκολους κερδισμένους στόχους, την συνεργασία, την παιδαγωγική και το άρτιο αποτέλεσμα. Έχει καταφέρει να βγάλει από μέσα μου τον καλύτερό μου εαυτό, σε δημιουργία και αντίληψη.
Για την Λίλιαν Μπουράνη: Η Λίλιαν αποτελεί έναν καταλύτη στη μουσική μου τόσο σημαντικό, ώστε να έχω χωρίσει τα είκοσι χρόνια που δημιουργώ σε περίοδο πριν και μετά την Λίλιαν. Τη γνώρισα αναζητώντας στίχους για να γράψω μουσική, το 2004, και βρέθηκα μπροστά σε μια εξαιρετική ποιήτρια, μέσα στον πανέμορφο κόσμο της γραφής της. Τα δύο τραγούδια που υπάρχουν στο cd του προγράμματος είναι μόνο ένα μικρό δείγμα της συνεργασίας μας, και μόνο μερικά λεπτά από τις αμέτρητες ώρες προσήλωσης στις λέξεις της.
Για την Μαίρη Παυλοπούλου: Η Μαίρη είναι το πρόσωπο στο οποίο αποτυπώνεται ένα μεγάλο μέρος της “Ιθάκης” όπως την ερμηνεύω. Ιδανικός άνθρωπος για να δέσει μία ομάδα συνεργατών, μου έχει μάθει τον τρόπο που χρειάζεται να εμβαθύνει, να παλέψει, να συνταιριάξει και να παραμείνει αναλλοίωτος όποιος θέλει να είναι αυθεντικός. Το κείμενό της υπήρχε πολύ καιρό στο συρτάρι μου και ήρθε στο φως με τον πιο ιδανικό τρόπο, με την ερμηνεία του Κώστα Βερονίκη.
Για τον Δημήτρη Σούλτα: Καταφέρνει να κλείνει μέσα στις φωτογραφίες του, ένα τραγούδι, μια μουσική, ένα πολιτικό σχόλιο, μια κοινωνική και πολιτική κραυγή, αλλά και ένα λυρισμό που βγαίνει από το καρέ. Ουσιαστικός δημοσιογράφος, με καίριο λόγο και σχολιασμό.
Για τον Βαγγέλη Φίλο: Με τον Βαγγέλη ανταμώσαμε στην παρουσίαση του ποιητικού βιβλίου της Λίλιαν Μπουράνη το 2012, και ήρθα σε επαφή με τη δική του ποίηση το διάστημα που ακολούθησε. Το ποίημα που μας παραχώρησε για την παράσταση ανήκει στις κορυφαίες του συνθέσεις ποίησης, ατμόσφαιρας, εικόνων, αρωμάτων και νοημάτων.
Γιώργος Λουτσέτης ( σύντομο βιογραφικό)
Ο Γιώργος Λουτσέτης γεννήθηκε στην Αθήνα, είναι Κρητικής καταγωγής και πατέρας ενός παιδιού.
Σπούδασε πιάνο, ξεκινώντας τη μουσική του διαδρομή από τη Θεσσαλονίκη το 1996, με πενταετή συνεργασία με τη Θεατρική ομάδα του Φυσικού τμήματος Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, για την οποία έγραψε και επιμελήθηκε μουσική στα έργα: “Γέρμα…αν είχε φύγει (στιγμές από δύο θεατρικά)” (Φ.Γ. Λόρκα) -“Ονειρόδραμα” (Α. Στρίντμπεργκ) – “Ο τελευταίος Ασπροκόρακας” (Α. Σολωμού) – “Πρόσκληση σε δείπνο” (M. Hart & G. S.Kaufman) – “Κλέψε λιγότερο” (Ντάριο Φο) και με την οποία συμμετείχε σε Ελληνικά & Διεθνή Φεστιβάλ Πανεπιστημιακών Θεατρικών Ομάδων.
Σκηνοθέτησε και συμμετείχε σε συναυλίες και μουσικές παραστάσεις στα Χανιά, την Ιεράπετρα, την Κέρκυρα, τη Θεσσαλονίκη, την Αθήνα και την Ελευσίνα, το Ηράκλειο, είτε ως σολίστ, είτε συνοδεύοντας στο πιάνο και το τραγούδι επαγγελματίες ερμηνευτές, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν:
- “Κι εκείνος που σωπαίνει θα χαθεί”, (μουσικοθεατρική παράσταση, με κοινωνικά- πολιτικά τραγούδια, Θέατρο σκιών και απαγγελία), με την Ελισάβετ Βερούλη, τον Νίκο Μπλαζάκη, την Κατερίνα Παπαδάκη και τον Δήμο Αμπράζη (Χανιά-Ηράκλειο-Αθήνα, 2010-2013 ).
- “Στα μονοπάτια των αστεριών”, με την Φιόρη-Αναστασία Μεταλληνού (παράσταση με αστρονομικό περιεχόμενο) (Θεσσαλονίκη-Κέρκυρα-Αθήνα-Χανιά-‘Ιμβρος Σφακίων, 2009-2014).
- “Δίπτυχο”, μουσική παράσταση (λυρικά και πολιτικά τραγούδια) με την Ελισάβετ Βερούλη ως ντουέτο “Είμαστε-2″ (Χανιά-Αθήνα-Φραγκοκάστελλο, 2012-2013).
- “Ερώματα”, σύνθεση μουσικής για την παρουσίαση της ομώνυμης ποιητικής συλλογής της Λίλιαν Μπουράνη – εκδόσεις Μανδραγόρας (Αθήνα, 2012).
- “Συνομιλώντας με τον Μινωικό Πολιτισμό”, ειδική σύνθεση για την έκθεση με τίτλο “Συνομιλώντας με τον Μινωικό Πολιτισμό” – Σουίτα για πιάνο “Συνομιλίες” (Βασιλική του Αγίου Μάρκου, Ηράκλειο Κρήτης-12 Νοεμβρίου 2014, Μάλια, πρώην Δημαρχείο- 16 Μαΐου 2015, Πύλη Σαμπιονάρα, Χανιά-17 Οκτωβρίου 2015).
- “ΣΠωΝδή στον Έρωτα”, παράσταση Mουσικής και Λόγου, με την Ελισάβετ Βερούλη ως ντουέτο “Είμαστε-2″, και την Κάλλι Ρουμελιώτου (διερμηνεία στην ελληνική νοηματική γλώσσα) (Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Αίθουσα “Μ. Κατράκης” – Χανιά, 2014-2015).
- “Της Ιθάκης το ωραίο ταξίδι…” (σε 3 πράξεις), πολυμορφική παράσταση βασισμένη σε τρεις στίχους της “Ιθάκης” του Κ. Καβάφη, με τους: Ελισάβετ Βερούλη, Κώστα Πανταζή, Κώστα Βερονίκη, Αργυρώ Βουτετάκη, Κατερίνα Βουτετάκη, Κάλλι Ρουμελιώτου, Έρη Κεχρά, Γρηγορία Οικονομάκη, Θάλεια Ραγκούση, (Δημοτική Πινακοθήκη Χανίων, Αίθουσα “Μ. Κατράκης”-Χανιά, Αίθουσα “Μ. Μερκούρη”-Ιεράπετρα, Νεώριο Μόρο-Χανιά, Θέατρο “Δ. Βλησίδης”-Χανιά).
Διάφορες συμμετοχές σε συναυλίες προς ενίσχυση συλλογικοτήτων και φορέων αλληλεγγύης, καθώς και μεμονωμένες παραστάσεις συμπαράστασης, στην ευρύτερη περιοχή των Χανίων.
Οι συνθέσεις του περιλαμβάνουν ορχηστρική μουσική, και τραγούδια σε στίχους σύγχρονων αξιόλογων στιχουργών, καθώς και μελοποιημένα ποιήματα των: Ναπολέοντα Λαπαθιώτη, Μαρίας Πολυδούρη, Κωστή Παλαμά, Οδυσσέα Ελύτη, Μίκη Θεοδωράκη, Pablo Neruda, Λίλιαν Μπουράνη.