Του Δημήτρη Κ. Τυραϊδή *
Ε, κι αυτοί οι βασιλιάδες! Όλο εκπλήξεις είναι με τα παράξενα γούστα που έχουν!
Τώρα γιατί το γράφω αυτό; Η αιτία είναι εκείνο που διάβασα στον τοπικό τύπο, πως κάποια βασιλική οικογένεια, βέβαια γνωρίζω ποια είναι αλλά δεν θέλω να το αναφέρω γιατί δεν έχω αυτό το δικαίωμα να το γράψω, έβαλε λέει σε μπελάδες έναν φούρναρη, να τους φτιάξει καλτσούνια που να περιέχουν στην ζύμη τους και χρυσό. Είδε κι έπαθε ο άνθρωπος να επιλέξει τα υλικά για να ξεχωρίζουν από τα κοινά καλτσούνια. Μεταξύ των άλλων σπάνιων υλικών, εκτός από την παραδοσιακή κρητική μυζήθρα που εύκολα την βρίσκει κανείς και γιατί άλλη δεν υπάρχει καλύτερη απ’ αυτήν, είδε κι έπαθε ο άνθρωπος να επιλέξει τα υπόλοιπα υλικά. Το υλικό που έψαξε σ’ όλη την Ελλάδα να το συλλέξει και τον κούρασε πολύ τον άνθρωπο ήταν το φρέσκο γάλα της γαϊδούρας. Πείστηκε ότι το γάλα της γαϊδούρας ήταν το πιο απαραίτητο για την ξέχωρη γεύση των καλτσουνιών. Αυτό και μόνο αυτό το γάλα θα έκανε τη διαφορά του κρητικού παραπάνω εδέσματος.
Τι να έβαζε ο άνθρωπος, πρόβειο γάλα; Βασιλιάς είναι ο παραγγελιοδόχος του, δεν είναι όποιος κι όποιος. Σπάνιος πελάτης ήταν και τα καλτσούνια του ήταν ένα κι ένα για την διαφήμιση του μαγαζιού του και της τέχνης του.
Τώρα, που βρήκε τόσες γαϊδούρες και τις άρμεξε παίρνοντας το πολύτιμο γάλα τους, αυτό είναι μεγάλο επίτευγμα. Θα μου πείτε ότι, πολλές γαϊδούρες θρέφει η γη της χώρας μας αλλά δεν είναι εύκολο να βρεις τις γαλακτερές γαϊδούρες. Πολλές είναι εκείνες που δείχνουν ότι είναι γαλακτερές αλλά στο τέλος αποδεικνύονται ότι είναι τσιμπλοβίζες και στέρφες. Έτσι λέμε εμείς στο χωριό μου στη Ρούμελη όλα τα θηλυκά που έχουν μικρά βυζιά και που δεν γεννάνε. Μπράβο του όμως του φούρναρη που τα κατάφερε.
Τώρα θα μου πείτε ότι από καταβολής κόσμου οι βασιλιάδες όλο εκπλήξεις και πρωτοτυπίες ήταν. Π.χ. ο Ηρώδης πρωτοτύπησε και να ξεχώρισε από τους άλλους βασιλιάδες γιατί διέταξε τους στρατιώτες, σκλάβους ή δούλους δεν γνωρίζω ακριβώς πως τους ονόμαζε, τους διέταξε επαναλαμβάνω να σφάξουν κάπου 14 χιλιάδες μικρά παιδιά και μάλλον πρέπει να είναι γραμμένο το όνομά του στις σελίδες της παγκόσμιας ιστορίας με χρυσά γράμματα. Αλλά κι ο Χαϊλέ Σελασιέ, δεν ξέρω σε ποια χώρα ήταν βασιλιάς, για να διατηρεί ξυράφι την νοημοσύνη του έσφαζε κάθε μέρα κι από ένα παιδί, κι έτρωγε το μυαλό του. Ο ‘’εξυπνότερος’’ κείνος βασιλιάς, αν τελικά φημιζότανε για την εξυπνάδα του πάλι δεν γνωρίζω. Θαρρώ όμως και ένας άλλος βασιλιάς εφάρμοζε αυτή τη μέθοδο, κάπου γύρω από το ξεγραμμένο σήμερα Κουρδιστάν. Εκείνος, έτσι είχα ακούσει, έσφαζε δύο μικρά παιδιά τη μέρα. Τώρα, αν ήταν θηλυκού γένους ή αρσενικού και πάλι δεν το ξέρω.
Επειδή όμως δεν γνωρίζω όλη την αλήθεια για τις παραπάνω ‘‘εφευρετικότητες’’ κι επειδή δεν γράφω ποτέ ψέματα, αν τώρα έγραψα ψέματα συγχωρέστε με. Δεν το έκανα σκόπιμα, από άγνοια το έγραψα. Τέλος πάντων.
Θα μου πείτε τώρα, βασιλιάδες ήταν αυτοί, να μην θέλουν να κάνουν το κατιτίς παραπάνω από τους άλλους; Εδώ, οι Φαραώ της Αιγύπτου πριν από χιλιάδες χρόνια όταν κοιμότανε, γιατί δεν πέθαιναν ποτέ, έτσι πίστευαν, όταν τους τοποθετούσαν στο χρυσοκέντητο τάφο τους οι της οικογένειας τους έθαβαν και ζωντανούς ανθρώπους (σκλάβους) στον τάφο τους για να εξυπηρετούν τον βασιλιά τους. Μάλλον είχαν υποψίες ότι οι διάβολοι της κόλασης, που εκεί θα πηγαίνανε για να ξαναχτίσουν εκεί το παλάτι τους και τον χρυσό θρόνο τους, δεν πρέπει να τους είχαν εμπιστοσύνη. Μπορεί κανένας να έχει εμπιστοσύνη στο διάβολο; Όχι βέβαια. Γι’ αυτόν τον λόγο μάλλον, έτσι λέω εγώ, έπαιρναν μαζί τους και αρκετούς σκλάβους τους.
Τώρα σε κείνο που είμαι σίγουρος ότι γινότανε ακριβώς όπως θα το γράψω στις επόμενες αράδες ήταν η εφευρετικότητα του βασιλιά Σάχη στην Περσία. Εκείνος ο ‘’άνθρωπος’’ δεν ήθελε άνδρες βαρβάτους στο παλάτι του, μάλλον πρέπει να ήταν πολύ ζηλιάρης και για να μην του στολίσει το κεφάλι του η βασίλισσα – Σαράγια θαρρώ πως την έλεγαν – τους ευνούχιζε όλους τους άνδρες κι όχι μόνο. Πολλούς τους τύφλωνε κιόλας. Ποιους όμως τύφλωνε και με ποιον τρόπο τους έβγαζε τα μάτια δεν ξέρω ακριβώς, αλλά τι να κάνω, να πω ψέματα; Όχι, όχι… εγώ δεν λέω ψέματα ποτέ! Άλλωστε ξεκαθάρισα τη θέση μου περί ψεμάτων από την αρχή του σημερινού μου άρθρου.
Επίσης και για τους δικούς μας βασιλιάδες, πολλά έκτροπα έλεγαν ότι έκαναν. Λέγανε ότι και φόνοι είχαν γίνει στο παλάτι τους και πολλά άλλα, αλλά δεν έχω αποδεικτικά στοιχεία και δεν γράφω τίποτα περισσότερο. Εκείνο όμως που γνωρίζω ότι έκαναν οι βασιλείς ήταν ότι έπιναν το αίμα του ελληνικού λαού, ρουφώντας και την τελευταία του ρανίδα. Όλοι τους. Ο δε βασιλιάς Παύλος και η Φρειδερίκη, για να προικίσουν την πριγκίπισσα Σοφία κι επειδή ο γαμπρός γύρευε πολλά χρήματα και που δεν τα είχαν, αναγκάστηκαν οι ‘’άνθρωποι’’ να ‘’δανειστούν’’ χρήματα από τους Έλληνες. Εβδομήντα χιλιάδες λίρες γύρευε ο μέλλον τότε γαμπρός τους, που να τα βρουν οι άνθρωποι! Απίστευτους τεμενάδες έκαναν οι προξενητές ώσπου να μπορέσουν να έρθουν σε συμβιβασμό και με χίλια δυο βάσανα τον έπεισαν να του δώσουν πενήντα χιλιάδες χρυσές λίρες.
Τέλος για βασίλισσες δεν γνωρίζω πολλά πράγματα κι αυτό το γεγονός που θα γράψω στην συνέχεια δεν ξέρω αν είναι ακριβώς έτσι. Λένε ότι μια βασίλισσα για να γίνει η πιο όμορφη βασίλισσα στον κόσμο – άκουσον, άκουσον – έκανε μπάνιο με γιομάτη την μπανιέρα της ανθρώπινο αίμα. Κι αυτό είναι αλήθεια. Για κείνο όμως που δεν βάζω το χέρι μου στο Ευαγγέλιο, δεν γνωρίζω αν πράγματι ήταν βασίλισσα, ή κάποια άλλη ‘’κυρία’’ της τότε ανώτερης κοινωνίας. Μπορεί να ήταν δούκισσα ή πριγκίπισσα. Πάντως της υψηλής κοινωνίας.
Το χορό κρατούσε η σκούφια της ή καλύτερα το καπέλο που φορούσε και το λέω αυτό γιατί τότε, κείνες τις εποχές, το καπέλο στις εξέχουσες ‘’κυρίες’’ ήταν απαραίτητο στολίδι. Άλλωστε και στις μέρες μας οι ‘’κυρίες’’ της ανώτερης τάξης ανθρώπων όταν επιβάλετε να παραβρεθούν σε κάποιο ιστορικό γεγονός χωρίς καπέλο δεν πάνε. Ποτέ! Αυτό το είδαμε και στο κατευόδιο της βασίλισσας της Αγγλίας.
* συγγραφέας – ποιητής
μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών,
μέλος των Πνευματικών Δημιουργών νομού Χανίων
και άλλων πολλών πολιτιστικών συλλόγων