Της Μαρίας Μητσοπούλου
Η επόμενη μέρα του ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε με το κόμμα να περνάει στην μετά Τσίπρα εποχή, όπου ο λεγόμενος ιστορικός ΣΥΡΙΖΑ είναι πλέον μειοψηφία μετά την ήττα της Έφης Αχτσιόγλου στις εσωκομματικές εκλογές για την ανάδειξη του νέου προέδρου.
«Από αύριο ξεκινά ένας μεγάλος αγώνας να ασκήσουμε μαχητική και δομική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας», ήταν το μήνυμα της Έφης Αχτσιόγλου στις δηλώσεις της μετά την ανακοίνωση του αποτελέσματος έξω από την Κουμουνδούρου υπό τα δυνατά συνθήματα της νεολαίας και των υποστηρικτών της. Ευχαρίστησε όλους όσοι την ψήφισαν τονίζοντας ότι «είναι μεγάλη τιμή την οποία θα υπηρετήσω με αφοσίωση». Οι αναφορές της αυτές εκλαμβάνονται ως ένα νεύμα ενότητας, γνωρίζοντας ότι από αύριο ξεκινά μια δύσκολη πορεία.
Η ήττα είναι βαριά δεδομένου ότι ο αντίπαλός της Στέφανος Κασσελάκης εμφανίστηκε ως «κομήτης» την τελευταία στιγμή και με τα χαρακτηριστικά που πολλές φορές έχουν αναλυθεί, πήρε την «κούρσα της διαδοχής» και μαζί τα κλειδιά ενός κόμματος που μετράει δεκαετίες μέσα από μια πορεία μετασχηματισμών.
Από εδώ και στο εξής, μοιραία μπαίνουν στο μικροσκόπιο, τα αίτια αυτής της οδυνηρής της ήττας, με πολλούς να δείχνουν ήδη από τον πρώτο γύρο την απώλεια επαφής του κόμματος με την κοινωνία.
Ωστόσο πέρα από τα βαθύτερα αίτια που συνδέονται με την γενικότερη στρατηγική και πολιτική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ στις πρόσφατες εθνικές εκλογές, μπορεί κάποιος να εντοπίσει και κάποιους λόγους στο τρόπο που η Έφη Αχτσιόγλου στήριξε την υποψηφιότητά της από τον Ιούλιο μέχρι σήμερα.
Οι λόγοι της ήττας
Πιο αναλυτικά, κάποιοι βασικοί λόγοι για το αποτέλεσμα έχουν ως εξής:
-Μετά την εμφάνιση του Στέφανου Κασσελάκη στο προσκήνιο η πλευρά της Έφης Αχτσιόγλου δεν αναπροσάρμοσε την στρατηγική της. Η ίδια συνέχισε να κινείται «ηγεμονικά» με τον αέρα του «φαβορί». Από την πρώτη υπόνοια ότι ο Στέφανος Κασσελάκης κινείται με στόχο την εκδήλωση υποψηφιότητας, ως την κάλπη του πρώτου γύρου (μεσολάβησαν τρεις εβδομάδες) η Έφη Αχτσιόγλου συνέχισε να κινείται σε χαμηλούς τόνους, και ακόμη και οι αιχμές της προς την άλλη πλευρά ήταν προσεκτικές και υπαινικτικές ως επί το πλείστον.
-Έκανε μια συντηρητική εκλογική καμπάνια, επιδεικνύοντας σοβαρό και αυστηρό προφίλ, αποφεύγοντας σταθερά τις προσωπικές πινελιές. Κυρίως εστίασε σε περιοδείες και συνεντεύξεις σε ΜΜΕ, σε αντίθεση με την καμπάνια νέου τύπου που ακολούθησε ο συνυποψήφιός της, με καταιγισμό βίντεο στα σόσιαλ μήντια.
-Δεν κατάφερε να απευθυνθεί στο ευρύ εκλογικό ακροατήριο του ΣΥΡΙΖΑ, αντίθετα έδειξε να απευθύνεται στην κομματική βάση. Αυτό οφείλεται και στο γεγονός προσπάθησε να ανταποκριθεί σε εσωκομματικές ισορροπίες εξαιτίας της στήριξης από όλο το κομματικό φάσμα, από πρόσωπα της προεδρικής τάσης, το κομμάτι των αριστερών προεδρικών που συγκροτεί η τάση των 6+ 6, έως την Ομπρέλα. Έτσι, εμφανίστηκε να λειαίνει τις γωνίες μιλώντας για τους «πολλούς», προκειμένου να αποφύγει εντυπώσεις περί αριστερής στροφής, και να προβάλλει ως συνθετική και ενωτική υποψηφιότητα. Ωστόσο από εκεί και πέρα πολλοί θεώρησαν ότι ακολουθεί τη γνώριμη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που έχασε στις εκλογές. Αποτέλεσμα όλων αυτών ήταν ότι ξεπεράστηκε γρήγορα, ειδικά με την εμφάνιση Κασσελάκη, η αρχική εικόνα ότι είναι εκείνη η οποία περισσότερο, από την αρχική τετράδα των υποψηφίων, εκπροσωπεί το «νέο κύμα» ή εν γένει το «νέο».
-Κατά συνέπεια, δεν κατάφερε να αποσείσει την εικόνα της «κομματικής» υποψηφιότητας με την στενή έννοια. Αντίθετα φάνηκε να κερδίζει έδαφος η αντικομματική έως και επιθετική προς το κόμμα ρητορική Κασσελάκη, που πατούσε στην «αρχηγική νοοτροπία» που έχει καλλιεργηθεί όλα τα προηγούμενα χρόνια (και στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ), σύμφωνα με την οποία απέναντι στον αρχηγό ήταν τα κομματικά βαρίδια που εμπόδιζαν να χαράξει γραμμή μπροστά.
-Η εικόνα αυτή ενισχύθηκε και από το κομμάτι της ατζέντας της για τις αλλαγές στο κόμμα και συγκεκριμένα τη ρητορική περί «κόμματος δομών και κανόνων» που έστειλε το μήνυμα ενός κλειστού κόμματος, ή εν πάση περιπτώσει έδωσε την δυνατότητα σε συνυποψηφίους της να την ταυτίζουν με αυτό που ο Νίκος Παππάς χαρακτήρισε «κόμμα – στρείδι».
-Καθυστέρησε να απαντήσει αποφασιστικά στις συκοφαντικές επιθέσεις που δέχτηκε από διάφορα «μηντιακά και σοσιαλμηντιακά» κέντρα με απολήξεις μέσα στο κόμμα όπως η ίδια κατήγγειλε στο Διαρκές Συνέδριο, δείχνοντας ειδικότερα, πίσω τους τον Παύλο Πολάκη και τον «στρατό» οπαδών και τρολ που τον ακολουθεί. Οι επιθέσεις αυτές είχαν ξεκινήσει ήδη από την κεντρική Επιτροπή του Ιουλίου με τα «καλλιστεία» του Παύλου Πολάκη. Μέσα στον Αύγουστο τη σκυτάλη πήραν επιθέσεις περί «διαπλοκής». Μετά την εμφάνιση Κασσελάκη κορυφώθηκε από το αντίπαλο στρατόπεδο, επώνυμους κι ανώνυμους, η επίθεση με την κατηγορία περί υπονόμευσης του Αλέξη Τσίπρα και εξώθησής του στην έξοδο μετά τις εκλογές, η οποία έλαβε διαστάσεις παραμονές του πρώτου γύρου. Η ίδια αντέδρασε έντονα και αποφασιστικά δύο εικοσιτετράωρα μετά την κάλπη του πρώτου γύρου, που όπως αποδεικνύεται ήταν αργά.