O κατσίγαρος, όπως ονομάζουμε κοινώς τα υγρά απόβλητα των ελαιουργείων, όντας πολύ βεβαρυμμένος με οργανικό φορτίο, δημιουργεί περιβαλλοντικά προβλήματα και έχει επικρατήσει η φήμη ότι είναι αδύνατον να αντιμετωπιστεί με λύσεις οικονομικά εφικτές και τεχνολογικά απλές.
Η εξαιρετικά υψηλή τοξικότητα του, σε συνδυασμό με το επίσης εξαιρετικά υψηλό ρυπαντικό φορτίο που περιέχει, το καθιστούν ως και απόβλητο με έναν από τους μεγαλύτερους συντελεστές επικινδυνότητας, που όταν καταλήξει ακατέργαστο στο περιβάλλον, προκαλεί σοβαρές διαταραχές όπως:
α) Φυτοτοξικότητα (μόλυνση)
β) Αλλαγή χρώματος των υδάτων (οπτική ρύπανση)
γ) Καταστροφή υδρόβιας ζωής (μείωση της βιοποικιλότητας)
δ) Τοξική μόλυνση του υπόγειου υδροφόρου ορίζοντα (προβλήματα ύδρευσης)
ε) Εξαιρετικά δυσάρεστες οσμές (περιορισμός κατοικιών γύρω από τις λυματοδεξαμενές).
Για την αντιμετώπιση των παραπάνω φαινομένων, την περασμένη εβδομάδα έγινε μια ημερίδα στο Ηράκλειο Κρήτης, όπου παρουσιάστηκαν αποτελέσματα από ένα συγκεκριμένο σχέδιο εκμετάλλευσης του κατσίγαρου και την μετατροπή του σε ωφέλιμο υλικό για τους ελαιώνες, μέσω υγρής λίπανσης από το Ινστιτούτο Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων.
Το πρόγραμμα αυτό εφαρμόζεται πιλοτικά σε συνεργασία με την Περιφέρεια Κρήτης, για 3η συνεχόμενη χρονιά στα Πεζά Ηρακλείου, αναφέρει στο ΡΑΔΙΟ ΚΡΗΤΗ και στον Μανόλη Αργυράκη, ο Γεωπόνος Καθηγητής και υπεύθυνος Ελαιοκομίας του Ινστιτούτου Ελιάς και Υποτροπικών Φυτών Χανίων, Γιώργος Κουμπούρης.
“Η νέα αυτή τεχνική πραγματοποιείται σε συνεργασία με την Διεύθυνση Υδάτων Ηρακλείου, με σκοπό το προϊόν που προκύπτει από την μετατροπή του κατσίγαρου, σε λίπασμα για ελαιώνες να είναι ασφαλές.Προς το παρόν έχουμε μόνο την άδεια για ερευνητικούς λόγους να εφαρμόσουμε αυτή την τεχνική όχι όμως την νομοθεσία”,αναφέρει ο κ. Κουμπούρης.
Γιαυτό εφαρμόζουμε πιλοτικά το πρόγραμμα στα χωράφια των Πεζών Ηρακλείου, στο Μεραμβέλλο στο Λασίθι και στον Μηλέα Καλαμάτα.
Την τεχνική εφαρμογής, εξήγησε στο ΡΑΔΙΟ ΚΡΗΤΗ και στο Μανώλη Αργυράκη, ο επικεφαλής της μιας εκ των δύο ομάδων που διεκπεραιώνουν το πρόγραμμα, κ. Ψαράς.
“Ενώνουμε κάλιο μαζί με κατσίγαρο και το υγρό απόβλητο που βγαίνει κατευθύνεται στους ελαιώνες σε συγκεκριμένες δόσεις, ώστε να μην είναι τοξικός για το έδαφος και τον υδροφόρο υπόγειο ορίζοντα. Το έδαφος λειτουργεί σαν φίλτρο διαχωρίζοντας τις φαινόλες που διασπώνται στο εσωτερικό του”, αναφέρει ο κ. Ψαράς.
“Αν εφαρμοστεί νομοθεσία στην Ελλάδα ίδια με την Ιταλία και την Ισπανία, για κάθε 1 στρέμμα ελαιώνα θα απαιτούνται 5 με 8 κυβικά επεξεργασμένου προϊόντος”, ολοκληρώνει.