Το ξενοδοχείο που εργαζόταν μπορεί να ήταν γεμάτο από τουρίστες, όμως η μία μείωση μισθού διαδεχόταν την άλλη – Όλες μαζί ξεπερνούσαν το 50% του αρχικού μισθού…Όλα τα πράγματα στη ζωή έχουν τα όρια τους – ακόμα και οι μειώσεις μισθών μέσα στην κρίση. Κάτι τέτοιο ένιωθε τα τελευταία τρία χρόνια ο κ. Γιώργος Παπυράκης από τις Κορφές. Μάγειρας στο επάγγελμα, άφησε πίσω του 20 χρόνια προϋπηρεσίας και μια δουλειά που πραγματικά αγαπούσε, όσο δύσκολη και αν ήταν αυτή, ειδικά στα ξενοδοχεία όπου δούλευε.
”Η επιχείρηση μπορούσε να μας πληρώνει κανονικά”
Το να πει «αντίο» και να σηκωθεί να φύγει δεν ήταν μια εύκολη υπόθεση. Αυτό το καταλαβαίνουν όλοι. Έχει οικογένεια, υποχρεώσεις αλλά και αξιοπρέπεια και κυρίως όρια στην αντοχή του κυρίως στην ψυχολογική, η οποία εξαντλήθηκε. Οι μειώσεις ξεκίνησαν σταδιακά και κάποια στιγμή ξεπέρασαν το 50% σε μια ξενοδοχειακή μονάδα που ήταν γεμάτη από τουρίστες και μπορούσε να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.
Ο κ. Γιώργος βιώνοντας όλη αυτή τη δύσκολη κατάσταση και τις συνεχείς πιέσεις μια ημέρα “τα πήρε στο κρανίο” όπως χαρακτηριστικά είπε στο MadeinCreta, όλα αυτά τα αρνητικά συναισθήματα όμως του προκάλεσαν και κάτι άλλο ακόμα πιο βαθύ. Μίσησε το επάγγελμα που αγαπούσε και έκανε τη μισή ζωή του. Είχε έρθει η ώρα να αλλάξει επαγγελματικό προσανατολισμό σε μια ηλικία που δεν είναι εύκολο να το κάνεις.
”Τα πήρα στο κρανίο από την κοροϊδία”
«Όλη αυτή η κατάσταση με ανάγκασε να εγκαταλείψω τη δουλειά μου. Ιδιαίτερα χαμηλό το μεροκάματο για μια δουλειά που είναι δύσκολη, κοπιαστική και ιδιαίτερης ευθύνης. Κάποια ημέρα – ας μου επιτραπεί η έκφραση – τα πήρα στο κρανίο από την κοροϊδία και την συμπεριφορά. Ξέρω ότι ρίσκαρα, δεν έχω άγνοια κινδύνου. Νομίζω όμως ότι αν αυτό το κάνανε όλοι σήμερα τα πράγματα θα ήταν αλλιώς…
Εγώ τη δουλειά μου την αγαπάω πάρα πολύ αλλά όχι και αυτό το πράγμα ήμαρτον! Δε σας κρύβω ότι πέρασα έναν δύσκολο χειμώνα, σχεδόν υπέφερα και λόγω της απόφασης που είχα πάρει. Όμως είπα ότι θα καταφέρω. Δεν πρέπει να κλαιγόμαστε πρέπει να προσπαθούμε, αλλιώς δε γίνεται τίποτα. Αν σας πω ότι την κρίση την είδα σαν ευκαιρία θα το πιστέψετε;»
Αποφάσισε, λοιπόν, να ασχοληθεί με τα χωράφια του και πήρε και άλλα “σιμισακά”. Χρησιμοποιώντας και τις γνώσεις που είχε από τη μαγειρική άρχισε να αρωματίζει το λάδι και το ξύδι παραγωγής του, με μπαχαρικά και βότανα από το χωράφι του. Όλα μαζί μπαίνουν σε μπουκάλια που έχει ο ίδιος φιλοτεχνήσει. Εκτός από τις ελιές και τα αμπέλια, στο ίδιο μέρος τώρα βρίσκει κάπαρη, βότανα – μέχρι και καρυδιά φύτρωσε.
