Ανακοίνωση Δημοτικής Κίνησης Πολιτών “ΟΙ Α-ΓΝΩΣΤΟΙ (Δεν μας ξέρει ούτε η μάνα μας)”:
Η περίοδος που διανύουμε είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για τους λαούς των Βαλκανίων αλλά και για την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου. Τα συλλαλητήρια για την Μακεδονία, τα οποία είναι εθνικού και όχι εθνικιστικού, λαϊκιστικού ή ακροδεξιού χαρακτήρα, όπως έσπευσαν να δηλώσουν κυβερνητικά στελέχη και δυστυχώς και ο πρωθυπουργός, είναι μία ακόμα απόδειξη της ισχυρής ιδιοπροσωπίας του Έλληνα ο οποίος κάθε άλλο παρά πρόθυμος φαίνεται να αποδεχθεί την αποδόμησή του.
Θα πρέπει ωστόσο, προς αποφυγή παραξηγήσεων να επιμείνουμε λίγο στην ανάλυση των όρων του εθνισμού, του εθνικισμού και του φασισμού που χρησιμοποιούνται κατά κόρον από τους δήθεν προοδευτικούς και τους τάχα μου διεθνιστές και αντεξουσιαστές. Ιδιαίτερα σε αυτούς που διανοήθηκαν να γράψουν σε ιστορικό μνημείο της Θεσσαλονίκης, ότι «Έλληνας δεν γεννιέσαι, καταντάς», «Antifa για πάντα», «Μόνο εντατικές για τους εθνικιστές» και «Κοιμάσαι πατριώτης, ξυπνάς φασίστας». Επαναλαμβάνουμε, για χάρη τους, τα λόγια του Μεγαλέξανδρου προς τους ανίκανους να δαμάσουν το άλογο πάθος τους, με μεταφορική έννοια βεβαίως. «Οίον ίππον απολλύουσι, δι’ απειρίαν και μαλακίαν χρήσασθαι μη δυνάμενοι». Ελπίζουμε να αντιλαμβάνονται το υπονοούμενο εκτός αν το στάδιο της απειρίας και της μαλακίας τους είναι μη αναστρέψιμο.
«Για εμάς υπάρχει μια λεπτή αλλά υπαρκτή και πολύ σημαντική διαφορά μεταξύ εθνισμού και εθνικισμού. Ο εθνισμός συνδέεται με την ύπαρξη και κυρίως τη συνειδητοποίηση πολιτιστικών συγγενειών, κυρίως γλωσσικών, συγγενειών «έθους» και αντιλήψεων για τη ζωή και τον θάνατο, βασικό ρόλο στις οποίες παίζουν και οι θρησκευτικές ή άλλες φιλοσοφικές αντιλήψεις. Συνδέεται, επίσης και με την αντίληψη μιας ιστορικής συνέχειας αυτών των χαρακτηριστικών, που μπορεί να είναι σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό υπαρκτή. Αντίθετα, ο εθνικισμός συνδέεται, αναγκαία, με την ύπαρξη μιας κρατικής οντότητας, η οποία οργανώνει τον πυρήνα και την ιδεολογική συνοχή της στη βάση μιας κυρίαρχης εθνότητας– είτε υπαρκτής είτε υπό κατασκευή–σε έναν γεωγραφικό χώρο, προσδοκώντας στην μακροημέρευσή της μέσω της ταύτισης των συμφερόντων της εξουσίας με τα συμφέροντα των μελών της εθνότητας.
Ο εθνισμός, λοιπόν, δεν διαθέτει τα επιθετικά χαρακτηριστικά του εθνικισμού που επιθυμεί να ενσωματώσει δια της καταπίεσης ή του πολέμου άλλους πληθυσμούς με διαφορετικά χαρακτηριστικά. Αποτελεί μια λογική ιστορική διεργασία η οποία μπορεί να συνδέεται ή να μην συνδέεται καθόλου με μια οργανωμένη δομή εξουσίας.
Κάποιοι θα απέρριπταν τη διάκριση που κάνουμε, θεωρώντας πως δεν μπορεί να υφίσταται το ένα δίχως το άλλο, ο εθνικισμός δηλαδή δίχως τον εθνισμό και το αντίστροφο. Ο εθνισμός, όμως, είναι πανάρχαια υπόθεση. Έχει να κάνει με τα «νομιζόμενα» και «πρέπει» ενός τόπου με κυρίαρχο στοιχείο φυσικά τη γλώσσα, επειδή η γλώσσα αποτελεί θεμελιώδες εργαλείο της σκέψης και συγχρόνως τρόπο διαμόρφωσής της. Ο εθνικισμός, όμως, αφορά τη νεωτερική εποχή στα πλαίσια κυρίως της βιομηχανικής ανάπτυξης και συνδέεται με τη διαδικασία διάλυσης των παλιών αυτοκρατοριών και τη συγκρότηση της εξουσίας γύρω από το λεγόμενο εθνικό ιδεώδες. Προσοχή, το εθνικό ιδεώδες, όμως, εδώ νοείται ως μια ιδεολογικοποιημένη κατασκευή και όχι ως μια βιωμένη κατάσταση εθνισμού σε συνθήκες πραγματικής ζωής.
Εδώ είναι σημαντικό να σημειώσουμε πως και ο εθνικισμός, όταν πρωτοεμφανίστηκε στο προσκήνιο, ήταν ένα επαναστατικό ρεύμα που πρέσβευε την απελευθέρωση από τη δεσποτική εξουσία είτε των αυτοκρατόρων είτε των αποικιοκρατών. Τον 19ο αιώνα έως τις αρχές του 20ου, σχεδόν όλες οι ανερχόμενες εξουσιαστικές συγκροτήσεις ήταν εθνικιστικές. Οπότε το ευρύτερο γεωπολιτικό παιχνίδι παιζόταν γύρω από το πλαίσιο της «αυτοδιάθεσης των λαών». Θέλουμε να πούμε πως εκείνη την εποχή ο εθνικισμός δεν είχε καθόλου «κακό» όνομα. Αυτό άρχισε να το αποκτά μετά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο και ειδικότερα τα τελευταία 40 περίπου χρόνια. Ο λόγος γι’ αυτό είναι απλός. Μεταπολεμικά άρχισε να συγκροτείται βήμα–βήμα η σύγχρονη Δυτική αυτοκρατορία (ΕΕ–ΝΑΤΟ). Η αυτοκρατορική δόμηση της εξουσίας που προϋποθέτουν οι νέοι σχηματισμοί είναι εξ ορισμού ανταγωνιστική προς τον εθνικισμό, εφ’ όσον αυτή φιλοδοξεί να κυριαρχήσει σε ένα πλήθος διαφορετικών εθνοτήτων με έναν ενιαίο τρόπο δίχως τη «δυσκολία» προσαρμογής της στις επί μέρους πληθυσμιακές διαφοροποιήσεις. Επί πλέον, ήδη πριν τον πόλεμο, με την επικράτηση των μπολσεβίκων στη Ρωσσία και την συγκρότηση της 3ης Διεθνούς, είχαμε τη γέννηση ενός άλλου αυτοκρατορικού επεκτατικού οράματος με όχημα την δήθεν «κοινωνική απελευθέρωση», το οποίο, ενώ ήταν εξ ίσου εχθρικό προς τον εθνικισμό, τον αντιμετώπιζε ωστόσο εργαλειακά κατά τόπους για την επίτευξη των δικών του σκοπών.
Κάπου εδώ θα συναντήσουμε αργότερα και την κατασκευή του Μακεδονικού ζητήματος ως μέρους της πολιτικής της Κομιντέρν (Κομμουνιστική Διεθνής) για τα Βαλκάνια, πολιτική που εφάρμοσε το ΚΚΕ σε μια προσπάθεια αναίρεσης των αποτελεσμάτων των Βαλκανικών πολέμων και ενοποίησης των Βαλκανίων υπό την εποπτεία των Σοβιετικών.
Τα λέμε όλα αυτά για να ξεκαθαρίσουμε πως δεν έχουμε κανένα πρόβλημα με τον εθνισμό του οποιουδήποτε, αρκεί αυτό να εκφράζει μια βιωματική και όχι φαντασιακή συνθήκη και κυρίως να είναι ειλικρινής, δηλαδή να μην τροφοδοτείται από ιστορικά ψεύδη. Όχι κραυγαλέα ιστορικά ψεύδη τουλάχιστον, όπως συμβαίνει τώρα με την περίπτωση των Σλαύων των Σκοπίων, γιατί, δυστυχώς, το σύνολο της Ιστορικής αλήθειας και γενικότερα του παρελθόντος θεωρούμε πως δεν μπορούμε να το γνωρίζουμε στην πληρότητά του. Ειλικρίνεια, επίσης, σημαίνει το να δεχόμαστε το σύνολο της αλήθειας (σε όση ιστορική αλήθεια έχουμε πρόσβαση) είτε μας βολεύει είτε όχι».
Προς άρση των πολιτικών παρεξηγήσεων και προς αποκατάσταση της αλήθειας θα πρέπει να γνωρίζουμε ωστόσο τι πρεσβεύει στην πραγματικότητα και ο φασισμός, και ποιος ήταν ο κυριώτερος εκφραστής του. Ο φασισμός, όπως εκφράστηκε από τον Μπενίτο Μουσολίνι, πρώην σοσιαλιστή, εκδότη της εφημερίδας La Lotta di Classe (Ταξική Πάλη) και αρχισυντάκτη της επίσημης εφημερίδας του ιταλικού σοσιαλιστικού κόμματος Avanti! (Εμπρός!), ήταν ένα επαναστατικό κίνημα που διακήρυττε την θεσμοθετημένη σύμπηξη κράτους και κεφαλαίου και την συμπαγή και άρρηκτη ενότητα κεφαλαιοκρατών και εργατών στη βάση του έθνους, που βρίσκει την έκφρασή της στο πρόσωπο του ηγέτη. Το ότι ο φασισμός είχε και εθνικιστικά χαρακτηριστικά, δεν μετατρέπει αυτόματα όλους τους εθνικιστές ή τους πατριώτες σε φασίστες.
Στην Ελλάδα το συγκεκριμένο πολιτικό σύστημα ποτέ δεν γνώρισε ιδιαίτερη άνθιση ούτε καν επί Ιωάννου Μεταξά ο οποίος θεωρείται και ο σημαντικότερος εκπρόσωπος του πολιτικού μας συστήματος που πλησίασε τις μεθόδους και τις πρακτικές των αυταρχικών καθεστώτων της εποχής του.
Στη Γερμανία, την ίδια περίοδο, κυριάρχησε ο εθνικοσιαλισμός, και όχι ο φασισμός. Ο εθνικοσοσιαλισμός ήταν η κορυφαία έκφραση της ιδεολογίας του Παγγερμανισμού, στη νεώτερη εκδοχή της, όπως αυτή εκφράσθηκε από τον ηγέτη της Αδόλφο Χίτλερ, και τους θεωρητικούς Γκαίμπελς και Ρόζενμπεργκ, με ιδιαίτερα φυλετικά χαρακτηριστικά και κατ΄ επίφαση αντισιωνιστικό περιεχόμενο.
Η «σούπα» των μεταλλαγμένων αριστερών, σήμερα, λειτουργεί ισοπεδωτικά στη βάση ή είσαι μαζί μας ή είσαι φασίστας, ακροδεξιός και λαϊκιστής. Οι μετέωροι αυτοί άνθρωποι, οι οποίοι αποτελούν και το «αριστερό» πρόσημο της φαυλοκρατίας και της εθελοδουλείας στις μέρες μας, όχι μόνο δεν νοιάζονται στην πραγματικότητα για το ελληνικό έθνος, το οποίο συστηματικά αποδομούν αδιαφορώντας για τα θέλω του, αλλά με την πολιτική τους απειρία και τους διπλωματικούς τους αυτοσχεδιασμούς, προσφέρουν τις καλύτερες υπηρεσίες στους αρνητές της ιδιοπροσωπίας μας και δημιουργούν τις κατάλληλες συνθήκες για την εκκόλαψη του αυγού του φιδιού.
Αν πράγματι οι εκατοντάδες χιλιάδες των Ελλήνων που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια για την Μακεδονία είναι όντως ακροδεξιοί, όπως διατείνεται ο πρωθυπουργός, τότε τα αποτελέσματα των επικείμενων εθνικών εκλογών θα αφήσουν άναυδους τους πολιτικούς αναλυτές, τους καθοδηγητές και τα κομματόσκυλα που ξέρουν μόνο να δαγκώνουν αλλά δεν διαθέτουν το στοιχειώδες πολιτικό κριτήριο για να αντιληφθούν την επερχόμενη πολιτική καταιγίδα, που ελπίζουμε αυτή τη φορά να μη τη βαφτίσουν με αρχαιοελληνικό όνομα του οποίου αγνοούν και την ετυμολογία και την ιστορία του.
Ο νέος Εθνικός Διχασμός των Ελλήνων, που προωθεί η κυβέρνηση, όχι μόνο δεν θα προσφέρει τις επιθυμητές, για τα εθνικά μας συμφέροντα, λύσεις αλλά θα οδηγήσει σε νέες καταστροφές και ακρωτηριασμούς την ήδη κατακερματισμένη πατρίδα μας. Μια αυτοαποκαλούμενη αριστερή κυβέρνηση που σέβεται το λαό που εκπροσωπεί, αλλά και τον εαυτό της, θα έπρεπε να προχωρήσει σε δημοψήφισμα πριν υπογράψει την συμφωνία των Πρεσπών. Το συνονθύλευμα των πατριδοκάπηλων γυρολόγων του ελληνικού βολευτηρίου αγνοώντας κάθε αρχή δημοκρατικής νομιμότητας, και εξαπατώντας το λαό, κατέλυσε το δημοκρατικό μας πολίτευμα και το μετέτρεψε σε κοινοβουλευτική δικτατορία των καιροσκόπων, των υβριστών, των εθνομηδενιστών και των αργυρώνητων επαγγελματιών του πολιτικού ιδεώδους.
«Η πόλις ημών υπό γραμματέων ανεμεστώθη και βωμολόχων δημοπιθήκων εξαπατώντων τον δήμον αεί» για να θυμηθούμε και τον παππού Αριστοφάνη. Το τέλος που επεφύλαξαν οι φιλέλληνες Έλληνες για τους ανθέλληνες Έλληνες ήταν πάντα τραγικό ήδη από τους αρχαίους χρόνους της ιστορίας μας. Αν λοιπόν κάποιοι επιθυμούν το τέλος του Κορείλου, του Εφιάλτη, του Παυσανία, του Αριστοκράτη, του Λεύκιπου, του Νενέκου, του Πούλου και των άλλων προδοτών ας μην αγνοήσουμε τις παραδόσεις μας στο θέμα της προδοσίας και ας απαντήσουμε στα κελεύσματα του μέλλοντος με όρους ιστορικής συνέχειας, συνέπειας και ήθους-έθους ελληνικού.
Χανιά, Τρίτη 5 Φεβρουαρίου 2019
Υ.Γ. Για τη σύνταξη του κειμένου ανακτήθηκαν πληροφορίες από τη σχετική βιβλιογραφία, το διαδίκτυο, και την ιστοσελίδα της Αναρχικής Συλλογικότητας Πυργίται.