Tο χριστουγεννιάτικο μήνυμά του έδωσε στη δημοσιότητα ο Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κυδωνίας καί Ἀποκορώνου Δαμασκηνός:
«Παιδίον εγεννήθη ημίν υιός καί εδόθη ημίν. Άξω γάρ ειρήνην επί τούς άρχοντας, ειρήνην καί υγείαν αυτώ.» (Ησ. 9, 6)
Εγώ, λέγει ο Θεός, θά φέρω τήν ειρήνη στούς άρχοντες, ειρήνη καί υγεία θά χορηγήσω στό παιδί αυτό.
Ο λόγος αυτός τού προφήτου Ησαΐα, παιδιά μου, αποτελεί καί τό στίγμα τής περιόδου καί τής καταστάσεως πού ζούμε αυτές τίς ημέρες. Η χαρά τών πάντων, Χριστός η αλήθεια, καί πάλι επί τών επάλξεων, καί πάλιν επί τών συζητήσεων καί αντιπαραθέσεων.
Κατά τόν ανωτέρω ύμνον πολλές φορές σκεπτόμαστε καί ομολογούμε ότι ο Χριστός γεννήθηκε επί γής ως βρέφος σπαργανούμενο εν φάτνη αλόγων ζώων καί εμείς άλλοτε τόν πιστεύουμε ως Σωτήρα καί Λυτρωτήν καί άλλοτε ως πλάνον καί απορριπτέο. Καί όμως, η ιστορία, η επίσημη χρονολογία, τά γεγονότα, ολόκληρη ηανθρωπότητα αποδεικνύουν τή Θεότητα καί τήν αρχοντιά τού θείου Βρέφους πού ταπεινά γεννήθηκε σέ φάτνη εξαιτίας τής αγάπης Τού Θεού στό δημιούργημά Του. Τού πρόσφερε ειρήνη καί υγεία, υπέρτατα αγαθά πού μόνο άν χαθούν διαπιστώνεται η αξία τους. Άλλωστε καί η ανωτέρω προφητεία οκτακόσια χρόνια πρίν τή γέννηση τού Υιού καί Λόγου τού Θεού τό ίδιο αναφέρει καί διαλαλεί. Προσφέρει ειρήνη στούς άρχοντες, δηλαδή στούς ανθρώπους, καί υγεία στό παιδί Ιησού καί δι αυτού σέ όλους εμάς τούς άνθρώπους κάθε εποχής. Στήν ακολουθία τού Εσπερινού ακούσαμε «Εν αρχή εποίησεν ο Θεός τόν ουρανόν καί τήν γήν. Ηδέ γή ήν αόρατος καί ακατασκεύαστος, καί σκότος επάνω τής αβύσσου, καί πνεύμα Θεού επεφέρετο επάνω τού ύδατος.» (Γεν. 1,1-1,2). Μέ άλλα λόγια, ο Θεός δημιούργησε τόν κόσμο από αγάπη καί εφερε τήν υγεία, τήν ισορροπία, τήν ειρήνη καί τή συνύπαρξη στή δημιουργία τού κόσμου. Τά γεγονότα τής πανδημίας, τό ευάλωτο τής υγείας τών ανθρώπων καί η δυσκολία καταπολεμήσεώς της δηλώνουν ακριβώς τήν αδυναμία τού χοϊκούανθρώπου πού παρά τίς φιλότιμες προσπάθειες τών ερευνητών στό χώρο τής υγείας η πανδημία θερίζει κυριολεκτικά τούς ανθρώπους καί προκαλεί πολύ πόνο.
Η ορθόδοξη ανθρωπολογία προβάλλει τόν άνθρωπο ως δημιούργημα τού Θεού, ο οποίος δημιουργήθηκε «κατεικόνα καί καθ ομοίωσιν». Είχε προηγηθεί η δημιουργία τού κόσμου. Ο άνθρωπος γιά νά μπορέσει νάαναπτύξει όλες τίς δυνατότητες πού τού είχε εμπιστευθεί ο Θεός όφειλε νά παραμείνει σέ κοινωνία καίεπικοινωνία μαζί Του. Καί αυτός μέ τή σειρά του κλήθηκε νά γίνει δημιουργός ανθρώπων καί πολιτισμών, φύλακας τής υγείας καί ευημερίας τού κόσμου. Δύο φράσεις ηχούν στ αυτιά μας, δυό θεμελιώδεις εντολές: «Αυξάνεσθε καί πληθύνεσθε», «εργάζεσθαι καί φυλάσσειν». Η ιδιαίτερη κοινωνία Θεού καί ανθρώπου εκφράζεται μέ τήν πνοή ζωής πού ενεφύσησεν ο Θεός στό πρόσωπον τού ανθρώπου. Μία θέση προνομιακή, καθώς μπορούσε ο άνθρωπος νά γίνει Θεός κατά χάριν ερχόμενος ελεύθερα σέ κοινωνία μέ τό Δημιουργό. Έπρεπε ν αποφασίσει ίδιος ο άνθρωπος άν ήθελε νά είναι μαζί ή χώρια Του.
Πλήν, όμως, ο άνθρωπος προέταξε τό παρόν καί εφήμερον καί απογυμνώθηκε από τήν θεία προστασία καί συμμαχία. Επέλεξε άλλους παραστάτες πού τόν παραπλάνησαν. Η ελπίδα του είχε στηριχθεί στήν κτίση καί στήν ύλη, οι οποίες ως κτιστές είναι προορισμένες γιά τή φθορά, γιά τήν αρρώστια καί τό θάνατο. Έτσι, ξαφνικά χάθηκε τό προστατευτικόδίχτυ ασφαλείας. Επειδή, όμως, ο Θεός αγαπούσε καί αγαπάει τό δημιούργημά Του δέν θέλησε τήν εξουθένωσή του καί έβρισκε τρόπους, όπως μάς διδάσκει η ιερά ιστορία, νά παραστέκεται στόν άνθρωπο καίνά τού θυμίζει τήν παρουσία του είτε μέ τό Νόμο, είτε μέ τούς Κριτές είτε μέ τούς Προφήτες. Καίτοι φαινόταν σά νά είχε αποστρέψει τό πρόσωπό Του, εν τούτοις χρησιμοποιούσε εκπροσώπους, οι οποίοι επαναλάμβαναν τό αγωνιώδες ερώτημα τού Θεού στόν Παράδεισο πρός τόν άνθρωπο: «Αδάμ πού εί;».
Κατά συνέπεια διασπάστηκε η απευθείας σχέση. Ο άνθρωπος είχε λησμονήσει καί είχε αμαυρώσει μέ δική του ευθύνη τήν εικόνα βάσει τής οποίας είχε δημιουργηθεί. Χρειάσθηκε λοιπόν ο ίδιος ο Θεός ν αναλάβει καί πάλι πρωτοβουλία. Νά δείξει στόν κόσμο καί στόν άνθρωπο τί περίμενε απ αυτόν. Νά αποστείλει τόν Υιόν αυτούτόν μονογενή «γενόμενον εκ γυναικός, γενόμενον υπό νόμον» ( Γαλ. δ 4-7) καί νά προσλάβει τήν ανθρώπινη φύση. Νά είναι τέλειος Θεός καί νά γίνει τέλειος άνθρωπος. Αυτό πραγματοποιήθηκε μέ τήν ενσάρκωση τούΥιού τού Θεού πού σάν νέα δημιουργία έτεινε πάλι χείρα αναπλάσεως στήν ανθρωπότητα καί ανέλαβε νάδείξει τί σημαίνει κοινωνία μέ τό Θεό βιώνοντας ο άνθρωπος τίς απελευθερωτικές συνέπειες τής κοινωνίας Θεού καί ανθρώπου. «Ο Θεός ενηνθρώπησεν ίνα ημείς θεοποιηθώμεν».
Μέσα στή νέα πραγματικότητα η αρρώστια, ο θάνατος, οι κακουχίες, δέν είναι τό ίδιο όπως πρίν. Υπάρχει ελπίδα ιάσεως καί θεραπείας. Κι άν επιμένουν, η νέα δυνατότητα κοινωνίας μέ τό Θεό προσδίδει νέες διαστάσεις καί πηγές υπερβάσεως τού πόνου καί αντλήσεως δυνάμεως. Ο άνθρωπος δέν είναι πιά μόνος. Προικισμένος από τά χαρίσματα τής δημιουργίας, ως δημιουργικό όν, προσπαθεί στό μέτρο τού δυνατού νά δημιουργήσει καί νά υπερβεί τίς δυσκολίες του.
Ανατρέχοντας στή στάση τού Ιησού κατά τήν επί γής παρουσία Του πρός τούς ασθενείς διαπιστώνουμε τή σημασία πού έχει η υγεία γιά τήν ορθόδοξη χριστιανική Θεολογία καί Παράδοση. Τόν συναντούμε αρωγό στά αιτήματα όλων εκείνων πού προσέτρεχαν σ Αυτόν γιά νά τούς θεραπεύσει συνδέοντας ταυτόχρονα τήν ίαση μέτήν πίστη τών προσερχομένων καί τήν προσοχή τους στό εξής νά διατηρήσουν αγαθές σχέσεις μέ τόν Θεό καίτό θέλημά Του. «Ίδε υγιής γέγονας, μηκέτι αμάρτανε». Μέ άλλα λόγια δέν παρίστανε τόν θεραπευτή άν καί θεράπευε τούς πάντες, αλλά έδειχνε καί τόν ορθό δρόμο πρός μία υγεία ψυχοσωματική. Είχε, όμως, πλήρη επίγνωση τής συνεχιζομένης κυριαρχίας τού θανάτου καί τής αρρώστιας, όπως καί όλων τών λοίπων κακών πού πληγώνουν τόν άνθρωπο.
Είναι γεγονός οτι οι εργαζόμενοι στό χώρο τής υγείας αλλά καί όσοι φορείς γίνονται αρωγοί κατά τίς ημέρες τής πανδημίας συμπαριστάμενοι στούς ασθενούντες ακόμα κι όταν δέν διαφαίνεται ελπίδα ιάσεως, όλοι αυτοί γίνονται όργανα τού Χριστού ακολουθώντας Τον καί προσπαθώντας νά τούς προσφέρουν τήν περιπόθητη σωματική υγεία. Παρά τό δύσκολο τού εγχειρήματος οι ιατροί, οι νοσηλευτές, οι νοσηλεύτριες καί εργαζόμενοι στό χώρο τής υγείας, ιδιαίτερα αυτές τίς ημέρες, γίνονται οι οικείοι, οι συγγενείς καί οι φίλοι τών ασθενών ακολουθούντες μέ αυταπάρνηση καί πολλές θυσίες τά λόγια τού Χριστού, «ασθενής ήμην καί επεσκέψασθέ με».
Μέ αισθήματα βαθιάς θλίψεως απευθύνομαι σήμερα σέ όλους σας, σέ σάς τούς πονεμένους καί αδικημένους πιστούς. Απευθύνομαι μέ πόνο ψυχής γνωρίζοντας ακόμα καί τίς συνέπειες καθώς ακούω τίς καμπάνες νά ηχούν καί νά καλούν τούς πιστούς στή Θεία Λειτουργία τών Χριστουγέννων. Οι καμπάνες κτυπούν καί ο αόρατος εχθρός εμποδίζει τούς πιστούς νά προσέλθουν στή Θεία Λειτουργία. Βέβαια καθένας εορτάζει τά Χριστούγεννα μέ τό δικό του τρόπο καί μέσα από αυτό βγάζει τά συμπεράσματά του. Νά γνωρίζετε, όμως, ότι τά θεάρεστα καί ευλογημένα συμπεράσματα βγαίνουν από τή θεία φώτιση, από τό νεογέννητο Χριστό στήν ανθρωπότητα.
Μέσα στή δύνη τών πολέμων, συγκρούσεων, τρομοκρατιών, ξεριζωμών, αοράτων εχθρών καί ασθενειών, ανισοτήτων καί διακρίσεων, ο Χριστός μάς απαντά μέ τή γέννησή Του. Γεννιέται ταπεινά στή φάτνη τών αλόγων, ζεσταίνεται από τά ζώα στήν αφιλόξενη ανθρωπότητα, γεννιέται σέ σπήλαιο όχι σέ παλάτια, δέν αναγνωρίζεται παρά μόνον απ αυτούς πού τόν ποθούν, τούς απλοϊκούς ανθρώπους. Νά γνωρίζετε, όμως, ότι οΜεγάλης Βουλής Άγγελος κτυπά τήν πόρτα τής καρδιάς όλων μας.
Μέ τήν πίστη ότι ο Θεός είναι οικείος ελπίζουμε ότι καί στήν παρούσα κατάσταση τής υγείας η θεία επέμβαση δέν θά αργήσει νά εμφανισθεί.
Ευλογημένο δημιουργικό καί ελεύθερο τό έτος 2021.
Χριστούγεννα 2020
Μέ πατρικές εόρτιες ευχές
Ο Κυδωνίας καί Αποκορώνου
Δαμασκηνός.»