“Όπου ακούς πολλά κεράσια, κράτα μικρό καλάθι”
Παροιμία του ελληνικού λαού
Του Όμηρου Ταχμαζίδη *
Οι βουλευτές του κυβερνώντος κόμματος στις περισσότερες επαρχίες της χώρας βρίσκονται σε κατάσταση πανικού. Η αδυναμία της κυβέρνησης να χειριστεί επαρκώς την υγειονομική κρίση και η σαρωτική υποχώρηση της οικονομίας θέτουν επί τάπητος το ζήτημα της επανεκλογής τους: αν σε περίπτωση εκλογών είναι πάλι παρόντες στη νέα Βουλή.
Η αγωνία αγγίζει και το Μαξίμου. Η πίεση μεταφέρεται με τον έναν ή τον άλλο τρόπο από την περιφέρεια στο κέντρο. Βουλευτές και κομματικά στελέχη περιμένουν κάποιο “θαύμα” από την κυβέρνηση.
Σε αυτή την περιρρέουσα ατμόσφαιρα θα πρέπει να ενταχθεί κάθε προσπάθεια ερμηνείας των πανηγυρισμών και των διθυράμβων αναφορικώς με την ενδεχόμενη παραγωγή των πρώτων ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα. Και πρώτους από όλους ο πρωθυπουργός. Αυτός φαίνεται ότι έχει περισσότερη ανάγκη από όλους το “θαύμα”. Και επειδή “θαύματα” δεν γίνονται, οι επαφές και οι συνεννοήσεις με την μέχρι λίαν προσφάτως πτωχευμένη γερμανική εταιρία e.GO, απέκτησαν χαρακτηριστικά μιντιακής λιτανείας, όπως παλαιότερα όταν “λειτουργούσαν” οι ιερείς στην ύπαιθρο για να καταπολεμήσουν την ξηρασία: έγινε λόγος για παραγωγή τριάντα χιλιάδων αυτοκινήτων στη χώρα μας, τη δημιουργία χιλίων άμεσων θέσεων εργασίας και άλλων πέντε χιλιάδων συμπληρωματικών σε αναγκαίες παρεμφερείς δραστηριότητες, ακόμη ανακοινώθηκε και η ίδρυση Κέντρου Τεχνολογίας και Καινοτομίας για ερευνητικούς σκοπούς.
Κάποιοι έχουν εγκαταλείψει φαίνεται τον σκληρό κόσμο της πραγματικότητας και έχουν καταφύγει στο κόσμο των φαντασιώσεων και των επιθυμιών τους. Και πρώτος από όλους ο πρωθυπουργός. Δεν εξηγείται αλλιώς. Παιδιαρίζει.
Εξηγούμαι: αναζήτησα κάποια ανακοίνωση της εταιρίας. Κοίταξα στην ιστοσελίδα της, διότι στον γερμανικό τύπο δεν υπάρχει κάτι σχετικό. Το γεγονός, το οποίο η ελληνική κυβέρνηση και ο ίδιος ο πρωθυπουργός προσπαθούν να χρησιμοποιήσουν ως επικοινωνιακή σανίδα σωτηρίας, πέρασε απαρατήρητο στην Γερμανία. Ανακάλυψα μόνο δύο ασαφείς αράδες σε ένα τεράστιο δελτίο τύπου, στο οποίο αναφερόταν η επαναλειτουργία της μονάδας στο Ακυίσγρανο (Άαχαν) από τον Ιανουάριο του 2021. Η πλευρά της γερμανικής εταιρίας δεν “ανοίγει τα χαρτιά” της. Οι δηλώσεις των στελεχών της είναι ανύπαρκτες στην Γερμανία, αλλά στο ελληνικό σύστημα πληροφόρησης φαίνεται να τροφοδοτούν εκείνα τα οποία θέλει να βλέπει δημοσιοποιημένα η κυβέρνηση. Η συγκεκριμένη e.Go και με τη νέα της ονομασία Next.e.GO έχει ήδη το δικό της λήμμα στην γερμανική εκδοχή της Wikipedia όπου μπορεί να προστρέξει ο κάθε ενδιαφερόμενος για να αντλήσει πληροφορίες. Η άλλη φερέγγυα πηγή είναι η ιστοσελίδα της εταιρίας και οι διαχρονικές ανακοινώσεις της και τα δελτία τύπου: έως τη στιγμή της εξαγοράς της από την τωρινή ιδιοκτησία. Η διαδικασία αυτή ολοκληρώθηκε στις 31 Αυγούστου 2020, από την 1η Σεπτεμβρίου η πλειοψηφία των μετοχών της e.Go Mobile AG έχει περάσει στην Next.e.GO Mobile S.E. με την οποία συνομίλησε η ελληνική πλευρά, επίσης στη δικαιοδοσία της συγκεκριμένης εταιρίας πέρασαν και όλες οι θυγατρικές της προηγούμενης ιδιοκτησίας και οι εργαζόμενοι σύμφωνα με την παρ. 613a του BGB (“Ομοσπονδιακός Αστικός Κώδικας”).
Αναφορικώς με το πρόσφατο ιστορικό της εταιρίας: υπολογίζεται ότι είχε αξία πάνω από ένα δις ευρώ και ήταν η μοναδική ανεξάρτητη γερμανική εταιρία παραγωγής ηλεκτρικών αυτοκινήτων, η οποία έλαβε άδεια για να κυκλοφορήσει ηλεκτρικό όχημα στους δρόμους. Αλλά στις 2 Απριλίου 2020 με δική της πρωτοβουλία κίνησε διαδικασίες πτώχευσης. Κατά την μεταπώλησή της δεν έγινε γνωστό το ποσό εξαγοράς, κατόπιν συμφωνίας των δύο πλευρών. Παλαιάς και νέας ιδιοκτησίας. Αλλά για να ξεκινήσει εκ νέου την παραγωγή ηλεκτρικών οχημάτων η νέα εταιρία θα έπρεπε να λάβει άδεια (Zulassung) από τις γερμανικές αρχές. Κάτι που ήδη έγινε.
Τα ερωτήματα αναφορικώς με την ενδεχόμενη επένδυση και την παραγωγή στην Ελλάδα από το 2023 είναι αρκετά και χρειάζονται απάντηση:
Η ελληνική πλευρά και η περίφημη εταιρία του ελληνικού υπουργείου επί των Εξωτερικών από πότε και πως ήλθε σε επαφή με τη συγκεκριμένη γερμανική εταιρία η οποία βρισκόταν υπό καθεστώς πτώχευσης; Ποιος ο ρόλος του γερμανικού υπουργείου Εξωτερικών σε αυτή την ελληνογερμανική συναλλαγή και τι άλλο συνδέεται με μια τέτοια πιθανή παρεμβολή; Συνδέεται η εξαγορά της πτωχευμένης γερμανικής εταιρίας από το νέο ιδιοκτήτη με κάποιες διαβεβαιώσεις της ελληνικής πλευράς και αν ισχύει κάτι τέτοιο ποιες είναι αυτές; Εδώ να σημειώσουμε ότι από το φετινό καλοκαίρι ήλθαν στο προσκήνιο δημοσιεύματα που έδειχναν ότι η κυβέρνηση επιθυμεί να “κατευθύνει” τη χώρα προς την ηλεκτροκίνηση των οχημάτων. Και η γενικότερη “οικολογική” μεταστροφή της κυβέρνησης αφήνει υπόνοιες για “γερμανική επιθυμία” πίσω από αυτές τις επιλογές: “επιθυμία” η οποία συνδέεται με οικονομικο-γεωπολιτικές προθέσεις του γερμανικού παράγοντα.
Όσον αφορά το συγκεκριμένο αντικείμενο και τη στενή οπτική του κέρδους μιας ιδιωτικής εταιρίας: τα ηλεκτροκινούμενα είναι οχήματα πόλης και, κατά συνέπεια, ο πρώτος πελάτης τους είναι ο ευρύτερος δημόσιος τομέας (τοπική αυτοδιοίκηση, αστυνομία πόλης, πυροσβεστική, αστικές συγκοινωνίες, ΕΚΑΒ κλπ.), οπότε προκύπτουν εύλογα ερωτήματα για τις λεπτομέρειες της “συνεργασίας” της ιδιωτικής γερμανικής εταιρίας και της ελληνικής εταιρίας του υπουργείου επί των Εξωτερικών. Συγκεκριμένα: υπό ποίες προϋποθέσεις και με ποιες δεσμεύσει από την ελληνική πλευρά, ενδέχεται να γίνει, εάν ποτέ (και όταν) γίνει η ακόμη “σχεδιαζόμενη επένδυση”;
Προς στιγμή ο μόνος κερδισμένος από την ιστορία είναι η γερμανική εταιρία, αφού κατόρθωσε να επαναλειτουργήσει τη μονάδα παραγωγής στο Ακυίσγρανο (είναι να απορεί κανείς με την αφέλεια των δικών μας κυβερνώντων οι οποίοι δεν κοκκινίζουν από ντροπή όταν ανακοινώνουν τέτοια εξωφρενικά νούμερα θέσεων εργασίας στη χώρα μας, σα να μην είδε κανείς τους τον αντίστοιχο αριθμό του εργατικού δυναμικού στην γερμανική πόλη). Είναι αξιοπρόσεκτο ότι η ανακοίνωση έναρξης της λειτουργίας της μονάδας στο Aκυίσγρανο συμπίπτει χρονικώς με την ανακοίνωση της “συμφωνίας” με την ελληνική πλευρά. Υπάρχει κάποια σχέση μεταξύ των δύο συμβάντων; Ήταν η μία προϋπόθεση της άλλης; Άλλο ένα ερώτημα που χρήζει απαντήσεως σε σχέση και με την πιθανή “κατευθυντική” εμπλοκή του γερμανικού υπουργείου επί των Εξωτερικών. Συγκεκριμένα: υπό ποίες προϋποθέσεις και με ποιες δεσμεύσει από την ελληνική πλευρά, ενδέχεται να γίνει, εάν ποτέ (και όταν) γίνει η ακόμη “σχεδιαζόμενη επένδυση”;
Όσον αφορά το μέλλον του εγχειρήματος της Next.e.Go στην Γερμανία είναι μάλλον αβέβαιο, παρά το νέο επενδυτή. Ο Κ. Μητσοτάκης και οι συνεργάτες του ονειρεύονται επενδύσεις μετά το 2023, τη στιγμή που η νέα διεύθυνση θα δοκιμάσει εκ νέου να επιβάλλει στην αγορά της Γερμανίας ένα προϊόν που στο παρελθόν δεν “περπάτησε”: εκτός εάν οι Γερμανοί της Next.e.GO τους “τύλιξαν σε μια κόλα χαρτί” με απρόβλεπτες συνέπειες… και σε αυτή την περίπτωση η χώρα σε κατάσταση επενδυτικής ανέχειας και υπό τη διοίκηση ενός ανεπαρκούς κυβερνητικού σχήματος βυθίζεται αναγκαστικά σε ακόμη μεγαλύτερη εξάρτηση από την Γερμανία και αυτό δεν είναι καλό σημάδι…
* Ο Όμηρος Ταχμαζίδης είναι μέλος του Ε.Γ. της «Σοσιαλιστικής Προοπτικής»(www.sopro.gr)