Με ανάρτησή του ο σκηνοθέτης της ταινίας “Άλλος δρόμος δεν υπήρχε” Σταύρος Ψυλλάκης ενημερώνει για την προβολή της ταινίας από το κανάλι της Βουλής τη Δευτέρα 18 Μαρτίου στις 11 το πρωί ενώ αναφέρεται και σε στοιχεία της ιστορίας της. Η ανάρτηση συνοδεύεται από σπάνιο φωτογραφικό υλικό:
Η αγαπημένη μας Αργυρώ Κοκοβλή πέθανε στο Σάββατο 16 Μαρτίου. Η Αργυρώ ήταν το τελευταίο επιζών πρόσωπο, από τους βασικούς πρωταγωνιστές της ταινίας ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ.
Με αφορμή αυτό το γεγονός, το ΚΑΝΑΛΙ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ θα προβάλλει ξανά τη Δευτέρα 18 Μαρτίου στις 11.00 το βράδυ, την ταινία ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ (σκηνοθεσία Σταύρος Ψυλλάκης, 87min, 2009).
Υπόθεση
Στη Κρήτη, ένα τμήμα του Δημοκρατικού Στρατού επιβίωσε, ακόμα και όταν ο Εμφύλιος τέλειωσε στην υπόλοιπη Ελλάδα. Οι αντάρτες αυτοί, παράνομοι και επικηρυγμένοι, κρύβονταν για 14 περίπου χρόνια στο Ν. Χανίων, ανασυγκροτώντας τις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ. Το 1962, 6 από αυτούς δραπέτευσαν, και μέσω Ιταλίας, έφτασαν στην Τασκένδη. Επαναπατρίστηκαν όλοι τους το 1976, διαγραμμένοι από το Κόμμα. Οι 3 ζουν (ζούσαν) και αποτελούν τα κεντρικά πρόσωπα της ταινίας.
Παρακολουθούμε την ιστορία κάποιων ανθρώπων, σε απίστευτες για τα σημερινά δεδομένα συνθήκες, που δίνουν έναν αγώνα αξιοπρέπειας και ένα παράδειγμα στάσης ζωής, δυσεύρετα στην εποχή μας. “Πρωταγωνιστές” και “αφανείς” ήρωες αυτής της ιστορίας, πέρα από ιδεολογίες, ενσαρ-κώνουν κάτι πολύ σημαντικό: βαθιά προσήλωση στον ίδιο τον άνθρωπο και στην αξιοπρέπειά του.
Η ταινία έγινε με αφορμή το ομότιτλο βιβλίο του Νίκου και της Αργυρώς Κοκοβλή.
Παραγωγός Σ. ΨΥΛΛΑΚΗΣ Συμπαραγωγοί Ε.Κ.Κ – ΕΡΤ Α.Ε. – IndigoView – Massive Productions.
ΔΙΑΚΡΙΣΕΙΣ
• 1ο Βραβείο Μεγάλου Μήκους Ταινίας Τεκμηρίωσης (Ντοκιμαντέρ) της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου (Μάιος 2010)
• 1ο Βραβείο Ταινίας Μεγάλου Μήκους στο 3ο Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ Χαλκίδας (Οκτώβριος 2009).
Πολύ επιγραμματικά μερικά πραγματολογικά στοιχεία από τη βιογραφία της Αργυρώς:
Η Αργυρώ Πολυχρονάκη-Κοκοβλή (1927), από τη Δρακώνα Κυδωνίας συμμετείχε στην Αντίσταση, οργανωμένη στην ΕΠΟΝ. Το ’47 συλλαμβάνεται και κρατείται στη φυλακή. Η ένταξη του αδερφού της Κώστα στο ΚΚΕ και της οικογένειας στο ΕΑΜ, την έφερε στο μάτι του κυκλώνα. Αποφυλακίζεται ελλείψει στοιχείων. Αρχές του ’48 βγαίνει στο βουνό, στα χνάρια του μεγάλου αδελφού και εντάσσεται στο Δημοκρατι-κό Στρατό. Εδώ γνωρίζονται με τον Νίκο. Τις ζωές τους θα ενώσουν αργότερα, μετά τον Εμφύλιο, όταν καταδιωκόμενοι και επικηρυγμένοι, κρύβονται μαζί για 12 χρόνια σε ένα στάβλο του Κυριάκου Στρατηγάκη, στις Πλακούρες Ακρωτηρίου.
Με τον τερματισμό του ένοπλου αγώνα το ’49 και μέχρι το ’62, που δραπέτευσαν στο εξωτερικό, είναι, μαζί με τον Νίκο, υπεύθυνοι των παράνομων οργανώσεων του Ν. Χανίων. Στη Σοβιετική Ένωση έφτασαν μετά 6 μηνών περιπέτειες, παντρεύτηκαν, έκαναν ένα γιο, τον Γιώργο, το ’64, και παρέμειναν 14 χρόνια, κυρίως στην Τασκένδη. Επαναπατρίστηκαν το 1976. Έμειναν για λίγο στην Αθήνα και επέστρεψαν στην Κρήτη, στο Βαμβακόπουλο, το χωριό του Νίκου. Με τον Νίκο Κοκοβλή εκτός το ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΔΕΝ ΥΠΗΡΧΕ έχουν συγγράψει ακόμα 5 βιβλία. Ήταν πτυχιούχος Κοινωνικών Επιστημών και Δημοσιογραφίας.
Η ιδιαίτερα πλούσια, πολιτική και κοινωνική, δράση της Αργυρώς είναι θέμα άλλου, πολύ εκτενέστερου, σημειώματος.