Στυφές οι εκλογές στην Κρήτη για την Αριστερά

Τα αποτελέσματα των εκλογών στην Περιφέρεια Κρήτης και στους μεγάλους δήμους του νησιού, απέχουν σημαντικά από τους στόχους που είχε θέσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σε μια εκλογική περιφέρεια όπου στις εκλογές του Ιουνίου του 2012 ήταν πρώτη δύναμη και αναμένει σημαντική άνοδο στις ευρωεκλογές της ερχόμενης Κυριακής.
Γι’ αυτό ακριβώς το λόγο ο Αλέξης Τσίπρας πραγματοποιεί την τελευταία του συγκέντρωση την ερχόμενη Παρασκευή στις 8 το βράδυ στο Ηράκλειο.
Η ανάλυση του αποτελέσματος πρέπει να γίνει με ψυχραιμία, ανοιχτό μυαλό, μακριά από σκοπιμότητες και αποκρύψεις ευθυνών, λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της περιοχής. Αν δούμε τα αποτελέσματα σε σχέση με τις επιδόσεις των υποψηφίων του ΣΥΡΙΖΑ στις προηγούμενες αυτοδιοικητικές εκλογές, τότε σαφώς τα ποσοστά των τωρινών παρατάξεων είναι κατά πολύ ανεβασμένα. Άλλες όμως οι πολιτικές συνθήκες το 2010 και άλλες το 2014.
Φέτος από την αρχή υπήρξε μια βεβαιότητα, πως το αποτέλεσμα των εθνικών εκλογών του 2012 θα αποτυπωθεί και στις εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Έτσι θεωρήθηκε σίγουρο ότι τόσο ο υποψήφιος περιφερειάρχης, Μιχάλης Κριτσωτάκης, όσο και ο υποψήφιος δήμαρχος Ηρακλείου, Ηλίας Λυγερός, θα ήταν στο δεύτερο γύρο έχοντας αντιπάλους τους Σταύρο Αρναουτάκη και Γιάννη Κουράκη αντίστοιχα, αφήνοντας στην τρίτη θέση, στη μεν περιφέρεια το «γαλάζιο»- αν και αρνείται το χρώμα- Σεραφείμ Τσόκα και στο δήμο το Βασίλη Λαμπρινό με επίσημη στήριξη από τη ΔΗΜΑΡ, αλλά με στελέχη στο ψηφοδέλτιό του από τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.
Αυτή η βεβαιότητα δημιούργησε ένα εφησυχασμό, αλλά και μια άρνηση να ειδωθεί η πραγματικότητα. Υπήρξε μια χαλαρότητα ακόμη και στο κυνήγι της προσωπικής ψήφου, απέναντι στα ψηφοδέλτια άλλων μεγάλων συνδυασμών που είχαν δυνατούς «παίκτες».
Δεν εκτιμήθηκε ακόμη ο παράγοντας των ισχυρών οικογενειακών δεσμών στην Κρήτη, που δημιουργεί ανάλογες συμπεριφορές σε κοινωνικό και πολιτικό επίπεδο.
Αν εξαιρέσουμε τις λίγες περιοχές του νησιού όπου η Αριστερά έχει μια δυναμική, στις άλλες οι εκλογές για την Τοπική Αυτοδιοίκηση σε σημαντικό βαθμό κρίνονται από τα πρόσωπα του ψηφοδελτίου.
Θα επιλεγεί από ένα πολίτη ευκολότερα ο συγγενής, ο κουμπάρος, ο φίλος, ο χωριανός, εκείνος που έχει κάνει το ρουσφέτι. Δεν είναι τυχαίο ότι στον συνδυασμό του νυν δημάρχου Ηρακλείου, Γιάννη Κουράκη, πρώτευσαν στους σταυρούς προτίμησης οι αντιδήμαρχοι και οι πρόεδροι δημοτικών επιχειρήσεων και οργανισμών. Τούτο δείχνει ότι η κοινωνία δεν έχει αποκτήσει στις επιλογές της, τα χαρακτηριστικά που περίμεναν στο ΣΥΡΙΖΑ.
Ένα άλλο σημείο που πρέπει να σημειώσουμε είναι η αδυναμία να δημιουργηθούν ψηφοδέλτια με πρόσωπα ευρείας αποδοχής μέσα στην κοινωνία, και τούτο κατά μεγάλο βαθμό οφείλεται στην καθυστέρηση επιλογής των επικεφαλής των συνδυασμών. Εάν αυτό είχε γίνει τουλάχιστον τρεις μήνες νωρίτερα τότε θα υπήρχε η δυνατότητα να βρεθούν πρόσωπα με κοινωνική παρουσία και να πειστούν να μετέχουν στις εκλογές.
Βεβαίως στις ευρωεκλογές τα πράγματα θα είναι εντελώς διαφορετικά και τούτο θα φανεί το βράδυ της Κυριακής, ενώ θα προσφέρει σημαντικά συμπεράσματα η ανάλυση των αποτελεσμάτων ανάμεσα στις δύο εκλογικές αναμετρήσεις ανά γεωγραφική περιοχή και εκλογικό τμήμα.
Εάν γίνει ουσιαστική ανάλυση τότε θα διαπιστωθεί ότι ένα Κόμμα με πολύ χαμηλά ποσοστά διαχρονικά στην Κρήτη, το οποίο βρέθηκε μέσα σε τέσσερα χρόνια να είναι η πρώτη πολιτική δύναμη στο νησί, πρέπει να ξεπεράσει φοβίες και την κομματική γραφειοκρατία, και ν’ ανοιχτεί στην κοινωνία. Διαφορετικά κινδυνεύει να απωλέσει στην πρώτη ευκαιρία όσα έχει ξεκινήσει να κερδίζει.
Το χρήμα
Υπάρχει και ένα άλλο στοιχείο αυτών των εκλογών που είχαμε επισημάνει σε προηγούμενο άρθρο μας. Το πολιτικό χρήμα που έριξαν σε αυτές τις εκλογές ορισμένες παρατάξεις στην Περιφέρεια Κρήτης και στο δήμο Ηρακλείου, αλλά και υποψήφιοι δημοτικοί και περιφερειακή σύμβουλο.
Η προκλητικότητα ξεπέρασε κάθε όριο και δυστυχώς ο νομοθέτης δεν έχει επιλέξει τον καλύτερο τρόπο για τον έλεγχο των δαπανών. Εδώ οι παρατάξεις που στηρίχθηκαν από το ΣΥΡΙΖΑ και οι υποψήφιοι σύμβουλοι ήταν χαμένοι από χέρι.
Όμως υπάρχει και η ευθύνη των πολιτών, οι οποίοι στην πλειοψηφία τους καταδικάζουν τέτοια φαινόμενα, σε μια περίοδο ακραίας οικονομικής ανέχειας, αλλά στην κάλπη με την ψήφο τους ουσιαστικά τα επιβραβεύουν.
Οι παρατάξεις αυτές και οι υποψήφιοι, θα παρουσιάσουν όλα τα παραστατικά στοιχεία που θα δείχνουν πως τήρησαν το πλαφόν των εκλογικών δαπανών, όμως όλοι ξέρουν ότι η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Το μαύρο πολιτικό χρήμα έρευσε άφθονο.
Επίσης πρέπει να σταθούμε στους μεγάλους τουριστικούς επιχειρηματίες, αλλά και σε οικονομικούς παράγοντες του νησιού, που ήταν υποψήφιοι είτε οι ίδιοι, είτε τα παιδιά τους, που έλαβαν τις ψήφους εργαζομένων που έχουν στις επιχειρήσεις τους, αλλά και των οικογενειών τους. Οι συνεστιάσεις και τα τραπέζια έδιναν και έπαιρναν.
Τέτοιοι υποψήφιοι δεν υπήρχαν στις παρατάξεις της Αριστεράς και δεν τους χρειαζόταν.