Πολύχρυσες ονομάζει ο Όμηρος τις Μυκήνες, εξαιτίας του πλούτου και του χρυσού που είχαν συσσωρεύσει οι Βασιλιάδες των στα ανάκτορα και στους τάφους των.
Ο αείμνηστος Σπ. Μαρινάτος, αρχαιολόγος με διεθνή ακτινοβολία, είχε διατυπώσει την άποψη ότι πιθανότατα όλο αυτό το χρυσάφι ήταν προϊόν πειρατείας ή μισθοφορίας των Αχαιών στην Αίγυπτο.
Η πειρατεία τω καιρώ εκείνω ήταν ευγενής ενασχόληση όπως ακριβώς σήμερα συμβαίνει με το Χρηματιστήριο και την πλασματική οικονομία.
Οι «αρπαχτές» δίνουν και παίρνουν ανά τους αιώνες και είναι πάντα επώδυνες.
Ας μου επιτραπεί εν προκειμένω να διατυπώσω άλλη μία ευλογοφανή υπόθεση:
Το χρυσάφι των Μυκηνών ή το μεγαλύτερο μέρος του, ήταν πλιάτσικο από την Μινωική Κρήτη η οποία συσσώρευε τον πλούτο της μεσογείου στα «ντουλάπια» της.
Βέβαια και αν αυτό αληθεύει, κατά τον γράφοντα, ακόμη και σήμερα δεν μπορούμε να αποφανθούμε πόσο χρυσάφι προερχόταν από την ντόπια παραγωγή (εξόρυξη) και πόσο ήταν προϊόν εμπορίου ή πλιάτσικου.
Όμως, και αυτή η υπόθεση και άποψη, ενισχύει την πίστη πολλών άλλων ότι στην Κρήτη υπάρχει χρυσός προς εξόρυξη.
Αν λοιπόν στον μαύρο χρυσό προσθέσομε και τον λάμποντα και απαστράπτοντα γνήσιο, χρυσό, τότε… ΖΗΤΩ ΠΟΥ ΚΑΗΚΑΜΕ!
Με ποιο τρόπο;
Με υπόγεια αυτονομιστικά ρεύματα του τύπου «Η Κρήτη προσφέρει στην άλλη Ελλάδα περισσότερα από όσα εισπράττει» και με άλλες «ατραξιόν» όπως νέες εφημερίδες, νέα τηλεοπτικά κανάλια, και μυστηριώδεις επενδύσεις.
Θα ερωτήσει κάποιος: Και αν «άνθρακες ο θησαυρός»; Αν δηλαδή δεν υπάρχει χρυσάφι, είναι δυνατό να έχομε παρόμοιες εξελίξεις;
Αμέ;
Μη ξεχνάτε το σοφό «όταν όλοι σε φωνάζουν γάϊδαρο, καιρός ν’ αρχίσεις να γκαρίζεις».
Ο γράφων ακούει τα «γκαρίσματα» εδώ και αρκετά χρόνια.
Ας μη ξεχνάμε πως ο πρώτος εμφύλιος πόλεμος των νεωτέρων χρόνων ξέσπασε στην πατρίδα μας κατά την διάρκεια της επανάστασης του 1821.
Όταν η Επαναστατημένη Ελλάς έλαβε γενναίο δάνειο με τσουχτερό τόκο από Άγγλους Τραπεζίτες και με την εγγύηση της Αγγλικής Κυβέρνησης.
Έλληνες και Αλλοδαπά λαμόγια αδίστακτα, έφαγαν του σκασμού σφυρηλατώντας τη διαχρονική ελεύθερη σκλαβιά μας.
Όσο για το χρυσάφι της Κρήτης;
Υπάρχει δεν υπάρχει είναι επικίνδυνο.
ΦΩΤΗΣ
Σημείωση: Όποια αναδημοσίευση, μερική ή ολική, του παρόντος κειμένου επιτρέπεται μόνο με γραφτή άδεια του συντάκτη