«Δώδεκα χρόνια σκλάβος»

Δραματική 2013 | Έγχρ. | Διάρκεια: 134′
Aμερικανική ταινία, σκηνοθεσία Στιβ Μακ Κουίν με τους: Τσιετέλ Ετζιοφόρ, Μάικλ Φασμπέντερ, Μπένεντικτ Κάμπερμπατς, Μπραντ Πιτ, Λουπίτα Νιόνγκο
“Ο Σόλομον Νόρθαπ είναι ένας Αφροαμερικανός οικογενειάρχης ο οποίος ζει ελεύθερος στην προεμφυλιακή Νέα Υόρκη. Θα απαχθεί όμως από δουλεμπόρους και θα πουληθεί ως σκλάβος σε μια φυτεία του Νότου χωρίς να μπορεί να αποδείξει την αληθινή του ταυτότητα.”
ΠΗΓΗ “Αθηνόραμα΄”
Ο άνθρωπος όταν αποκτήσει δύναμη συλλογικά σαν κράτος αλλά και ατομικά ως τσιφλικάς ή ολιγάρχης , η κεφαλαιοκράτης, μεταμορφώνεται σε άγριο θηρίο. “Άνθρωπος για τον άνθρωπο λύκος.” Αυτή την πλευρά του άγριου και ζωώδους ανθρώπου διαπραγματεύτηκε και η ταινία με ένα σκηνοθέτη που έχει το ίδιο όνομα με ένα Αμερικανό χολυγουντιανό ηθοποιό τον Στηβ Μακ Κουιν, που βλέπαμε σε ταινίες στην εποχή των σίξτι,ς. Η ταινία έχει καταθλιπτικό, σκληρό περιεχόμενο αλλά λέει αλήθειες.
Μέσα από μια προσωπική αληθινή ιστορία ενός μαύρου σκλάβου στα μέσα του 19ου αιώνα που τα κατάφερε και ελευθερώθηκε. Την έγραψε τότε σε βιβλίο κι σήμερα ο σκηνοθέτης με σοβαρότητα αφηγήθηκε την μοίρα των μαύρων σκλάβων που άφησαν τα κοκαλάκια τους δουλεύοντας και τρώγοντας ξύλο {οι γυναίκες οι αρεστές στον ιδιοκτήτη περνούσαν κι από το κρεβάτι του} με το μαστίγιο του επιστάτη- ή του αφέντη που είχε δικαίωμα ιδιοκτησίας-, στις βαμβακοφυτείες των τσιφλικάδων του Αμερικάνικου νότου.
Αυτή βέβαια η συμπεριφορά δεν ήταν πρωτότυπη, γινόταν και στον μεσαίωνα στην Ευρώπη σε πιο ήπιο βαθμό, την εποχή της δουλοπαροικίας.
Ναι,ο άνθρωπος όταν αφεθεί ανεξέλεγκτος και στο όνομα του κακώς εννοούμενου συμφέροντος, μεταμορφώνεται σε άγριο ζώο και σε θάνατο.

Μανούσος Γ. Δασκαλάκης